familie

goed weer /slecht weer

kinderenenkleinkinderen cadzand, familie, fietsen, kleinkinderen , , ,

Toen mijn Luxemburgse familie hier een weekje was einde augustus hadden ze geen echt strandweer. Gelukkig waren er toch momenten dat het een halve dag mooi weer was. Erg vinden ze dat nu niet bepaald want ze komen voor de zeelucht. IK ben met hen samen ook eens gaan wandelen in Cadzand en als je ziet hoe nichtje en haar dochter en het kleinkind aangekleed zijn dan was het echt niet warm. De wind was scherp . Zij verbleven in het vakantiedomein Roompot , een waar riant park met mooie villaatjes in alle groottes . Waar je ook kan bootje varen vanaf je vakantiehuis naar bv het restaurant of zwembad of winkel. Die dag was er markt vnl eetwaren . Dat bracht toch wat gezelligheid. Ik heb zoveel als mogelijk de talrijke bouwkranen bij de grote appartementsgebouwen die worden gebouwd wat uit beeld gehouden.

Verleden week stopte de vakantiejob van Sébastien en gezien zijn school pas einde september begint kwam hij een paar dagen naar oma. De eerste dag had hij wat pech want ik moest ’s namiddags naar de tandarts om mijn mond klaar te maken om mijn gerepareerd gebit terug te krijgen. Dat duurde liefst drie uur! Twee tanden ontzenuwen. Viel nog mee maar omdat de tandarts me drie maal extra moest verdoven lag ik al half groggy en de tijd speelde voor mij niet echt een rol.

  • de inwoners zeggen bij zo’n uitzicht” het strand is weer van ons”

De andere dag namen we de tram tot het verste punt van Heist en kleinzoon en oma zijn dan via het strand terug gewandeld. Er was wel veel wind maar het was niet koud en met de zon in de rug was het een heerlijke wandeling. Weinig volk alleen maar surfers die met hun kites kleur gaven aan de blauwe lucht. In de verte zagen we een heleboel jongeren terugkeren naar hun clubhuis en de bootjes en planken bleven op het strand liggen.
En de wandeling sloten we af met een …..

Vakantie ?

kinderenenkleinkinderen familie, kleinkinderen, Knokke-Heist, wandelen , ,

Ik heb mezelf wat vrijaf gegeven. Een schrijver zou zeggen ik had een writer’s block Ik zag het even niet meer zitten. Er liep ook van alles verkeerd ,weliswaar kleinigheden maar het stapelde zich op en ik kon de rust niet meer vinden om mijn gedachten op papier te zetten.

Ondertussen had ik wel verstrooiing met het bezoek van de Luxemburgse familie die voor een week een vakantiewoning in Cadzand( Nl) hadden gehuurd . Mijn nicht met haar dochter en man en de kleine Leo. Zij wilden dicht bij zee logeren en daar zitten ze echt dicht bij zee. Alleen viel het weer die ene week fel tegen . De week ervoor liepen we hier een paar dagen te puffen , maar zij hebben zich moeten tevreden stellen met weinig zonnige dagen afgewisseld met regenvlagen. Zo dicht bij zee kunnen zijn is voor hen het aantrekkelijkste van hun vakantie. Zelf was ik erg blij met hun bezoek want ik ben al twee jaar niet naar Luxemburg kunnen reizen ( wegens gezondheidsproblemen). Maar er is wel flink bijgebabbeld bij mij thuis en in hun vakantiewoning in het vakantiepark de Roompot.

Daarna is de jongste kleinzoon een paar dagen naar Oma gekomen. Dat vind ik hartverwarmend dat hij en zijn oudere broer nog steeds graag een paar dagen naar oma komen. Ik was zo graag met hen nog eens op vakantie gegaan naar de Luxemburgse familie maar gezien corona durf ik dit toch niet doen, vooral omdat Sébastien nog niet is ingeënt ( sedert de leeftijdsgrens is verlaagd heeft hij nu een uitnodiging gekregen ) en volgende maand zijn beide jongens niet vrij (de ene jobstudent en de andere op stage ). Dan denk ik wel eens terug aan de jaren dat ze een goot deel van de zomervakantie hier waren en dat ik samen met opa met drie kleinzoons naar de Ardennen trokken waar we een woning huurden en de weekends kwamen de ouders dan achter! Mooie herinneringen.

Sébastien gaat graag wandelen of fietsen maar het was niet echt fietsweer en we moesten telkens rekening houden met regenbuien ,tijdens die paar dagen gingen we dan maar wandelen op de zeedijk. Daar maakte ik al een logje over (klik) en op de wallen in Sluis.

Op de restanten van de Westpoort hebben de jongens vroeger halsbrekende toeren uitgehaald om van de ene muur op de andere te springen en oma kon er niet bij om aan hun oren te trekken ;-).

Wanneer we met de fiets naar Sluis reden kwamen we over dit bruggetje toe en reden dan aan de voet van de wallen vlak naast het water rond Sluis.

Maar ondertussen heb ik al meerdere uitstappen gedaan en zal ik dit hier ook tonen. Ook heb ik in de tuin al heel wat planten mogen afknippen en zelfs in sommige bloembakken andere planten zetten. Gelukkig kon het aan héél betaalbare prijzen want het plantseizoen voor éénjarigen loopt al wat op zijn einde.

Verjaardag

kinderenenkleinkinderen familie, Feest, kinderen , ,

Ik kan in feite beter schrijven verjaardagen. Juni is een leuke maand om verjaardag te vieren. De kans dat het mooi weer is en je buiten kan zitten is toch veel groter dan ergens vroeg in het voorjaar of tegen de winter aan. En als er dan een paar verjaardagen vlak bij elkaar liggen dan kan er één groot feest van gemaakt worden. Met corona is dat nu niet zo gemakkelijk maar we hebben het toch voor elkaar gekregen om een feestje te bouwen. Wel niet zo uitgebreid als andere jaren maar de jarigen zelf vonden het toch geslaagd.

Op 12 juni is de oudste kleinzoon , Kevin, jarig en ik ben ook jarig en op 13 juni is de tweede zoon jarig. Vroeger maakten we er één groot feest van met alle kinderen en kleinkinderen. Dat is nu niet mogelijk en we lieten de kleinkinderen en ondertussen ook de achterkleinkinderen thuis. Als de corona toestand blijft verbeteren kunnen we misschien deze zomer een bbq inrichten met de hele familie.

Zaterdag was het de hele dag sms -jes ontvangen en telefoontjes en een paar bezoekjes. Ik zit al een tijdje niet op FB meer bepaald sedert de eerste ernstige operatie met erna een jaar out en dan de tweede ernstige operatie en weer maanden out. Maar als je dan toch nog meer dan 100 verjaardagswensen binnenkrijgt dan ontroert je dat en denk ik er aan om opnieuw te starten. De brievenpost wordt slechts 2 maal in de week besteld maar de postbode was zo attent( echt een lieve man) dat ik elke dag wenskaarten in de brievenbus vond. Niet moeilijk als je sommige versierde enveloppen zag. Soms stond er enkel op ” oma” en het juiste adres. Kleinkinderen denken wellicht dat dit mijn naam is 😉

Zondag was het verjaardagsfeest in de tuin van de oudste zoon. Een heerlijke dag en tot ’s avonds laat konden we op het grote terras zitten en konden we in de tuinzetels of aan tafel genieten van een hele rij tapas met afsluiter een crème catalan (ipv van crème brulée) en taart en koffie/thee.

Toen het fris was ging iedereen huiswaarts en genoten we onderweg van een fantastische prachtige zonsondergang. Ik reed nu deze keer niet zelf maar het lukte me toch niet om die ondergaande vuurbol te fotograferen.

In de tuin bij de oudste zoon is het altijd genieten
een gemetselde bbq en waterpoelen voor de eenden en kippen, een hangzetels onder de druivelaar. Poes kijkt rond en zag dat het goed was. En wanneer de kleinkinderen( mijn achterkleinkinderen) van de zoon weer kunnen langskomen is hij nu al bezig met klimrekken en schommels te installeren en wordt het kinderhuisje uitgebreid

Hij is ook de artiest in de familie. Kijk maar eens hoe hij de muren in huis vol schildert met spreuken

  • De deur van de voorraadkamer
  • In de gang naar de tuin
  • Nieuw: de voordeur is ook al beschilderd!
  • Op het terras de deur naar een voorraadplaats

Het was werkelijk een dagje om in te kaderen!

skivakantie

kinderenenkleinkinderen familie, winter , ,

De dag dat het  sneeuwde vorige week ben ik eens gaan snuisteren in de fotoalbums. Op zoek naar foto’s van de paar skivakanties die we met een deel van de familie aan mijn vaderszijde doorbrachten in Oostenrijk.  Veel foto’s zijn niet goed bewaard gebleven( zijn oranje verkleurd)maar bij enkele lijkt het toch nog redelijk.
Eind de jaren tachtig reden drie autobussen naar het skigebied rond de stad Reutte. In één van die autobussen waren 1/3 allemaal familieleden. De vorige reis was zo bevallen dat er reclame werd gemaakt en op de tweede skireis stak de bus dus vol met familie. Het is een memorabele reis geworden. Ook mijn ouders waren mee met kinderen en kleinkinderen en een broer van mijn vader met kinderen en dan de kinderen van een derde broer van mijn vader ( mijn vader had nog zes broers !!)

Op de bovenste foto een deel van de familie die mee was op deze skireis!
Mijn ouders staan links op de foto samen met mijn man en zelf sta ik rechts op de foto samen met de zoons en vooraan mijn dochter. Naast mijn vader zijn jongste broer. De oudere generatie ging langlaufen of wandelen. Zelf heb ik op die reizen leren skiëen. Onderaan links een neef die het altijd koud had en de oudste zoon blijkbaar niet !

Om de andere  dag bracht de bus ons naar een ander skigebied oa Lermoos, Erhwald , Berwang waar je een prachtig zich hebt op de Zugspitze.

Er was in het hotel een carnavalsavond en dat zullen de Oostenrijkers geweten hebben!! Er was geen plaats meer voor hen, de drie autobussen vulden de feestzaal! Mijn vader  was er ook altijd graag bij en hij danst hier (met witte puntmuts ) met een  vroegere collega van zijn werk. Dochterlief amuseert zich met andere kinderen ( roze sluier). Tja ik merk dat ik toen ook al grotendeels fotograaf van dienst was.

 

Familiebezoek

kinderenenkleinkinderen familie, kleinkinderen , ,

Begin september kwam de familie uit Luxemburg op bezoek. Ze hadden hun vakantie in het voorjaar moeten uitstellen wegens de lockdown zowel in België als in Luxemburg. Het nichtje ( schoondochter van mijn man zijn zuster)  kwam samen met haar dochter , schoonzoon en haar kleinkind een weekje naar Cadzand(Nl)waar ze een villaatje huren  in  het  Roompot-vakantiepark. Dat doen ze nu al verschillende jaren.
Het waren gelukkig niet de hittedagen maar normaal zomerweer en ze genoten van het strand en de duinen , wandelden in Knokke-Heist en gingen ook naar Sluis . Ze vinden dit zo’n schattig stadje.
Een dagje kwamen ze bij mij thuis en op het menu stonden er verse garnalen. Ik heb er uren aan gepeld want  op dat ogenblik waren ze eigenlijk nog wat klein. Maar dat vergeet je  vlug als je zag hoe het hen smaakte. Ze sloten die dag af met een wandeling met een ijsje van De Post . Ik heb hen zo zot gemaakt dat ze nergens anders in Knokke-Heist  ijs willen eten dan daar,hahahaha.

Maar er was ook een namiddag Brugge ingepland. Ik wilde hen trakteren op een rondje varen op de reien. Alleen toen we daar kwamen zag de dochter het niet zitten om met haar kindje van 2 jaar in een boot te stappen. Hij zou er eens uit moeten vallen. Ik denk eerder dat zij schrik had. Tja dan maar niet. Ze troosten zich met een warme wafel en we wandelden via het Simon Stevinplein waar we even halt hielden om iets te drinken ( en voor mij om even te kunnen rusten want dat was op dat ogenblik toch een hele inspanning voor mij) en om via de winkelstraat terug naar de parking te wandelen aan het station.

.

De dag dat ze bij mij thuis kwamen werden een paar oude albums van opa bovengehaald. Opa vertelde weinig over zijn familie en nichtje heeft op veel foto’s namen kunnen plakken. Joëlle , haar dochter, heeft veel foto’s  genomen  van foto’s in het album die ze voordien  nooit hadden gezien. Niet alleen voor hen een mooie souvenir maar ook voor mijn neef ( die niet was meegekomen) . Want die had een hechte band met opa. Cédric was afgekomen omdat hij ook mooie herinneringen heeft aan de vakanties bij de familie in Luxemburg.

Gezien Joëlle het niet zag zitten om een boottochtje te doen  keken we over de reling naar de heen en weer varende bootjes!

Kleine Leo keek vol bewondering naar de paarden en kreeg er maar niet genoeg van. Erg druk was het die dag niet in Brugge.( geen auto’s in de binnenstad! )

De snoepwinkels trokken hen erg aan en ze kochten een rijkelijk gevulde wafel om uit het vuistje te eten.

Na een rustmomentje op het Simon Stevinplein( geen foto ,was te moeilijk om een mooie foto te maken omdat we moesten zitten blijven) wandelden we door de Steenstraat terug naar de parking. Het zonlicht viel zo mooi op de St Salvatorskerk en gezien het ook niet zo druk was kon ik het niet laten om dit stukje Steenstraat te fotograferen..

Door de pittoreske straatjes van de West- en Oostmeers  kwamen we aan het Albertpark uit .
We hadden afgesproken om langs te gaan bij de zoon die in de omgeving woont om daar iets te eten . Hij herinnert zich maar al te goed de gezellige ontvangsten in Luxemburg en wilde hen eens bij hem thuis ontvangen. Het werd een gezellige avond en de tijd ging veel te vlug voorbij.

In elk geval een mooie herinnering in een jaar dat corona alles overheerst. Met de nodige voorzichtigheid hebben we gehandeld en het knuffelmoment met de kleinzoons mag je zien als horende bij mijn bubbel!

 

Fijne dagen achter de rug

kinderenenkleinkinderen familie, Feest ,

Neen ik heb niet het eerste vliegtuig genomen om ergens in het zuiden op vakantie te gaan. Ik ben héél tevreden met  mijn langdurige en zonnige vakantie in “El Jardiniero”!
Nergens mooier dan tussen de bloemen die nu door het warme weer massaal bloeien rondom mijn woning . Het is momenteel héél gezapig aan het regenen. Hopelijk blijft het zo en komen er geen stortvlagen en bliksem en donder aan te pas. De natuur heeft het broodnodig. En de mensen ook want als je leest wat er allemaal gebeurt met mensen die zo agressief reageren als iets hen niet aanstaat, dan zal de regen hen misschien wat afkoelen.

Neen de reden dat ik geen logje schreef komt omdat ik vorige week vrijdag jarig was. Met de corona is er geen sprake van een feestje te bouwen met verschillende mensen samen. Zonder eigenlijk af te spreken heb ik mijn verjaardag over drie dagen gespreid en met het mooie weer kon dit telkens doorgaan in El Jardiniero!
Een namiddagje de oudste zoon Luc met schoondochter Ingrid als complete verrassing  en de dag erop een Nederlandse vriendin met wie ik jaren na elkaar samen avondschool heb gevolgd  en vriendschap voor het leven heb aan overgehouden.
En dan vergeet ik mijn allerbeste vriendin die me al zoveel heeft geholpen toen ik erg ziek was.
Het sluitstuk was dan dochterlief  met echtgenoot en zoon Serge met echtgenote. Geen kleinkinderen die zitten in de examens.
Een beetje overweldigd heb ik vergeten foto’s te maken . Het was ook zo gezellig . Helemaal anders dan Moederdag  waar ik me tevreden moest stellen met  telefoontjes en dochterlief die vlug een bloemetje kwam afgeven.

De dagelijkse begietingsronde die ik in de vooravond moest doen wil ik nog wat kunnen genieten van de bloemen en planten, nam ook veel tijd in beslag. Het zal toch véél en lang moeten regenen eer de grond meer dan een paar centimeter diep vochtig wordt. Gelukkig heb ik boomschors tussen de aardbeien gelegd zodat de grond langer vochtig blijft nadat ik de plantjes besproeid heb. Het loont want ik pluk momenteel dagelijks een paar kilo aardbeien. Van de kleintjes maak ik confituur. De rest is voor de kinderen , een paar vriendinnen…en zelf eet ik er natuurlijk ook. Eigenlijk wel jammer dat ze allemaal zo vlug rijpen. Zo’n grote opbrengst en dat allemaal op een lapje van 2 op 2 meter.
Dat is ook het leuke aan tuinieren en doet je vergeten dat je er ook werk insteekt. Momenteel staan de kropjes sla mooi en staan er nu bloemetjes aan de boontjes( die leken het eerst niet goed te doen) en kan ik ook al denken aan het plukken van peultjes. De aalbessen kleuren ook al rood . Ik vreesde dat de jonge vruchtjes het zouden laten afweten na een paar vriesnachten indertijd, maar al zal de opbrengst niet zo groot zijn als verleden jaar er hangen er nog genoeg aan.

Mooi om af te sluiten. Gisterenavond kregen we behalve een paar spetters geen regen wel in de verte  zwarte lucht en plots kwam er een mooie regenboog te voorschijnen. Ik kreeg die niet helemaal op de foto. Het was een dubbele regenboog.

huwelijksverjaardag

kinderenenkleinkinderen canada, familie

 

Hartelijk gefeliciteerd met jullie 64 ste huwelijksverjaardag !!

Ik heb het al zo dikwijls over de familie in Canada gehad. Ik heb oa. al verteld welke lange winters ze hebben en ook getoond hoeveel sneeuw ze te verwerken krijgen. Maar deze keer wil ik hen zelf eens tonen . Ik weet dat ze dit erg leuk zullen vinden.

Dit zijn mijn nicht en haar man op hun huwelijksverjaardag op 5 mei 2020 ! Allebei nog flink , met de gewone ouderdoms kwaaltjes eigen aan de leeftijd. Zij lezen met belangstelling wat ik hier allemaal op mijn blog zet. Hoewel ze reeds van 1953 in Canada wonen spreken ze allebei nog héél goed Vlaams. Ik bel hen regelmatig en dan is het precies of we niet gescheiden zijn door een oceaan . Alleen moet ik rekening houden met het uur verschil ( zes uur) wanneer ik hen opbel. Bij hun laatste bezoek aan België ongeveer 10 jaar geleden hebben ze een hele tijd bij mij gelogeerd en van hier uit de hele familie bezocht..

Moederdag

kinderenenkleinkinderen familie, herinnering ,

Mijn moeder met haar twee kinderen vlak na wereldoorlog II .

~~~~~~~~~~~~

 

Het bereik van een moeder
hoeft geen hoge masten,
geen sterke wifi,
niet eens internet.
Een moeder
is draadloze verbinding
van de beste soort.

Er is altijd bereik
en de snelheid
waarmee ze er staat
— voor jou —,
is vaak verbluffend.

Een moeder
is groter dan ze lijkt,
dichter dan je denkt.
Ze moedert door,
ver buiten haar grenzen,
blijft lang zitten
in de cache van je hoofd.

Geert De Kockere

mijn familie (3)

kinderenenkleinkinderen familie ,

We reden na het bezoek aan het Iers Vredespark en het voetbalveld verder naar Wijtschate .Wij vroegen ons af toen de oudste zoon zijn auto parkeerde langs een godverlaten weg waar we nu naar toe gingen. Aan de straatkant stond een klein plakkaatje ” Lone Tree” en wat verder een gedenksteen in een muurtje rond een kleine begraafplaats.

Helemaal uit het zicht van de straat , gelegen onmiddellijk achter een boerderij en te bereiken via een landweggetje en een smal paadje kwam je aan dit kleine kerkhof waar Ierse soldaten hun laatste rustplaats kregen.
Met zicht op een glooiend landschap en koeien die vlak naast het muurtje van dit kleine kerkhof liepen. Het was er zo onwezenlijk rustig dat het hele gezelschap er stil van was.

We verlieten dit kleine  sobere maar  indrukwekkend kerkhofje en wandelden terug naar de zeven auto’s die( bijna) netjes in een rij geparkeerd stonden! Neen we moesten niet instappen want we gingen nog iets bezoeken!
We wandelden een eindje langs de bomen die je op de foto ziet en sloegen dan een weggetje in. Iedereen benieuwd waar we nu naar toegingen.
Achteraf beseften we dat  Lone tree Cemetary dicht bij Lone Tree Crater (of Spanbroekmolenkrater) lag, één van de negentien kraters die werd geslagen bij de inzet van de infanterieaanvallen tijdens de slag om Mesen. Bijna alle graven bevatten gesneuvelden van de eerste dag van deze slag. Er worden 88 doden uit het Verenigd Koninkrijk herdacht.

De Spanbroekmolenkrater is beter gekend onder de naam “Pool of Peace”

Op verschillende plaatsen rond de Pool of Piece staan  herdenkingskruisjes

.

Op deze plaats werd een rustpauze ingelast. Eerst vonden we dit een vreemde plaats en namen we met onze stoeltjes en dekentjes wat onwennig plaats op de treden naast de Pool.
Maar de gedachte hierachter was dat we de doden die hier gevallen waren een bezoek brachten en hen met onze aanwezigheid wilden eren. Een jonge muzikante( uitgenodigd door de zoon) kwam met aangepaste muziek een ode brengen aan de gesneuvelden. Erg ontroerend. De bezoekers die er na ons kwamen luisterden mee en glimlachten goedkeurend. Toevallig kwam een fotograaf van een plaatselijke vereniging langs en filmde het hele gebeuren.

Na een hele tijd stapten we op en nu ging de trip naar een eethuis want ondertussen had iedereen toch honger gekregen.
Onderweg werd onze aandacht gevestigd op een Demarcatiepaal aan de kant van de weg. Jammer genoeg werd er niet gestopt. Maar ik vond het interessant om er iets over op te zoeken.

De verste Duitse opmars tussen de Noordzee en de Zwitserse grens werd in de jaren 1922-1925 aangeduid met ‘demarcatiepalen’ op de belangrijkste punten. Het zijn granieten zuiltjes van ongeveer een meter hoog, met bovenaan een helm op een lauwerkrans met de naam van de frontsector, op drie zijden een zin (Frans, Nederlands, Engels), met links een veldfles en rechts een gasmasker en op de hoeken een handgranaat en een lauwertak. De noordelijkste demarcatiepaal van het westfront is te vinden in Nieuwpoort-bad nabij de linkeroever van de havengeul. De zuidelijkste demarcatiepaal van de Westhoek bevindt zich in Loker.
We reden richting Loker , dus veronderstel ik dat ik deze vanuit de auto gezien heb.

Aangekomen in Loker stapten we “de Heksestoel” binnen. Zoon had gereserveerd anders konden we er met de hele familie niet binnen. Ik geloof dat alle families die dag  uit eten gingen! Stampvol ! Blijkbaar elk weekend. Foto’s kon ik er echt niet nemen ,daarom moet je maar even op (klik) duwen. Tussen al de foto’s van eten staan er mooie foto’s van het interieur.Het was er gezellig en het eten uitstekend. De bediening ging heel vlot hoe druk het ook was met ontelbaar veel grote tafels..

Waarom de naam Heksestoel? Wanneer de heks (Zefa Bubbels) op haar bezem rondvliegt kan ze op de nok van het dak even uitrusten. Speciaal voor haar  stapelde de  metser van dienst enkele bakstenen tot een prettig zitbankje ! Ik wist het niet toen ik de foto van deze zaak nam en verder achteruit kon ik niet staan. Teveel verkeer. Dus de nok van het dak staat er niet op.

Dat was het einde van een prachtige familiedag en iedereen is moe maar voldaan terug naar huis gereden. Voor herhaling vatbaar! In elk geval zijn er al plannen om Kerst ( wel een paar weken voor Kerstdag zelf) samen te vieren! Volgend jaar komt er zeker een vervolg van een dagje met een rondrit.