Treurig nieuws

5 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen canada, familie, herinnering canada, familie

Bericht geschreven door de dochter Judy.

“My loving mother, who was healthy was tragically hit today on her walk by a taxi. And lost her life at 87. We are shocked and grief stricken. She was loving and caring. The woman who carried me and gave me life is gone in the matter of hours. She will live on in my heart and the things she taught me. Thank you mom for all you’ve done. Heaven is your home now. We will miss you .”

Mijn nicht is niet meer. Zij is maandag tijdens haar dagelijkse ochtendwandeling omver gereden door een taxi. De omstandigheden zijn nu in onderzoek. Jarenlang deed zij elke morgen een wandeling van een paar kilometer.
Zij woonden héél lang op de top van een heuvel waar neef een houtvesterbedrijf had. Ik heb nog verteld dat in de wintermaanden beren rond hun huis liepen en de sneeuw metershoog lag. Zij stuurden er zelfs foto’s van op.
Gelukkig kwam de nochtans veraf gelegen stadsdienst regelmatig de weg vrij maken zodat zij ook toen dagelijks haar wandeling kon maken. Het eindpunt was dan een gebouw onderaan de heuvel waar meerdere postbussen waren van bewoners die ook ( zij het lager) op de helling woonden.
Nu wonen ze al jaren een 50 km verder in het stadje Timmins. En daar deed ze zoals ze gewoon was ook dagelijks een ochtendwandeling. Maandag is het haar laatste wandeling geweest.
Zij heeft het niet beseft ,was onmiddellijk in coma en is een paar uur later overleden. Ik kan het nog steeds niet vatten, het dringt niet tot me door. Zo’n lieve vrouw , zo’n mooi koppel.
De onderstaande foto is genomen van een video en dateert van het vorige weekend en kwam toe maandag bij een nicht van mijn neef. Zij zond me dit door. Beiden 87 jaar.

Ik zocht in de vele foto’s die ik in al die jaren ontvangen heb een klein overzicht.
Maanden was hun wereld wit . Vanaf oktober tot ver in het voorjaar ligt er ginder sneeuw en neef had zelfs een klein sneeuwruimer aangekocht om hun huis te kunnen bereiken en om met de auto in de garage te kunnen.
Zodra de sneeuw weg was stond de tuin een vijftal maanden vol bloemen .
Iedere gelegenheid zoals verjaardag, Valentijn , Pasen , nationale feestdag , st Patricks’day (Ierse afkomst van een vriendin) Kerst en nieuwjaar …was reden om hun huis mooi aan te kleden en feestmaaltijden klaar te maken.

Ik heb nog een foto gevonden toen ze voor de eerste keer op bezoek kwamen naar België . Ruim 30 jaar geleden. Mijn broer leefde toen nog. Nicht is in 1953 samen met haar ouders geëmigreerd naar Canada en haar verloofde is meegereisd. Beiden spreken nog perfect hun Vlaamse streektaal.

Zij zal gemist worden in de familiekring en bij hun vrienden in Canada . Ik zal de ellenlange telefoontjes die we ongeveer elke maand hadden ook missen.

Juli is goed ingezet

15 juli 2022 kinderenenkleinkinderen familie, kinderen, wandelen familie, vakantie, wandelen

Een tijdje terug was afgesproken dat Luc en Ingrid, de oudste zoon en zijn vrouw een weekend op vakantie zouden komen.

Op 1 juli kwamen ze in de namiddag toe geladen met niet alleen hun bagage maar met eten en drank voor het hele weekend ! “zodat ik niet hoefde te koken”. Ze wilden absoluut niet dat ze een last zouden zijn voor mij nu ik nog niet helemaal hersteld was .
De eerste avond hadden ze een koude visschotel mee om duimen en vingers af te likken en de volgende morgen was er ontbijt met pistolets en koffiekoeken . De zaterdagmiddag aten we een overheerlijke zalmlasagne en ‘s avonds de restjes van de vorige avond en een door haar gemaakte Quiche. En de zondagmiddag trakteerden ze op Thaise gerechten ,afgehaald bij een bekende zaak.

Terwijl ik samen met Ingrid rustte en ook wat bijpraatte , deed Luc allerlei karweitjes die broodnodig eens moesten gebeuren. Hij is echt een handige Harry. Stilzitten kan hij niet.
Luc wilde op zaterdagnamiddag een wandeling doen die samen te vatten is als “Memory Lane”
Dat zag ik ook wel zitten omdat die wandeling geen uren in beslag nam. Ik ben nu al beter maar uren wandelen zit er nog niet in…
We reden naar de Boslaan en parkeerden in een zijlaan waar vroeger een paar oude boerderijtjes stonden ,maar nu volgebouwd is met grote villa’s. Het is nu een wijk waar je in een lus rijdt en terug in de Boslaan komt. Tussen de villa’s is een paadje dat uitgeeft op landerijen. Een vrouw die in de buurt woont heeft in dat paadje handenvol wilde bloemen gezaaid en aan elke boom hangt een bijenhotelletje!

Op het einde van het paadje kom je op velden uit. Héél lang geleden was er een smal paadje dwars door de velden waardoor de bewoners van die boerderijtjes toegang hadden tot hun woning/de weg .De erfdienstbaarheid is behouden en je mag altijd dwars door de velden wandelen tot je aan een aarden weggetje komt . Maar toen kozen we niet voor dat aarden weggetje . We stapten verder langs een smal paadje tot we aan een stuk bos kwamen , er door wandelden en uitkwamen op de baan die dwars door het bos loopt.

Toen kwamen we op de bekende weg uit richting Oosthoek waar de vroegere Siska’s waren( wafelhuizen). We wandelden in de tegenovergestelde richting. We wandelden een tijdje door een van de lanen waar villa’s stonden die kunnen gerekend worden als de eerste die in de omgeving van de Golf ( officiële benaming de Royal Zoute Golf Club) gebouwd werden , en ondertussen al flinke opknapbeurten kregen !

Via een paadje langs één van die villa’s( Je moet het ook weten want anders durf je dat paadje niet in te slaan)kwamen we op een nieuw verbreed bospad terecht en van daaruit heb je een mooi uitzicht op de golf zelf. Het was er niet druk . En al wandelend kwamen we terug op de Boslaan uit waar we de auto in een zijlaan geparkeerd hadden.

het smalle bospaadje vlak naast een kast van een villa…

Een super start van de zomermaanden! Bijna drie dagen genieten! Voor herhaling vatbaar.

Nog eens feest….

23 mei 2022 kinderenenkleinkinderen familie, Feest, kleinkinderen familie, feest., verjaardag

Mei en juni zijn in de familie feestmaanden. Veel verjaardagen vooral. Nu was het wel een speciaal feest van het op één na jongste achterkleinkind

Oskar werd 1 jaar.

Hij is geboren midden in de corona periode, we konden niet eens een bezoek brengen in het moederhuis. In dat jaar heb het ik kindje slechts éénmaal gezien in levende lijve! ( met uitzondering van verleden week op het communiefeest Margaux)

De ouders wilden iets speciaals maken van die eerste verjaardag. Ze organiseerden voor de hele familie een koffietafel in het Fort Napoleon in Oostende. Die koffietafel was in feite een uitgebreid dessert buffet en je kon van 15 tot 18 uur je bedienen van allerlei lekkers. Een ongedwongen en leuke sfeer in een mooi kader.

Een vriendin had een speech in mekaar gestoken en we werden allemaal uitgenodigd om plaats te nemen op de stoelen die klaar gezet werden in een soort halve cirkel. Een woordje van lof voor de jonge ouders en een overzicht van dit eerste levensjaar. Ook de overleden vader van kleindochter Emma werd betrokken met een witte hartvormige ballon . En de twee zusjes van Emma spraken ook een woordje. Ontroerend.

Daarna werden de stoelen bij de tafels gezet en kon iedereen naar hartelust proeven en smullen van het uitgebreide dessert buffet! Kijk maar even mee en ze bleven maar nieuwe dessertjes aanbrengen.

Jong en oud heeft zich te goed gedaan aan al die lekkernijen . Vandaag mag het wat soberder 😉

ps de foto’s zijn niet zo goed gelukt door de spots die in alle richtingen schenen!!

de dagen vliegen voorbij(bis)

21 april 202221 april 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Pasen familie, kleinkinderen, Pasen

Donderdag

De poetshulp komt en met twee is poetsen gezelliger dan alleen. Die dag zei ze me dat er nogal veel vliegen zaten boven en dat ze die naar buiten gejaagd had. Ze poetste de bovenverdieping en daar hoorde ook ramen wassen bij. Ik gaf er niet zoveel aandacht aan en zei nog” dat komt wellicht omdat het ene na het andere raam wordt opengezet”. Maar toen ik ‘s avonds alle (rol)luiken ging dichtdoen vond ik het niet helemaal normaal dat er nog zoveel van die dikke vette vliegen op alle ramen boven zaten. Ik wapperde wat met de gordijnen om ze door het geopende raam naar buiten te jagen en dacht ervan af te zijn.

Vrijdag
Toen ik opstond zag ik in mijn kamer (waar drie ramen zijn) opnieuw een aantal van die vliegen. En ook op de andere ramen op de bovenverdieping. Maar toen ik de kamerdeur opende waar de dag ervoor de meeste vliegen zaten ,schrok ik . Eén volledige muur zag zwart van de dikke vliegen. Honderden en meer…ik overdrijf echt niet. Het venster openzetten en ze met een swiffer op stok buiten jagen hielp niet. Zodra je ze aanraakte vielen ze op de grond en lagen daar te spartelen. Ik ben echt niet zo vlug in paniek maar ik wist het eerste moment niet wat ik moest doen. Het eerste was de kamerdeur dicht doen zodat ze zich niet op de verdieping konden verspreiden. Daarna ben ik naar beneden op zoek gegaan of ik nog een spray had tegen kruipende en vliegende insecten Oef dat had ik nog. Flink gespoten in die kamer en raam en deur dichtgedaan. Toen ik na een halfuur terug ging kijken lag de vloer bezaaid met dode dikke vliegen. Ik had ze maar bijeen te vegen…
Ik heb het raam een paar dagen moeten openlaten ( met de rolluik half dicht) om de geur van die spray kwijt te geraken) en de eerste dagen vond ik hier en daar nog een verdwaalde dikke vlieg. Nu lijkt het voorbij , maar toch kijk ik elke morgen alle kamers boven na op dikke vliegen. Tot nu toe geen enkele meer gezien.
Ik vertelde dit aan mijn dochter en die keek zo verbouwereerd naar mij. ” Ik ben blij dat te horen”. Je zou voor minder denken dat er iets haperde bij haar. Zij had een paar dagen ervoor hetzelfde meegemaakt en wist ook niet hoe dit kon gebeuren. Ze woont nochtans toch een 10 km van mij vandaan! Zouden nog mensen dit meegemaakt hebben , vraag ik me af. Een soort tijdelijke plaag zoals je kan hebben met vliegende mieren.

Zaterdag

De dag waar ik allang naar uitkeek. De oudste zoon Luc en zijn vrouw Ingrid hadden ervoor gezorgd dat hun twee oma’s als Paasgeschenk eindelijk eens hun drie kleinkinderen en de vijf achterkleinkinderen zouden zien. Door corona was alles wat in de war gestuurd.
Het is niet zo eenvoudig om drie gezinnen met hun kinderen op dezelfde dag samen te trommelen. Ik herinner het me nog van vroeger met mijn eigen drie kinderen. De agenda’s afstemmen op elkaar is niet zo eenvoudig. Er is ook nog altijd familie aan de andere kant van het koppel.

Maar het is een droomdag geworden en het weer was ons gunstig gezind zodat we de hele dag buiten konden doorbrengen. Paasgrabbel voor de kleintjes, aperitieven en buiten eten en gezellig bijpraten…

Zondag,

Ik was de zaterdagavond nog teruggekeerd naar huis Want op Paasdag zelf was ik uitgenodigd bij de tweede zoon, de papa van Cédric en Sébastien. , en zijn vrouw Marleen.
Opnieuw een heerlijke dag en ook die dag konden we op het achteraan in de tuin gelegen terras zitten. Want vlak bij het huis is er veel te vroeg schaduw

Maandag

Als afsluiter van het Paasweekend kwam dochterlief en haar man de maandag langs. Een niet te lang bezoek want er was afgesproken dat we niet samen iets zouden doen omdat ze de dag erop vertrokken naar Zuid Afrika ,een reis die twee jaar geleden was geboekt en door corona alsmaar uitgesteld werd. Gezien ikzelf nog maar pas flink ziek geweest ben had ze schrik voor eventuele besmetting. Je kan maar niet voorzichtig genoeg zijn.
Maar ze wilde toch niet op reis gaan zonder nog eens langs te komen en gezien het paasmaandag nog altijd zonnig weer was , zaten we ver van elkaar buiten op het terras.
Ze had een bloemetje mee. Lief toch ! We zien elkaar wel als ze terug is van reis.

Behalve met die vliegen heb ik een mooie week achter de rug en zaten er dagen tussen die ik zal blijven koesteren!

De dagen vliegen voorbij.

19 april 202219 april 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Pasen familie, kleinkinderen, Pasen

Maandag en dinsdag
Vorige week kwam Sébastien samen met zijn vriendinnetje voor twee dagen naar oma en dan ging hij terug naar huis . Het was een onverwacht bezoek en we hebben er allemaal van genoten . Zij deden de eerste dag een fietstocht en de tweede dag gingen we wandelen. We bezochten samen ook nog een kunstwerk in wording maar daar vertel ik in een apart logje over. Ik moet er nog wat gegevens over opzoeken.

Woensdag
maakte ik met mijn vriendin een wandeling in de gemeente zelf. De bedoeling was om de bloemen die door de gemeente zijn geplant op rotondes en bermen te bekijken. Sedert een paar jaar hebben ze het over een andere boeg gegooid ivm de bebloeming van de gemeente en wordt er afgeweken van de traditionele tulpen en daarna de geraniums. Het is allemaal veel gevarieerder.
Dus we gingen eens kijken.
Bij het binnenkomen van de gemeente zie je een ronde fontein ( die allang niet meer werkt omdat leukerds er waspoeder in ingooiden met alle gevolgen ) Sedertdien worden er in de kuip van de fontein vaste struiken geplant en momenteelt staan er nu hyacinten en korte paarse tulpen. Ietsje verder is er een rotonde vlakbij het station (en naast een hoogbouw in wording) waar er ook een opvallend gekleurd geheel van bloemen is geplant. De overdadig bloeiende boom naast de brandweerkazerne , daar kan je echt niet naast kijken.
En vòòr je de Lippenslaan inloopt is er een rondpunt met prachtige tulpen. En dan spreek ik nog niet eens over het ovale plein bij de kerk waar de paaslelies ver zijn uitgebloeid. Ongelofelijk mooi onder de kruinen van de bomen op dit plein. Maar daar liepen we deze keer niet langs.
Die dag was het wel lekker wandelen aan de zonkant van de winkelstraat maar fris in de schaduw en daarom kozen we voor de terug weg een zonnige laan uit en arriveerden aan het cc.Scharpoord waar de tuin rondom een weelde van bloemen was. Maar ik vergeet te vertellen dat de berm op de Elizabetlaan waar vroeger een tram reed nu gebruikt wordt als middenberm waar bomen staan en in het gras is er een weelde van kleurige bloemen!

En die woensdag als apotheose van de dag was er een zonsondergang om U tegen te zeggen. Ik heb veel foto’s gezien op alle media van die spectaculaire zonsondergang. Je moest er vlug bij zijn want de hemel veranderde zo vlug van kleur.

wordt vervolgd.

Geen twee zonder drie…

13 februari 2022 kinderenenkleinkinderen familie, tuin, Uncategorized familie, tuin

Geen twee zonder drie …zeggen ze wel eens. Blijkt wel eens waar te zijn. Ruim een week lang ben ik wat minder leuke feiten tegengekomen. Die slaan je toch wel even uit het lood.

1-Op een avond dacht ik “morgen moet ik beslist mijn nicht opbellen om te zien of ik mijn tante ( haar moeder) al eens kon bezoeken in het het rusthuis .

Maar ik moest niet bellen de andere dag . Mijn nicht belde die morgen op om mee te delen dat haar moeder in de loop van de nacht vredig was ingeslapen. Ik was wat van streek door dit nieuws omdat ik de avond ervoor zo sterk aan haar had gedacht. Het was wel enigszins te verwachten , ze was 99 jaar en voor haar leeftijd nog in redelijke gezondheid. Het feit dat niemand haar mocht bezoeken , bij momenten ook haar eigen dochter niet, viel haar zwaar en ze kon dit moeilijk verwerken.
Tante ik zal onze gesprekjes missen en ik zal je nooit meer horen zeggen ” niet te lang wachten om nog eens terug te komen ” als ik opstapte . Ze had dan blozende wangen door het genieten van de babbeltjes.

Tante is naar het rusthuis gegaan juist op het ogenblik dat de grote werken op de Natiënlaan gingen beginnen ongeveer twee jaar geleden en ze woonde in de straat die naar dit kruispunt leidde Zij heeft dus de ellende niet moeten meemaken die de bewoners nu nog altijd ondervinden ( bv auto in een andere straat parkeren, met de fiets rijden onmogelijk, laarzen aantrekken om hun huis te bereiken wat lange tijd echt nodig was…) .Ik heb haar welgeteld één keer kunnen bezoeken in het rusthuis want toen kwam corona. Zij woonde niet ver van mij vandaan en zo ongeveer om de maand ging ik bij haar op de koffie. Een héél gezellige tante.

Zij was ook de laatste persoon van een vorige generatie. Zowel aan de kant van mijn vader( 7 broers) als aan de kant van mijn moeder ( 7 zussen en 2 broers) is iedereen overleden. Samen met de kinderen van al die zussen en broers horen alle nichten en neven tot de generatie die stilletjes aan deze wereld zullen verlaten. Dat is nu eenmaal het leven en dat stemde mij toch wat droevig.

2- Een paar dagen later werd ik midden in de nacht ( het was 2.30 )plots wakker door een vreselijk gerommel op het dak. Ik dacht onmiddellijk “ja daar vliegen de pannen van het dak”. Het was stikdonker buiten maar toch heb ik boven door alle ramen rondom gekeken of ik pannen in de dakgoot zag liggen. Neen. In de tuin gaan kijken zag ik niet zitten want dan moest ik al een sterk licht meenemen en daarenboven stormde het die nacht erg. Er waren rukwinden tot 90 à 100 per uur voorspeld. Ik kon moeilijk terug te slaap vatten want ik luisterde voortdurend of er weer zo’n gerommel zou zijn. Niet dus. ‘s Morgens vroeg in de tuin gaan kijken maar ik zag nergens pannen die verschoven of gevallen waren. Uiteindelijk bleek aan één van de dakkapellen een groot stuk loketlood losgekomen . Niet te geloven dat dit zo’n lawaai kon maken door het op en neer klepperen. Zoonlief komt het herstellen al heeft hij wat hoogtevrees. Dank je wel.

3-Deze week trok ik op een morgen de rolluiken boven op en ik keek met verbazing naar de oprit. Ik wist niet wat ik zag! Het rechthoekig muurtje van de brievenbus lag verspreid op de oprit. Een auto ( en het moet wel een stevige auto geweest zijn ) heeft midden in de nacht de brievenbus geramd. De sporen van autobanden zijn te zien en tussen de brokstukken lag glas van een kop- of achterlicht met kader en al. Vast laten stellen door de politie en verzekering verwittigd. Er wordt gedacht aan een terreinwagen volgens de grootte van het lichtframe. Mijn auto staat zelden buiten en zeker niet ‘s nachts . Anders had die gedeeld in de brokken want de dekplaat was doorgeschoven naar de kant waar ik de auto parkeer Op de foto had de politie de dekplaat wat teruggeschoven zodat ik uit de garage kon.
Dader tot nu toe onbekend tenzij hij in de buurt een garage gaat opzoeken. Volgens de politie krijgen de garagisten een bericht van hen wanneer er vluchtmisdrijven zijn met schade . ‘s Avonds is de zoon langsgekomen met een camionette om het puin op te ruimen. En wat nu? Een nieuwe brievenbus zetten of met de grond gelijkmaken. Een ander muurtje kan gebruikt worden als brievenbus door een gat te maken aan de voorkant. Het was de tegenhanger van de kapot gereden muur met een houten poortje tussenin. Die is al lang geleden verdwenen , kapot door onze spelende bengels. Achteraan is er een open ruimte met een deurtje om eventuele pakjes in te leggen. Wat waren we indertijd voorzienig 🙂 😉

Maar tussen in heb ik wel enkele wandelingen gemaakt. Niets zo goed als eens langs het strand wandelen om je hoofd leeg te maken… Dat is voor een volgende keer.

Met goeie moed 2022 ingezet

8 januari 20228 januari 2022 kinderenenkleinkinderen familie, Knokke-Heist, nieuwjaar familie, Knokke-Heist, nieuwjaar

op één van die koude , mistige en regenachtige dagen zocht ik iets op de zolder. En toen ik in de dozen die er stonden keek vond ik een plastiek zak vol met knuffels van de kinderen. Ik bracht die mee naar beneden en was eigenlijk verwonderd dat ze op de zolder waren beland. Ach ik ken mezelf, ik kan zo moeilijk dingen weggooien .Weggeven wel maar die knuffels zagen er wat afgeleefd uit. Dat heb je als kinderen er graag mee spelen. Ik heb me bezig gehouden om de meeste in de wasmachine te steken en nadat ze droog waren werden ze flink geborsteld, genaaid of een nieuw strikje omgedaan. Nu staan ze op het logeerbed uit te kijken of er speelkameraadjes gaan langs komen! Het aapje is zo schattig ! Ik herinner me dat die zoveel zoentjes had gekregen waardoor de snoet versleten was en mijn moeder er een nieuw stukje stof heeft opgenaaid. En het kleine hondje op de eerste foto was het slaapkameraadje dat overal werd meegesjouwd. De oudste zoon had een klein roze varkentje dat hij in zijn jaszak overal mee naartoe nam. Maar die is letterlijk versleten en weggegooid. En de Holly Hobby heeft een plaatsje gevonden in de zetel in dezelfde kamer.

Met driekoningen begin ik meestal met het opbergen van de kerstspullen en het afbreken van de kerstboom. De versieringen in de hal zijn al gedeeltelijk weg , maar in de living laat ik ze tot morgenavond nog . Mijn vriendin komt eten en het is toch gezellig als de kerstboom nog staat en de lichtjes buiten en binnen nog branden. Deze driekoningen taart heb ik zelf gebakken en het grootste deel is mee met de zoon voor zijn hele gezinnetje. Dochterlief krijgt er eentje als ze volgende week langs komt. Super lekker , ik heb wat toegevoegd aan het originele recept , geslaagd al zeg ik het zelf 🙂

Gezien het Kerstverlof er bijna op zit ben ik toch eens op een avond gaan kijken naar Art Light. Gelukkig reed het shuttle busje want het was die avond erg koud en zo kon ik tot het einde met de shuttle rijden en te voet terug wandelen.

Ook nog wat lichtjes in de straten…

We vierden het vroeg….

14 december 2021 kinderenenkleinkinderen familie, Kerst, kinderen familie, Kerst, kinderen

De voorbije week verliep met ups en downs. Maar zondag was het een heuglijke dag laat ik daar maar mee beginnen.
Elk jaar vierden we Kerst één of twee zondagen voor Kerstdag zelf. Kwestie om alle drie de kinderen met hun wederhelft bijeen te krijgen. Een paar hebben soms zondagdienst( bv in de zorg en de verkoop)
Jarenlang was het verzamelen geblazen bij oma en opa maar kleine kinderen worden groot en verlaten het ouderlijk huis en bouwen een eigen familie op.
Toch bleef het altijd verzamelen geblazen voor het paasfeest ,een bbq in de zomer ,het kerstfeest ,een belangrijke verjaardag….en alles werd in het werk gesteld om ook de kleinkinderen (later met hun echtgenoten en dikwijls nog gastkindjes ) erbij te hebben.
Opa is al een tijdje overleden en de oudste zoon heeft het overgenomen om de familie bijeen te brengen voor oa het Kerstfeest.
Nu in coronatijden blijft het beperkt tot de drie kinderen en hun wederhelft. De kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn er niet bij. Jammer. Ooit zal dit hopelijk weer mogelijk worden dat we met meer dan twintig mensen kunnen bijeenkomen. Zo werd er vòòr coronatijd een grote familiebijeenkomst georganiseerd naar aanleiding van de herdenking van 100 oorlog in de Westhoek. We trokken naar verschillende slagvelden en herdenkingsplaatsen, aten in kleine dorpen in typische eethuizen en beleefden een ongelooflijke mooie dag. Het jaar daarop zou er iets in elkaar gestoken worden aan de kust….. Toen kwam corona!

Zondag reed ik samen met zoon en dochter richting Westhoek, waar we tegen de middag in het grote en gezellige huis van Luc en Ingrid verwacht werden .

Een leuk ideetje: Luc heeft houten stokjes aan de zijwand van een zelfgemaakte kast aangebracht
waar allerlei berichtjes en kaartjes kunnen aan opgehangen worden.

Het was ook een dubbel feest niet enkel Kerst werd gevierd maar ook het feit dat Luc en Ingrid na héél veel jaren het huis konden kopen waar hun drie kinderen zijn groot geworden en waar ze beiden zoveel energie hebben ingestopt om het te vernieuwen , aan te passen aan hun noden en gezellig te maken.
Daar werd eerst en vooral een glas champagne op gedronken!! En meer dan eentje ook!

En dan hebben Luc en Ingrid een waaier aan lekkere hapjes en gerechten op tafel getoverd. Veel te veel want we zijn allen huiswaarts gekeerd met een doos vol desserts “voor de volgende dag bij onze koffie “,zei Ingrid.

Ach maar de huistroetels mogen niet vergeten worden want die bleven allebei ons van dichtbij gadeslaan! En Baziel nog liefst van al op de schoot van Luc. Ook nog een foto van oma met haar kindjes in een overmoedige bui!

Op cadeautjes jacht gaan voor iedereen is allang niet meer aan mij besteed. Maar ik geef toch elk jaar een speciale toets aan het envelopje dat de kinderen krijgen. Dit jaar bracht de Notenkraker hun kerstgeschenk . Een leuk moment om hun verbaasde gezichten te zien!

En toen werd het avond en liet we Ingrid en Luc achter in hun bijna eigen huis om terug te keren naar ons eigen huis !

Familie tijdens het herfstverlof…

4 november 2021 kinderenenkleinkinderen familie familie

…dat is samen genieten van een mooie zonsondergang op het strand in Cadzand (nl).
Het Luxemburgse nichtje was met dochter en kleinzoon opnieuw voor een weekje in het vakantiedomein Roompot in Cadzand.
Gezonde lucht voor de kleine Leo en profiteren deed hij. Het weer viel tot nu toe best mee. De regen was er met tussenpozen ,de zon vulde de rest van de dag op.

Zij verblijven elke keer in een vakantiewoning in Cadzand ook deze keer. Zij willen er het maximum uithalen vooral voor de kleine jongen , dus reed ik zelf naar Cadzand op een namiddag .We bleven gespaard van regen en konden genieten van de zon en tevens van een prachtige zonsondergang en…de wind namen we er maar bij!

…dat is chatten en mooie foto’s ontvangen van de zoon die met vrouw en jongste zoon in Venetië zit en geweldig veel geluk heeft met het weer. Venetië was ook de stad waar mijn schoolvriendinnen en ik naar toe zouden reizen toen corona roet in het eten gooide. Het is er tot nu toe niet meer van gekomen.

…dat is videochatten met de Cedric( de oudste zoon van mijn zoon) die twee maanden stage loopt in het Universitair Ziekenhuis voor Moeder en Kind in Cochabamba( Bolivië ). Hij stuurde al veel foto’s op van zijn uitstappen tijdens de weekends oa van de zoutvelden in Uyuni en van de nationale parken en de woestijn

stad cochabamba in de verte het christusbeeld

Ik kijk al uit naar al de verdere verhalen en foto’s….

In de Westhoek

21 september 202122 september 2021 kinderenenkleinkinderen familie, kinderen familie, westhoek

Een paar dagen me laten verwennen heeft deugd gedaan. Even weg uit het dagelijkse leven. Het was méér dan een jaar geleden dat ik eens niet thuisgeslapen heb. Ziekenhuisverblijf niet meegeteld natuurlijk 🙂 Het was echt genieten en voor herhaling vatbaar.

Geen eten moeten klaarmaken en eten in de gezellige tuinkamer achter in de tuin, lekker lui in de zetel op het terras waar de druiven maar voor het plukken zijn , de kippen en de poezen hielden me gezelschap, de speeltoestellen en de speelhuisjes liggen er stilletjes bij nu de kleinkinderen van zoon en schoondochter er niet zijn. veel bijpraten, wandelingen maken…

in het hele huis heeft de zoon op verschillende deuren en muren spreuken en gedachten geschilderd. Dit is een deur op het terras waar gerief ligt voor tuin en dieren

Het plan was om na het middagmaal een ijsje te eten op een boerderij niet zover bij hen vandaan. Helemaal te lande nl in Booitshoeke. Maar toen we naderden zag je op de boerderij en op de landweg buiten de boerderij een hele lange rij auto’s staan. We zijn dan maar doorgereden naar Nieuwpoort want ook was het de bedoeling om met de hond eens op het strand te wandelen
Toch eerst een ijsje bij een blijkbaar zéér gekende ijskar. Het was werkelijk aanschuiven. En nog niet zolang geleden heeft de stad dit hoekje ingericht met allemaal banken rond het standbeeld van Maurits van Oranje (Maurits van Nassau, ofwel Prins van Oranje (de zoon van Willem Van Oranje), versloeg de Spanjaarden tijdens “De Slag van 1600” in Nieuwpoort.)

Ze komen hier wel van pas die banken want de meeste mensen die een ijsje kochten gingen op de banken zitten. Vlak in de buurt is er ook een grote loopweide waar honden naar hartenlust kunnen ronddraven. Een mooi initiatief vind ik, zowel van die banken als van de loopweide.

Terwijl zij aan de ijskar aanschoven nam ik wat foto’s van de vaargeul waar de meeste zeiljachten binnenvoeren. Ja de zon verdween en er begon een mistsluier op te komen.

Op de havenpromenade wandelden veel mensen. Maar deze keer keerden we terug naar de geparkeerde auto om naar het strand te rijden. Te voet was het nogal een eind en helemaal niet zo leuk voor de hond op de planken promenade . Toen ik vertelde dat ik in mijn jonge jaren een maand stage heb gedaan in een kinderhome in Oostduinkerke reden we naar ginder. Wie weet herkende ik de villa waar toen een kinderhome was. Wat ik sterk betwijfelde, maar ja je weet maar nooit!

Meer daarover in een volgend logje!