….om telkens zoveel dagen hier niet te verschijnen. Ik schrijf graag en er gebeuren regelmatig dingen die je graag aan anderen wilt vertellen of tonen. Maar het lukt me al een tijdje niet om de energie op te brengen om het op papier te zetten. Nu de lange hete zomer voorbij is en het normale leven weer zijn dagelijkse gangetje gaat zal het me wel beter lukken. Ik kon echt niet tegen dat warme weer , voelde er me ook niet altijd zo lekker bij. Na corona in het voorjaar en als gevolg opnieuw een darmontsteking en dan in juli een buikgriep die ik opgedaan heb door een besmetting was het toch weer een inspanning om omhoog te krabbelen. Ik heb de leeftijd niet mee om vlug te herstellen.
Aan de hand van foto’s die ik bij alle gelegenheden trek ga ik de voorbije maanden overlopen.
Wat me voor het ogenblik het meest bezighoudt is het feit dat de oudste kleinzoon begin augustus vertrokken is voor een aantal jaren naar de Filipijnen , meer bepaald naar Manila waar zijn vriendin die hij al een aantal jaren kent woont. Zij wonen in een enorm hoge woontoren “de Trion towers” in de nabijheid van het American Cemetary Memorial park .
Het is voor de hele familie even wennen geweest dat de kleinzoon vertrokken is, vooral omdat er lange tijd sprake was dat zij naar België zou komen. Gespannen wordt er nu uitgekeken naar berichtjes hoe het ginder gaat. Op messenger werd een familieaccount aangemaakt zodat ouders en grootouders het reilen en zeilen kunnen volgen. Er is een tijdsverschil van 6 uur en meestal komen de berichtjes in de voormiddag toe. Dus gsm altijd dicht bij de hand.
De start is moeilijk geweest want hij kwam na een lange vlucht toe en is veertiendagen ziek geweest …hij had corona!! Was daar al die tijd van gespaard gebleven. Maar nu lijkt het beiden goed te gaan . De foto’s tonen een gelukkig stel want corona heeft hen twee jaar gescheiden.
Ik geef toe dat ik toch een tijdje slapeloze nachten heb gehad. Het oudste kleinkind dat zo lang bij oma en opa verbleven heeft.
te vergelijken met Arlington in de USA.
Weet nog heel goed hoe lucretia zich voelde toen zoon, schoondochter en kleinkinderen (die voorál) emigreerden naar Amerika.. ondanks alle moderne communicatiemiddelen voelde zij die afstand toch heel erg. Jouw kleinzoon heb je natuurlijk al flink wat jaren mee kunnen maken, lu’ke kleinkinderen waren jonger en die leren oma dan nooit meer zo goed kennen.. door een beeldscherm heen is altijd anders dan in het echt op schoot.
Maar die jonge mensen moeten natuurlijk doen waar ze zélf gelukkig van worden.. zo is het leven nu eenmaal.. en daar kunnen liefhebbende oma’s maar weinig aan veranderen. 😉
Ik heb zes kleinkinderen maar hij is de oudste kleinzoon en die is van baby zijnde tot in de pubertijd bij oma en opa opgegroeid . Door de jaren heen is er toch een speciale band ontstaan en zeker indertijd bij opa ” zijn eerste kleinzoon ” Natuurlijk moet je kinderen en kleinkinderen loslaten en hun eigen weg laten inslaan ,maar het is toch verdomd moeilijk.
IK begrijp je perfect. zes weken geleden vertrokken zoon en schoondochter naar Vancouver. ik heb het er vaak heel moeilijk mee. Weten dat zij daar gelukkig zijn doet deugd, maar verzacht de afstand niet…..
Zo troost ik mezelf ook. “Als zij maar gelukkig zijn”. En de berichtjes en foto’s via messenger doen deugd .
Weet heel goed wat het is kinderen en kleinkinderen hebben die ver wonen
Mijn zoon is direct na zijn studies vertrokken naar het buitenland als burgerlijk ingenieur. eerst naar Mauritius ,dan naar India ,dan naar Abu Dhabi, dan naar Oman ,dan naar Dubai en nu woont hij in Sydney (Australie) met vrouw en kinderen. Het positieve eraan dat ik al een heel stukje van de wereld heb gezien door hen ,waar ik anders misschien nooit zou gekomen zijn. Met de moderne media en computer kun je hen altijd bereiken en wie weet ga je er zelf nog eens naartoe; Voor hen is het max een dag vliegen voor ze weer bij jou zijn.
Het is voor hem een hele ervaring en verrijking. Bekijk het positief en dan lukt het heel goed
dikke knuffel
Anne catherine
Ja ik denk dan bij mezelf als hij daar gelukkig is ,is dat het voornaamste. Jij heb er inderdaad kunnen van profiteren om hem overal eens te bezoeken. Maar ik zie me dat op mijn leeftijd niet meer te doen. Gelukkig kan je goed contact houden door de sociale media die er nu bestaan en dat maakt het draaglijk.
Blij dat de gezondheidsproblemen van de baan zijn nu. Ik kan me voorstellen dat je je kleinzoon mist, maar gelukkig zijn er de apps!
Ik hoop dat ik nu toch een tijdje gespaard blijf van kwaaltjes ,want dat is iedere keer zoals de processie van Echternach om weer fit en monter te zijn.
Ja ondertussen heeft de familie regelmatig contact met hem en zijn vriendin via sociale media en dat scheelt toch veel.
ik kan me voorstellen dat je aan het vertrek van een kleinkind moet wennen Magda
gelukkig zijn er nog de moderne communicatie technieken
prettige zondag gewenst
Ja gelukkig kan er vlot contact zijn met elkaar via de sociale media en hij zorgt er wel voor dat er regelmatig berichtjes en foto’s doorgestuurd worden.
Afscheid nemen doet toch altijd pijn hé. En zeker als je weet dat het misschien voor altijd is.
Ik stuur je een virtuele knuffel.
Ik hoop dat hij bij zijn voornemen blijft en na twee jaar terugkeert. Maar je weet het nooit hé !
Leuk om lezen dat het weer beter met je gaat.
Goed dat er internet en app’s als messenger bestaat. Zo blijf je in contact met je kleinzoon.
Zo hoog zie ik me niet wonen. Ik duizel al bij de gedachte.
Fijne zondag.
Ja het contact is er en gaat zelfs vrij goed! Mij zou je niet in zo’n gebouw krijgen om er te wonen. Ik moet mijn achterdeur kunnen opentrekken en in de tuin lopen!! !
Och kleinzoon gaat vertrekken in verre land. Best wel erg ver. Van jou gezondheid heeft toen veel te duren gehad. Het was erg geweest met jou. Leuke foto van je kleinzoon. Kleinzoon heeft zin in. Heel veel succes voor de kleinzoon. Fijne dag.
Wat fijn dat je beter voelde. Fijne week gewenst.
Ja mijn gezondheid laat de laatste jaren veel te wensen over. Ik hoop dat het nu toch een lange tijd goed mag gaan!!
Het is wel vreemd dat je de kleinzoon nu enkel op foto’s ziet en soms op de chat. Maar als hij gelukkig is ,wie ben ik om dat tegen te houden.
ik ben blij te lezen dat je na zoveel ellende terug bent opgekrabbeld
en intussen ook ietsje gewend bent aan het weg zijn van oudste kleinzoon
met de moderne mogelijkheden toch wat contact hebt met zo ver weg
Ja ondertussen wen je wel aan het feit dat hij niet langskomt maar dat het contact via de sociale media moet gaan.
Als grootmoeder doet het je zeker wat als kleinkinderen voor lange tijd naar buitenland vertrekken.
En weet je wat , als het hem ginder goed bevalt dan zie ik hem daar te blijven wonen. Hij was altijd al gefascineerd van de Oosterse landen.