reis

Geen enkele reden…

kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, reis ,

….om telkens zoveel dagen hier niet te verschijnen. Ik schrijf graag en er gebeuren regelmatig dingen die je graag aan anderen wilt vertellen of tonen. Maar het lukt me al een tijdje niet om de energie op te brengen om het op papier te zetten. Nu de lange hete zomer voorbij is en het normale leven weer zijn dagelijkse gangetje gaat zal het me wel beter lukken. Ik kon echt niet tegen dat warme weer , voelde er me ook niet altijd zo lekker bij. Na corona in het voorjaar en als gevolg opnieuw een darmontsteking en dan in juli een buikgriep die ik opgedaan heb door een besmetting was het toch weer een inspanning om omhoog te krabbelen. Ik heb de leeftijd niet mee om vlug te herstellen.

toen hij afscheid kwam nemen

Aan de hand van foto’s die ik bij alle gelegenheden trek ga ik de voorbije maanden overlopen.
Wat me voor het ogenblik het meest bezighoudt is het feit dat de oudste kleinzoon begin augustus vertrokken is voor een aantal jaren naar de Filipijnen , meer bepaald naar Manila waar zijn vriendin die hij al een aantal jaren kent woont. Zij wonen in een enorm hoge woontoren “de Trion towers” in de nabijheid van het American Cemetary Memorial park .
Het is voor de hele familie even wennen geweest dat de kleinzoon vertrokken is, vooral omdat er lange tijd sprake was dat zij naar België zou komen. Gespannen wordt er nu uitgekeken naar berichtjes hoe het ginder gaat. Op messenger werd een familieaccount aangemaakt zodat ouders en grootouders het reilen en zeilen kunnen volgen. Er is een tijdsverschil van 6 uur en meestal komen de berichtjes in de voormiddag toe. Dus gsm altijd dicht bij de hand.
De start is moeilijk geweest want hij kwam na een lange vlucht toe en is veertiendagen ziek geweest …hij had corona!! Was daar al die tijd van gespaard gebleven. Maar nu lijkt het beiden goed te gaan . De foto’s tonen een gelukkig stel want corona heeft hen twee jaar gescheiden.
Ik geef toe dat ik toch een tijdje slapeloze nachten heb gehad. Het oudste kleinkind dat zo lang bij oma en opa verbleven heeft.

de Trion Towers waar ze ergens op de 40ste verdieping wonen
Zicht vanuit hun appartement.
te vergelijken met Arlington in de USA.

Het Bierkasteel en de Koekjesfabriek

kinderenenkleinkinderen reis, senioren , ,

Dinsdag was er een lenteuitstap met de senioren.  We hebben de brouwerij het Bierkasteel in Izegem bezocht. Een supermoderne brouwerij en in niets te vergelijken met de oude brouwerijen van vroeger . Wil je  meer over weten over deze brouwerij klik dan op deze link : klik
Een hele belevenis om deze brouwerij te bezoeken en te eindigen in Michelle’s Pub waar je van de verschillende bieren kan proeven. Wij kregen een rondleiding met een gids die ons het maken van bier haarfijn uitlegde. Eerst hadden we een paar filmpjes gezien over het brouwen van het bier, want in feite zie je niet zoveel van dat brouwen zelf. Je wandelt tussen hoge silo achtige ketels en nadien kijk je van op een passerelle hoe de gereinigde flessen met bier worden gevuld om uiteindelijk in kratten opgeslagen te worden  klaar om naar de klanten te gaan.
Héél weinig personeel komt er nog aan te pas. Nadien mochten we in de pub gratis een paar biertjes proeven.

 De busrit naar Izegem verliep vlotter dan gedacht . Geen hinder van wegenwerken . We waren daardoor te vroeg maar mochten genieten van het terras op de eerste verdieping  waar er strandstoelen , tafels en stoelen en barkrukken stonden.

Michelle’s Pub is er nog niet zolang. Het is heel smaakvol ingericht en bulkt van de nostalgie : reuze oude lusters, boeken, radio’s

Wat wil je als je een paar glazen bier mag proeven! En als afscheid kregen we nog een grote fles bier mee.

Toen reden we naar St Elooiswinkel  waar we in een heel mooie zaak een voortreffelijk diner kregen! In het Bierkasteel was de tijd danig uitgelopen dat we na het diner  geen koffie meer konden drinken want we werden in Lo-Reninge verwacht voor een bezoek aan de koekjesfabriek!

Om hygiënische redenen konden we niet het bakken van de koekjes gaan bekijken. Enkel eens door een raam kijken. Opmerkelijk is dat er praktisch geen personeel aanwezig is. Robots sorteren de koekjes en leggen ze in dozen!!
Er is een bezoekerscentrum en een gids toonde ons eerst aan de hand van een paar filmpjes het ontstaan van de koekjesfabriek. Er was ook een klein museumpje . De koffie en een assortiment koekjes wachtten op ons en via een winkel waar je alles kon kopen stapten we weer naar buiten.

Niemand had zin om al huiswaarts te keren. Het was zo’n mooi weer die dag en het voorstel om naar de Rode Berg door te rijden werd unaniem aanvaard. We hebben  het ons niet beklaagd. Heerlijk uitblazen in een nonchalant café op de berg. De tijd had er blijkbaar stil gestaan . Alleen was het jammer dat de stoeltjeslift al gestopt was. De nevel van een warme dag versluierde de horizon!

Verspreid over de verschillende terrassen zat iedereen na te genieten van een geslaagde daguitstap.

 

wist je dat ?

kinderenenkleinkinderen reis

Met de trein reizen is altijd avontuurlijk maar met de tram is het even avontuurlijk. Nog niet zo lang geleden reed ik met een vriendin  naar Oostende. Ik vind Oostende geen gemakkelijke stad om te parkeren, meestal moet je dan nog een flink eind te voet en de tram brengt je tot in het hart van Oostende. Ik parkeer mijn auto naast het treinstation in Knokke en op vijf minuutjes stappen kan ik de tram nemen. De tram rijdt van Knokke tot De Panne. Zo staat het toch aangeduid op de tram zelf. Maar dikwijls hoor je de conducteur in Oostende omroepen “allemaal overstappen op de tram die  hiervoor staat. Dit is het eindstation.
Die keer was het zo enorm druk bij dat overstappen dat ik mijn vriendin uit het oog verloor en als het ware voortgeduwd werd door de massa. Ik dacht dat we op het laatste nippertje afgesproken hadden om dat stukje tot aan de winkelstraat  te voet te doen.
De tram reed weg , ik stond op het perron en ik zag haar op de wegrijdende tram! We belden elkaar op en ik nam 10 minuten later een volgende tram om bij de eerstvolgende halte midden in de stad elkaar terug te treffen.

‘s Avonds waren we aan het wachten op de tram (midden in de stad) die maar niet afkwam. De tijd versteek en het leek erop dat de tram niet meer om de twintig minuten reed (wat in feite pas vanaf 20 uur zo is) . Opnieuw enorm veel volk omdat er zogenaamd een tram van tussen was gevallen. Het was werkelijk hangen aan de lussen , maar we dachten dat er wel veel volk zou afstappen aan het station zelf. Niks van, we moesten weer de tram uit en overstappen op een andere  tram die er al vlug aankwam. Er was nogal veel gemor en toen de conducteur de reden zei ” sorry mensen de remmen werkten niet meer en daarom was er zoveel vertraging ” . Kan het nog erger  dacht ik bij mezelf!

Toen we deze week na het Nieuwjaarsconcert de tram namen in de stad zelf , moesten we opnieuw overstappen op een andere tram. ( Met het station bedoel ik de halte in de nabijheid van het treinstation en dit is ook het station waar trams die niet het hele kusttraject doen halt houden , waar je dan moet overstappen en waar ook de conducteurswissel gebeurt)
De tram stond er  maar er was geen conducteur te zien. Het bleek volgens een dame dat de tram pas op een bepaald uur zou vertrekken. Tja dus maar wachten in een duistere tram tot de conducteur kwam. We zijn die avond wel goed thuisgeraakt. Maar we waren er aanvankelijk toch niet erg gerust in omdat de tram een heel eind erg traag reed!! Wie weet waren zijn remmen ook stuk  🙂
Wat ik niet wist was dat er zakjes zand klaar staan om mee te nemen in de tram . Dat zand wordt dan gebruikt in geval van nood als de remmen niet goed werken.Foto genomen vanuit de tram  terwijl we wachtten op de conducteur. Onder een glazen afdak lagen zakjes zand en goed leesbaar een lichtbak erboven met  de vermelding “zand gevuld”

 

Dit zegt een bedrijf dat de zandtanks voor de trams produceert:
“Vooral voor de wintermaanden maar ook om een korte remweg af te kunnen leggen, wordt tijdens het remmen van trams zand op het spoor voor de wielen gestrooid. Elke tram is daarom voorzien van een aantal boxen onder de stoelen welke gevuld zijn met zand. Deze boxen dienen dagelijks gecontroleerd en eventueel bijgevuld te worden. Zand verbetert de grip van banden op de ondergrond en heeft als voordeel dat het niet schadelijk is voor planten (wat ook van belang is als je kijkt waar trams rijden). “

Còrdoba

kinderenenkleinkinderen Reis, reis, Sevilla, Wenen , ,

Die ene dag in Còrdoba  hebben we veel prachtige historische monumenten gezien. Maar de stad heeft ook een bruisend hart met mooie winkelstraten en prachtige gebouwen. Het was die dag erg warm en af en toe zochten we de schaduw op en dronken we iets koels. Neen geen alcohol maar koele glazen vol ijs met frisdrank.
We zagen hier en daar fonteintjes waar je drinkbaar water kon nemen. Het kleintje wist maar al te goed hoe het water als een bronnetje kon spuiten. Hij hield  zijn “tutter ” tegen het water en wilde per sé dat ik ook eens mijn voet op het pedaaltje zette.
Vlakbij dit fonteintje was een omheining waar je een mooi overzicht had op het lager gelegen park. Aan de voet van de omheining waren slotjes bevestigd. In andere steden zoals Keulen en Düsseldorf hebben we dit fenomeen ook al gezien, daar zag je de omheining bijna niet meer.
Vlak naast de rijweg was een fietspad omzoomd met kleurrijke halve bollen. Je kon er niet naast kijken!

In de stad zagen we veel prachtige gebouwen , grote pleinen en mooie winkels.

Onvermijdelijk zijn ook de winkels waar ze waaiers verkochten. Deze waren allemaal aan de dure kant . Ook winkels met mooi kantwerk en een overvloed aan halskettingen en armbanden.

Op de terugweg naar  het station wandelden we door een park waar op  een eiland een heel groot hok stond onder  palmbomen waar eenden en duiven en andere vogels hun stek hadden. De mensen konden er niet bij . De beestjes waren wel zo slim om buiten “hun domein” aan eten te geraken!

Enigszins verwaarloosd maar deze banken met de azulejos doen  denken aan de banken van Gaudi

Achter die lange cypres  zie je het station van Còrdoba. In een grote vijver vlak vòòr het station speelde een hond in het water en zijn baasje liet hem allerlei truukjes doen. Ik had ook in het water willen springen want het was nog steeds erg warm!

Dit is het einde van het Sevilla-Còrdoba verhaal. Een onvergetelijke reis
ps: een paar foto’s uit deze reeks komen uit Sevilla. Ik heb me vergist van stad.