Treurig nieuws

Bericht geschreven door de dochter Judy.

My loving mother, who was healthy was tragically hit today on her walk by a taxi. And lost her life at 87. We are shocked and grief stricken. She was loving and caring. The woman who carried me and gave me life is gone in the matter of hours. She will live on in my heart and the things she taught me. Thank you mom for all you’ve done. Heaven is your home now. We will miss you .”

Mijn nicht is niet meer. Zij is maandag tijdens haar dagelijkse ochtendwandeling omver gereden door een taxi. De omstandigheden zijn nu in onderzoek. Jarenlang deed zij elke morgen een wandeling van een paar kilometer.
Zij woonden héél lang op de top van een heuvel waar neef een houtvesterbedrijf had. Ik heb nog verteld dat in de wintermaanden beren rond hun huis liepen en de sneeuw metershoog lag. Zij stuurden er zelfs foto’s van op.
Gelukkig kwam de nochtans veraf gelegen stadsdienst regelmatig de weg vrij maken zodat zij ook toen dagelijks haar wandeling kon maken. Het eindpunt was dan een gebouw onderaan de heuvel waar meerdere postbussen waren van bewoners die ook ( zij het lager) op de helling woonden.
Nu wonen ze al jaren een 50 km verder in het stadje Timmins. En daar deed ze zoals ze gewoon was ook dagelijks een ochtendwandeling. Maandag is het haar laatste wandeling geweest.
Zij heeft het niet beseft ,was onmiddellijk in coma en is een paar uur later overleden. Ik kan het nog steeds niet vatten, het dringt niet tot me door. Zo’n lieve vrouw , zo’n mooi koppel.
De onderstaande foto is genomen van een video en dateert van het vorige weekend en kwam toe maandag bij een nicht van mijn neef. Zij zond me dit door. Beiden 87 jaar.

Ik zocht in de vele foto’s die ik in al die jaren ontvangen heb een klein overzicht.
Maanden was hun wereld wit . Vanaf oktober tot ver in het voorjaar ligt er ginder sneeuw en neef had zelfs een klein sneeuwruimer aangekocht om hun huis te kunnen bereiken en om met de auto in de garage te kunnen.
Zodra de sneeuw weg was stond de tuin een vijftal maanden vol bloemen .
Iedere gelegenheid zoals verjaardag, Valentijn , Pasen , nationale feestdag , st Patricks’day (Ierse afkomst van een vriendin) Kerst en nieuwjaar …was reden om hun huis mooi aan te kleden en feestmaaltijden klaar te maken.

Ik heb nog een foto gevonden toen ze voor de eerste keer op bezoek kwamen naar België . Ruim 30 jaar geleden. Mijn broer leefde toen nog. Nicht is in 1953 samen met haar ouders geëmigreerd naar Canada en haar verloofde is meegereisd. Beiden spreken nog perfect hun Vlaamse streektaal.

Zij zal gemist worden in de familiekring en bij hun vrienden in Canada . Ik zal de ellenlange telefoontjes die we ongeveer elke maand hadden ook missen.

Canadamars

Voor de 47 ste keer was er weer de Canadese bevrijdingsmarse, een mars van Hoofdplaat(nl) tot in Knokke-Heist. Een afstand van 33km.

Verleden jaar waren de meeste plechtigheden alsook de mars wegens corona afgelast. Dit jaar ging de mars wel door . Maar de plechtige herdenkingen werden in de verschillende gemeenten waar de Canadese soldaten indertijd door liepen over drie dagen gespreid.

Het gemeentebestuur, het For Freedom museum en Canada Comité (Cnocke is hier) vragen aan de bevolking massaal de Canadese vlag te laten wapperen in het straatbeeld als hulde aan en respect voor de velen die in 1944 hun leven gaven voor de vrijheid.
Aan deze vraag werd ruim voldaan en overal in de stad zag je de bekende maple leaf wapperen. Niet enkel aan de officiële gebouwen. Het streefdoel was 1000 vlaggen ( zoveel soldaten zouden er toen gesneuveld zijn)

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is 20211108_142056-1.jpg


De deelnemers aan deze mars werden per bus naar Hoofdplaat gereden waar zij in eigen tempo naar Knokke-Heist wandelden.

Zoals elk jaar wilde ik foto’s kunnen opsturen naar de Canadese familie. De vader van een inwonende lieve vriendin heeft indertijd deelgenomen aan de bevrijding. Hij is nog niet zolang geleden overleden. Hij is gehuldigd geweest voor deze deelname.

De plechtigheid in Retranchement is altijd mooi en ingetogen. Maar dit jaar was alles meer beperkt en ging de plechtigheid veel vroeger door. Toch nog wat sfeerbeelden van de wandelaars die uit de richting Retranchement kwamen en via de Hazegrasstraat( Oosthoek) Knokke binnenkwamen.

Ik ben dan doorgereden naar Retranchement waar de plechtigheid al afgelopen was. Door de spreiding van de herdenkingen was alles wat vroeger dan andere jaren zoals ik hoger al vermeldde.

Eind oktober 1944 bereikte The Royal Canadian Engineers Regiment onder leiding van Sgt. J. L. Hickman het afwateringskanaal bij Retranchement. Tijdens het monteren van de destijds befaamde Bailey -bruggen over het kanaal raakte Sgt. Hickman op 31 oktober 1944 dodelijk gewond. Ter herinnering aan hem en zijn mede-kameraden draagt de huidige brug sedert 30 oktober 1986 zijn naam.

Knokke en Heist werden respectievelijk op 1 en 2 november 1944 als laatste Belgische gemeenten bevrijd. In het For Freedom museum ( klik) in de deelgemeente Ramskapelle wordt deze passage uitgebeeld.
Deze bevrijding waarvan ik toen de draagwijdte niet besefte is één van de weinige herinneringen die ik zelf had aan de tweede wereldoorlog .
Ik zag samen met mijn ouders en tal van mensen hoe de tanks met de Canadese soldaten richting Maldegem reden en sigaretten, chocolade, appelsienen en bananen uitdeelden. Dit fruit was mijn eerste kennismaking ermee.

Nog een terugblik op de mars van 2019 ( klik) en op het For Freedom museum ( klik )

huwelijksverjaardag

 

Hartelijk gefeliciteerd met jullie 64 ste huwelijksverjaardag !!

Ik heb het al zo dikwijls over de familie in Canada gehad. Ik heb oa. al verteld welke lange winters ze hebben en ook getoond hoeveel sneeuw ze te verwerken krijgen. Maar deze keer wil ik hen zelf eens tonen . Ik weet dat ze dit erg leuk zullen vinden.

Dit zijn mijn nicht en haar man op hun huwelijksverjaardag op 5 mei 2020 ! Allebei nog flink , met de gewone ouderdoms kwaaltjes eigen aan de leeftijd. Zij lezen met belangstelling wat ik hier allemaal op mijn blog zet. Hoewel ze reeds van 1953 in Canada wonen spreken ze allebei nog héél goed Vlaams. Ik bel hen regelmatig en dan is het precies of we niet gescheiden zijn door een oceaan . Alleen moet ik rekening houden met het uur verschil ( zes uur) wanneer ik hen opbel. Bij hun laatste bezoek aan België ongeveer 10 jaar geleden hebben ze een hele tijd bij mij gelogeerd en van hier uit de hele familie bezocht..