Naar de plukboerderij

Onlangs zag ik bij mijn kapster een mooi boeket bloemen staan. Zo fris ogend en zo heerlijk natuurlijk. Ze gaf me het adres van de bloemenplukboerderij in Retranchement( Nl). Dat is helemaal niet ver van mij vandaan en natuurlijk ben ik eens gaan kijken. Ook mijn vriendin wilde deze boerderij wel eens zien van nabij.
De Essenhoeve ( klik) is de naam van deze boerderij waar ook een minicamping is aan verbonden. Een grote lap grond is ingezaaid met bloemen in alle kleuren ,hoge en lage. Werkelijk een streling voor het oog. De boerderij ligt helemaal omringd door landerijen op een smal baantje die de verbinding vormt tussen Retranchement en Oostburg.

We parkeerden de auto langs de weg en we zagen een man al afkomen om ons te verwelkomen. Hij gaf wat uitleg hoe we zelf bloemen konden plukken . Een emmer met een beetje water kregen we in handen en een knipschaartje. De prijs van je boeket kon je inschatten op een plankje met drie gaten in, de ene al groter dan de andere. Ik heb zo een gelijkaardig plastiek plankje met drie gaten in om af te meten hoeveel spaghetti je nodig hebt voor 1 of meerdere personen :-).
Mevrouw was bezig met in grote manden boeketten te maken . Zij vertelde dat ze twee zo’n manden hadden geplaatst in het binnenkomen van Sluis en bij het buiten rijden van Sluis. We wilden die gaan opzoeken wanneer we terugreden , maar we hielden ons te lang bezig bezig in de pluktuin en met praten met beide mensen . Zij maakten van onze emmer vol bloemen voor elk twee mooie boeketten. We betaalden elk 10 euro ! Ze hebben zelfs voor ons de boeketten mooi opgemaakt.

Een zicht op de mooie boerderij en de paar campingtenten die als het ware opgingen in de omgeving. De onderste foto’s zijn richting Retranchement en de andere een héél lange weg richting Oostburg.

Het eerste boeket overwegend zinnia’s ,het tweede vooral bedoeld om een droogboeket te worden, het derde is een biedermeier boeket met één grote dahlia in het midden( de foto is niet zo goed gelukt)

En nu geniet ik van deze mooie bloemen in huis. Ik heb zelf ook veel bloemen in de tuin maar ik vind het altijd zo jammer om er af te knippen. Ik kijk er liever naar terwijl ze in de tuin staan. Op de plukboerderij zie je niet eens als je een emmer vol bloemen hebt afgeknipt !!

goed weer /slecht weer

Toen mijn Luxemburgse familie hier een weekje was einde augustus hadden ze geen echt strandweer. Gelukkig waren er toch momenten dat het een halve dag mooi weer was. Erg vinden ze dat nu niet bepaald want ze komen voor de zeelucht. IK ben met hen samen ook eens gaan wandelen in Cadzand en als je ziet hoe nichtje en haar dochter en het kleinkind aangekleed zijn dan was het echt niet warm. De wind was scherp . Zij verbleven in het vakantiedomein Roompot , een waar riant park met mooie villaatjes in alle groottes . Waar je ook kan bootje varen vanaf je vakantiehuis naar bv het restaurant of zwembad of winkel. Die dag was er markt vnl eetwaren . Dat bracht toch wat gezelligheid. Ik heb zoveel als mogelijk de talrijke bouwkranen bij de grote appartementsgebouwen die worden gebouwd wat uit beeld gehouden.

Verleden week stopte de vakantiejob van Sébastien en gezien zijn school pas einde september begint kwam hij een paar dagen naar oma. De eerste dag had hij wat pech want ik moest ‘s namiddags naar de tandarts om mijn mond klaar te maken om mijn gerepareerd gebit terug te krijgen. Dat duurde liefst drie uur! Twee tanden ontzenuwen. Viel nog mee maar omdat de tandarts me drie maal extra moest verdoven lag ik al half groggy en de tijd speelde voor mij niet echt een rol.

De andere dag namen we de tram tot het verste punt van Heist en kleinzoon en oma zijn dan via het strand terug gewandeld. Er was wel veel wind maar het was niet koud en met de zon in de rug was het een heerlijke wandeling. Weinig volk alleen maar surfers die met hun kites kleur gaven aan de blauwe lucht. In de verte zagen we een heleboel jongeren terugkeren naar hun clubhuis en de bootjes en planken bleven op het strand liggen.
En de wandeling sloten we af met een …..

Cadzand in de zon!

Gisterenmorgen arriveerde Cédric om even uit te blazen bij oma na een paar zware examens waarvoor hij weken had gestudeerd(  heeft vandaag bericht gekregen dat hij geslaagd is. Joepie! ). Hij wilde enkel komen op voorwaarde dat we naar zee gingen wandelen.” hij had nood aan jodium na weken stadslucht te hebben ingeademd. “Ik hoor het mijn oudste zoon ook nog zeggen. wanneer hij na een weekje Gent van de trein stapte” ik ruik de zee en heb op slag geen hoofdpijn meer”  Alsof  Cédric me daarmee kon straffen ,hahaha!
Na het middageten reden we naar Cadzand. Ik weet dat hij daar graag wandelt, het is er  rustig, je kunt er gemakkelijk parkeren ( en de hele winterperiode daarenboven ook gratis).

Vlak naast de parking en achter de duinen van de Zwingeul liepen een drietal wollige runderen te grazen. Geen interesse voor mensen ,hij draaide zijn kont naar ons en graasde verder! We wandelden via een paadje tussen de duindoorn, braambessen ,oude kromme bomen… en kwamen aan de zee uit.

Het eerste wat Cédric deed was op de duinen klimmen en naar de zee kijken. Een prachtige blauwe en rustige zee en een even mooie blauwe lucht. De werkelijkheid was nog mooier dan de foto’s.

De duinen verstevigd met helmgras en houtenkragen waren zo egaal en onbetreden dat het opviel.
Wat bleek :op de tweede foto hing aan het eind van zo’n houtkraag een plakkaatje met de mededeling om deze duinen niet te betreden om het  uitzicht van een golvend duinengebied te vrijwaren! Zoals je merkt waren er enkel voetstappen die naar het strand liepen rechts op de foto!

 

De havendam en de zaak AIRrepublic van Sergio Herman( was gesloten).

In het jachthaventje lagen maar een paar bootjes! Bang voor de storm die eraan komt?

Enorme rotsblokken zullen de storm wel tegenhouden . Op het strand waren vogels strandpieren aan het uitrukken. Een strandlopertje koerste ook over en weer ,maar was te ver verwijderd om een duidelijke foto te kunnen maken.

Het leek wel zomer: volle zon en geen wind. Een rotsblok was even een strandzetel voor Cédric 🙂

De zee leek een spiegel en samen met nog een koppel speurden we het water af naar opspringende zeehonden! Ik heb er eentje gezien maar aan de kreten van mijn kleinzoon en het koppel waren er meerdere.

Wij wandelden daarna terug landinwaarts staken de loopbrug aan het haventje over richting naar het grote hotel waar Sergio Herman ook een zaak heeft, Pure C.

Cédric wilde een pannenkoek eten in het strandpaviljoen ” de Piraat ” maar die bleek tijdens de week nu gesloten. Ik liet hem eerst gaan kijken want ik had geen zin om de helling af en dan weer op te wandelen.. Je zag zo al dat er geen beweging was.

Maar achter de duinen op het pleintje was er een zaak open en daar konden we een reuze pannenkoek bestellen.
Veel wandelaars die we tegengekomen waren stapten hier ook binnen. Niet moeilijk ,er was maar één zaak open in de hele omtrent.

Daarna wandelden we terug naar de auto die op de parking stond even buiten Cadzand.
18 uur was het toen we die mooie zon zagen verdwijnen aan de horizon! Een mooier einde van deze dag konden we ons niet wensen.

Cadzand

Toen ik de werken aan het Zwin ging bekijken samen met mijn vriendin zijn we daarna doorgereden naar Cadzand-Bad. De zon was er niet en het was wat frisjes die dag. We gingen eerst een kijkje nemen naar het vakantiepark “de Roompot” waar mijn Luxemburgse familie begin september verbleven in één van die mooie huizen aan het water. Mijn vriendin had jaren geleden de opbouw van dit vakantiepark meegemaakt en wilde wel eens het resultaat zien. Het was maar een kort bezoekje want  er was niet echt tijd genoeg om daar eens te wandelen. Het is er zo uitgestrekt.

 

Die pompoenen gaan zeker gebruikt worden bij  Halloween:  gevuld met kaarsjes om er de sfeer in te brengen!
Maar wij wandelden richting het strand. Druk was het niet deze keer. Ietwat te fris.
Walcheren en meer bepaald Vlissingen met zijn duinen en zelfs de haven met hoge gebouwen waren heel goed te zien.

T

Toen zochten we het strandpaviljoen op om iets warms te drinken .
Ik dacht opeens aan Mizzd die regelmatig op haar wandelingen een kop warme chocolade melk en appelpunt bestelt.
Gelukkig niet te veel kaneel op de appelpunt want daar ben ik niet zo gek op.
Soms is de appelpunt één en al kaneel. Ik denk dat er veel Belgen zijn die daar niet zo gek op zijn. 😉

.

Door het raam zagen we een strandjutter bezig. Af en toe raapte hij iets op. Ik kon niet zien wat hij gevonden had.

Naast het paviljoen staat een piratenboot. Héél bekend bij ouders met kleine kinderen!! Het
zag er naar uit dat de boot een likje verf had gekregen.

Eenmaal op de wandeldijk keken we aan op een immens gebouw.
Ik vind het zo jammer dat er in dit gezellige plaatsje aan hoogbouw wordt gedaan.

De wandeldijk ligt zo hoog dat je via een echt lange trap naar beneden moet gaan.
Tenzij je verkiest om via het haventje terug te keren langs een hellend vlak.
In elk geval kan je hier niet met een kinderwagen of fiets naar beneden.