kleinkinderen

Een andere kleinzoon

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Reis ,

De tweede kleinzoon in de rij van drie kleinzoons is een avontuurlijk type. Van jongs af aan was hij er als de kippen bij om op reis te gaan. Eerst als kind met de scouts en wat later als monitor. Als monitor kostte de reis hem praktisch niets en hij zorgde er dan ook voor dat hij regelmatig mee kon. Half Europa heeft hij doorgereisd. Ook ging hij lange tijd mee op jaarlijkse zomervakantie met zijn ouders. Hij heeft hen eens meegesleurd dwars door Rome want hij wilde zowat alles zien ! Het was de vermoeiendste vakantie voor zoon en schoondochter 🙂 .
Eenmaal aan de Unif trok hij er op uit met studiegenoten /vrienden.
Vorig jaar werd hij uitgekozen om een paar maanden stage te lopen in een ziekenhuis in Cochabamba(Bolivia ). Hij had hiervoor al een hele tijd Spaans geleerd want dat was de voorwaarde om te kunnen uitgekozen worden.
Het was allang zijn wens om eens op reis te gaan naar Zuid Amerika en verleden jaar is hij er dus ook geraakt! Dat het hem bevallen is : hij boekte dit jaar zelf een reis van bijna twee maanden om door Colombia, Bolivia en Peru te reizen.
Hij is met grote onderscheiding geslaagd in zijn studies en wilde vòòr hij nu in oktober aan zijn eerste job begint nog een grote reis ondernemen. Niet op zijn eentje maar met vrienden. Hij heeft het thuisfront regelmatig voorzien van talloze foto’s en filmpjes. En hij heeft ons ook regelmatig de stuipen op het lijf gejaagd met redelijk gevaarlijke uitstappen zoals zes dagen de Amazone afvaren , of een voettocht naar Machu Pichu, een trektocht door het oerwoud en bij de oorspronkelijke bewoners overnachten, een weekend naar de zoutvlaktes en daar gelogeerd, een berg beklommen en moeten halt houden op 150m van de top ( wegens hoogteziekte). Sportieve uitdagingen zoals op toer met een quad over allesbehalve mooie paden , paragliding , een rivier oversteken met een primitieve mand van de ene oever naar de andere, duiken bij een waterval, op stap in de woestijn, zwemmen in warm water bronnen … Je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het gedaan…

Hij komt einde deze week terug uit Peru via New York waar hij nog eventjes ( moet 10 uur wachten op zijn rechtstreekse vlucht naar Brussel) aan sightseeing wil doen!! Als hij veilig geland is in Zaventem zullen wij allen “oef” zeggen. Het was hem gegund daar niet van !
Een willekeurige greep uit de honderden foto’s die hij door heeft gestuurd:

Een update:

Hij is deze morgen 29 september veilig geland in Zaventem! En heeft nog vlug wat foto’s doorgestuurd van zijn flits bezoek aan NewYork . Zijn avontuur van bijna twee maanden zit er op. En wat voor avontuur. Zijn foto’s spreken boekdelen!!

Geen enkele reden…

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, reis ,

….om telkens zoveel dagen hier niet te verschijnen. Ik schrijf graag en er gebeuren regelmatig dingen die je graag aan anderen wilt vertellen of tonen. Maar het lukt me al een tijdje niet om de energie op te brengen om het op papier te zetten. Nu de lange hete zomer voorbij is en het normale leven weer zijn dagelijkse gangetje gaat zal het me wel beter lukken. Ik kon echt niet tegen dat warme weer , voelde er me ook niet altijd zo lekker bij. Na corona in het voorjaar en als gevolg opnieuw een darmontsteking en dan in juli een buikgriep die ik opgedaan heb door een besmetting was het toch weer een inspanning om omhoog te krabbelen. Ik heb de leeftijd niet mee om vlug te herstellen.

toen hij afscheid kwam nemen

Aan de hand van foto’s die ik bij alle gelegenheden trek ga ik de voorbije maanden overlopen.
Wat me voor het ogenblik het meest bezighoudt is het feit dat de oudste kleinzoon begin augustus vertrokken is voor een aantal jaren naar de Filipijnen , meer bepaald naar Manila waar zijn vriendin die hij al een aantal jaren kent woont. Zij wonen in een enorm hoge woontoren “de Trion towers” in de nabijheid van het American Cemetary Memorial park .
Het is voor de hele familie even wennen geweest dat de kleinzoon vertrokken is, vooral omdat er lange tijd sprake was dat zij naar België zou komen. Gespannen wordt er nu uitgekeken naar berichtjes hoe het ginder gaat. Op messenger werd een familieaccount aangemaakt zodat ouders en grootouders het reilen en zeilen kunnen volgen. Er is een tijdsverschil van 6 uur en meestal komen de berichtjes in de voormiddag toe. Dus gsm altijd dicht bij de hand.
De start is moeilijk geweest want hij kwam na een lange vlucht toe en is veertiendagen ziek geweest …hij had corona!! Was daar al die tijd van gespaard gebleven. Maar nu lijkt het beiden goed te gaan . De foto’s tonen een gelukkig stel want corona heeft hen twee jaar gescheiden.
Ik geef toe dat ik toch een tijdje slapeloze nachten heb gehad. Het oudste kleinkind dat zo lang bij oma en opa verbleven heeft.

de Trion Towers waar ze ergens op de 40ste verdieping wonen
Zicht vanuit hun appartement.
te vergelijken met Arlington in de USA.

Een wandeling met de kleinzoon

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Knokke-Heist, tuin, wandelen , , ,

Dinsdag in de late namiddag ( omdat het dan niet meer zo warm was) gingen Sébastien en ik wandelen aan het strand. Maar omdat hij ook eens naar het bos wilde deden we de volgende dag een wandeling bos/landerijen.
Maar eerst had hij de twee treurwilgen flink gesnoeid. Buren vinden het erg leuk dat de slingers van de treurwilg bij hen in de tuin overhangen , maar ik zorg er toch liever voor dat het niet storend wordt. Hierbij kon de kleinzoon me goed helpen. Hij heeft de twee treurwilgen flink gesnoeid zodat ze nu een nette bolhoed hebben! De eerste foto is de treurwilg achteraan en de laatste is deze in de voortuin.

de treurwilg achteraan
De treurwilg in de voortuin zonder al de slingertakken!

Niettegenstaande de droge zomer verliezen beide treurwilgen weinig bladeren , wat niet kan gezegd worden van van de hulstboom die plots zijn hele kruin verloor na een flinke plensbui vorige maand en de bladeren van de kerselaars dwarrelen al een hele tijd continu naar beneden. Na dat toch-indrukwekkend -werk werden de takken verzameld en de ladder opgeborgen en reden we naar het bos.
In feite was het niet echt naar het bos maar we zouden er wel een stukje in wandelen.

We parkeerden de auto in een villawijk in een zijstraat van de Boslaan. In deze wijk is er tussen twee villa’s een pad waar één van de buurtbewoners een bloemenboord voor de bijen heeft ingezaaid en aan verschillende bomen hangen bijenhotelletjes! De bloemenborder staat er nu wat verdord bij maar ik ben er nog langs gewandeld toen alles nog in bloei stond. Op het einde van het pad kom je bij een groot open veld . Vorig jaar was het een maisveld ,dit jaar staat er enkel droog gras. Dat smalle paadje is een weggetje dat een erfdienstbaarheid torst. De boer moet ten allen tijde doorgang verlenen aan een paar huizen die anders niet bereikbaar waren ( nu is er wel al een grindweg aangelegd naar een straat die aansluiting geeft met een verder gelegen straat).De erfdienstbaarheid is gebleven en dit paadje sluit aan bij een wandelroute. We wandelden langs maisvelden die geleden hadden onder de hitte en de droogte en de oogst ziet er niet erg aantrekkelijk uit.

In de verte zagen we de wijk “Zevekote” in de Oosthoek, we wandelden niet door deze wijk maar trokken het bos in. Juist voor we het bos introkken zagen we op een heuvel het dak van de villa van de familie Lippens tussen de bomen.

We liepen langs een smal paadje met overal omgewaaide bomen , sommige zijn voor de veiligheid in stukken gezaagd. Het wordt niet opgeruimd het wordt “teruggegeven aan de natuur”.
Na een tijdje kwamen we op de weg uit . Aan de overkant zag je de bomen van het” Koningsbos. “( klik).
We staken niet over maar keerden langs het voetpad op deze weg terug naar de auto. Toch een wandeling van anderhalf uur.

’s Avonds vertrok de kleinzoon terug huiswaarts …

september…..

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Knokke-Heist, wandelen , , ,

…betekent het einde van de zomervakantie. Voor veel kinderen en jongeren betekent het ook het begin van een nieuw schooljaar, voor veel ouders wordt het opnieuw wennen aan een strakker ritme om school en werk weer op elkaar af te stemmen.
Hoewel ik allang niet meer hoef over te schakelen, voelt het toch nog altijd aan alsof mijn vakantie ook is afgelopen. Deze zomer was er eentje die we allemaal niet zo vlug zullen vergeten met de te warme dagen op de eerste plaats in onze contreien.
Waar andere jaren de zomermaanden gevuld werden met over en weer komen van de kleinkinderen was het dit jaar erg beperkt… kleine kinderen bij de drie kleindochters, een kleinzoon die anderhalve maand op reis is naar Zuid Amerika en pas einde september terugkomt, een andere kleinzoon die naar het Oosten is vertrokken naar zijn vriendin en een paar jaar zal wegblijven en de jongste had herexamen in de Hogeschool ( wat niet verwonderlijk was na een jaar “thuis” onderwijs).

Mijn zomer was écht niet compleet. Mijn gezondheid was ook niet opperbest na corona begin juni waardoor ik in het ziekenhuis belandde en ook omdat ik gewoonweg niet tegen die warmte kon. Toch heb ik er samen met mijn vriendin het beste van gemaakt met allerlei korte uitstappen. Keuze genoeg aan de kust tijdens de zomermaanden.
Het enige wat ik verwaarloosd heb is mijn blog. Ik kon het soms niet opbrengen om te schrijven of om te lezen… Alle dagen de plantjes water geven nam ook veel tijd in beslag(uit het zwembad gevuld met regenwater . Is ondertussen helemaal leeg )
Maar deze week heb ik toch een mooie afsluiter gekregen van de zomervakantie. De jongste kleinzoon is na zijn herexamen drie dagen naar oma gekomen. Zijn lessen beginnen pas op 19 september.

Samen zijn we gaan wandelen aan de waterlijn. Het was erg warm die dag maar aan zee was er een flinke bries en dat maakte het aangenaam. Wij en de meeuwen hadden het strand voor ons alleen en de meeuwen vlogen zelfs met moeite op toen we langs hen heen wandelden.

Foto’s vanaf het strand : Van het Rubensplein tot aan de helling van Duinbergen. Het Casino met zijn ronde vorm is goed herkenbaar en tussen één van de zijstraten zie je de watertoren van Duinbergen.
Het was eb en het strand leek enorm , zeker nu er geen volk op het strand was er ook geen catamarans uitvoeren .In een nevelige verte de haven van Zeebrugge.
Die avond is het rond 21 uur een paar uur flink beginnen regenen! De tweede keer dat het hier geregend heeft tijdens de twee voorbije zomermaanden!
Maar we deden nog meer…

Nog eens feest….

kinderenenkleinkinderen familie, Feest, kleinkinderen , ,

Mei en juni zijn in de familie feestmaanden. Veel verjaardagen vooral. Nu was het wel een speciaal feest van het op één na jongste achterkleinkind

Oskar werd 1 jaar.

Hij is geboren midden in de corona periode, we konden niet eens een bezoek brengen in het moederhuis. In dat jaar heb het ik kindje slechts éénmaal gezien in levende lijve! ( met uitzondering van verleden week op het communiefeest Margaux)

De ouders wilden iets speciaals maken van die eerste verjaardag. Ze organiseerden voor de hele familie een koffietafel in het Fort Napoleon in Oostende. Die koffietafel was in feite een uitgebreid dessert buffet en je kon van 15 tot 18 uur je bedienen van allerlei lekkers. Een ongedwongen en leuke sfeer in een mooi kader.

Een vriendin had een speech in mekaar gestoken en we werden allemaal uitgenodigd om plaats te nemen op de stoelen die klaar gezet werden in een soort halve cirkel. Een woordje van lof voor de jonge ouders en een overzicht van dit eerste levensjaar. Ook de overleden vader van kleindochter Emma werd betrokken met een witte hartvormige ballon . En de twee zusjes van Emma spraken ook een woordje. Ontroerend.

Daarna werden de stoelen bij de tafels gezet en kon iedereen naar hartelust proeven en smullen van het uitgebreide dessert buffet! Kijk maar even mee en ze bleven maar nieuwe dessertjes aanbrengen.

Jong en oud heeft zich te goed gedaan aan al die lekkernijen . Vandaag mag het wat soberder 😉

ps de foto’s zijn niet zo goed gelukt door de spots die in alle richtingen schenen!!

De familie vierde feest !

kinderenenkleinkinderen Feest, kleinkinderen ,

Voor mij was het vorige zondag wel een bijzonder feest. Het was het communiefeest van de oudste achterkleindochter. Even heb ik gevreesd er niet bij te kunnen zijn. De naweeën van corona zijn nog steeds niet helemaal verdwenen. Ik was dus blij dat ik het kon meemaken. De dienst in de kerk sloeg ik over om het mezelf toch niet te zwaar te maken en dochterlief kwam me ophalen tegen de middag voor de receptie en de barbecue. De meeste genodigden kwam pas tegen de middag.
Het was een stralende dag en een blij weerzien met familieleden die ik de hele coronaperiode niet had gezien. Ook een emotionele dag . Dan pas besef je tenvolle dat je al die contacten hebt gemist.

Het feest ging door in een prachtige zaal dichtbij de kerk van Lissewege. Het was een origineel feest. De oudste kleindochter, Elsbeth, had samen met haar vriendin die ook een communiecantje had geopteerd voor één feest. Dat is enorm meegevallen zeker en vast voor al de kinderen van beide families.

Een traiteur verzorgde de barbecue en de twee vriendinnen zorgden samen met bereidwillige helpers dat niemand iets tekort kwam van spijs en drank. Wat in het oog sprong was het feit dat de verhuurders van de zaal er ook voor gezorgd hadden dat er een aparte babykamer was waar je baby’s en kleine kinderen kon te slapen leggen. Daar werd gretig gebruik van gemaakt!!

Aan de ingang werd je verwelkomd door twee verlichte ballonnen met elk de naam op van de communicant. De tafels waren gedekt met een placemat waarop foto’s stonden van de communicantjes.

De geschenkjes waaruit de genodigden mochten kiezen en de spaarpot waar een envelopje kon ingestoken worden. Dit geld zal gebruikt worden om later een uitstap te maken. Beide kinderen vonden dit een prima idee .

de twee zusjes van Elsbeth en rechts de jongste spruit Leo .
Elsbeth en haar schoonbroer.
mijn drie kinderen en twee echtgenotes

Een paar foto’s van de receptie die doorging op het terras en hieronder enkele kinderen . Een ballonman was ingehuurd en die zorgde ervoor dat alle kinderen een speciale ballon kregen!

Margaux het communicantje
haar zusje Maxime
de kerktoren van Lissewege

Zelfs volwassenen waagden zich aan een sprongetje in het springkasteel !

Het paaslam
Elsbeth met schoonbroer( die peter is van Maxime en Elsbeth met haar beide kinderen
Tom en Elsbeth,
de fiere ouders
de beide overgrootmoeders!!

Een dag om niet te vergeten !

Een kunstwerk

kinderenenkleinkinderen cultuur, kleinkinderen, Knokke-Heist , ,

Na de wandeling met Sébastien en zijn vriendinnetje reden we niet recht naar huis. We gingen nog even kijken naar een kunstwerk in de omgeving van het AZ Zeno . Ik had nog niet kunnen uitvissen waar precies dit kunstwerk lag want het AZ Zeno grenst aan de Natiënlaan maar ook aan de Kalvekeetdijk. Het moest ergens in een weide liggen tussen het ziekenhuis en de parkbegraafplaats. De zoon liet ons met een drone foto weten waar we moesten zijn.

Wim Tellier stelt momenteel nabij AZ Zeno in Knokke-Heist zijn kunstproject CLOSER voor. Een gigantische en loodzware canvasafdruk van 105 x 68 meter en 3 ton van een man in een brandwerend pak. “Je ziet één individu, een man in vuurpak, in een zeer zelfzekere houding”, legt Tellier uit. “Hij lijkt onoverwinnelijk, alsof niets hem kan overkomen. Maar dat is slechts schijn want in een tweede stadium krijgt de man-in-beschermpak een volledig andere gedaante. In mei wordt het pak geperforeerd en zullen er zonnebloemen door groeien als tegenpool van die zelfzekere man. De biologische bloemenzaadjes gaan hem overmeesteren en uiteindelijk overwoekeren.” Wim Tellier koos voor de zonnebloem als symbool voor bescheidenheid en als knipoog naar de zon. In een derde stadium wordt de hele stof gerecycleerd. Het zal gebruikt worden als zeildoek voor strandzetels!

Zo vanuit de lucht ziet het er wel imposant uit. De poorten van de weide stonden wagenwijd open en aan de ingang stonden aan weerszijden grote panelen met de uitleg.
In de weide zelf was er een platform gebouwd en van daarop kon je de figuur zien. Jammer genoeg was het platform niet hoog genoeg om een duidelijk beeld te krijgen . Er was ontzettend veel wind op dat ogenblik en ik verkoos maar om vlug weer naar beneden te gaan.

In de weide zag je overal hoopjes aarde liggen. Ik herinnerde me gelezen te hebben dat het AZ Zeno bezig was om in die weiden een biologisch voedselbos aan te leggen. In beginfase vooral bomen met fruit en noten om te gebruiken in het ziekenhuis zelf !

Wim Tellier is niet aan zijn proefstuk. Hij heeft enkele jaren geleden op het strand vòòr het Casino de reusachtig krab van 3000m² met foto’s van landschappen uit de vier windstreken gelegd en het bloemenkunstwerk om aandacht te vragen voor de bij .

Meer over deze kunstenaar en zijn werk: (klik). Daar kan je lezen waar hij oa zijn werken heeft tentoongesteld!
Zodra de zonnebloemen boven komen zal ik nog eens gaan kijken om de evolutie met eigen ogen te zien! Wil je dit ook eens zien ? Links afslaan bij de nieuwe rotonde op de Natiënlaan richting AZ Zeno en een paar honderd meter verder zie je de panelen op de weg al staan. Tot september kan je dit nieuwe kunstwerk van de landschapskunstenaar Wim Tellier bekijken;

de dagen vliegen voorbij(bis)

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Pasen , ,

Donderdag

De poetshulp komt en met twee is poetsen gezelliger dan alleen. Die dag zei ze me dat er nogal veel vliegen zaten boven en dat ze die naar buiten gejaagd had. Ze poetste de bovenverdieping en daar hoorde ook ramen wassen bij. Ik gaf er niet zoveel aandacht aan en zei nog” dat komt wellicht omdat het ene na het andere raam wordt opengezet”. Maar toen ik ’s avonds alle (rol)luiken ging dichtdoen vond ik het niet helemaal normaal dat er nog zoveel van die dikke vette vliegen op alle ramen boven zaten. Ik wapperde wat met de gordijnen om ze door het geopende raam naar buiten te jagen en dacht ervan af te zijn.

Vrijdag
Toen ik opstond zag ik in mijn kamer (waar drie ramen zijn) opnieuw een aantal van die vliegen. En ook op de andere ramen op de bovenverdieping. Maar toen ik de kamerdeur opende waar de dag ervoor de meeste vliegen zaten ,schrok ik . Eén volledige muur zag zwart van de dikke vliegen. Honderden en meer…ik overdrijf echt niet. Het venster openzetten en ze met een swiffer op stok buiten jagen hielp niet. Zodra je ze aanraakte vielen ze op de grond en lagen daar te spartelen. Ik ben echt niet zo vlug in paniek maar ik wist het eerste moment niet wat ik moest doen. Het eerste was de kamerdeur dicht doen zodat ze zich niet op de verdieping konden verspreiden. Daarna ben ik naar beneden op zoek gegaan of ik nog een spray had tegen kruipende en vliegende insecten Oef dat had ik nog. Flink gespoten in die kamer en raam en deur dichtgedaan. Toen ik na een halfuur terug ging kijken lag de vloer bezaaid met dode dikke vliegen. Ik had ze maar bijeen te vegen…
Ik heb het raam een paar dagen moeten openlaten ( met de rolluik half dicht) om de geur van die spray kwijt te geraken) en de eerste dagen vond ik hier en daar nog een verdwaalde dikke vlieg. Nu lijkt het voorbij , maar toch kijk ik elke morgen alle kamers boven na op dikke vliegen. Tot nu toe geen enkele meer gezien.
Ik vertelde dit aan mijn dochter en die keek zo verbouwereerd naar mij. ” Ik ben blij dat te horen”. Je zou voor minder denken dat er iets haperde bij haar. Zij had een paar dagen ervoor hetzelfde meegemaakt en wist ook niet hoe dit kon gebeuren. Ze woont nochtans toch een 10 km van mij vandaan! Zouden nog mensen dit meegemaakt hebben , vraag ik me af. Een soort tijdelijke plaag zoals je kan hebben met vliegende mieren.

Zaterdag

De dag waar ik allang naar uitkeek. De oudste zoon Luc en zijn vrouw Ingrid hadden ervoor gezorgd dat hun twee oma’s als Paasgeschenk eindelijk eens hun drie kleinkinderen en de vijf achterkleinkinderen zouden zien. Door corona was alles wat in de war gestuurd.
Het is niet zo eenvoudig om drie gezinnen met hun kinderen op dezelfde dag samen te trommelen. Ik herinner het me nog van vroeger met mijn eigen drie kinderen. De agenda’s afstemmen op elkaar is niet zo eenvoudig. Er is ook nog altijd familie aan de andere kant van het koppel.

Maar het is een droomdag geworden en het weer was ons gunstig gezind zodat we de hele dag buiten konden doorbrengen. Paasgrabbel voor de kleintjes, aperitieven en buiten eten en gezellig bijpraten…

Zondag,

Ik was de zaterdagavond nog teruggekeerd naar huis Want op Paasdag zelf was ik uitgenodigd bij de tweede zoon, de papa van Cédric en Sébastien. , en zijn vrouw Marleen.
Opnieuw een heerlijke dag en ook die dag konden we op het achteraan in de tuin gelegen terras zitten. Want vlak bij het huis is er veel te vroeg schaduw

Maandag

Als afsluiter van het Paasweekend kwam dochterlief en haar man de maandag langs. Een niet te lang bezoek want er was afgesproken dat we niet samen iets zouden doen omdat ze de dag erop vertrokken naar Zuid Afrika ,een reis die twee jaar geleden was geboekt en door corona alsmaar uitgesteld werd. Gezien ikzelf nog maar pas flink ziek geweest ben had ze schrik voor eventuele besmetting. Je kan maar niet voorzichtig genoeg zijn.
Maar ze wilde toch niet op reis gaan zonder nog eens langs te komen en gezien het paasmaandag nog altijd zonnig weer was , zaten we ver van elkaar buiten op het terras.
Ze had een bloemetje mee. Lief toch ! We zien elkaar wel als ze terug is van reis.

Behalve met die vliegen heb ik een mooie week achter de rug en zaten er dagen tussen die ik zal blijven koesteren!

De dagen vliegen voorbij.

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Pasen , ,

Maandag en dinsdag
Vorige week kwam Sébastien samen met zijn vriendinnetje voor twee dagen naar oma en dan ging hij terug naar huis . Het was een onverwacht bezoek en we hebben er allemaal van genoten . Zij deden de eerste dag een fietstocht en de tweede dag gingen we wandelen. We bezochten samen ook nog een kunstwerk in wording maar daar vertel ik in een apart logje over. Ik moet er nog wat gegevens over opzoeken.

Woensdag
maakte ik met mijn vriendin een wandeling in de gemeente zelf. De bedoeling was om de bloemen die door de gemeente zijn geplant op rotondes en bermen te bekijken. Sedert een paar jaar hebben ze het over een andere boeg gegooid ivm de bebloeming van de gemeente en wordt er afgeweken van de traditionele tulpen en daarna de geraniums. Het is allemaal veel gevarieerder.
Dus we gingen eens kijken.
Bij het binnenkomen van de gemeente zie je een ronde fontein ( die allang niet meer werkt omdat leukerds er waspoeder in ingooiden met alle gevolgen ) Sedertdien worden er in de kuip van de fontein vaste struiken geplant en momenteelt staan er nu hyacinten en korte paarse tulpen. Ietsje verder is er een rotonde vlakbij het station (en naast een hoogbouw in wording) waar er ook een opvallend gekleurd geheel van bloemen is geplant. De overdadig bloeiende boom naast de brandweerkazerne , daar kan je echt niet naast kijken.
En vòòr je de Lippenslaan inloopt is er een rondpunt met prachtige tulpen. En dan spreek ik nog niet eens over het ovale plein bij de kerk waar de paaslelies ver zijn uitgebloeid. Ongelofelijk mooi onder de kruinen van de bomen op dit plein. Maar daar liepen we deze keer niet langs.
Die dag was het wel lekker wandelen aan de zonkant van de winkelstraat maar fris in de schaduw en daarom kozen we voor de terug weg een zonnige laan uit en arriveerden aan het cc.Scharpoord waar de tuin rondom een weelde van bloemen was. Maar ik vergeet te vertellen dat de berm op de Elizabetlaan waar vroeger een tram reed nu gebruikt wordt als middenberm waar bomen staan en in het gras is er een weelde van kleurige bloemen!

de vroegere fontein
Vlak voor deze hoogbouw…
…is een rotonde volledig beplant met tulpen in een slingerende lijn
ook hebben sommige handelaars aan hun deur een Paasdecoratie
waar vroeger de tram reed…
…staan nu in de berm een overdaad aan tulpen en ervoor paaslelies
Bij het CC Scharpoord…
….is er een weelde van bloemen…
…te zien in het gras …
Bij de brandweerkazerne.
Het rondpunt vòòr je de Lippenslaan instapt

En die woensdag als apotheose van de dag was er een zonsondergang om U tegen te zeggen. Ik heb veel foto’s gezien op alle media van die spectaculaire zonsondergang. Je moest er vlug bij zijn want de hemel veranderde zo vlug van kleur.

wordt vervolgd.

Vrolijk Pasen !

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen ,

Ik weet het dat ik laat ben om deze wensen neer te schrijven maar het is echt en oprecht gemeend.
Ik hoop dat het een vrolijke ,leuke, feestelijke… dag is geweest voor allen die hier komen lezen!

Ik heb twee dagen genoten van de kinderen ,kleinkinderen en….achterkleinkinderen.
In de coronatijden hebben we elkaar bijna niet gezien. Ondertussen zijn er ook kinderen geboren die we amper hebben gezien laat staan in de armen konden nemen.

Ingrid en Luc (de oudste zoon en zijn vrouw )hebben ervoor gezorgd dat op Paaszaterdag hun drie kinderen mèt hun kinderen naar de Westhoek kwamen. En als verrassing nodigden ze de twee oma’s uit.

Hier alvast de foto , later het verhaal van het hele weekend.

Op de foto zie je de twee oma’s met de vijf achterkleinkinderen. Het jongste kind heeft de papa in een draagbuidel omdat die op dat ogenblik een dutje had gedaan..