De eerste winterprik hebben we gehad aan de kust.
Eerst een pracht van een zonsopgang en langzaam werd het helder en zag je alle struiken en ook het gras een laagje rijm hebben.
Door de vochtigheid en tegen het vriespunt aan bleef het een hele tijd zo mooi wit liggen. Het was stil in de straat en zelfs de bouwwerven in de omgeving maakten geen geluid.
Een zalig moment van een nieuwe dag.
Maandag moest ik voor de jaarlijkse controle naar de NKO arts (neus ,keel en oor). Ik heb vroeger al eens verteld dat ik jarenlang last heb gehad van sinusitis. Zodra het herfstweer werd had ik ervan. Vochtig en mistig weer en veel wind en hop ik had het weer zitten . Toen ik op reis eens een geweldige bloedneus kreeg ( in mijn slaap kreeg ik een zodanige bloedneus dat ik wakker werd en het hele hoofdkussen en het bed zelf doordrongen was). Eenmaal terug thuis ben ik in spoed naar een arts gegaan , die heeft een adertje dicht gebrand en me opmerkzaam gemaakt dat ik reuze poliepen had en dat die de oorzaak waren van mijn sinusaanvallen. Hij sprak zelfs van opereren wat ik helemaal niet zag zitten. Na onderzoeken stelde hij voor om een tijdlang een dubbele dosis te pufferen. Wonder boven wonder waren die poliepen zo gekrompen dat ik praktisch geen last meer had en tot nu toe ook niet meer heb!! Ik ben die man eeuwig dankbaar, al moet ik nu voor de rest van mijn leven ‘s morgens en ‘s avonds even pufferen!!
O ik dwaal af dus maandag was controle dag. Alles nog altijd oké. Maar ik volg ook altijd strikt zijn advies. Daarbij is het een plezier om bij hem langs te gaan zowel hij als zijn vrouw( die het secretariaatswerk doet) zijn de vriendelijkheid zelve en je kunt er altijd met vragen terecht! De afspraaktijd wordt strikt nageleefd en in corona tijd is dat ideaal. Niemand in de wachtzaal
Hij heeft zijn woonst en praktijk niet ver van een klein park met name “Park 58 ” dat net geen 10 ha groot is en zijn naam dankt aan de Wereldexpo in 1958. Een strakke zeewind hield me niet tegen om even in dat kleine parkje te lopen. Gelukkig was de zon van de partij want anders was het maar frisjes geweest .
Een drietal jaar geleden heb ik over dit parkje al geschreven.(klik ) Toen waren ze bezig om de heleboel eens te zuiveren van exoten.
De hoofdingang heeft nog altijd zijn mooie pergola.
De watertoren is van alle kanten goed te zien.( Bij een open monumenten dag ben ik eens naar boven geklommen. Een ware uitputtingsslag langs smalle ijzeren trappen rondom de toren ( aan de binnenkant hé! )tot boven aan .)
Natuur en bos (klik )wil de natuurlijke habitat van de duinen herstellen langs de hele kust. Alle planten die hier niet thuis horen worden verwijderd. In dit park is dit oa al gebeurd maar het zal nog wel tijd vragen eer het zijn vroegere glorie terug heeft. Het is er kaal maar toch zie je al een duinlandschap ontstaan. Alleen hadden ze beter schelpenpaadjes aangelegd want die asfalt weggetjes zien er niet zo natuurvriendelijk uit. Ik heb ze ook zo veel mogelijk geweerd op mijn foto’s.
Geef het Park nog wat tijd en het wordt opnieuw een heerlijk plekje dicht bij de drukke Elizabetlaan en niet ver van de zee.
17 oktober is Werelddag van het verzet tegen armoede . Op die dag wordt armoede onder de aandacht van het grote publiek gebracht. In Knokke-Heist is het Koning Rocco en zijn raadsleden die ervoor zorgen dat elk kind gelijke kansen krijgt om te spelen en volop van het leven te genieten. Op verschillende plaatsen op het grondgebied zijn er voor kinderen allerlei doe-activiteiten en meestal op plaatsen waar kinderen graag spelen zoals in dit Parkje. Meer uitleg over dit initiatief door op klik te drukken.(klik)
Zondag ben ik opnieuw op de wandel geweest. Deze keer in de Steenbrugse Bosjes( bij Brugge). Samen met mijn schoolvriendin reden we er naartoe. Te voet was het niet zo ver van haar woning maar we moesten ook terug en daar bovenop nog een wandeling in het bos vond ze voor mij toch te veel. Ik zei maar niets maar achteraf gezien had ze wel gelijk. Ook gezien we nergens in de onmiddellijke omgeving van het bos wat konden uitrusten in een tearoom, gewoon omdat er geen tearoom was in de omgeving.
We parkeerden in de omgeving de auto en wandelden langs een woonzorgcentrum en voorbij het AZ St Lucas naar de ingang van de Steenbrugse Bosjes. Ik had er nog nooit van gehoord maar het was er wel een wandeling waard. In feite koos zij voor dit bos omdat het op een zondag in het Tillegembos en Beisbroek veel te druk is deze tijd en we wilden geen drommen wandelaars tegenkomen.
Het woonzorgcentrum de Zeventorentjes( verwijzend naar een oude boerderij in de omgeving dd uit de 14e eeuw met een duiventoren met 7 torentjes( klik) en nu uitgebaat als kinderboerderij.)
Vlak vòòr het zorgcentrum bevindt zich het AZ St Lucas. Rondom de parking prachtig verkleurende bomen!
Vlak naast het AZ St Lucas is er een ingang naar het bos.
De beek waar je over een brug het bos binnenstapt zit vol met eenden die in groep weg en weer over het water “varen”.
Vlak bij de ingang van het bos zie je een massa rode paddenstoelen met witte stippen. Een gids vertelde eens dat deze vliegenzwam vooral gedijt onder berkenbomen maar ook te vinden is bij beuken en eiken. Hier stonden er berken.
Het plakkaat en de verwijzing naar een wensboom deed ons naar een plek stappen in het bos waar we van ver al linten en kleurig ingepakte bomen( met breiwerk) zagen. Een ontroerende plek met hartverscheurende berichtjes.
Vlakbij waren boomstammen bijeen geplaatst waar je een bezinningsmoment kon inlassen.
Zoals bij de vorige wandeling in de Assebroekse Meersen waren er dieren afbeeldingen gebeiteld in de boomstammen die als zitbank gebruikt worden.
De benaming bosjes …van mij mag het wel een bos genoemd worden al heeft het niet de grootte van het Tilleghembos of Beisbroek.
Mooie bomen met verkleurende bladeren en overal héél veel paddenstoelen
Op het einde van de wandeling even rusten op een bank samen met een vleermuis !
Het voorbije weekend was het(het hele weekend lang)”De Dag van de Trage Weg” .Trage wegen zijn onverharde wegen. Ze zijn interessant voor wandel- en fietsnetwerken en hebben een ecologische meerwaarde. Landbouwers gebruiken deze wegen nog vaak om hun landerijen te bereiken.
En met deze gedachte ben ik samen met een Brugse vriendin naar de Assebroekse Meersen gereden om daar op trage wegen te wandelen.
“Het 420 ha grote gebied ligt op de grens met Brugge, Beernem en Oostkamp en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. De meersen vormen een geheel van laaggelegen vochtige weiden en hooilanden, omringd door rijen knotwilgen en populieren”
Het was ideaal weer om te wandelen en we waren niet de enigen die daar wandelden. Opvallend ook veel jonge mensen.
Boomstammen als zitbank met houtsnijwerk van dieren die hier in de omgeving te vinden zijn zoals een uil, een pad, een eend, een otter( denk ik toch)
Even werd gevreesd voor een regenbui. Maar het bleef droog tot we in de auto stapten.
Heel veel paddenstoelen zagen we niet maar het waren wel mooie
We kwamen veel jonge mensen in groepjes tegen die er stevig de pas inzetten!
Een leuke en lekkere afsluiting van een mooie wandeling in een tearoom bij het begin ( of einde ) van de wandeling . De laatste dag dat ze nog open waren!!!
Alle dagen van deze week ben ik op wandel geweest. Het kan elke dag de laatste zonnige dag zijn en dus moet er geprofiteerd worden van elke dag. Ik verzamel alle foto’s en zal ze tonen als het wat rustiger wordt. Ik moet eerlijk zijn ik heb de kracht niet meer om daar ‘s avonds nog aan te beginnen. Ben allang blij dat ik me kan beperken met wat rusten ‘s middags en er dan tegen kan tot de vooravond.
Vandaag was het zo’n mooie dag dat mijn vriendin en ik naar het Zwin zijn gereden en een wandeling hebben gemaakt op de vernieuwde Zwindijk. Een stukje maar want de totale lengte (nieuwe Zwindijk samen met de Internationale dijk zijn) is bijna 7 kilometer .
We wandelden tot aan de eerste stopplaats waar je rondom beschermd door lage muurtjes en waar zitbanken staan kunt genieten van het uitzicht.
Weinig wandelaars maar des temeer fietsers! We moesten netjes aan de kant blijven of ze zouden ons overhoop gereden hebben. Eigenlijk wel een leuk zicht om al die fietsende mensen te zien niet gehinderd door autoverkeer.
Ne een hele poos genoten te hebben met een drankje en een zelfgemaakte muffin, want hier is er nergens een cafetaria of zo te bespeuren alleen maar puur natuur , zijn we terug gewandeld ! We gingen nog een koffietje drinken in de bistro-restaurant ” de Shelter”. Het was er zo heerlijk zitten dat we niet veel zin hadden om huiswaarts te rijden.
Een informatiebord met alle nodige uitleg.
Een prachtig zicht van het Zwin waar de “Zwinneblommen” al zijn uitgebloeid. Veel wandelaars in het zwinreservaat maar de afstand was te groot om er mooie foto’s van de maken.
Onafgebroken zie je grote containerschepen voorbij de zwingeul varen.
Ontelbare fietsen reden af en aan.
Onze stopplaats en daar hebben we lange tijd genoten van het uitzicht( en van onze muffin 🙂 )
Op verschillende plaatsen waren fotografen bezig sommigen met enorme lenzen om de vogels op de kleine zandbanken te kunnen fotograferen. Hier op de foto zijn die kleine zandbanken niet te zien.
Voor voetgangers is een trap voorzien naar de Zwindijk. Veiliger dan langs de helling naar boven gaan door al die fietsers die met een rotvaart naar beneden komen. Achter de rij knotwilgen in de verte vind je” de Shelter” een bistro-restaurant…
…waar je binnen en buiten iets kan eten of drinken. Natuurlijk namen we ons koffietje buiten bij zo’n mooi weer.
Strandstoelen waar je heerlijk kan uitrusten staan op je te wachten ,met zicht op de weiden ( waar momenteel geen dieren rondlopen).
De bovenste foto is richting de Zwindijk en de tweede foto is richting de Zwinbosjes en naar de Haas van Flanagan.
Een aangeduide wandelroute waar nesten van ooievaars te zien zijn!
Donderdag (2 juli) kwam Sébastien ‘s morgens naar Oma. De vakantie is begonnen en eindelijk kon hij eens voor een paar dagen langskomen. Mijn bubbel is groter geworden en behalve mijn kinderen en een paar vriendinnen kwam hier niemand over de vloer. Wat een opluchting dat we voorzichtig weer meer mensen kunnen ontvangen.
Toevallig ging ik die dag met een schoolvriendin een wandeling maken in Cadzand. Maar dat deerde Sebastien niet want hij gaat ook graag wandelen en de zee is en blijft aantrekkelijk als je zelf niet aan zee woont!
Met de auto van de vriendin en elk met een mondmaskertje aan reden we naar de parking even buiten Cadzand.( foto is teveel ingezoomd). Ideaal om van daaruit ofwel naar de Zwingeul zelf te wandelen of eenmaal boven de wandelweg op de duinenrij te kiezen. Wij kozen geen van beiden maar vertrokken voor een wandeling in het duinlandschap gelegen achter de duinen. Op het einde kom je uit op het haventje van Cadzand. De meeste mensen kennen dit pad niet en voor iedereen die het de eerste keer doet is het een verrassing. Vorige keren liepen de Langhorns er rond deze keer graasden ze wellicht elders.
De natuur is er momenteel op zijn best. Er was een strakke wind en je kon een jasje echt verdragen. Maar daar was het windluw en borgen we onze jasjes al vlug op.
De parking waar je nog alle plaats van de wereld had en het lange pad naar het Zwin toe Wij namen de weg die je nog op het uiterste randje van de foto ziet.
Hoge grassen , planten en bomen omringden ons..
De runderen waren er deze keer niet. Toch niet hier.
Er stonden veel lage appelbomen vol met appeltjes. Zomerappeltjes die heel lekker zijn voor appelmoes. Ik herinner me dit nog vanop de boerderij bij tante Regina en nonkel Clement. Alleen moest je er vlug bij zijn want die waren vlug “gestekt” door wormpjes.
Ontzettend veel braambessenstruiken en met mooie ” trossen” onrijpe vruchten. De moeite om er wat later te komen plukken! Of zou dat niet mogen ?!
De natuur wordt hier gerust gelaten.
Een bankje nodigt uit tot zitten (!) en dan zie je vòòr je dit duinenlandschap met veel duindoorn die nu nog niet bloeit…
..maar niet enkel duindoorn is er massaal aanwezig ook de koningskaars , de egelantieren roze en witte, de gevaarlijke berenklauw ,en de roze bloemen waarvan ik de naam niet van ken ( Mizzd help je me ? ). In de grote tuin waar ik vroeger tuinierde had ik indertijd heel veel koningskaarsen staan. Ik vind het zo’n majestueuze plant. Deze hier moesten nog allemaal bloeien.
Het was echt genieten ! Toen kwamen we aan het haventje. Maar dat is voor morgen. Is iets totaal anders dan deze wandeling.
We hebben de laatste weken al veel regen gehad en telkens als het stopte met regenen werden de straten vlug weer droog. Maar de laatste dagen bleven er overal plassen staan. Sommige chauffeurs vonden het blijkbaar erg leuk om met hun auto door die plassen -die een groot deel van het wegdek innamen -te rijden. Hoge watergolven met gevolg. Sta dan maar vlak bij die stoep. Ik vind het zelfs gevaarlijk want je auto kan aan aquaplaning doen!Gisteren regende het de hele dag en ik zag op het terras en op de oprit plassen ontstaan die bleven nadat het ophield met regenen..
Deze morgen stond het achterste deel van de tuin in het water.
Dat is al meer voorgekomen maar nu was het echt lang geleden. Aan de ene kant van de tuin zag je het gras niet meer , aan de andere kant van de tuin zag je nog het gras maar was het echt zompig. Ook bij de achterbuur en de buur naast me stond een deel van de tuin in het water. Tja dan staat er gegarandeerd ook water in het achterste deel van het tuinhuis.
De hele dag scheen de zon precies alsof ze ons wat wilde troosten. Het water is gezakt maar het blijft een zompige boel.
Ik zag vandaag vlak in de buurt een weide helemaal in het water staan. Dat had ik nog nooit gezien. Normaal lopen er altijd paarden in die weide. Maar de paarden zullen wel een droog onderkomen gekregen hebben.
O moest er daar plots héél erg hard op vriezen , dan hebben we een openlucht ijsbaan! Ach dromen mag hé
Ik herinner me dat opa als de tuin eens onder water stond met de helft van een grote schelp van een zandbak met de kleinzoons bootje voer in de tuin . Hij bond een touw aan de schelp , trok zijn laarzen aan en liep met de jongens in die schelp over en weer. Dolle pret! Arme opa ,de kleinkinderen werden het maar niet beu !
De bovenste foto is van rond 10 uur deze morgen( toen ik opstond was er nog meer water, maar ja ik was nog niet echt wakker om een foto te nemen 🙂 ) en de foto eronder is in de namiddag genomen.
Achter in het tuinhuis stond er ruim 5 cm water. Omdat ik weet dat dit kan gebeuren staat er niets dat kwaad kan als het water daar opstijgt uit de vloer.( vloer op zand ! )
Juist om de hoek waar ik woon stond een grote weide in het water. Ik heb nog meer water in weiden gezien maar ik kon er niet parkeren. Deze foto is omstreeks 16 uur getrokken. Ik ben benieuwd of het morgen in de grond zal getrokken zijn.
PS Binnen de 48 uur heeft WordPress me enkele oplossingen voorgesteld. Vandaag heeft de zoon het voor mij opgelost. Er was overgeschakeld op een andere provider zonder mijn weten. De zoon heeft een update gemaakt en alles is terug bij het oude..
Het gaat niet goed met de egel populatie las ik in de krant! De laatste 10 jaar zou het aantal egels met de helft zijn verminderd.
Elk jaar zie ik in de tuin wel een egel lopen. Deze week tegen valavond zag ik er eentje. Zodra hij me in de gaten kreeg liep hij weg. Ik had al gemerkt dat het bordje met eten dat ik voor de buitenpoes neerzet onder de haag elke morgen vol aarde lag. Egeltjes hebben de gewoonte om op het bord met eten te gaan staan. Ik heb geprobeerd om een paar foto’s te nemen, het is toch enigszins gelukt.
“De egel is een insecteneter die vooral leeft in ‘randzones’ waar een grote diversiteit aan insecten te vinden is, zoals bosranden, hagen en heggen. Maar in het agrarisch landschap zijn veel hagen en heggen op de schop gegaan door ruilverkavelingen en schaalvergroting. Recentelijk is uit diverse onderzoeken ook gebleken dat de biomassa aan insecten (en daarmee het voedsel voor de egel) sterk achteruitgegaan is in de laatste decennia. Daar zal het massaal gebruik van pesticiden niet vreemd aan zijn. Ook zijn veel woningen zodanig omringd aan drie zijden door heggen dat de beestjes de straat over moeten om naar een andere tuin te gaan .
Egels staan al tien jaar op nummer 1 in het project ‘Dieren onder de wielen’ wat het aantal gemelde verkeersslachtoffers onder de zoogdieren betreft.” Bron Natuurpunt.
Toen de kinderen nog jong waren hebben we hier eens een winter lang een klein egeltje in de garage in een bak met stro gezet. Het beestje was wellicht vergeten op tijd aan zijn winterslaap te beginnen. Hij hield daar een mini winterslaap want elke dag kwam het uit zijn bak op zoek naar eten! Het liefst gehakt en yoghurt! Hij was zo tam dat je die kon strelen. Op een dag in het voorjaar toen de poort openstond is hij- of was het een zij- het afgestapt de wijde wereld in. Maar ik ben er bijna zeker van dat we de daarop volgende jaren dezelfde egel ( die was ondertussen flink gegroeid) of zijn afstammelingen in de tuin hebben gehad! Wie weet was het een voorouder van het huidige beestje !
Ik zorg er vanaf nu voor dat hij in mijn tuin kan blijven door voldoende voedsel klaar te zetten.
Ik ben er vandoor ….Ik ga eten klaar gaan zetten!! 🙂
Ik heb deze week mijn e-bike uit de garage gehaald en heb een kleine fietstocht gemaakt. Tot dat ogenblik voelde ik me nooit sterk genoeg om die stap te wagen. Bang om niet op tijd te kunnen reageren op kruispunten, onzeker op mijn benen staande tot dan toe. Maar het viel allemaal mee. Natuurlijk zocht ik rustige wegen op . Het gevoel weer in mijn eentje te kunnen fietsen was overweldigend (al was het maar een korte fietstocht ). Als het enigszins kon( want meestal lag ik uitgeteld in de zetel ) waren de uitstappen( vooral om boodschappen te doen of naar dokter of ziekenhuis te gaan) de vele voorbije maanden te voet of met de auto en ik miste die fietstochten al zo lang.
Een veld vol paardenbloemen waar ik gedurende 18 jaar een deel van mocht gebruiken als moestuin.
De bejaarde eigenaar verblijft na jaren werken in deze tuin in een rust en verzorgingstehuis.
Deze lap grond staat nu te koop!
Het leven gaat verder…
Een week later alleen maar pluizenbollen
