We wandelden de weide over naar de mooi gerestaureerde schuur waar we een overzicht kregen van de gebruikte materialen om te bakken, hoe ijs en brood tot bij de consument geraakten en uiteindelijk ploften we ons neer in de bakkerij cafétaria.

        
Wie heeft er nog de koeken gekend waarin een plaasteren vormpje stak?
Dank aan Anne Catherine weet ik dat die vormpjes Patacons heten!

Vormen om ijs te maken!

Een ijsmachine en koperen en houten kisten  met dubbele wanden om een ijstaart in te vervoeren.

Een pletmachine voor amandelen en een rijskast.

De bakker deed met deze auto zijn broodronde!

Niet alleen de bakker gebruikte een hond om zijn broodronde te doen met zo’ bakfiets.
Ook de melkboer heb ik geweten met zo’n kar met hond. Vond het vréselijk voor de hond.

Ik heb zo’n bakfiets in mijn jonge jaren nog gezien.
De bakkersknecht had alle moeite van de wereld om niet omver te vallen met al het brood in die mand.

Een foto van ons drietjes konden we maken omdat schuin aan het dakgebinte een spiegel ging.
’t Is eens wat anders dan een gewone selfie 🙂

Wanneer je op de E40 de afrit Veurne neemt, zie je al onmiddellijk de kleine molen en de gebouwen van het bakkerijmuseum. Er is ook een ruime parking voorzien achter het grote terrein waar het bakkerijmuseum ligt. Een paar minuten te voet terug en je bent er.
Er is een gebouw waar je allerlei voorwerpen ziet in verband met het bakken van brood, koekjes en suikergoed. Bakken was vroeger puur handenarbeid en dat hebben ze hier mooi geïllustreerd. Een opvallend minpuntje is wel dat mensen die niet goed te been zijn moeilijk twee trappen hoog  gaan klimmen! Tenzij er ergens een lift zou zijn  die ik niet gezien heb .

Naast dit gebouw is er een kleine tentoonstelling van gebruikte materialen in de weide tussen het eerste gebouw en  de schuur en de cafetaria en zijn er perkjes waar verschillende soorten graan uitgezaaid worden. Dan stap je in een grote gerestaureerde schuur waar verschillende broodkarren en materiaal tentoongesteld staan en waar je kan zien hoe het bakproces voor brood verloopt.
Toen waren we echt wel toe aan een koffietje en dat dronken we in nog een ander gebouwtje waar ze workshops geven en waar  er taarten worden gebakken. Die namiddag waren er geen demonstraties. We hadden pech : geen taart meer over voor ons en in de oven was de bakker/barman van dienst eclairs aan het maken. Toch kregen we nog een stukje warme rijsttaart bij de koffie.
Een leerrijk bezoek aan dit gezellige bakkerijmuseum en omdat we nog wat tijd over hadden deden we een korte wandeling in het stadje zelf. Dat toonde ik gisteren.

Die vrije toegang is voor een tentoonstelling van Keizer Karel.
Voor dit museum betaal je 5 euro en senioren en jongeren 3.50 euro.
( Ik reken me bij de jongeren,hahaha)

Achter ons zie je de perkjes waar voor demonstratie de verschillende soorten graan in worden gezaaid.

Een paar dagen later was het Pasen.
Een beschilderd paasei wenste ons een Vrolijk Pasen toe.
Morgen nemen we een kijkje in de gerestaureerde schuur!