Carnaval Knokke-Heist

21 februari 2023 kinderenenkleinkinderen carnaval, heist carnaval, Knokke-Heist

Ik ben zondag naar de carnavalstoet in de deelgemeente Heist gaan kijken. Het was een reuze grote stoet qua aantal “karren “( een vijftigtal) en aantal verklede deelnemers. Ook de toeschouwers waren massaal komen kijken. Gezien de grote werken in Heist verliep het parcours enigszins anders en dat schepte wel wat problemen om te draaien en te keren straat uit en in. De praalwagens bestonden soms uit drie delen en werden getrokken door een grote tractor en achteraan geduwd door nog een tractor.

Het was bijna onmogelijk om foto’s van dichtbij te maken bv van een paar deelnemers daarvoor waren ze soms met honderden bij één praalwagen. Ik heb er maar een collage van gemaakt.
Twee uur duurde de stoet en op geen enkel moment verveelde het. De gemeente had verboden om confetti en slingers rond te gooien. Vorige jaren gebruikten sommigen zelfs een kanon om de confetti rond te spuwen. Maar nu maakten ze rookgordijnen en dat is ook echt niet zo prettig. Ik kreeg op een bepaald ogenblik de volle lading terwijl ik foto’s maakte en heb er nadien nog uren last van gehad in mijn keel.
Er werd enorm veel snoep uitgedeeld aan de kinderen langs het parcours, niet meer massaal rondgegooid. Dat werd door de toeschouwers erg geapprecieerd. Het is ook zo gevaarlijk dat rondsmijten want kinderen letten niet op en kunnen onder de wielen van de tractors en praalwagens terecht komen.
Laat ons zeggen dat het echt een mooie “beschaafde” stoet was . Wat er nadien gebeurt in de cafés valt niet moeilijk te raden.

Maar na de grote stoet op zondag is het carnaval gebeuren nog niet gedaan. Op maandag is het sprotjes( kleine haringen) dag . Je kan dan in vele cafés in Heist meestal gratis gebakken sprot eten. De vissers varen niet uit met carnaval en ze brachten vroeger extra vis mee en vanuit die traditie is sprotjes dag ontstaan.

De dinsdag is er traditioneel een ludieke voetbalwedstrijd tussen de plakkers ( bouwvakkers) en de vissers. Allen verkleed. Daarna is er nog een kortere stoet waarbij praalwagens en personen letterlijk verlicht zijn . ‘s Avonds is er een babelutten worp en popverbranding, als teken dat de festiviteiten ten einde lopen.
Het feest loopt dan door tot in de vroege uurtjes in alle cafés in Heist.

Daarna gaat de vasten in. Er is een tijd geweest dat het gemeentepersoneel de woensdag voormiddag verlof kreeg want velen hadden moeten werken (?) of waren standby ( politie,rode kruis…)geweest.

Een kort filmpje van deze namiddag van een praalwagen op weg naar de verlichte avondstoet ! De praalwagens komen van Maldegem, Eede en St Kruis ( NL) , Lissewege…

Het verblijf in het ziekenhuis.

2 februari 20232 februari 2023 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, ziekenhuis Az Zeno, Knokke-Heist

De opname in het ziekenhuis was wel onverwachts en liet me geen tijd om er echt bij stil te staan of om te beseffen wat me overkwam. Ik werd omstreeks 17.30 uur vanuit de spoed overgebracht naar het operatie kwartier om omstreeks 21 uur wakker te worden op intensive. Te suf om vragen te stellen. En ik sliep tot de volgende dag. Het was er heerlijk rustig en alles verliep zo zacht dat ik vroeg of ik daar nog een nachtje mocht blijven. Neen dus en ik werd ‘s avonds naar een tweepersoonskamer gebracht.

Ik was nog altijd wat groggy maar besefte toch dat ik er niet op mijn plaats lag als ik me de eerste operatie nog herinner waar het toilet mijn naaste buur was . De vrouw naast me had een serieuze maagbloeding gehad en was al aan de beterhand. Maar ik had een serieus darmprobleem en had het toilet vaak nodig en ook een serieus aantal dagen deed ik niet anders dan overgeven. Niet bepaald leuk voor een medepatiënt.

Mijn schoondochter keek mijn hospitalisatiepolis in en merkte dat ik ook verzekerd was voor een éénpersoonskamer. De andere dag werd ik verhuisd en heb 17 dagen in deze kamer verbleven. Met weinig up dagen en veel down dagen.

Bij een dergelijke operatie kan je over het algemeen na zeven dagen huiswaarts. Maar gezien de darmen weigerden in werking te treden moesten er nog tien dagen bovenop . Dat vertelde ik al in het vorig log.

In alle éénpersoonskamers ( standaard voor darmpatienten) is er een schuifwand naar de badkamer . Op elke wand is een ander bloemmotief geschilderd( of is het een soort behang?)

De start om te beginnen met eten na een operatie zijn beschuitjes en een paar dagen later eens een wit boterhammetje om dan te genieten van héél lekkere schotels( op de foto was het rundscarpaccio met blokjes tomaat en schilfers kaas als avondmaal). Maar toen had ik al dagen niets binnen kunnen houden en gaven ze me een antimisselijkheidsmiddel vòòr het eten.

Het AZ Zeno is een zeer modern bouwwerk met veel glas. Het lijkt als een wolk te zweven tussen een groene omgeving. Waar je in het dit gebouw ook verblijft als patiënt heb je er altijd een mooi uitzicht. Zo heb ik mistige ochtenden meegemaakt, wit bevroren landerijen gezien, mooie zonsopgangen en sprookjesachtige avonden.

Toen moest ik mijn dagelijkse wandelingetjes doen eerst aan de arm van de kinesiste en later in mijn eentje . Nog later moest ik fietsoefeningen doen in de “turnzaal” . De wandeling was een rondje op de verdieping waar ik lag waar je een binnenkoer zag( zelfs was er een wandelpad die rond het ziekenhuis liep )en waar ik de foto’s in de vorige blog maakte met het kleurige lijnenspel.
In de gang zag je hoe druk de verpleegkundigen het hadden met in en uitlopen van de kamer( op dat ogenblik lag de afdeling bomvol maar was het even rustig omdat het etensuur was voor de verpleegkundigen)

Als je wilde en je was al aan de beterhand was er een soort eetkamer-salon en terras waar je kon zitten met je bezoek. Mooi en gezellig ingericht.

Hoewel ik er 17dagen verbleef heb ik me er nooit verveeld. Het ritme van een ziekenhuis maakt je al wakker om 5 uur voor allerlei controles en rond 7 uur kwam de dokter met zijn gevolg ( studenten en stagiaires) een kijkje nemen hoe het met je was. Ik kreeg zelf twee chirurgen aan mijn bed. Degene die de operatie had uitgevoerd en de tweede was de persoon die de eerste operatie had gedaan en het verloop wilde volgen. Beide dokters luisterden echt naar je opmerkingen en het gebeurde regelmatig dat één van hen in de namiddag nog eens kwam horen hoe de dag was verlopen.

Kerst naderde en mijn dochter wilde wat sfeer brengen in de kamer en bracht een slinger met blauwe lichtjes mee om die op een lang tablet tussen de bloemen en kaartjes te leggen. Iedereen die de kamer binnenkwam vond dit zo sfeervol. Zelfs zonder reden kwamen verpleegkundigen eens binnenwippen. Aan de onthaaldesk op de verdieping was er ook alles aan gedaan om wat kerstsfeer te brengen.

Toen de dag (23 december) kwam dat ik toestemming kreeg om het ziekenhuis te verlaten had ik als bedanking voor iedereen die zo vriendelijk en behulpzaam was geweest in die moeilijke dagen een groot bokaal laten opvullen met pralines( met dank aan mijn vriendin hiervoor) . De twee Naomi’s ( mijn favorietjes die een engelengeduld hadden toen het niet goed met me ging) zouden ervoor zorgen dat de pot in het onthaal van de afdeling kwam te staan zodat iedereen een pralientje kon nemen.

Kerst en nieuwjaar zijn aan mij voorbijgegaan hoewel ik erg verwend ben geworden door mijn kinderen. De echte revalidatie begon in feite thuis waar ik besefte dat ik nog een weg heb te gaan voor ik echt hersteld ben.

De laatste maand van het vorige jaar…

25 januari 202325 januari 2023 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, zee en strand Knokke-Heist, ziekenhuis

…was niet zo’n fijne maand voor mij. Ik was een hele tijd uitgeteld . Ik heb er toen zelfs aan gedacht om helemaal te stoppen met mijn blog. Maar na bijna twintig jaar bloggen , eerst op Skynet en nu al enkele jaren op WordPress vond ik dit toch een te grote stap.
Ik vond een tussenoplossing en post nu al een tijdje elke dag een foto op Instagram. Zo hield ik toch een ietsje contact met een aantal bloggers.
Maar nu zie ik het weer zitten om opnieuw te starten met bloggen.

Op 6 december ben ik ‘s middags via de spoed opgenomen omdat de huisdokter vermoedde dat er meer aan de hand was dan corona of griep. Ik moest zoveel overgeven en de medicatie hiertegen hielp niet.
Op de spoed onderging ik een reeks onderzoeken en in de namiddag kreeg ik het bezoek van een chirurg die me kwam vertellen dat ik diezelfde avond nog zou geopereerd worden. Het bleek dat ik een dunne darmverkleving had. (Kan ontstaan na een vroegere operatie aan de darmen)

Het ging allemaal zo vlug. Het was echt een schok voor mij want ik had voordien geen symptomen gevoeld behalve dan het onophoudelijke overgeven de laatste twee dagen.
De operatie zelf verliep probleemloos maar de darmen wilden niet in gang schieten en daar heb ik van afgezien . Medicatie en onderzoeken waren het gevolg.
Ik ben tot 23 december in het ziekenhuis moeten blijven. Toen ik naar huis mocht was ik geen cent waard en afhankelijk van mijn drie kinderen. Die hebben goed voor me gezorgd maar Kerst en Nieuwjaar zijn dit jaar aan mij voorbij gegaan.

Door de medicatie had/heb ik problemen met mijn maag en ik herinner me dat ik dit indertijd ook had bij de eerste operatie en hiervoor een tweetal maanden medicijnen moest nemen. Ik heb al mijn hele leven problemen gehad met het innemen van medicatie . Altijd nevenverschijnselen. Ik probeer zoveel als mogelijk natuurlijke middelen te nemen. Maar soms moet je de raad van de geneesheer opvolgen . Ik had te lang een maagsonde gehad en liep een slokdarm schimmel op dus weer medicatie. Nog een gastro onderzoek om te zien waarom de darmen niet wilden in gang schieten Neen het zat me echt niet mee.
Iedereen deed er alles aan om het me zo comfortabel mogelijk te maken maar uiteindelijk was ik het die alles moest verduren.
Ook de narcose speelde me achteraf parten: concentratie verlies, niet uit mijn woorden geraken, ook niet foutloos kunnen typen , vergeetachtigheid en hoofdpijn… Het maakte me allemaal wat moedeloos en het troosteloze weer maakte het er niet beter op.

zo ik ben gestart en zal nog wat meer vertellen over mijn verblijf in het AZ Zeno, maar dan in een volgend log ! Ik moet nog het een en ander ordenen…

Nog een tentoonstelling in cc Scharpoord

25 november 2022 kinderenenkleinkinderen cultuur, Knokke-Heist cultuur, Knokke-Heist

Momenteel loopt er een tentoonstelling die op heel wat belangstelling kan rekenen. Het is een tentoonstelling die lof en kritiek oogst. Je moet er niet zo maar door lopen , je moet je laten informeren . Daarom krijg je ook een audiofoon mee en kan je al luisterend op je eigen tempo door de zalen van de tentoonstelling lopen :

Expo Koen Vanmechelen – Cosmopolitan Renaissance Cultuurcentrum Scharpoord

Sinds het prilste begin van zijn kunstenaarschap worstelt Vanmechelen met de vraag naar de toekomst van onze soort: hoe moet de mens verder? Hoe kunnen wij als mensen duurzaam samenleven met andere diersoorten met respect voor de omgeving van zelfs de kleinste wezentjes? De afgelopen dertig jaar trok Vanmechelen de wereld rond. Van oorspronkelijke volkeren als de Masai tot de wolkenkrabbers van Mumbai: Vanmechelen zocht er de stukken van zijn wereldpuzzel bijeen. De tentoonstelling Cosmopolitan Renaissance toont die stukken en inspireert tot antwoorden.

Als je die beelden ziet dan denk je ,we hadden eens zo moeten evolueren ……

Bij de ingang van het cultureel centrum staat zijn Walking Egg.
Koen Vanmechelen is vooral bekend om zijn Cosmopolitan Chicken Project waarbij hij nationale kippenrassen kruist tot kosmopolitische kippen.

The Walking Egg, een marmersculptuur van een ei op poten, symboliseert Vanmechelens ononderbroken zoektocht naar de juiste plaatsen en de beste momenten om zijn evoluerende visie op de wereld en haar toekomst te laten uitbroeden. Cosmopolitan Renaissance is het resultaat. Knokke-Heist vormt de broedplaats. 

En in de tuin van het cultureel centrum staat een tent , in een omheind stuk van de tuin, waar twee dromedarissen rondlopen . Ik heb ze niet gezien . Het was een druilerige namiddag en de dieren waren in de tent. Zij horen ook bij het project.

Het is een tentoonstelling waarbij je jezelf achteraf allerlei vragen stelt en je probeert je in te denken hoe de kunstenaar de evolutie ziet. Ik kan hier enkele beelden tonen maar samen met de audiofoon daar rondlopen geeft je meer inzicht. Nog te bezoeken tot half januari 2023!

Oostkust Kunst tentoonstelling

24 november 2022 kinderenenkleinkinderen cultuur, Knokke-Heist cultuur, Knokke-Heist

Regelmatig zijn er tentoonstellingen in het cc Scharpoord. Van hobby kunstenaars tot bekende kunstenaars Iedereen krijgt de gelegenheid om dit te tonen aan anderen.
Zo was er in september een tentoonstelling van 205 werken van kunstenaars die hun werken aan het grote publiek kunnen tonen.
er steken dikwijls pareltjes tussen. Ik heb hier een kleine keuze gedaan. Soms sta je verbaasd dat mensen die je kent in staat zijn om zulke mooie werken te schilderen, boetseren … Morgen laat ik de werken van een bekende kunstenaar zien

Ik laat jullie even meegenieten. Klik op de galerie om de foto’s vergroot te zien.

Herfstwandelingen

15 oktober 202215 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen Knokke-Heist, wandelen herfst, Knokke-Heist, vriendin, wandelen

Na de drukte van de Zoute Grand Prix waren een paar wandelingen in de natuur rustgevend. Daarenboven was het bij de eerste wandeling die ik deed mooi weer en dan lijkt het meer op een indian summer.
De eerste wandeling deed ik verleden week . Samen met een Brugse vriendin gingen we eerst lunchen in de tearoom van de Abdij van Zevenkerken . Daarna deden we een wandeling in een stukje van het aanpalende bos. Het voelde niet herfstig aan. Het was warm en er was nog veel groen. Ik hoopte paddenstoelen te zien maar daar was het blijkbaar nog te vroeg voor. Ach de wandeling op zich was aangenaam en de rust maakte je bijna weemoedig.
Als je uit het bos komt sta je voor de mooie Abdijkerk en daarna wandelden we de dreef door naar de parking waar de auto stond.

Gisteren ben ik naar het Zwin gereden en liet de auto op de bijna lege parking van het Zwin Natuurpark achter. Vriendin en ik zijn de Nieuwe Zwindijk opgewandeld (samengesteld voor een deel met de vroegere Internationale dijk en de vernieuwde zeedijk) Neen ik heb niet de hele lus gedaan want dat is zo om en bij de 7km. Ik heb me beperkt tot de eerste halte waar er stenen zitbanken staan en waar je op een paneel de geschiedenis kan lezen. Het was geen zonnige dag ,de zon bleef zich gedeeltelijk verschuilen achter een wisselend wolkendek maar het was windstil en best aangenaam.

De Zwingeul had een laag waterpeil en overal zag je kleine zandbanken en rondscharrelende vogels. Een groep ganzen vloog al gakkend over en streek neer in het Zwinreservaat. In de verte zag je regelmatig een container schip voorbij de zwingeul varen. Op één van de foto’s zie je de contouren van Cadzand Bad.
Toen keerden we terug om in de “The Shelter”( bistro) iets te drinken vooraleer terug naar huis te rijden.

O ik heb daar een paar vergane paddenstoelen gezien ! 😉

Klik op de foto’s om ze vergroot te zien!

Zoute Grand Prix 2022

10 oktober 202210 oktober 2022 kinderenenkleinkinderen auto's, Knokke-Heist auto's, Knokke-Heist

Van 6 toto en met 9 oktober is onze gemeente overspoeld geweest door auto’s en publiek. Het jaarlijkse auto evenement dat nu voor de dertiende keer plaats vond is een overweldigend succes geworden. Het mooie weer heeft hier zeker een grote rol in gespeeld wat het aantal toeschouwers betreft.

Naar de deelnemende oldtimers op zaterdag en super de luxe cars op zondag kwamen talloze gewone auto’s de gemeente binnengereden tot er op een bepaald ogenblik een stop werd ingevoerd. In de winkelstraten mochten/konden ze niet meer binnen rijden. Buiten de gemeente was er een parking aangelegd en werden de mensen met de shuttlebusjes naar het centrum gevoerd.
Gisteren ben ik eens gaan kijken en gelukkig kon ik mijn auto bij een kennis parkeren . Anders mocht ik terug naar huis rijden. Zondag zag je auto’s waarvan je afvraagt of de eigenaars daar ooit wel mee op de baan komen.
De stoerdoenderij was van hoog gehalte :Er werd door de centrum straten gecrost en vroem- vroem en hard gas gegeven hoorde je aan alle kanten. Gewoon beangstigend gezien de massa mensen die er overal liepen. De auto’s stelden zich daarna op op de zeedijk en daar kon je ze allemaal bekijken. Foto’s maken was bijna niet mogelijk gezien de massa mensen. Maar ik geef toch een beperkt overzicht.
De burgemeester vertelde in een interview dat er compensatie is gevraagd voor de uitstoot van het co2 in de vorm van aanplantingen van bomen!! Dat moet ik echt nog zien gebeuren!!!

De ZOUTE SALE by Bonhams een prestigieuze internationale veiling van zeldzame verzamelaarsauto’s die gehouden wordt op het strand voor het Albertplein in Knokke-Le-Zoute ging zondag door. Er werd geboden voor duizelingwekkende sommen. Velen van deze auto’s komen uit belangrijke en historische collecties.

Ik geloof niet dat de volgende editie de huidige kan overtreffen!! Ik heb het zelfs op een mooi zomerweekend nooit zo druk geweten. Op bepaalde foto’s zou je niet zeggen dat het druk is. Tja een beetje het goeie moment afwachten om foto’s te maken 🙂

Hoewel ik mijn bedenkingen heb bij die vierdaagse in tijden van crisis( en oorlog niet eens zover van ons vandaan), moet ik toegeven dat ik er toch van genoten heb. Ik heb me beperkt tot één dag want de dag ervoor was er de oldtimer race en die reden door alle straten van de gemeente. Die dag ben ik naar Brugge gereden om in een bos te gaan wandelen. Het verkeer zat op de middag muurvast tot ver buiten Westkapelle( er zijn opnieuw grote werken in de Natiënlaan en kan er maar op één rijvak gereden worden)en zelf geraakte ik met moeite op de rotonde om in tegengestelde richting te rijden.

Maar er stonden veel rijen mensen aan te schuiven om een ijsje te halen bij Glaciers de la Poste. Ik heb truffels gekocht bij de scoutsmeisjes want de meesten hadden enkel oog voor de auto’s.

Toen ik terug wandelde zag ik de auto’s stapvoets vanaf de zeedijk door de Lippenslaan rijden. Tja die zouden allemaal nog veel geduld moeten hebben vooraleer zij op de A11 of de expressweg naar Antwerpen geraakten!!

Het lijkt niet zo erg op de foto maar ter hoogte van het station reden ze bumper aan bumper en dat zou nog wel een paar uur kunnen duren ,zei mijn vriendin die daar vlakbij woont!

Een tussendoortje over “Hey”

17 september 202217 september 2022 kinderenenkleinkinderen cultuur, Knokke-Heist cultuur, Knokke-Heist

Nog eens over het vernieuwde Sincfala( klik) dat heden kortweg “Hey” genoemd wordt. Velen vinden die verandering van naam maar niks. Als mijn kinderen indertijd durfden “hey” roepen naar mij ,zei ik prompt “wie is Hey? ” Ze hadden het vlug begrepen
De naam ‘Sincfala’ is de oude naam voor het ‘Zwin’ waarvan de monding enkele kilometers breed was (van Knokke naar Heist).

Ik was er een eerste maal in juni 2022 tijdens de heropeningsweek.( klik) Onlangs zijn we met de senioren langs geweest , het was er niet meer zo druk en dan bekijk je alles rustiger.

De eerste keer had ik de reuzen te laat opgemerkt want die stonden aan het raam bij de ingang van het nieuwe gebouw. Toen zijn we langs de open poort vanaf de straat binnengegaan.

binnentuin tussen oude en nieuwe gebouwen

Het intrigeerde mij wie aan de oorsprong lag om die affiches te maken. De meest bekendste is deze met de vrouw die in de duinen zit met een hoed op en wapperende sjaal eroverheen.

Zo dat weet ik nu dus ook!! 🙂

Een wandeling met de kleinzoon

10 september 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Knokke-Heist, tuin, wandelen kleinzoon, Knokke-Heist, tuin, wandelen

Dinsdag in de late namiddag ( omdat het dan niet meer zo warm was) gingen Sébastien en ik wandelen aan het strand. Maar omdat hij ook eens naar het bos wilde deden we de volgende dag een wandeling bos/landerijen.
Maar eerst had hij de twee treurwilgen flink gesnoeid. Buren vinden het erg leuk dat de slingers van de treurwilg bij hen in de tuin overhangen , maar ik zorg er toch liever voor dat het niet storend wordt. Hierbij kon de kleinzoon me goed helpen. Hij heeft de twee treurwilgen flink gesnoeid zodat ze nu een nette bolhoed hebben! De eerste foto is de treurwilg achteraan en de laatste is deze in de voortuin.

Niettegenstaande de droge zomer verliezen beide treurwilgen weinig bladeren , wat niet kan gezegd worden van van de hulstboom die plots zijn hele kruin verloor na een flinke plensbui vorige maand en de bladeren van de kerselaars dwarrelen al een hele tijd continu naar beneden. Na dat toch-indrukwekkend -werk werden de takken verzameld en de ladder opgeborgen en reden we naar het bos.
In feite was het niet echt naar het bos maar we zouden er wel een stukje in wandelen.

We parkeerden de auto in een villawijk in een zijstraat van de Boslaan. In deze wijk is er tussen twee villa’s een pad waar één van de buurtbewoners een bloemenboord voor de bijen heeft ingezaaid en aan verschillende bomen hangen bijenhotelletjes! De bloemenborder staat er nu wat verdord bij maar ik ben er nog langs gewandeld toen alles nog in bloei stond. Op het einde van het pad kom je bij een groot open veld . Vorig jaar was het een maisveld ,dit jaar staat er enkel droog gras. Dat smalle paadje is een weggetje dat een erfdienstbaarheid torst. De boer moet ten allen tijde doorgang verlenen aan een paar huizen die anders niet bereikbaar waren ( nu is er wel al een grindweg aangelegd naar een straat die aansluiting geeft met een verder gelegen straat).De erfdienstbaarheid is gebleven en dit paadje sluit aan bij een wandelroute. We wandelden langs maisvelden die geleden hadden onder de hitte en de droogte en de oogst ziet er niet erg aantrekkelijk uit.

In de verte zagen we de wijk “Zevekote” in de Oosthoek, we wandelden niet door deze wijk maar trokken het bos in. Juist voor we het bos introkken zagen we op een heuvel het dak van de villa van de familie Lippens tussen de bomen.

We liepen langs een smal paadje met overal omgewaaide bomen , sommige zijn voor de veiligheid in stukken gezaagd. Het wordt niet opgeruimd het wordt “teruggegeven aan de natuur”.
Na een tijdje kwamen we op de weg uit . Aan de overkant zag je de bomen van het” Koningsbos. “( klik).
We staken niet over maar keerden langs het voetpad op deze weg terug naar de auto. Toch een wandeling van anderhalf uur.

‘s Avonds vertrok de kleinzoon terug huiswaarts …

september…..

8 september 20228 september 2022 kinderenenkleinkinderen kleinkinderen, Knokke-Heist, wandelen kleinzoon, Knokke-Heist, tuin, wandelen

…betekent het einde van de zomervakantie. Voor veel kinderen en jongeren betekent het ook het begin van een nieuw schooljaar, voor veel ouders wordt het opnieuw wennen aan een strakker ritme om school en werk weer op elkaar af te stemmen.
Hoewel ik allang niet meer hoef over te schakelen, voelt het toch nog altijd aan alsof mijn vakantie ook is afgelopen. Deze zomer was er eentje die we allemaal niet zo vlug zullen vergeten met de te warme dagen op de eerste plaats in onze contreien.
Waar andere jaren de zomermaanden gevuld werden met over en weer komen van de kleinkinderen was het dit jaar erg beperkt… kleine kinderen bij de drie kleindochters, een kleinzoon die anderhalve maand op reis is naar Zuid Amerika en pas einde september terugkomt, een andere kleinzoon die naar het Oosten is vertrokken naar zijn vriendin en een paar jaar zal wegblijven en de jongste had herexamen in de Hogeschool ( wat niet verwonderlijk was na een jaar “thuis” onderwijs).

Mijn zomer was écht niet compleet. Mijn gezondheid was ook niet opperbest na corona begin juni waardoor ik in het ziekenhuis belandde en ook omdat ik gewoonweg niet tegen die warmte kon. Toch heb ik er samen met mijn vriendin het beste van gemaakt met allerlei korte uitstappen. Keuze genoeg aan de kust tijdens de zomermaanden.
Het enige wat ik verwaarloosd heb is mijn blog. Ik kon het soms niet opbrengen om te schrijven of om te lezen… Alle dagen de plantjes water geven nam ook veel tijd in beslag(uit het zwembad gevuld met regenwater . Is ondertussen helemaal leeg )
Maar deze week heb ik toch een mooie afsluiter gekregen van de zomervakantie. De jongste kleinzoon is na zijn herexamen drie dagen naar oma gekomen. Zijn lessen beginnen pas op 19 september.

Samen zijn we gaan wandelen aan de waterlijn. Het was erg warm die dag maar aan zee was er een flinke bries en dat maakte het aangenaam. Wij en de meeuwen hadden het strand voor ons alleen en de meeuwen vlogen zelfs met moeite op toen we langs hen heen wandelden.

Foto’s vanaf het strand : Van het Rubensplein tot aan de helling van Duinbergen. Het Casino met zijn ronde vorm is goed herkenbaar en tussen één van de zijstraten zie je de watertoren van Duinbergen.
Het was eb en het strand leek enorm , zeker nu er geen volk op het strand was er ook geen catamarans uitvoeren .In een nevelige verte de haven van Zeebrugge.
Die avond is het rond 21 uur een paar uur flink beginnen regenen! De tweede keer dat het hier geregend heeft tijdens de twee voorbije zomermaanden!
Maar we deden nog meer…