Familiebezoek

Begin september kwam de familie uit Luxemburg op bezoek. Ze hadden hun vakantie in het voorjaar moeten uitstellen wegens de lockdown zowel in België als in Luxemburg. Het nichtje ( schoondochter van mijn man zijn zuster)  kwam samen met haar dochter , schoonzoon en haar kleinkind een weekje naar Cadzand(Nl)waar ze een villaatje huren  in  het  Roompot-vakantiepark. Dat doen ze nu al verschillende jaren.
Het waren gelukkig niet de hittedagen maar normaal zomerweer en ze genoten van het strand en de duinen , wandelden in Knokke-Heist en gingen ook naar Sluis . Ze vinden dit zo’n schattig stadje.
Een dagje kwamen ze bij mij thuis en op het menu stonden er verse garnalen. Ik heb er uren aan gepeld want  op dat ogenblik waren ze eigenlijk nog wat klein. Maar dat vergeet je  vlug als je zag hoe het hen smaakte. Ze sloten die dag af met een wandeling met een ijsje van De Post . Ik heb hen zo zot gemaakt dat ze nergens anders in Knokke-Heist  ijs willen eten dan daar,hahahaha.

Maar er was ook een namiddag Brugge ingepland. Ik wilde hen trakteren op een rondje varen op de reien. Alleen toen we daar kwamen zag de dochter het niet zitten om met haar kindje van 2 jaar in een boot te stappen. Hij zou er eens uit moeten vallen. Ik denk eerder dat zij schrik had. Tja dan maar niet. Ze troosten zich met een warme wafel en we wandelden via het Simon Stevinplein waar we even halt hielden om iets te drinken ( en voor mij om even te kunnen rusten want dat was op dat ogenblik toch een hele inspanning voor mij) en om via de winkelstraat terug naar de parking te wandelen aan het station.

.

De dag dat ze bij mij thuis kwamen werden een paar oude albums van opa bovengehaald. Opa vertelde weinig over zijn familie en nichtje heeft op veel foto’s namen kunnen plakken. Joëlle , haar dochter, heeft veel foto’s  genomen  van foto’s in het album die ze voordien  nooit hadden gezien. Niet alleen voor hen een mooie souvenir maar ook voor mijn neef ( die niet was meegekomen) . Want die had een hechte band met opa. Cédric was afgekomen omdat hij ook mooie herinneringen heeft aan de vakanties bij de familie in Luxemburg.

Gezien Joëlle het niet zag zitten om een boottochtje te doen  keken we over de reling naar de heen en weer varende bootjes!

Kleine Leo keek vol bewondering naar de paarden en kreeg er maar niet genoeg van. Erg druk was het die dag niet in Brugge.( geen auto’s in de binnenstad! )

De snoepwinkels trokken hen erg aan en ze kochten een rijkelijk gevulde wafel om uit het vuistje te eten.

Na een rustmomentje op het Simon Stevinplein( geen foto ,was te moeilijk om een mooie foto te maken omdat we moesten zitten blijven) wandelden we door de Steenstraat terug naar de parking. Het zonlicht viel zo mooi op de St Salvatorskerk en gezien het ook niet zo druk was kon ik het niet laten om dit stukje Steenstraat te fotograferen..

Door de pittoreske straatjes van de West- en Oostmeers  kwamen we aan het Albertpark uit .
We hadden afgesproken om langs te gaan bij de zoon die in de omgeving woont om daar iets te eten . Hij herinnert zich maar al te goed de gezellige ontvangsten in Luxemburg en wilde hen eens bij hem thuis ontvangen. Het werd een gezellige avond en de tijd ging veel te vlug voorbij.

In elk geval een mooie herinnering in een jaar dat corona alles overheerst. Met de nodige voorzichtigheid hebben we gehandeld en het knuffelmoment met de kleinzoons mag je zien als horende bij mijn bubbel!

 

Andere familie

Ja iedereen heeft ,in normale omstandigheden, familie aan moederszijde en aan vaderszijde. Dit weekend is er familie gekomen van vaderszijde. Opa was Luxemburger en hij heeft nog familie in Luxemburg nl de kinderen van zijn overleden zus. Met één van de kinderen hebben wij  regelmatig contact . Meer bepaald wij gingen hen bezoeken ,maar als zij verlof hadden trokken ze naar het zuiden. Ze hadden groot gelijk ,het weer was er veel beter dan hier. Nu Nichtje en haar man op pensioen zijn komen ze gemakkelijker naar de Belgische kust. De hitte van het zuiden bekoort hen niet meer zo.
Dit voorjaar is Nichtje met haar dochter en diens man en hun kindje een weekje naar de kust gekomen. Het is hen zo bevallen( hoewel het toen de hele week koud en nat was) dat ze nu een huisje hebben gehuurd in Cadzand ( de Roompot ), want het appartement dat ze toen huurden was niet vrij.

Ik heb hen het afgelopen weekend een bezoek gebracht. Ik wil onmiddellijk daar ook  een weekje verblijven ! Ik wist niet dat er in Cadzand Bad een heel dorp is gebouwd met mooie huizen, waterpartijen, geen verkeer behalve de auto’s van de bewoners van die huizen, een zwembad ,golfterrein, alle mogelijke accommodatie gaande van fietsen, gocarts en elektrische wagentjes ,  grote speelpleinen , een mooi en ruim restaurant en wellicht heb ik nog een en ander over het hoofd gezien. Alle huizen zijn verschillend , groot en klein naargelang het aantal personen die er op vakantie komen. Piekfijn ingericht en uiterst mooi ook!
Er zijn huizen waar je aan de waterkant ook een bootje hebt en een overzetveer die je zelf moet bedienen ( wordt gebruikt als je een kortere weg wilt nemen).

Gisteren spraken we af  aan het strandpaviljoen aan zee , zij hadden me al eerder zien staan op de zeedijk en maar zwaaien deden ze. Ik moest uitkijken naar een geel open tentje. Maar er waren zoveel van die geelkleurige tentjes!
Toen het kleintje van de dochter moe werd en wat lastig zijn we naar hun huisje gewandeld zodat het kindje een namiddagslaapje kon doen. Ondertussen genoten wij vanop het terras van de mooie omgeving!
En ‘s avonds zijn we gaan eten in Cadzand Bad zelf. Ik kende er een restaurant waar je lekker kan eten , gelukkig hadden we in de namiddag al gereserveerd want tegen  19 uur zat het binnen en buiten afgeladen vol!

Hopelijk blijft het weer droog zodat ze deze week nog wat kunnen genieten van zee en strand en zo niet doen ze wandelingen in Knokke-Heist en brengen ze een bezoek aan Sluis. Dat stadje trekt hen enorm aan.

Het meer van Echternach

Het Meer van Echternach  loont zeker de moeite om er eens een kijkje te nemen als je in de buurt bent.
Vanuit Luxemburg, ligt bij de ingang van Echternach het recreatiecentrum rond een kunstmatig aangelegd meer van circa 30 hectare.  Bij de ingang van het meer is een grote gratis parkeerplaats. Rond het meer is een pad voor voetgangers om te wandelen, te fietsen en aan  inline skaten te doen. Op het meer kan je waterfietsen of vissen (met vergunning) . Het meer is omgeven door 375 hectare bos, waar verschillende wandelroutes doorheen lopen.

Op het terrein rond het meer ligt ook de Romeinse villa met haar museum (gratis toegang), een Huis van de Natuur (kan geboekt worden voor groepen en schoolklassen), Er is een bikepark, trampoline (in de zomer), speelpleinen en diverse barbecueplaatsen.
De jeugdherberg biedt vele sport- en recreatiemogelijkheden en heeft een klein restaurant met een terras.
Het is niet toegestaan ​​om in het meer te zwemmen omdat er teveel slib is. Er is sprake om met grote middelen het slib boven te halen!

Toen we met de citybus weer op de parking kwamen waar Nichtje de auto had geparkeerd gingen we eerst eten. We hadden ‘s morgens al een plaatsje gereserveerd om zeker te zijn dat we daar konden eten. Gelukkig maar want het restaurant zat stampvol. Op die manier konden we Nichtje eens trakteren . En het heeft gesmaakt .

Daarna namen mijn vriendin en Nichtje plaats op een bankje aan het meer en ikzelf maakte een wandeling. Neen niet helemaal rond het meer maar toch een flink eind
Mijn vriendin kon zover niet wandelen na een val de week ervoor.

 Prachtige zichten aan de boorden van het meer

Dichtbij het wandelpad was het gras afgereden maar wat verderop was het één en al bloemenweide!

Een groot en heel  moderne jeugdherberg.

Overal ganzen

Op dit bankje liet ik Nichtje en mijn vriendin achter terwijl ik een wandeling rond een deel van het Meer deed. Ze zijn braaf blijven wachten op me, ‘k moest me niet haasten 🙂
Maar het weer trok dicht en ik wilde toch niet in een onweersbui zitten. Het was zwoel die dag. Het onweer was niet voor seffens maar ‘s avonds braken de hemelsluizen een tijdje open! En onweer klinkt daar dubbel zo luid dan aan onze kust in dit bergachtig gebied! Bangelijk. Gelukkig duurde het niet erg lang.

nog één vervolgje

De dag van de Processie

Nichtje kwam ons kwart voor tien ophalen aan het hotel en we reden naar Echternach. Even buiten de stad liet ze de auto achter op een groot parkeerterrein en stapten wij en vele anderen over op een citybus die zorgde voor gratis vervoer naar het centrum. Met de auto kon je toch niet in de stad en de parkings rond de stad waren moeilijk te bereiken. Waarom het moeilijk maken als je de hele dag bussen hebt die over en weer rijden.

Toen ik de dag ervoor het ander nichtje bezocht zei ze al lachend ” wie weet zien we ons morgen nog eens”. En warempel de eerste persoon die ik de straat zag oversteken op weg naar de citybus( waar wij stonden aan te schuiven) was warempel het nichtje met een paar vriendinnen van haar. En alsof het toeval nog niet genoeg was , zag ik haar ook staan kijken naar de processie vlak tegenover de plaats waar mijn vriendin en ik stonden!

We reden naar het Centrum en wandelden dan richting Basiliek. De verzamelplaats voor de Processie was op het grote plein naast de Basiliek. Iedere groep had een nummer en de deelnemers en muzikanten dienden zich bij de persoon die het nummer in de hoogte hield te plaatsen.. Op die manier kon je in het programmaboekje zien wie er langs liep en uit welke streek of land ze kwamen.

Deze sjaaltjes zijn nog niet zolang in gebruik. We kregen er elk eentje van Nichtje als herinnering.

Na de processie trokken we nog even het stadje in. De stortbui die de geestelijken en de notabelen letterlijk de kerk in joegen was nog niet helemaal over. Natuurlijk hadden we geen jas bij en nog minder een paraplu mee. Zo’n mooi weer en het was erg warm. We trokken ons plan, 🙂 , maar al vlug brak de zon door en konden we rustig wandelen tot aan de citybus.

De regen hield al vlug op en al vlug zaten de terrasjes vol. Vooral studenten en mannen schaarden zich aan hoge bartafels. Overal eten en drinken in overvloed

Ik heb de dag van de Processie welgeteld één politieman gezien!!

In de autoloze winkelstraat hingen de witte wimpels over de straat en ook vlaggen refererend naar de Processie.

In het hotel links op bovenstaande foto( achter de gele rozen) heb ik twee maanden gewerkt , lang heel lang geleden en daar heb ik opa leren kennen. Hij werd opgevoed door het kinderloze echtpaar dat dit hotel uitbaatte.  Mijn broer was op dat ogenblik in dit hotel kok en had me voorgesteld om daar de twee zomermaanden te werken als jobstudent. Véél rustiger dan aan onze drukke kust . Op het einde van de straat staat de straatnaam in het Luxemburgs wat betekent : Rue de la Gare. Vroeger was aan het huidige busstation een treinstation. Een klein treintje reed naar stad Luxemburg.

Ik liep nog even naar de Sûre  . Het water vormt de grens tussen Luxemburg en Duitsland

Met de citybus reden we terug naar de grote parking buiten Echternach.
Wat we verder deden …dat zie je morgen!

Avondwandeling in de bossen

Na een ochtendwandeling deed ik nog een avondwandeling. Terwijl vriendin gezellig bleef babbelen met de familie trok ik opnieuw het bos in achter de woning van Nichtje. Zij vergezelde me een eindje om zeker te zijn dat ik me niet van richting vergiste. Want dan zou het wel een héél lange wandeling worden. Dat was de bedoeling niet . Ik wilde gewoon de sfeer van een bos opsnuiven en al wandelend kwam ik een heel stuk lager uit in het dorp zelf waar ons hotel ligt. Even een blik op het kerkhof waar enorme familiegraven liggen  die teruggaan tot de negentiende eeuw ! Dit kerkhofje lag tegen de rotsen aan . Het kleine sobere kerkje waarin Nichtje indertijd is gehuwd zal ontwijd worden en gebruikt worden als een soort gemeenschapshuis.

Vandaaruit begon ik aan de klim terug naar boven langs de straat. Het is niet zover maar ik kwam toch buiten adem aan de woning van Nichtje. Ik vind de huizen die langs deze straat staan altijd zo vrolijk. Ze zijn schots en scheef gebouwd ten overstaan van de straat zelf  en veel van die woningen zijn in kleuren geverfd en in de tuin staan allerhande prullaria.

Tussen de huizen zie je  zo ver het oog reikt landerijen en weiden. Ik nam een afslag een paar huizen vòòr hun woning en zo kon ik de foto maken van het huis dat een eind van de straat af is gebouwd.( foto op een vorig logje) In de wei naast hun woning lopen twee bejaarde paarden , allebei bijna 30 jaar oud. De eigenaars bieden hen een rustige oude dag aan! Bij het terug komen in hun tuin zag ik een klein boompje staan gekregen van de gemeente voor de geboorte van hun kleinkind Léo. Alle kinderen die geboren worden in Echternach krijgen een levensboompje ( een perelaartje). Hun dochter heeft het in de tuin van haar ouders geplant.

 

wordt vervolgd

De familie en wandelen in het bos

De springprocessie op de dinsdag na pinksteren is zo’n grote gebeurtenis dat de pelgrims niet enkel uit heel Luxemburg afkomen maar ook uit de omringende landen. Grote delegaties elk met hun eigen muziekkorps waren aanwezig. Dat schreef ik al in een eerder postje.
De meeste winkels waren gedurende een viertal dagen  gesloten! Alleen warenhuizen bleven open. Ook werd er op die dinsdag door de meeste mensen niet gewerkt.
Nichtje heeft ons al die dagen feestmaaltijden voorgezet. Zij had haar moeder en haar twee dochters uitgenodigd want het was feest en daarenboven was de familie ( dat ben ik dus 🙂  )uit België speciaal afgekomen om de processie mee te maken. Dat laatste was inderdaad wel waar. Ik ben nu al zoveel keer naar Luxemburg geweest maar nooit was ik er op de Pinksterdagen. 

Ook ben ik een ander nichtje wonende een paar kilometers verder gaan bezoeken( opa’s zus had drie kinderen: een zoon gehuwd met Nichtje en twee dochters). Nichtje en haar moeder kwamen mee en we hadden een gezellig onderonsje. In de grote tuin heeft haar man een miniatuur dorp met spoorweg gebouwd en de treinen  kunnen rijden !

De tuin van nichtje zelf is immens groot en grenst aan de achterliggende bossen. Er is ook een groententuin  en er staan talrijke fruitbomen.

Mijn vriendin en ik logeerden op vijf minuutjes wandelen in een hotel met alle mogelijke comfort. Wij hadden een kamer met zicht op weiden en koeien. Neen ze hebben ons niet wakker gemaakt ‘s morgens!

Aan de straatzijde had je een bos. Gewoon de straat oversteken en je kon aan de wandeling beginnen.  Dat heb ik ook gedaan. Het is er niet druk maar erg mooi. Niet klauteren en geen glibberige trappen zoals de wandelingen in de Mullerthal. Mijn vriendin bleef acher op het terras. Zij kon niet ver wandelen wegens een val  een week ervoor in een lift die niet op gelijke hoogte kwam stil te staan en ze stapte in het ijle met alle gevolgen.

Bij het binnekomen in het bos zag ik deze houten kerstboom met een brievenbus erop. De verklaring kwam wat later. Een vroegere molen is omgebouwd tot een prachtig domein met mooi onderhouden groenpartijen en bijenvriendelijke bloemenweiden.

wordt vervolgd

 

 

De treinreis

 

Op Pinksterzondag stapten mijn vriendin en ik op de trein richting Luxemburg-stad.
Als senioren reizen we door Belgie aan het goedkope tarief van 6.50 euro , maar we moeten de grens over en dan is een escapade ticket voordelig als je met meer personen reist. De heen en terug reis kost per persoon 38 euro!  Enkel te bestellen via internet waar je naam en adres moet invullen en dag en uur van heen en terugreis. Enkel je naam staat op het ticket en je moet de ticketten samen vertonen ( ben je met twee dus de 2 ticketten ,ben je met drie de drie ticketten)aan de controleur ,  je bent wel nog vrij om op een ander uur de trein te nemen als het maar op de dag is vermeld op het ticket..

De ICE trein vertrekt uit Brussel-Zuid. Uit gelijk welk station reis je naar Brussel en stapt op de ICE trein. Natuurlijk niet als je in Namen woont dan stap je daar op deze trein. Voor ons komende van de kust is er een probleem :  Je hebt maar 2 minuten om over te stappen. Moest het nog op hetzelfde perron zijn dan lukt zoiets nog wel maar van bv van perron 10 naar perron 7 lukt zeker niet. Bij de terugreis  hetzelfde. De rit Brussel Zuid -Luxemburg stad duurt 3.30 uur.

Een uur wachten is niet leuk maar niet onoverkomelijk. We namen nog een laat ontbijt en kochten een belegd stokbrood en wat drank. We installeerden ons in een kleine coupé waar we de hele reis alleen zaten en we ongestoord konden “slapen”, lezen, babbelen…
We waren al een tijdje onderweg toen er wat over en weer geloop was van de ene wagon naar de andere. Twee treinreizigers die precies verstoppertje aan het spelen waren. Dat bleek ook zo want een furieuze conductrice zat hen achterna. Eéntje had ze letterlijk te pakken  die kon  geen treinticket voorleggen. Bij het volgende station moest hij van de trein. Dit incident gebeurde toevallig in ons  coupeetje. Ze heeft  stoom afgelaten door te vertellen dat dit dagelijkse kost was en dat het voornamelijk migranten waren die ofwel op de sporen liepen waarbij de trein vertragingen opliep of zelfs moesten stoppen om geen ongelukken te veroorzaken . Ofwel namen die mensen gewoon een trein en kon het hen niet schelen waar ze terecht kwamen. Blijkbaar had ze die man herkend van eerdere treinreizen want hij kreeg nogal een flinke bolwassing. Ik denk niet dat het veel zal helpen.

Verder verliep de reis zonder problemen en in Luxemburg stond nichtje ons al op te wachten en was het een begin van een paar dagen genieten in een bosrijke omgeving.

 

wordt vervolgd

De springprocessie van Echternach.

Ik was op Pinksteren afgereisd naar de Luxemburgse familie om (na meer dan 50 jaar dat ik naar Luxemburg ga!!! ) eindelijk eens de Springprocessie te aanschouwen!

Jaarlijks op Pinksterdinsdag vindt in het Luxemburgse stadje Echternach een spring processie naar het graf van Sint-Willibrord plaats. Willibrord ( °Northumbria, omstreeks 658 – † Echternach, 7 november 739) was een (rooms-katholieke) aartsbisschop en missionaris van Britse afkomst die ook bekend staat als de ‘apostel der Friezen’.
De heilige Willibrord gold als een genezer van de Saint-Guy-kwaal: epilepsie. Groepjes pelgrims, ieder met zijn eigen muziekkorps, verzamelen zich bij de lindeboom van de heilige in de omgeving van de basiliek.
Sinds de Middeleeuwen vindt deze processie van Echternach al plaats. De deelnemers houden tussen hen in een witte zakdoek en springen( het lijkt meer op line-dansen) in de maat van de processiemars naar voren, afwisselend op hun linker- en rechtervoet. Dit is in 1947 zo ingesteld omdat het toenmalige ritme (drie stappen naar voren en twee terug) voor chaos zorgde. De deelnemers begeven zich op de maat van de muziek naar de basiliek. Ze springen de basiliek in aan de rechterkant en dalen af naar de crypte waar Willibrord begraven ligt en komen aan de linkerzijde weer boven en verlaten de basiliek. De muziekkapellen dalen niet af en spelen vòòr het altaar de muziekmars. Alle muziekkapellen spelen hetzelfde deuntje. De rest van de dag blijft het deuntje in je hoofd hangen !!

Heel veel kinderen nemen deel aan deze processie en ook veel jeugdbewegingen uit de omringende landen: Belgisch Limburg, Nederland en grote delegaties uit Duitsland. Ook de  bevolking van Echternach en de omliggende dorpen nemen er massaal aan deel. De  spring processie eindigt met de notabelen van de stad Echternach en de geestelijkheid van verschillende geloofsovertuigingen.
Na de processie blijven veel deelnemers in de basiliek waar dan een herdenkingsmis wordt  gehouden.

Een indrukwekkende processie  gedragen door alle deelnemers in alle eenvoud en sereniteit!

 

Een kleine greep uit de talrijke foto’s die ik heb genomen.

 

Nichtje kreeg ons in de gaten  en RTL maakte filmopnamen. Heel mooi klonk het liedje gespeeld op mandoline en gitaar.

Door een wolkbreuk op het einde van de processie stormden  de notabelen en de geestelijken allemaal de basiliek binnen. Zelf was ik met mijn vriendin al vroeger gaan plaatsnemen in de basiliek( vriendin kon niet zo lang stilstaan na een val een week eerder ). Daardoor kon ik geen deftige foto’s nemen van hen. Hieronder zie je nog de natgeregende notabelen En daaronder de ondertussen met mensen volgelopen basiliek. Op de allerlaatste foto zie je nog een orthodoxe geestelijke.

wordt vervolgd.

 

 

Echternach 1

bon repos.jpg

Vlak naast het hotel was er een bushalte. De volgende morgen namen we de bus en een kwartiertje later stonden we al in het centrum van Echternach.

 We wandelden door de verkeersvrije winkelstraat richting marktplein. Het was nog vroeg in de voormiddag en het was  helemaal niet druk . Het uithangbord van een bekende banketbakker hing nog aan de gevel , maar de zaak lijkt definitief  gesloten. Jammer.

vakntien,luxemburg,familie,kleinkinderen

Het marktplein van Echternach , het centrale punt van deze stad. Achteraan staat het Kruis van Gerechtigheid( hieronder van dichtbij)

echternach23.JPG


Het huidige stadhuis

De Orangerie, een tuin met veel sinaasappelbomen, is te vinden in de buurt van de abdij. In de tuin treft men onder meer standbeelden, bloemperken en grote terrassen aan. Achteraan staat een paviljoen dat dateert uit 1765. De beelden tegen de façade stellen de vier jaargetijden voor (info bureau toerisme). De orangerie stond vroeger vol met rozen en andere bloeiende planten. Nu is het eerder kaal te noemen!

echternach13.JPG

De basiliek van Willibrordus. Een mooie maar eerder sobere kerk.

Een prachtig glasraam vertelt het leven van Willibrordus.

De  St. Willibrordbasiliek dateert uit de 11e en 13e eeuw. Na zware beschadigingen gedurende het Ardennenoffensief werd hij in neoromaanse stijl herbouwd. De crypte stamt uit de Karolingische tijd en heeft waardevolle fresco’s uit dit tijdperk. Hier staat de rijk versierde marmeren sarcofaag met het stoffelijk overschot van de Heilige Willibrord.

echternach15.JPG

Sinds de Middeleeuwen vindt op dinsdag na Pinksteren jaarlijks de Processie van Echternach plaats ter ere van Willibrord. De deelnemers van deze processie van Echternach, ook wel de springprocessie genoemd, zijn aan elkaar vastgemaakt met witte zakdoeken en springen in de maat van de processiemars naar voren, afwisselend op hun linker- en rechtervoet. Dit is in 1947 zo ingesteld omdat het toenmalige ritme (drie stappen naar voren en twee terug) voor chaos zorgde. De heilige Willibrord gold als een genezer van de Saint-Guy-kwaal: epilepsie.
Elk jaar vindt deze processie met duizenden deelnemers (ongeveer acht- tot twaalfduizend) en bezoekers plaats .

Wil je meer  weten over deze katholieke missionaris : (klik)


Het gouden Evangelieboek van Echternach


Beelden van Willibrordus. Bij het rechtse beeld  heeft  hij de dom van Utrecht in zijn handen.

In de gewelfde kelders van de voormalige abdij is een museum ingericht voornamelijk gewijd aan het scriptorium(is de ruimte in een klooster waar monniken teksten en boeken overschreven en vertaalden) van Echternach en is er ook een afdeling over het leven van Willibrordus. In de Middeleeuwen was het scriptorium van de abdij van Echternach één van de belangrijkste in Europa. Vooral de decoratieve schilderingen in goud van de eerste letter van de evangeliën zijn fantastische kunstwerken en uniek door hun Romaanse symboliek.

echternach19.JPG

echternach16.JPG

Het stadspark met de tuinen van de Abdij van Echternach, die uit de 18e eeuw dateren, ligt aan de oevers van de Sûre. Een rococopaviljoen is er ook te vinden.

echternach20.JPG

De Sûre vormt in Echternach  de grens tussen Luxemburg en Duitsland.

echternach21.jpg

Toen namen  we de citybus en lieten ons voeren naar de Lac van Echternach.

Vòòr je  Echternach binnenrijdt zie je een recreatiecentrum rond een kunstmatig aangelegd meer van circa 30 hectare.  Bij de ingang van het meer is een grote gratis parkeerplaats.
Rond het meer is een pad voor voetgangers om te wandelen, te fietsen en aan  inline skaten te doen. Op het meer kan je waterfietsen of vissen . Het meer is omgeven door 375 hectare bos, waar verschillende wandelroutes doorheen lopen.

Er is een mooi afgesloten speelplein voor kinderen en overal zijn er picknickplaatsen voorzien.De jeugdherberg biedt vele sport- en recreatiemogelijkheden en heeft een klein restaurant met een terras.

 Palend aan recreatiegebied vind je de restanten van een Romeinse Villa.

villa romana2.jpg

Er is ook een klein museum waar getoond wordt hoe het dagelijks leven in die tijd was.

Toen…hebben we de bus genomen en zijn we hotelwaarts  gereden of beter zijn we terug naar de familie gegaan waar we de avond doorbrachten.

ps. omdat ik een totaalbeeld wilde geven van Echternach  voor de lezers van deze blog, heb ik sommige foto’s overgenomen van mijn  vorige blog ( die met een zwart randje).

Echternach

Na de uitgebreide wandeling in de stad Luxemburg reden we naar ons slaapadres in de omgeving van Echternach. Neef en nichtje wonen in een dorpje op zo’n 7 km van deze toeristische trekpleister .
Op vijf minuten wandelen van hun huis logeerden mijn vriendin en ik in een mooi hotel. Bij elk bezoek logeer ik daar en de dame van het onthaal kwam me al uitgebreid verwelkomen en vroeg of de jongens niet mee waren. Neen de kleinzoons waren niet mee. Die waren op reis met hun ouders en hebben wat afgezaagd dat ze nu niet mee konden met oma. Dat zullen we binnenkort eens opnieuw moeten doen… De reis was nogal vlug gepland omdat de gezondheidstoestand van neef alarmerend was . Gelukkig gaat het al wat beter met hem al mag niet gezegd worden dat zijn toestand goed is. De komst van familie deed hem blijkbaar goed en gaf hem wat verstrooiing.
Overdag trokken mijn vriendin en ik erop uit en ‘s avonds gingen we bij neef en nicht eten ondertussen bijpratend over mijn kinderen en kleinkinderen en over hun twee dochters. Eén van hen is in verwachting van een eerste kindje . Zij hadden daar niet meer op gehoopt . De aanstaande moeder is  36 jaar.

Na een heerlijk avondmaal bij neef en nicht wandelden we die eerste avond terug naar het hotel  en rolden al vlug ons bed in want de dag was al vroeg begonnen met een treinreis van 4 1/2 uur en een lange namiddag rondwandelen in Luxemburg.

De volgende dag zouden we alleen op stap gaan. Neef moest zich aanbieden in het ziekenhuis in Ettelbruck voor een controle. Wij zouden met de bus naar Echternach rijden en pas ‘s avonds terugkeren . Het openbaar vervoer is daar goed geregeld en daarenboven konden we de bus nemen vlak voor het hotel.
In Echternach zelf rijdt er tijdens de zomermaanden een Citybus  die vaste stopplaatsen heeft en die je gratis rondvoert in de stad zelf. Iedere volledige toer neemt 20 minuten in beslag. Geen enkel excuus om niet alles te bezoeken in deze  stad . Vroeger  een mooie stad met prachtige winkels , tearooms, hotels  , nu is er leegstand merkbaar. Vroeger een bruisende , elegante stad …nu teert het nog op zijn mooi verleden.
De succesjaren waren de jaren waarin heel veel mensen uit de streek in de Monsanto fabriek gingen werken  even buiten de stad gelegen . Echternach is dan overspoeld geworden met buitenlandse werknemers die aan het roer stonden van hotels, tearooms en winkelpanden. Na jaren sloot de Monsanto fabriek plots de deuren en velen werden werkeloos!!
Ook de grote distributieketens in grote steden zorgden ervoor dat winkels in kleinere steden de deuren sloten.
Morgen toon ik foto’s van onze wandeling door Echternach.

Op die korte avondwandeling zagen we een wondermooie zonsondergang.