Ons hotel

We wisten allemaal niet in welk hotel we terecht zouden komen in Sevilla. Maar de vriendin die de reis in elkaar steekt zorgt er telkens voor dat we een mooi en goed logement hebben en ze was er- weliswaar 20 jaar geleden  -al eens geweest. Het hotel is zo speciaal dat ik het niet kan nalaten een logje eraan te wijden! Wil je een reeks foto’s zien op een website  van dit Hotel: klik hier

Hotel Las Casas de la Juderia strekt zich uit over 27 traditionele Sevillaanse huizen, verbonden door gangen en binnenplaatsen. Deze antieke huizen, gebouwd rond meerdere sfeervolle patio’s, maakten oorspronkelijk deel uit van de residentie van de hertog van Bejar. Het hotel heeft vele patio’s met allemaal een eigen thema waar je heerlijk kan zitten. Daarnaast bevat het hotel een eigen spa en een zwembad op het dakterras. Een ideaal hotel voor mensen die willen logeren in een authentiek, historisch kader in combinatie met modern comfort.

Wij logeerden in één van die 27 huizen . De eerste dag bracht een hotelbediende ons door een wirwar van gangen, trappen op en trappen af ,van de ene patio naar de andere, met de lift naar beneden en via een tunnel ondergronds naar het huis waar we zouden logeren. We keken eens naar elkaar en dachten allemaal: Onze kamer gaan we zeker op ons eentje niet terugvinden. Maar dat hoefde ook niet want we konden ook van buitenaf naar het huis waar we logeerden , hoewel er iemand ons de eerste avond moest vergezellen … In de smalle straatjes eerst links , dan rechts en dan weer links… We liepen natuurlijk verkeerd. Lacherig zei de man dat bijna iedereen de eerste dag de weg niet terugvond.
De laatste dag zijn we met ons zessen gaan ronddwalen in dit hotel en hebben we foto’s genomen! Maar we hebben er toch maar een klein gedeelte van gezien. Respect voor privacy hé!

De ingang van het hotel en een gedeeltelijk zicht op een pracht van een ingangsdeur .
( ik had geen ruimte om die er helemaal op te krijgen)

  Het dakterras met zijn zwembad , bar en ligplaatsen  zelfs in de torentjes .
Ontelbare patio’s tussen de verschillende huizen. Daar logeerden wij met zicht op de smalle steegjes
en op een drie verdieping hoge patio!De ondergrondse gang liep onder de steegjes door!!

In de kelder met zijn gewelfd plafond was één van de ontbijtzalen.

  Eén van de salons! Van daaruit kon je naar boven als je daar ergens een kamer had.

Je kon niet zomaar in het salon binnen van buiten af.
Je moest telkens via het onthaal.

Wij verkozen om ’s avonds via de smalle steegjes naar “ons huis ” te gaan!
In deze richting was het rechts -links-rechts 🙂
Een hotel om nooit te vergeten. Duur? Kamer met ontbijt 70 euro.
Al ben ik ervan overtuigd dat er wel duurdere kamers zijn.

 

 

Terug thuis .

Ik ben al een paar dagen thuis , maar ik ben teruggekomen met een verkoudheid om U tegen te zeggen. Ik ben een tweetal dagen binnen gebleven en heb me rustig gehouden.  Ik was niet de enige die zo verkouden teruggekeerd is . De grootste oorzaak is de airco die je overal aantreft .
Ik heb vroeger al verteld dat ik sedert een paar jaar absoluut niet meer tegen hoge temperaturen kan. Het was in Sevilla alle dagen boven de dertig graden en niks van wind. Alleen ’s morgens viel het mee met zo’n 20°.  Overdag zochten we om de haverklap een terras op waar we meestal onder enorme parasols afkoeling konden vinden  of we gingen  een kasteel of kerk … binnen waar het ook een stuk koeler was. Soms moesten we toch een heel stuk in de blakende zon lopen eer we aan de bezienswaardigheid  kwamen.
In de stad zelf met zijn vele smalle steegjes was het aangenaam wandelen, want de zon kon er niet komen en zelfs in de drukke centrumstraten viel het  mee omdat de trottoirs vol staan met sinaasappelbomen die grote kruinen hebben met veel bladeren en massa’s appelsienen. Er wordt beweerd dat die niet eetbaar zijn, in elk geval waren ze nog groen. Af en toe viel er eentje uit de boom . Gelukkig nooit op ons hoofd.
Normaal is het vanaf half oktober in Sevilla ongeveer 23° en zelfs de inwoners vonden het erg warm voor de tijd van het jaar. Maar zoals ik al schreef we pasten ons aan en soms namen we een taxi die ons naar een bestemming voerde en waar we dan nadien te voet terugkeerden.
Taxi’s zijn er niet duur en je ziet er honderden rijden , allemaal witte auto’s met een gele en rode streep en een nummer. Grotendeels van de stad en de andere zijn geregistreerd. Ander openbaar vervoer vind je niet in het centrum met zijn één richtingsstraten. Buiten het centrum waar grote lanen zijn zie je wel trams rijden.

Ik heb heel veel foto’s genomen en het eerste wat ik bij thuiskomst deed was de foto’s -waar één van de vriendinnen op staat of waar we allemaal opstaan -verzamelen in één map. Méér dan honderd foto’s heb ik op die manier doorgestuurd naar de vriendinnen. Nu ben ik bezig om nog ruim 1000 foto’s na te kijken. Ik werkte met mijn gsm en de grote camera. Soms was het resultaat mooier met de gsm en soms met de grote camera. De felle zon was niet ideaal maar de donkere kerken en kastelen evenmin. Dus nu nakijken welke foto’s er kunnen verwijderd worden.

Héél vroeg in de morgen reisden we met de trein( van 6 uur) van Brugge naar Brussel.( Ik ga de avond ervoor bij een vriendin slapen in Brugge want er is geen trein zo vroeg vanuit de “mondaine ” badstad!).Tijdens de vlucht die zo’n 2 uur 20 min duurt installeerde ik me en sliep! We zaten allemaal goed ingeduffeld te ontbijten in de luchthaven . Het regende toen we vertrokken en landden in Sevilla onder een stralende zon. Met de taxi( 12 km) naar ons hotel en vlug zomerkleren aan.
We aten onze eerste tapas op een terras met verschillende restaurantjes op een pleintje vlak vòòr het hotel.(links op de foto zie je achter die rode auto de ingang van ons hotel. Dat pleintje was de volgende dagen ons stekje waar we de meeste avonden gingen eten.  We pasten ons aan : het werd elke avond later en later. Dan wel geen tapas maar een menu( ze spreken dat zo grappig uit)van ongeveer 10 euro. Eten is er spotgoedkoop!
Morgen verder…

De tuin in oktober

Dank zij het zachte weer is de tuin nu al klaar voor de komende wintermaanden. Ik had zelf al een heleboel snoeiwerk gedaan en alles in zakken gestopt. Toen kwam de tuinman  om de haag rondom wat bij te knippen en een paar bomen  en struiken in te korten. Hij moet nog één keer langs komen voor een paar struiken met enorme dikke takken, maar de kettingzaag was te stomp geworden. Eerst een nieuwe ketting en daarna is alles klaar in de tuin. Nog zakken met groenafval moeten ook wachten op zijn komst om die naar het recyclage park te voeren.
Vandaag kwam de poetshulp en ze zag het zitten om het tuinhuis samen met mij op te kuisen. Nodig was het zeker want in het eerste deel lag alles er gewoon ingesmeten en zag je de stenen vloer niet meer!  Alles  is nu netjes opgeborgen: de tuinstoelkussens in de hoezen , de tuinstoelen netjes in elkaar  gezet en achter in het tuinhuis gezet, de drie parasols in de hoezen en op het rek gelegd, het tuinmateriaal mooi bij elkaar gezet en al de rest gekuist en weer op orde gezet. Tegen de middag blonk het tuinhuis . Ik kon wel een dansje doen van contentement. Alleen het tuinhuis opruimen zag ik niet zitten want bepaalde zaken kan ik niet goed meer opheffen( artritis in de polsen tengevolge een vroeger auto ongeval).

Het enige wat nog te doen is : bloembollen in de grond te steken. Maar er staat nog zoveel te bloeien dat ik liever wat wacht. Ook zijn er bloemen die opnieuw aan het bloeien zijn zoals de goudsbloemen en de kleine rozen, zelfs de pelargoniums staan vol koppen die nog willen bloeien en een klimplant bloeit sedert een maand overdadig. Veel planten zijn ook laat beginnen bloeien en zijn nu op hun mooist.
Hopelijk krijgen we nog wat  mooie herfst dagen !

Poezen

Het is hoog tijd dat ik mijn huisdiertjes ook eens in de bloemetjes zet! Dus heb ik een collage gemaakt van de binnenpoes Vlekje die met haar  ruim 18 jaar het nog altijd goed doet. Maar ook de buitenpoes, Flappie, mag eens op de foto. Ze komt nu al jaren aan de achterdeur , komt bij me zitten als ik op het terras zit, komt  in de keuken op het tapijtje zitten, laat zich aaien en  borstelen, maar zodra de achterdeur dicht gaat rent ze naar buiten.
Er staat een mandje in het tuinhuis en ik laat de deur op een kier , maar tot nu toe gaat ze daar niet slapen. Misschien deze winter als het erg koud wordt  komt ze wèl binnen!
Vlekje gromt wel als ze binnenkomt , maar als ze eens een morgen niet aan de achterdeur zit dan gaat ze Flappie buiten zoeken!(klik)

Tot een week geleden had ik drie “huisdieren”. Er  kwam  elke avond een egel eten. Ik zette dan een bord buiten met de restjes eten van de poes en een handjevol droog voer. Al een paar dagen had ik gemerkt dat het bord niet was leeggegeten door de egel want die loopt er met zijn pootjes over. Het was leeg gepikt van de vogels ’s morgens. Ik heb het beestje dood teruggevonden. Hij zat geklemd tussen de nieuwe omheining van onze nieuwe buren. Draad dat niet meegeeft. Ik was er toch even niet goed van. Ik heb zolang ik hier woon altijd egeltjes geweten.  Ik weet niet of er nog egels zijn , afwachten en ondertussen zet ik toch nog een bordje buiten.

De zon vandaag !

Met zijn oranje kleur en rode rand leek de zon vandaag op een vuurbal.
Saharastof, dat deze kant op waait, en de roetdeeltjes uit de rook van de enorme bosbranden in Portugal en het noorden van Spanje zijn verantwoordelijk voor de bijzondere kleur van de zon. De stofdeeltjes breken het zonlicht en filteren het deels, waardoor de lucht geeloranje kleurt en de zon roder.( internet)
Het was deze morgen daardoor ook merkelijk frisser dan gisteren. Het weerfenomeen bezorgde me een lichte aanval van sinusitis . Gelukkig vlug onder controle met de nodige tabletjes en met binnenblijven deze morgen.
In de namiddag kreeg de zon het een beetje voor mekaar om door die stofdeeltjes te breken en zag je al een stralenkrans rond de  zon die van kleur ook minder rood werd. Het werd buiten ook al merkelijk warmer.
Rond 18.30 uur was de zon aan het ondergaan en weer kreeg ze die rode gloed.
Benieuwd wat het morgen zal worden!

De eerste foto rond 11 uur: de lucht was toen niet meer rood maar rozig geworden .
De tweede foto rond 15 uur : de stralenkrans van de zon kwam door de grijze lucht.

Deze foto’s zijn genomen rond 18.30uur .
De lucht had niet de  kleur zoals bij andere zonsondergangen
Er hing een sluier over.

Cadzand te land en aan zee!

Zoals ik gisteren al schreef gingen mijn vriendin en ik even de grens over naar Oostburg. Niettegenstaande de meubelwinkel waar vriendin heen wilde volgens internet open was ,was die uitgerekend gisteren gesloten. We stonden er niet alleen voor een gesloten deur.
Niet getreurd we wilden toch tot aan de zee en omdat ik de overrompeling van auto’s al gemerkt had dicht bij huis stelde ik voor om via Retranchement naar Cadzand-bad te rijden. Ik vind het altijd leuk om wegen uit te kiezen die ik niet ken en bijgevolg ook niet weet waar we terecht komen. De richting was goed en we slingerden met de auto door landelijke weggetjes zagen prachtige huizen verscholen tussen bomen en struiken, mooie tuinen achter heggetjes. We reden langs weggetjes waarvan ik dacht “mag ik hier wel rijden” Maar als er huizen staan moeten de bewoners toch ook thuis geraken. Hier en daar hielden we halt en stapten uit om foto’s te maken.

Ik kreeg instructies hoe ik elegant op een aantal boomstronken
moest zitten… tot ik de slappe lach kreeg!! Na het landelijke intermezzo kwamen we uiteindelijk in Retranchement uit .
Daar reden door naar de grote parking even vòòr  Candzand- bad  en namen het paadje
tussen de duinen die naar het haventje leidt.
De bereklauw was nog prominent aanwezig en er waren  héél veel bessen.
Bij de  braambessen kwamen op de takken weer bloesems!
Om te vermijden dat er nog geparkeerd wordt op de berm naast het kanaal
zijn er grote stenen blokken gelegd.
Groot gelijk want het was levensgevaarlijk om daar te parkeren.
Een paar minuten wandelen en je bent aan de grote parking

Geen bootjes op zee maar overal mensen die genoten van het zonnige en warme weer.
In de verte hing de lucht vol met kites. Het was nog een eind wandelen
maar vriendin zag het niet meer zitten. Gevolg geen al te scherpe foto’s( gsm)Op de eerste foto zie je links boven de “witte” kustlijn van Vlissingen. De go carts wachtten op klanten en de souvenir- en gadgetwinkels waren open! Op de straat had ik al een paar koperkleurige  tegeltjes gezien
en ik vroeg me af wat die konden betekenen.
Bij het haventje vond ik de oplossing : het is het logo van Cadzand!

Hier kan je mits betalen je fiets oppompen
Of er ook een reparatiekit is kon ik niet achterhalen.

En toen gingen we terug naar de parking om even later in de file te staan!!

Fileleed

Een zicht op een kilometers lange file op een anders zo rustige weg!

Een vriendin uit Brugge was hier vandaag en  na het middageten dat we op het terras in de tuin konden binnenspelen,  gingen we een rondrit maken. Zij wilde eerst iets bekijken in Oostburg en daarna reden we via landelijke wegen waarvan ik zelf niet wist waar we zouden uitkomen naar Cadzand-bad. De nieuwe parking vlak vòòr je Cadzand-bad inrijdt stond barstensvol. Ik heb deze parking nog nooit halfvol gezien laat staan barstensvol. Zou het ook niet een beetje komen omdat het gratis parkeren is vanaf 1 oktober zoals een mijnheer me opmerkzaam maakte omdat ik de automaat met een paneel afgesloten zag !
We wandelden via een pad doorheen de duinen naar het haventje van Cadzand, overal veel wandelaars en op hun zomers gekleed!  In de verte zagen we op het strand honderden kleine en grote kites. Wellicht een kite festival en dat half oktober !
Na de wandeling  dronken we een koffie op een overvol terras aan de voet van de duinen !  Een paar winkeltjes op dit pleintje waren open en de mensen stonden zelfs  in de rij voor een ijsje! Het leek me drukker dan een weekend in de zomer.
Maar toen was het tijd om op te stappen want vriendin wilde voor het donker terug thuis zijn. (Een beetje last van dieptezicht ’s avonds.) Maar vlug thuis zijn zat er niet in… toen ik aan het rondpunt kwam waar je richting Oosthoek kunt rijden , maar ook richting Sluis  zat het verkeer vast. Deze weg is om bij mij thuis te geraken de kortste weg.
Ik heb dit nog nooit geweten. Om de drukte in Knokke zelf te vermijden kiezen de mensen hoe langer hoe meer de wegen rond Knokke om even buiten het centrum uit te komen op de Natiënlaan. Een dik half uur stond ik aan te schuiven.
Vriendin werd alsmaar zenuwachtiger en ik stak haar mijn gsm in de handen en vroeg of ze foto’s wilde nemen van een prachtige zonsondergang. We stonden toch regelmatig stil .  Zo geraakten we  zonder dat ze zich teveel opwond op de weg  die naar mijn huis leidt. Ze heeft dat goed gedaan  vind ik.

Morgen dan het verslagje van onze uitstap naar Cadzand en omgeving!

Historium in Brugge

Tussen de najaarswerken in de tuin door( waar ik het later nog zal over hebben) ben ik gisteren namiddag samen met de senioren naar het Historium geweest in Brugge. Dat is echt een bezoek waard. Alleen was het erg moeilijk om in de themakamers foto’s te nemen .

” Zeven historische themakamers met decor, film en speciale effecten brengen je terug naar een dag in 1435. Volg het verhaal van Jacob, een leerjongen van Jan van Eyck, en bezoek daarna de interactieve tentoonstelling of geniet van het panoramisch uitzicht op de Markt. Een aparte beleving is de VR Experience, waarbij je met een virtual reality-bril volledig wordt ondergedompeld in 15de-eeuws Brugge. ”

Bij de ingang wordt je uitgenodigd om de geschiedenis van Brugge te bekijken

Voor je binnengaat in de themakamers mag je nog even grabbelen in de verkleedkist !
Daarna met een virtual reality bril op kijken naar het Brugge in de 15 e eeuw. Super!

 Iedereen krijgt een audiofoon en je hoeft alleen maar verder te wandelen
De deuren gaan automatisch open en na het verhaal gaat een ander deur open
en stap je weer een andere kamer binnen..

Het handelsleven in de gouden eeuw wordt uitgebeeld

 Na de themakamers  kan je alles nog eens nakijken op tv schermen , foto’s en voorwerpen.

Op het balkon  heb je een prachtig zicht op de markt ,
de mooie huizen die een rol hebben gespeeld in de gouden eeuw
en op het mooie Belfort. 

Het schilderij dat in het trappenhuis hangt waarover het gaat in het verhaal van Jacob gemaakt door Jan Van Eyck  ‘Madonna met kanunnik Joris van der Paele’  door hedendaagse artiesten uitgebeeld.

Nog een korte wandeling door Brugge en even uitblazen in een Brugs café
vooraleer met de bus van de Lijn richting Knokke te rijden.Terug in Knokke zag ik vanaf de parking naast het station deze prachtig zonsondergang

De juiste maat!

Gisteren was het in de namiddag mooi weer en  ik wilde de deur uit , ik was  lang genoeg binnenshuis gebleven met die vervelende verkoudheid( behalve zondagmiddag toen ik over de middag naar de rally ging kijken en dan weer vlug naar huis).
Ik moest absoluut nog een paar sandalen kopen en een paar wandelschoenen. Ik had op de laatste donderdag van mei samen met de twee vriendinnen drie paar schoenen gekocht in een winkel in Blankenberge. Een winkel waar je alle bekende merken kan vinden. Er was een mooie actie die week en ik wilde daar van profiteren. Ik kocht een paar sportieve lederen schoenen in jeanskleur , een paar wandelschoenen en een paar geklede schoenen. Ik ben niet het type om veel en dikwijls te winkelen , maar als ik winkel dan zorg ik dat ik geruime tijd voort kan.
De schoenen werden aan de kant gezet want tijdens de zomermaanden draag ik meestal sandalen en thuis loop ik veel blootvoets. Om in de tuin te werken staan er een soort klompen aan de achterdeur.

Waarom ik dit vertel?  Toen ik in augustus de schoenen wilde inlopen merkte ik dat ze wat strak zaten . Ik stak het op  gezwollen voeten door de warmte en ook op het feit dat ik steeds maar sandalen had gedragen. Zelfs spanners instoppen of nat papier erin proppen niets hielp tot ik in de gaten kreeg dat de schoenen , alle drie paar – een maat te klein waren!!! Daar stond ik: terugbrengen was geen optie , de aankoop was een paar maanden geleden gedaan en ik had de schoendozen in de winkel achtergelaten ! Het winkelmeisje die maat 40 was gaan halen in de reserves  had de verkeerde schoenen ingepakt! In het vervolg zal ik beter uitkijken 🙁
Het paar wandelschoenen had ik zover uitgerokken zodat ik ze kon dragen , maar ook niet om er dag aan dag mee rond te lopen. Dus trokken Julia en ik gisteren terug naar Blankenberge en heb ik twee paar schoenen gekocht  maat 40( goed nagekeken deze keer):een paar sandalen en een paar wandelschoenen.
Die andere schoenen heeft mijn dochter meegenomen. Ze zag ze graag. Dan is er toch iemand die er deugd van zal hebben.

Van die schoenen heb ik geen foto’s genomen , maar wel van de zonnige wandeling op de zeedijk waar het strand er straks weer verlaten bij zal liggen! Van het Leopoldpark waar het nu kalm was  en van de Paravang en het jachthaventje.

Baggerboot in de verte De paravang Zicht op het haventje Het Leopoldpark met zijn minigolf, snookergolf, tennis….