Een wandeling met de kleinzoon

Dinsdag in de late namiddag ( omdat het dan niet meer zo warm was) gingen Sébastien en ik wandelen aan het strand. Maar omdat hij ook eens naar het bos wilde deden we de volgende dag een wandeling bos/landerijen.
Maar eerst had hij de twee treurwilgen flink gesnoeid. Buren vinden het erg leuk dat de slingers van de treurwilg bij hen in de tuin overhangen , maar ik zorg er toch liever voor dat het niet storend wordt. Hierbij kon de kleinzoon me goed helpen. Hij heeft de twee treurwilgen flink gesnoeid zodat ze nu een nette bolhoed hebben! De eerste foto is de treurwilg achteraan en de laatste is deze in de voortuin.

Niettegenstaande de droge zomer verliezen beide treurwilgen weinig bladeren , wat niet kan gezegd worden van van de hulstboom die plots zijn hele kruin verloor na een flinke plensbui vorige maand en de bladeren van de kerselaars dwarrelen al een hele tijd continu naar beneden. Na dat toch-indrukwekkend -werk werden de takken verzameld en de ladder opgeborgen en reden we naar het bos.
In feite was het niet echt naar het bos maar we zouden er wel een stukje in wandelen.

We parkeerden de auto in een villawijk in een zijstraat van de Boslaan. In deze wijk is er tussen twee villa’s een pad waar één van de buurtbewoners een bloemenboord voor de bijen heeft ingezaaid en aan verschillende bomen hangen bijenhotelletjes! De bloemenborder staat er nu wat verdord bij maar ik ben er nog langs gewandeld toen alles nog in bloei stond. Op het einde van het pad kom je bij een groot open veld . Vorig jaar was het een maisveld ,dit jaar staat er enkel droog gras. Dat smalle paadje is een weggetje dat een erfdienstbaarheid torst. De boer moet ten allen tijde doorgang verlenen aan een paar huizen die anders niet bereikbaar waren ( nu is er wel al een grindweg aangelegd naar een straat die aansluiting geeft met een verder gelegen straat).De erfdienstbaarheid is gebleven en dit paadje sluit aan bij een wandelroute. We wandelden langs maisvelden die geleden hadden onder de hitte en de droogte en de oogst ziet er niet erg aantrekkelijk uit.

In de verte zagen we de wijk “Zevekote” in de Oosthoek, we wandelden niet door deze wijk maar trokken het bos in. Juist voor we het bos introkken zagen we op een heuvel het dak van de villa van de familie Lippens tussen de bomen.

We liepen langs een smal paadje met overal omgewaaide bomen , sommige zijn voor de veiligheid in stukken gezaagd. Het wordt niet opgeruimd het wordt “teruggegeven aan de natuur”.
Na een tijdje kwamen we op de weg uit . Aan de overkant zag je de bomen van het” Koningsbos. “( klik).
We staken niet over maar keerden langs het voetpad op deze weg terug naar de auto. Toch een wandeling van anderhalf uur.

‘s Avonds vertrok de kleinzoon terug huiswaarts …

september…..

…betekent het einde van de zomervakantie. Voor veel kinderen en jongeren betekent het ook het begin van een nieuw schooljaar, voor veel ouders wordt het opnieuw wennen aan een strakker ritme om school en werk weer op elkaar af te stemmen.
Hoewel ik allang niet meer hoef over te schakelen, voelt het toch nog altijd aan alsof mijn vakantie ook is afgelopen. Deze zomer was er eentje die we allemaal niet zo vlug zullen vergeten met de te warme dagen op de eerste plaats in onze contreien.
Waar andere jaren de zomermaanden gevuld werden met over en weer komen van de kleinkinderen was het dit jaar erg beperkt… kleine kinderen bij de drie kleindochters, een kleinzoon die anderhalve maand op reis is naar Zuid Amerika en pas einde september terugkomt, een andere kleinzoon die naar het Oosten is vertrokken naar zijn vriendin en een paar jaar zal wegblijven en de jongste had herexamen in de Hogeschool ( wat niet verwonderlijk was na een jaar “thuis” onderwijs).

Mijn zomer was écht niet compleet. Mijn gezondheid was ook niet opperbest na corona begin juni waardoor ik in het ziekenhuis belandde en ook omdat ik gewoonweg niet tegen die warmte kon. Toch heb ik er samen met mijn vriendin het beste van gemaakt met allerlei korte uitstappen. Keuze genoeg aan de kust tijdens de zomermaanden.
Het enige wat ik verwaarloosd heb is mijn blog. Ik kon het soms niet opbrengen om te schrijven of om te lezen… Alle dagen de plantjes water geven nam ook veel tijd in beslag(uit het zwembad gevuld met regenwater . Is ondertussen helemaal leeg )
Maar deze week heb ik toch een mooie afsluiter gekregen van de zomervakantie. De jongste kleinzoon is na zijn herexamen drie dagen naar oma gekomen. Zijn lessen beginnen pas op 19 september.

Samen zijn we gaan wandelen aan de waterlijn. Het was erg warm die dag maar aan zee was er een flinke bries en dat maakte het aangenaam. Wij en de meeuwen hadden het strand voor ons alleen en de meeuwen vlogen zelfs met moeite op toen we langs hen heen wandelden.

Foto’s vanaf het strand : Van het Rubensplein tot aan de helling van Duinbergen. Het Casino met zijn ronde vorm is goed herkenbaar en tussen één van de zijstraten zie je de watertoren van Duinbergen.
Het was eb en het strand leek enorm , zeker nu er geen volk op het strand was er ook geen catamarans uitvoeren .In een nevelige verte de haven van Zeebrugge.
Die avond is het rond 21 uur een paar uur flink beginnen regenen! De tweede keer dat het hier geregend heeft tijdens de twee voorbije zomermaanden!
Maar we deden nog meer…

Een stille start van de vakantie…

Deze week kreeg ik ‘s avonds een berichtje van de kleinzoon ” oma mag ik morgen komen?” Tuurlijk mocht hij komen en zo startte de vakantie van de kleinzoon bij oma. Eerst nog even uitrusten van de examenstress en dat doet hij blijkbaar graag bij oma( ‘t is niet de eerste keer) . Daarna worden er plannen gemaakt om met vrienden op stap te gaan, misschien kamperen. En in de maand augustus wordt hij jobstudent in het ziekenhuis in Brugge.

Zo gingen we dinsdag aan zee wandelen. Het was frisjes en er waren niet zo veel wandelaars op de zeedijk.

Op zee zagen we welgeteld één zeilschip. Verlaten stranden met ingepakte strandmateriaal en op elkaar gestapelde strandzetels, een gesloten lifeguard container die de redders gebruiken ,lege strandzetels in een strandbar en ook andere strandbars hadden hooguit een paar klanten, zelfs de mini gocart had niet veel werk.

De zomer moet nog op gang komen en dat is in feite elk jaar zo . De grote drukte begint pas half juli. Tenzij het weer wat meewerkt dan kan je al van begin juli de weekends op de koppen lopen.
Treurig zicht als je ziet hoeveel werk er al is gemaakt om de toeristen te ontvangen en je ziet bijna geen mens aan zee.

Naar de Lekkerbek toe zie je de duinen flink begroeid met helmgras en ja de honden mogen momenteel overdag niet meer op het strand lopen enkel nog richting ‘t Zwin. Overal in de duinen bloeien de wilde roosjes. Het was al een hele wandeling tot we op de zeedijk ter hoogte van de strandbars kwamen èn de plaats waar de beeldenroute begon.

De bedoeling van de wandeling was ook een paar kunstwerken gaan bekijken ( 20 in totaal) die tijdens de zomermaanden op de zeedijk geplaatst worden.

Dit jaar is het de 28ste editie van Sculpture Link en zijn het de sierlijke beelden van Nicolas Lavarenne met als thema ‘ Veerkracht’ die over de hele lengte van de zeedijk opgesteld staan. Ik heb ze telkens tweemaal gefotografeerd omdat ze best vanuit verschillende standpunten te bekijken vielen.

Bij verschillende galeries staan ook beelden buiten zoals :

De hele zeedijk afwandelen zagen we beiden niet zitten want we moesten ook dat hele eind terugwandelen tot waar de auto stond. Ik wandel op een andere keer dan weer verder tot ik ze alle 20 heb gezien .
En juist toen we in de auto stapten voelden we al de eerste spetters van een volgende bui. Zo hebben we letterlijk tussen twee buien “droog” kunnen wandelen.
Als afsluiter nog een foto van een juwelierszaak die zijn etalage aan de buitenkant met droogboeketten had versierd en zo een zonnig tintje gaf aan een grijze regendag !