Ik kon het niet laten…

…om naar de kerstversieringen te gaan kijken in een tuincentrum. Hoe krijgen ze het voor mekaar om elk jaar een totaal andere show van kerstspullen tentoon te stellen. Het is in elk geval heerlijk om rond te lopen en te snuisteren, en vooral….om ideetjes op te doen want met de jaren heb ik al zoveel kerstgerief verzameld ! Maar in het tuincentrum kun je met een paar accessoires een nieuwe kerstsfeer scheppen in eigen huis.

 

Zou het helpen wanneer ik al mijn wensen post in deze brievenbus?

Een verwen thee/koffie  en gezellig wat bijkletsen  in de cafetaria met de twee vriendinnen was  het orgelpunt van deze namiddag. De maandelijkse reünietjes zijn een paar keer niet kunnen doorgaan. De draad is weer opgepakt…

Maandelijkse reünie

Onze laatste maandelijkse reünie dateert van einde mei vorig jaar. Daarna ging die niet meer door omdat ik er te ziek voor was. Vorige maand deden we een poging om in het CC Scharpoord samen iets te gaan drinken. Meer zat er voor mij nog niet in. Maar deze maand zag ik het wel zitten om zoals vroeger méér te doen dan samen in een tearoom iets te drinken. Deze keer stelde ik voor om een kort wandelingetje te maken in het vernieuwde Park 58. Beiden keken verwonderd omdat ze niet wisten dat er daar  grote kuis is gehouden en dat Natuurpunt en de Gemeente Knokke- Heist een beheersovereenkomst hebben aangegaan.
Het duingebied “Park 58 ” in Knokke dankt zijn vrij ongewone naam aan de wereldexpo van 1958, waarbij een deel van dit duingebied ingericht werd als park. Ondanks zijn vrij kleine oppervlakte, nog geen 10 ha groot, behoort dit duingebiedje tot de floristische pareltjes van onze kust.
Een ander deel van het duingebied bleef evenwel onaangeroerd en precies deze originele duingedeeltes zijn floristisch het interessantst. De belangrijkste duingraslanden zijn nagenoeg in hun oorspronkelijke glorie hersteld en je treft bijna alle typische duinplanten van middeloud, kalkrijk duin opnieuw aan.

Omdat het Park 58 bestaat uit een ondergrond van oude duinen bevat het zand nog veel kalk uit de schelpenvoorraad, daardoor groeien er heel zeldzame planten zoals: geel zonneroosje, gewone vleugeltjesbloem, grote tijm, kuifhyacint, nacht- en kegelsilene en nog vele andere. Samenhangend met deze flora is er de daarop foeragerende fauna die dikwijls even zeldzaam is. ( Natuurpunt)

Maar om dat allemaal te zien zullen we toch nog eens moeten terugkeren. De opkuis van dit Park is nog niet zolang achter de rug en het doet nu nog wat kaal aan.

 

 . Park 58.
De pergola ingang is mooi groen tijdens de zomermaanden!  . . .

Het hele Park is opgekuist en nieuwe paden zijn aangelegd. Uitheemse bomen zijn verwijderd.
Het doet nu nog wat kaal aan. Het park was verwilderd en zo’n opkuis was hoogst nodig.

.         De watertoren van Duinbergen ligt op de rand van dit park.

Gemakkelijk te bereiken in Duinbergen niet zover van La Réserve via de Elizabetlaan

 

een verrassingsmoment

Ik heb jullie -evenals de betrokkene   🙂 – lang genoeg in spanning gehouden. Maar ik wilde eerst het verhaal erachter vertellen.
Het gaat nl over een blogger die in Oostende woont en voor zijn werk alle dagen naar Brussel moest. Hij was dat kotsbeu en andere redenen zullen ook wel meegespeeld hebben. Hij zocht een werk in zijn eigen omgeving. Op een dag was het zover. Einde 2017 deed hij de stap en begon een eigen zaak in Oostende.
Wij bloggers hadden het raden ernaar. Maar  hij lichtte zelf een tipje van de sluier toen hij op een dag een foto postte van drie bevallige etalagepoppen  in een winkel vlak vòòr zijn deur en de naam van de winkel stond er op. Dan was het niet moeilijk om op internet dit adres te vinden. Toen heb ik in een reactie geschreven dat ik bij mijn eerste bezoek aan Oostende die winkel èn zijn zaak zou vinden. Ik zou hem goedendag komen zeggen.

Op zoek naar Street Art deze week kwamen we in de buurt van de winkel met de drie etalage poppen . Mijn vriendinnen vonden het  spannend of ik daadwerkelijk zijn zaak zou vinden. Wat denken jullie!!!
Ik ben de winkel binnenstapt en heb gevraagd of hij Pieterbie was ! Inderdaad het was Pieterbie en na een aarzeling zei hij mijn naam .Tja dus moet ik nog altijd gelijken op de 2 jaar oude foto op mijn blog. Hij vond het volgens mij héél leuk om een blogger te ontmoeten . Er werd  een hartelijk woordje gewisseld en met de belofte dat ik nog eens zou langskomen wanneer ik in Oostende kom( zal ik zeker doen Pieterbie ! )  vertrokken mijn vriendinnen en ik verder op zoek naar muurschilderingen.

Pieterbie gefascineerd door het Verenigd Koninkrijk heeft wel een heel toepasselijke winkel!

Crystal Ship Oostende (2)

Met het plan in de hand (en Oostende is geen onbekende stad voor ons drietjes ) trokken we door de centrumstraten van Oostende. Beschut zag je overal mensen zitten op terrasjes of op bankjes zoals op het Wapenplein. Ook veel wandelaars in de winkelstraten. We kwamen niet om te winkelen dus volgden we het plannetje op zoek naar muurschilderingen.

Een piramide van knaagdieren  door Roa(B)

Een grote bloemenkrans als kader en twee portretten van middeleeuwse boeren, Pixel Panco( It)

Of dit gewoon reclame is of niet  , ik vond het mooi op de achterkant van een woning.

 Dit lijnenspel  komt helemaal tot zijn recht als je er van op afstand naar kijkt, door Elian (Cuba)
Van dichtbij zie je geen recht lijnenspel.(linksonder de kleine foto)

We zagen in een zijstraat in de verte de ” rock strangers ” van Arne Quinze  dus wandelden we even naar de zeedijk. We zagen de werken aan het Westerstaketsel en wandelden langs de visserskaai en keken naar Lange Nelle en het veranderend uitzicht van  de Oosteroever. Die lange “buizen” …misschien onderdelen voor het windmolenpark op zee?

Jammer dat de paardenmolen niet draaide 🙂

Nog een mooie muurschildering van Gaia( B):  een reddingsvest  als ode aan hen die hun leven lieten op zee.
Op een leegstaand pand waren deuren en ramen met planken dichtgespijkerd.
Er was een tekening aangebracht met allemaal beschilderde repen papier. Mooi toch !


We waren al een paar uur onderweg en snakten naar een koffietje. Het mocht ook wel iets méér zijn 🙂


Toen we terug buitenkwamen was de zon weg en was het gewoonweg koud.

Op weg naar het tramstation nog een muurschildering :
Een man uit Oostende  door Eversiempre (Argentinië )
Na een uurtje trammen  waren we  thuis.

 

ps. Waar blijft het verrassingsmoment? Kom morgenvoormiddag maar kijken. Dan zal het beter tot zijn recht komen dan na dit lange log.

 

Crystal Ship Oostende (1)

De fiets blijft nog even op stal!!

Gisteren was het de laatste donderdag van de maand en met de twee oudcollegaatjes trokken we er weer op uit. Deze keer was het doel de Crystal  Ship wandeling maken in Oostende. Met de kaart in de hand wandelden we door de stad. De zon was er maar het was fris en gelukkig moesten we  niet op de zeedijk zijn want daar was de wind nog een tikkeltje  frisser. Het was ons er niet om te doen om alle muurschilderingen te vinden want dat betekende een wandeling van 13 km!  Gelukkig waren er veel in het centrum van de stad. De buitenkanten doen we dan een ander keertje. Hoewel we er toch een drietal  gezien hebben vanuit de tram!! Ook de muurschilderingen van vorig jaar bekeken we nog eens nu we daar toch waren!

De dienst Toerisme Oostende had een plannetje toegestuurd via email, maar de uitleg stond er zodanig klein op dat geen van ons drie het goed kon lezen. Niet ver van de tramhalte bevindt zich het toerisme bureau en dus gingen we daar een origineel plan halen.

Boven het Bureau Toerisme zagen we  al een portret gemaakt uit gerecycleerd hout van Strook(B)

De grappige vuilnismannetjes  van Jaune(B) kun je op de meest onverwachte plaatsen terug vinden.

Bué the Warrior(B) doet je in de stad zoeken naar vogels.

En wat denk je van deze meeuwen getekend op een kastje dat aan een paal hangt. Ik kon de maker ervan niet achterhalen.

Het was onmogelijk om met één foto deze gevel in beeld te krijgen. Ik maakte er dan maar twee foto’s van. Het is van de hand van Dourone (B) dat volgens hem vrijheid, respect en diversiteit uitstraalt.

Toen we op de tram huiswaarts reden kon ik nog een paar foto’s nemen: De bovenste is van  Zoer&Velvet (Fr =It) en verwijst naar de tribune in de sporthal De Spui. Bij de onderste foto kon ik niet achterhalen wie de makers zijn.

Morgen verder en dan toon ik ook een verrassingsmoment!!

Bakkerijmuseum Veurne vervolg

We wandelden de weide over naar de mooi gerestaureerde schuur waar we een overzicht kregen van de gebruikte materialen om te bakken, hoe ijs en brood tot bij de consument geraakten en uiteindelijk ploften we ons neer in de bakkerij cafétaria.

        
Wie heeft er nog de koeken gekend waarin een plaasteren vormpje stak?
Dank aan Anne Catherine weet ik dat die vormpjes Patacons heten!

Vormen om ijs te maken!

Een ijsmachine en koperen en houten kisten  met dubbele wanden om een ijstaart in te vervoeren.

Een pletmachine voor amandelen en een rijskast.

De bakker deed met deze auto zijn broodronde!

Niet alleen de bakker gebruikte een hond om zijn broodronde te doen met zo’ bakfiets.
Ook de melkboer heb ik geweten met zo’n kar met hond. Vond het vréselijk voor de hond.

Ik heb zo’n bakfiets in mijn jonge jaren nog gezien.
De bakkersknecht had alle moeite van de wereld om niet omver te vallen met al het brood in die mand.

Een foto van ons drietjes konden we maken omdat schuin aan het dakgebinte een spiegel ging.
’t Is eens wat anders dan een gewone selfie 🙂

Bakkerijmuseum in Veurne

Wanneer je op de E40 de afrit Veurne neemt, zie je al onmiddellijk de kleine molen en de gebouwen van het bakkerijmuseum. Er is ook een ruime parking voorzien achter het grote terrein waar het bakkerijmuseum ligt. Een paar minuten te voet terug en je bent er.
Er is een gebouw waar je allerlei voorwerpen ziet in verband met het bakken van brood, koekjes en suikergoed. Bakken was vroeger puur handenarbeid en dat hebben ze hier mooi geïllustreerd. Een opvallend minpuntje is wel dat mensen die niet goed te been zijn moeilijk twee trappen hoog  gaan klimmen! Tenzij er ergens een lift zou zijn  die ik niet gezien heb .

Naast dit gebouw is er een kleine tentoonstelling van gebruikte materialen in de weide tussen het eerste gebouw en  de schuur en de cafetaria en zijn er perkjes waar verschillende soorten graan uitgezaaid worden. Dan stap je in een grote gerestaureerde schuur waar verschillende broodkarren en materiaal tentoongesteld staan en waar je kan zien hoe het bakproces voor brood verloopt.
Toen waren we echt wel toe aan een koffietje en dat dronken we in nog een ander gebouwtje waar ze workshops geven en waar  er taarten worden gebakken. Die namiddag waren er geen demonstraties. We hadden pech : geen taart meer over voor ons en in de oven was de bakker/barman van dienst eclairs aan het maken. Toch kregen we nog een stukje warme rijsttaart bij de koffie.
Een leerrijk bezoek aan dit gezellige bakkerijmuseum en omdat we nog wat tijd over hadden deden we een korte wandeling in het stadje zelf. Dat toonde ik gisteren.

Die vrije toegang is voor een tentoonstelling van Keizer Karel.
Voor dit museum betaal je 5 euro en senioren en jongeren 3.50 euro.
( Ik reken me bij de jongeren,hahaha)

Achter ons zie je de perkjes waar voor demonstratie de verschillende soorten graan in worden gezaaid.

 

Een paar dagen later was het Pasen.
Een beschilderd paasei wenste ons een Vrolijk Pasen toe.
Morgen nemen we een kijkje in de gerestaureerde schuur!

In de Westhoek

De 2 vorige laatste donderdagen van de maand was het telkens slecht weer en daarenboven ging het ook niet zo denderend met mijn gezondheid. Eén keer bezochten we een schoolvriendin in Brugge en tevens nicht van één van de oudcollegaatjes en de volgende keer hielden we reünie bij mij thuis.
Nu wilden we toch eens een echte uitstap maken. Ik had een reclame gelezen over het Bakkerijmuseum van Veurne en met de nieuwe A11 waren we er al na 50 minuten .

Het bezoek aan het bakkerij museum was leuk en tevens interessant omdat de vader van een collegaatje indertijd bakker was geweest en ze kon ons veel vertellen over de voorwerpen die er uitgestald lagen. Ik moet nog even de foto’s sorteren en daarom toon ik nu de foto’s van de stad  Veurne zelf waar we na het bakkerijmuseum een korte wandeling maakten. Het was die dag voor veel handelszaken een sluitingsdag! Het was dan ook bijzonder stil in het stadje. Het is nog vroeg in het voorjaar en we zagen ook weinig groen en bloemen in de anders zo fleurige stad. Ik geloof dat ik onbewust de enige fleurige bloembak  op de foto heb gezet!
We parkeerden in de omgeving van het vroegere huis waar de oudste zoon vòòr zijn huwelijk  heeft gewoond en wandelden langs prachtige huizen naar het centrum toe. Via een steegje kwamen we in het stadspark.

In het anders zo bloemenrijke park zag het er nog erg kaal uit. De metalen kiosk ingehuldigd einde 19e eeuw stond er verlaten  bij , maar op  zomerse dagen worden er daar aperitiefconcerten gegeven. De surrealist André Delvaux woonde en schilderde hier in dit gezellig stadje. De kiosk in het park ziet men  soms in zijn werk uitgebeeld.

 

De mooie Walburga kerk was gesloten . Ik was er vroeger al  eens en het interieur van deze kerk is  zeker een bezoek waard:  prachtige gebrandschilderde ramen, een mooie preekstoel met houten beelden en een groot orgel, mooie zijbeuken met altaren. De Sint-Walburgakerk is het enige voorbeeld in de kuststreek van een groots opgevat gotisch kerkgebouwIn de 10de eeuw werden de relieken van de heilige Walburga naar hier overgebracht ,vandaar de naam van deze kerk. Op de foto hieronder de Walburgakerk gezien vanaf het marktplein achter de vijf typische  geveltjes.(allemaal handelszaken) 
Enkele beelden in het park trokken de aandacht. Het zijn oa twee robuuste beelden
van de hand van Willem Vermandere en een vrouwenbeeld van George Grard (Vrouw die naar de zon kijkt)

Het marktplein is omringd met prachtige gebouwen.

Een deel van het stadhuis

Links de pui van het stadhuis, rechts enkele  opvallende gevels

Op de onderste foto links het Spaans Paviljoen ,aan de andere zijde van de straat de  oude vleeshalle
nu een bibliotheek en de toren behorende aan de Sint Niklaaskerk

Het werd toen langzaamaan tijd om naar de auto terug te wandelen. Het was al laat in de namiddag , het werd erg fris en we waren moe van het slenteren zowel in het museum als in het stadje ,we hadden ook nog een uurtje rijden voor de boeg. In elk geval was het een mooie namiddag .

Vriendinnendag

Ik kan deze keer niet zeggen dat het de laatste donderdag van de maand was en dat we weer onze maandelijkse reünie hadden. Wegens ziekte van een vriendin werd het een week verschoven. Omdat het zo koud was stelde ik voor om tot bij mij te komen . Na mijn korte wandeling op het strand gisteren, weet ik wel dat je maar beter binnen kunt blijven met dit gure weer. Ik heb een uur nodig gehad gewikkeld in een deken om te bekomen. Gelukkig niets aan overgehouden. Ook de buitenpoes, Flappie , is geleerd. Ze wilde gisterenavond niet binnenkomen maar deze morgen zat ze al aan de achterdeur te wachten. De hele dag bleef ze binnen en ook deze avond maakt ze geen aanstalten om naar buiten te gaan. Haar lekkere bedje naast de chauffage in de keuken bevalt haar best!

Dus was de reünie bij mij thuis . Ik heb pannenkoeken gebakken en een dozijn cupcakes . Na de koffie en  de gebruikelijke  babbels  speelden  we  spelletjes . Worden we weer kind ?  🙂 . Ach het is zo ontspannend en dat konden we alle drie goed gebruiken.

Fotoboeken maken

Nu ik toch aan huis gekluisterd ben doe ik allerlei zaken die ik uitstelde  met de gedachte ” dat doe ik later wel eens”
Ja ik zit nog steeds binnen en het betert niet goed. De siroop om het hoesten te stillen hielp maar ik moest er na een paar dagen mee stoppen, kreeg teveel nevenverschijnselen. Dat hoesten is nu vooral ’s nachts,  niettegenstaande ik binnen bleef zijn de snotters groen geworden en de bloeddruk gaat de hoogte in. Allerlei brave huismiddeltjes  geprobeerd , niets helpt. Ja ik zal terug naar de dokter moeten , ik was er eigenlijk al naar toe , maar hij is in verlof! En dan was het weekend. Morgen zoek ik zijn vervanger op want ellendiger dan nu moet het echt niet meer worden.
Ik hoorde al berichten van mensen die een maand ziek waren, ’t is geen griep maar het is ook geen gewone verkoudheid. Ik denk dat mijn huisarts( die ik nog niet zo lang heb , mijn vroegere arts is gestopt) het wat onderschat heeft vooral ook omdat hij voorzichtig wil zijn wegens mijn reactie tov medicatie.

Ik dwaal af: de zaken die ik steeds maar uitstelde ben ik nu aan het doen : postkaarten en verjaardagskaarten opbergen in de respectievelijke albums , het beetje verstelwerk dat rondslingerde afwerken, verschillende laden in mijn bureau eens uitmesten…Ongelooflijk wat een mens allemaal verzamelt met de gedachte “ik kan dat ooit nog eens nodig hebben”.
Ook ben ik bezig met fotoalbums te maken. Zo heb ik er eentje gemaakt voor Marc ,mijn schrijfzoon. In september was er in de instelling( begeleid wonen) een feestje voor hem en zijn vriendin omdat ze al zolang samenzijn ( een soort lat relatie) . Ze wonen  elk in een andere home maar zijn veel samen. Er zijn toen veel foto’s genomen en ik had afgesproken met de begeleidster om er een fotoalbum van te maken. Het album is klaar en ik zou die gaan afgeven op zijn verjaardag ( 12 januari). Dat is dus niet doorgegaan , ik was er te ziek voor om de treinreis naar Lokeren te maken. Natuurlijk heb ik hem telefonisch gefeliciteerd en zodra ik beter ben ga ik hem bezoeken.

Kijk maar eens hoe gezellig het feest was. De hele gemeenschappelijk zit- en eetkamer werd versierd door andere bewoners en de begeleidsters. Het koppeltje glunderde bij de gekregen cadeautjes. Hier kijken ze in een album die ik gemaakt had toen Marc bij mij is geweest.
Het grote moment was het uitwisselen van de ringen. Zo wilden ze tonen dat hun relatie sterk was en ze na al die jaren elkaar nog steeds graag zien. Vooral familie van Jessica was aanwezig. Marc heeft geen familie meer. Ook al de vrienden die het koppel heeft kwamen van de taarten smullen!

En nu ben ik bezig om een jaarboek te maken van de maandelijkse uitstappen met de twee oud collega’s. Elke maand hebben we wel iets gedaan waar we graag nog eens op terugkijken. We zijn met die maandelijkse bijeenkomsten begonnen in 2011 .
Twee jaar terug zeiden we tegen elkaar ” jammer dat we geen album hebben van die bijeenkomsten”. Toen heb ik één groot album gemaakt van 2011 tot en met 2015. Een hele klus. En sedertdien maak ik elk jaar een kleiner album. De foto’s van 2017 zijn uitgekozen en nu kan ik beginnen met het album te maken.

In juni hebben we Gent bezocht en zijn ook de Primark ingedoken. Want dat wilden we wel eens met eigen ogen zien!
Zo nu weet je wat ik aan het doen ben terwijl ik beter niet buiten kom! 🙂