wandelen als het weer het toelaat

Vriendin en ik gaan regelmatig wandelen tenminste als het weer het toelaat. Op een zonnige, maar ijskoude dag trokken we naar Sluis. Ik heb al dikwijls geschreven dat dit stadje bijna aan mijn achterdeur ligt en gemakkelijk te bereiken is met de auto. en er ook nooit parkeerproblemen zijn.

We gaan ook graag wandelen aan zee maar het is er de laatste tijd dikwijls zo winderig en koud dat we er geen zin in hebben en het meer landinwaarts zoeken. Vrijdag bv moest ik me aan een oversteekplaats bij de tramhalte in Heist vasthouden aan een verkeerspaal wilde ik niet omver gewaaid worden en zag ik een man met twee boodschappentassen in de hand niet vooruit geraken. Hij trok zich maar terug in een portiek om op adem te komen. Op de terugweg naar de tramhalte heeft een vriendenkoppel me vergezeld en we moesten elkaar stevig vasthouden om niet ons evenwicht te verliezen. Het was op die dag wel extreem weer!

Maar om terug te komen op onze wandeling in Sluis ( op 4 maart). Het was koud maar zonnig en we deden eerst onze boodschappen en startten daarna onze wandeling aan “de Stenen Beer” , deze keer niet op de wandelpad bovenaan maar op het fietspad beneden. Vriendin ging even in het zonnetje zitten ( voor de foto 🙂 ) Daar was de wind minder fel . Het was bepaald geen fietsweer, we kwamen ook geen fietsers tegen .Wel redelijk veel wandelaars die het ook verkozen om beneden te wandelen.
De meerkoetjes kozen de zonnekant om in het water te dobberen. en de wolken probeerden de zon te verbergen

De molen van Sluis toonde enkel zijn wieken , ja want we wandelden beneden hé! Een mooie treurwilg toonde al zijn groene kleur en de wind deed zijn lange slingers heen en weer wippen.
We staken de straat over en wandelden verder maar we wilden niet de hele omwalling af wandelen daarvoor was het toch te koud . We staken de brug over en wandelden onder een poort terug Sluis in via een mooi paadje omzoomd met leibomen.

De auto stond aan het het kanaal Brugge -Sluis. Toen we daar kwamen kregen we een mooi spektakel te zien.

Twee ooievaars op een dak . Een jong meisje wilde de vogels lokken met wat eten maar ze verroerden niet. Enkel toen de deur van een huis openging daalden ze neer en wachtten tot de vrouw die in het deurgat kwam staan hen eten toegooide. Dit spektakel herhaalt zich dagelijks omstreeks 17.30 uur. Je mag dan langs wandelen en foto’s maken die ooievaars storen zich er niet aan.
Ik heb het eerder al meegemaakt en het is werkelijk speciaal dat je vlakbij die steltlopers kunt staan en dat ze zich daar niets van aantrekken. Later zag ik één van de twee op een lichtarmatuur zitten. Hun nest is ook vlakbij hoog in een boom.

Wij genoten van een koffietje/theetje in het tearoom-restaurant waar de ooievaars telkens op dit dak wachten op “hun eten” en genoten van een pracht van een ondergaande zon! Een wandeling op die manier afsluiten is gewoon zalig !

Even afgehaakt…

…omdat ik na de griepprik me een tijdje belabberd heb gevoeld. De drie prikken (ook de booster) tegen corona zijn zonder veel last verlopen. Wel een tijdje ferme vermoeidheid maar dit ging over. Bij de griepprik heb ik precies een aanval van spierpijnen en sinusitis gehad, had het warm en koud en had ik zin in een winterslaap…

In één woord ik voelde me slap en ellendig. Gelukkig lag het hoogtepunt van alle ellende na het kerstfeest met de familie . Mijn schoondochter( verpleegkundige) had de prik gezet toen ik daar was.
Het mistig weer (tot heden) is voor mij ( sinusitis) ook geen aanrader om veel buiten te lopen en ik zoek het ook niet op nu ik het met hulp van medicatie alles onder controle heb. “Rusten en slapen is de beste medicijn ” zei mijn moeder altijd. Dat heb ik dan ook maar gedaan. En tussendoor naar zoeterige kerstfilms gekeken. hahaha. voor zover ik niet lag te slapen .
Nu ben ik bezig met kerstbrieven en kaartjes schijven. Verleden jaar had ik merkelijk meer kaartjes gekregen dan andere jaren .Wel minder kerstmailtjes. Ook dit jaar lijkt het aantal kerstkaarten dat ik ontvang in stijgende lijn te gaan. Dus ben ik maar aan het schrijven geslagen….

Het is lekker warm binnen en overal lichtjes die de duisternis moeten buiten houden maken het gezellig.

Eerst maar verder met kaartjes en brieven schrijven en dan kom ik terug want vòòr ik in een dipje viel ben ik er toch nog even op uit getrokken.

Aardbeien

Tegenwoordig kan je bijna het hele jaar door aardbeien kopen en eten. Maar de lekkerste zijn toch deze uit je eigen tuin! Sedert deze week kan ik aardbeien uit eigen tuin plukken en geloof me maar dat ze lekker zijn. Als het weer wat mee wil ( en niet zoals vandaag de hele dagen regenen!) dan heb ik het vooruitzicht om een paar weken elke dag wat aardbeien te kunnen plukken. Op de foto hieronder zie je de allereerste aardbeien een paar dagen geleden geplukt. Vandaag heb ik er minstens een bakje met volrijpe aardbeien meegegeven met de zoon .


Deze aardbeien eet ik liever zelf op of in milkshake , bij een ijsje, op een taart…maar om confituur te maken ga ik kleine aardbeien kopen.

Vorige week ben ik met mijn vriendin naar een aardbeienteler geweest om kleine aardbeien te kopen voor confituur . De prijs viel goed mee nl 2 euro voor een kilo. Het was drukkend warm die dag en met de airco op hoge stand gingen we naar de aardbeienteler in Moerkerke.
De fruitboer was juist de automaten terug aan het opvullen. Ik geloof dat iedereen in de omgeving daar hun aardbeien gaat kopen! Je kunt er in feite dag en nacht terecht. Met cash geld of met bancontact.

Terwijl we de koffer van de auto vulden met de aardbeien zagen we een hele rij aardbeienplukkers terugkomen van de aardbeipluk naar de boerderij. Hun dagtaak zat erop. Allemaal jonge mensen en volgens de fruitboer allemaal Roemen.

Nadat we de bakjes met aardbeien in de koffer hadden gezet deden we nog een landelijk ommetje naar een ijshoeve. Het bleek dat veel mensen dezelfde gedachte hadden. Met de auto of de fiets kwamen ze een ijsje halen .
Naast te hoeve stonden een paar grote zitbanken met een grote parasol zodat je toch in de schaduw een ijsje kon eten. De parking was een voormalige weide die ze met kiezelstenen hadden gevuld . Ik ben er zeker van dat je bij slecht weer anders niet uit die parkingweide zou geraken. Daar vlakbij liepen koeien onverstoord te grazen
Ook is er een kleine maar mooie speeltuin aangelegd . Leuk voor de kinderen en de ouders kunnen aan een paar banken hun ijsje rustig opeten. Bij kinderen gaat dat opeten véél vlugger 😉

Wat we al de hele dag verwacht hadden: het begon te spetteren en in de verte hoorden we gerommel. We stapten dan maar op en reden via Damme huiswaarts en nog niet eens in Westkapelle begon het zo erg te regenen dat ik liever wat had gewacht om verder te rijden. Maar parkeren was niet aan de orde, het leek me nog gevaarlijker. Als ik de weg voor mij al niet goed zag dan zal een achterkomende auto die weg ook niet zo goed kunnen zien.
Een uitwijkmogelijkheid was er op dat stuk van de weg niet. Dus bleef ik doorrijden aan een gezapige snelheid, zette mijn vriendin bij haar woning af en reed dan huiswaarts onder een stortregen om U tegen te zeggen. Ik had er klamme handjes van. Maar hoe meer ik mijn woning naderde hoe meer de regen verminderde en toen ik de oprit opreed regende het niet meer!
Ik heb me die avond bezig gehouden om de steeltjes van de aardbeien te verwijderen. De andere morgen heb ik confituur gemaakt ! De kinderen zeggen niet neen als ik er voor hen klaarzet! 🙂

Op zoek naar sandalen

Als reden voor een uitstap zondag 6 juni was deze keer “op zoek gaan naar sandalen.”
De vorige keer reden we naar de E5 in Maldegem “op zoek naar T shirts/bloezen.” Ik kwam thuis met zeven stuks !
In Heist is er ook een E5 maar door de langdurige werken in het centrum van Heist is het niet eenvoudig om bij die winkel te geraken en Maldegem is maar een kwartiertje rijden van bij mij thuis.
Het was promotie: 2 kopen en de derde gratis. Ik kwam in het pashok met 7 Tshirts/bloezen en ik kon echt niet kiezen om er eentje terug te hangen dus nam ik die ene er maar bij. Ik kan nu voort tot ver in volgend jaar.

Onlangs waren vriendin en ik in Sluis om boodschappen te doen en zagen in een outlet ( wellicht een fabrieksverkoop of een faillissement) waar je spotgoedkoop kledij, handtassen en schoenen kon kopen. Vriendin en ik zagen kleren hangen aan ongelooflijke prijzen . Dus daar wilden we het fijne van weten en stapten binnen. We waren er echt niet alleen en hoewel iedereen een mondmasker droeg vonden we het zeker niet coronaproef en we bleven er maar kort; Ik ben er buiten gekomen met twee zomerbroeken voor de prijs van 16 euro. Mooie kwaliteit en trendy kleuren.

Nu was het de beurt om sandalen te kopen. In Blankenberge zijn er verschillende schoenenwinkels waar ik toch al enkele keren mijn gading heb gevonden. Ik ben gek op de schoenen van Pikolinos en daar is een winkel die deze schoenen/sandalen verkoopt. Identiek dezelfde sandalen die ik had lagen in de etalage , alleen één bandje had nu een andere kleur. Ik heb ze niet gekocht want ik had al twee keer ongeveer dezelfde sandalen gekocht. Ik kocht me een paar instekers waarmee ik in de tuin kan lopen en een paar bruine zachtleren platte schoenen om in huis mee rond te rennen.
En toen de aankopen gedaan waren , zei ik al lachend : de volgende uitstap is in de solden op zoek naar luchtige zomerkleedjes . Hopen maar dat we een echte zomer mogen beleven.

Het was die zondag erg kalm in de winkelstraat . Alleen op de zeedijk liepen er veel mensen en op de terrassen was het behoorlijk druk ,hoewel je overal nog wel een leeg plaatsje kon vinden.

Op het strand daarentegen was er weinig animo en keek je meestal op lege strandzetels en gesloten strandcabines!

Wij zochten een rustig plekje uit in het Leopoldpark voor een koffie met een wafel. met rondom een minigolf, een snookergolf , autobaan voor kinderen, een petanqueveld, een speelparadijs voor kleintjes, een strandplekje met ligstoelen

En daarna weer huiswaarts met de tram… de tram/buskaart voor 65+ is het afgelopen jaar praktisch niet gebruikt wegens corona en is bijgevolg een dure aanschaf geweest . De paar maanden die ons resten voor de vernieuwing ervan zal niet opwegen tegen de kostprijs. Maar kom wellicht halen we de schade volgend seizoen in ( van september tot de volgende september)

In elk geval hadden we een leuke namiddag in een rustig Blankenberge. De stad zal nu wel weer op gang komen na de versoepelingen die vandaag gestart zijn.

Abdij van Zevenkerken

Op een zonnige zondag in september waren mijn Knokse vriendin en ik uitgenodigd bij een Brugse vriendin om een wandeling te maken in het bos bij de abdij van Zevenkerken( in de nabijheid van Brugge). Velen hadden dezelfde gedachte gehad want de eerste parking stond stampvol en de tweede parking erachter liep ook langzaam vol.
In corona tijd een ideale plaats om in de grote boomgaard van de cafetaria verbonden aan de Abdij te genieten . Het is er selfservice en buiten zoek je zelf een vrije tafel en wat stoelen om plaats te nemen in de zon of in de schaduw ( je kan tafel en stoelen zetten waar  het voor jou het beste uitkomt) .
Die dag was in de boomgaard  geen enkele tafel of stoel nog  vrij. Uiteindelijk zijn we binnen gaan zitten want na een wandeling in het bos waren we aan rust en drank en natuurlijk een versnapering toe .


De boomgaard (foto van internet). Hier zie je slechts het rechtse deel. Links van het pad is er nog zo’n stuk boomgaard.
Maar wij gingen dus eerst wandelen

Er waren zelfs auto’s die de moeite niet deden om naar de tweede parking te rijden en hun wagen achterlieten in de dreef!
Aan de Abdij is sedert 1910  ook een abdijschool verbonden. Onze huidige koning heeft er school gevolgd.

Wij wandelden tot aan de  St Andries abdijkerk. Deze huisvest zeven kerken of kapellen in verschillende stijlen, die herinneren aan de zeven grote basilieken van Rome. Uiterlijk is dit te zien aan de verschillende torens en koepels op deze abdijkerk. Meer uitleg op wikipedia

 

 

De hoofdkerk of basiliek van de heilige apostelen Petrus en Andreas, met koor van de monniken,

Onze-Lieve-Vrouwekerk, tweede hoofdkerk, in byzantijnse stijl en koepelvorm rechtover de eerste hoofdkerk.

ER zijn dan ook nog Verschillende kapellen waaronder deze van St Paulus.
Een monnik kwam discreet kijken wat we in de abdij kerk deden.
Nadat de twee vriendinnen een kaarsje hadden aangestoken verlieten we dit indrukwekkend gebouw.

Rechtover de abdijkerk trokken we het bos in, in een gedeelte waar we mochten wandelen.

Alle beekjes lagen droog en hier en daar was er al een paddenstoel te bespeuren.

Midden in het bos stond een klein  kapelletje op een balk, omwonden met namaakhortensia’s in felle kleuren 🙁

Daarna gingen we “uitrusten” in de cafetaria.
Mijn stukje appeltaart kon niet meer op de foto…ik had die al binnen 😉
Het was een dag waarvan je er méér dan eentje in een week wil hebben.

zeebrugge

Ik ben op een punt gekomen dat ik echt kan herstarten met bloggen. Ik loop zo langzamerhand pijnloos rond en dat is fijn. Want pijn is vermoeiend . Dus geen pijn meer aan de grote wonde door de operatie maar ook praktisch geen pijn meer van dat “net onder de buikwand”  wanneer ik beweeg. Blijkbaar had het tijd nodig om soepel te worden. Alleen kan ik “mijn harnas” niet een hele dag missen. Dat is echt niet zo erg want je went er aan en ‘s avonds mag ik die uitdoen. Straks zal ik wel voortdurend een gaine moeten dragen , ik bereid me daar al op voor door zodra dat ” harnas ” uit is een gaine aan te doen. Van Dale noemt gaine een “soepel buikkorset zonder baleinen”. Het wordt me sterk aangeraden door de chirurg omdat de buikbreuk zo groot was.
Ik heb nog af en toe last van hevige spierpijnen en krampen maar daar doe ik nu oefeningen voor , de erge aanvallen van jeuk tussen vel en vlees zijn ook verminderd en sedert kort kan ik beter slapen zonder telkens wakker te worden nat van het zweet of met hartkloppingen. Komt door de operatie zegt de chirurg( =door de narcose zeg ik) . Het is me wat als je zo gevoelig bent voor veel soorten van medicatie . Beter slapen betekent ook dat ik  me fitter voel overdag , al is de ene dag niet de andere. Maar mijn leeftijd in acht genomen mag ik niet klagen, het was  ( dank aan corona) een zware operatie en ik moet wat meer rusten dan vroeger en dat is soms moeilijk voor mij, hahaha!

~~~~~~

Een maand na de operatie had ik echt zin om de deur eens uit te gaan.  Ik zat al zo lang thuis want zelfs vòòr de operatie bleef ik al thuis deels door de corona maatregelen maar ook omdat ik me van de arts  rustig moest  houden tot de operatie om geen erger letsel te krijgen ( de operatie kon niet eerder omdat er zo’n grote achterstand was) .
Mijn vriendin en ik zouden eens naar zee gaan. Maar 15 augustus , een feestdag en razend druk aan de kust , leek nu niet bepaald een goed idee te zijn. Waar zou ik mijn auto kunnen parkeren ? De parking aan het station is nog een halfuur wandelen tot aan de zeedijk. Daar was ik op dat ogenblik niet toe in staat. Geen probleem. Auto geparkeerd aan het station en vlakbij namen we de tram naar … Zeebrugge.
Daar wandelden we langs de vismijn waar die dag allerlei leuke standjes waren. Maar het was die dag zo warm dar er praktisch geen volk liep . We zochten verkoeling in een grote kledingzaak waar je koopjes kon doen en waar ook de herfstmode al aanwezig was, maar op zo’n warme dag denk je echt nog niet aan de herfst. Een bordeaux jasje aan de helft van de prijs kon me wel bekoren!
We stapten daarna terug naar de tramhalte vlakbij  en reden verder naar Zeebrugge-strand. Tien minuutjes wandelen en we ploften ons neer op een klein terras op het  strand zelf. De verkoeling kwam van een onweersbui maar we zaten onder immense parasols met zicht op een strandspeelpleintje zodat we niet moesten schuilen..
Die eerste korte uitstap deed deugd al had ik mezelf wel overschat en mocht ik de andere dag me héél rustig houden. Vanaf die dag ben ik af en toe met mijn vriendin op stap geweest. Ik durfde toen nog  niet alleen op stap omdat ik me plots erg slap kon voelen. Wat een paar keer is voorgevallen en de wandeling moesten inkorten of op een terras gingen zitten om wat te drinken.
Ik ga nog altijd niet alleen op stap  , maar boodschappen doen in de nabije Colruyt en Carrefour lukt me wel. Thuis ben ik “duizend man sterk” ( met   eenmaal in de week een poetshulp) . De tuinman is het zwaardere tuinwerk komen doen en al is het pas september de tuin ligt al klaar voor de komende winter. Straks nog wat voorjaarsbollen in de grond steken.

 

Jammer voor de standhouders maar die dag zal zeker geen succes geweest zijn voor hen. Véél en véél te warm.

Behalve één speedboat was er geen beweging in de jachthaven zelfs de rondvaartboot lag er werkeloos bij. Maar dat zal eerder aan de coronamaatregelen te wijten zijn.

De vissers hadden een vrij weekend.

Nog een mooi zicht op het gebouw waar de cruisetoeristen ontvangen worden en waar op één van de hoogste verdiepingen een uitstekend restaurant is .  De Russische onderzeeër Foxtrot die al een kwarteeuw een toeristische attractie was is nu naar de schroothoop, maar de vervanger als toeristische attractie ligt al klaar nl het lichtschip West-Hinder  die een opknap beurt zal ondergaan.

We zochten even verkoeling in een mooi winkelpand en de airco deed het uitstekend. Niet mis de accessoires in de winkel verwijzend naar de zee!

We tramden verder tot in Zeebrugge-strand en genoten vanop een strandterras van zand, spelende kinderen en in de verte  de zee.
Dat was mijn eerste uitstap na de operatie en veel van die uitstapjes zijn gevolgd. Ik zal het hier laten zien nu ik niet telkens meer pompaf ben na een uitstap.

Boterhammen in het Park

Omdat het vandaag zo’ n guur weer is  -veel wind , regen afgewisseld met wolken en een streepje zon -begin ik maar met een logje te maken van een zonovergoten dag op het einde van de maand augustus.
De senioren namen de trein naar Brussel-Centraal om in het Warande park naar een optreden te gaan kijken (en vooral luisteren)  in het kader van de week van “Boterhammen in het Park.”
Wij hadden gekozen voor een optreden met Bart Peeters. Of je nu fan bent of niet, hij weet zijn publiek enthousiast te krijgen. Van twaalf tot veertien uur heeft hij aan één stuk gespeeld en gezongen. Op de andere dagen van de week trad er eerst een uur een andere minder gekende artist op maar Bart Peeters gebruikte de twee volle uren!

Eerst een klein ontbijt in de Galerie Ravenstein en daarna de trappen op naar het Warande park. Hoewel het pas 11 uur was en het optreden  om 12 uur begon was er geen plaatsje meer vrij rondom de kiosk. Tegen het 12 uur naderde was er  zo véél volk toegestroomd dat héél veel mensen niet meer op het terrein waar het podium staat binnen konden. De dreven , grasperken, terras van een tearoom, ligweiden …overal mensen en nog eens mensen , oud en jong. De security liet enkel nog mensen binnen als er een paar mensen buiten gingen! Ach je kon hem van ver ook zien en de muziek was luid genoeg om het in het hele Warandepark te kunnen horen.
Ik zat samen met een paar vrienden op een bankje in het zonnetje te genieten van de muziek en van onze picknick. Je kon ter plaatse boterhammen kopen maar dan mocht je veel geduld hebben eer jij aan de beurt was om een boterhammetje of een andere snack te kopen.

Die dag had ik ook afgesproken met Emmy,een Knokse vriendin die al héél lang in Brussel woont en een blog heeft. Leuk weerzien.Met mijn camera ben ik in het park gaan wandelen om sfeerbeelden te maken.

Eerst ontbijten in de Galerie Ravenstein en daarna de trappen op met mooie muurschilderingen richting het Warandepark

Na het concert zijn we naar de Zavel gewandeld ,maar morgen meer hierover.

ps: ik krijg de foto’s niet in een groter formaat op de blog. Wie kan me zeggen wat ik verkeerd heb gedaan ? Ik heb nochtans niets veranderd .

Update: die zoekt die vindt! Er was iets veranderd aan de weergave van de foto’s. Ik ben me niet bewust dit zelf te hebben gedaan.

‘t Molentje

Toen we “de Grote Wateringhe” verlieten, keerden we niet terug op onze stappen maar reden verder langs de smalle landweg in de richting waar we de hoge bomen van de twee kanalen zagen nl het Leopold kanaal een het Schipdonkkanaal , in de volksmond de Stinker en de Blinker genaamd. De weg bleef maar kronkelen en iedere keer dat we dachten aan het kanaal te komen was er weer een bocht die ons niet naar het kanaal bracht.

Eindelijk zagen we tussen de bomen langs de twee kanalen  de brug. Maar ik zag een paar honderd meter ervoor een kapelletje zoals je er zoveel tegenkomt in dit landelijk gebied. Damme is een streek waar er door de volksdevotie vele kapelletjes zijn te vinden: een 40 tal over de verschillende deelgemeenten ! Ik weet dat ze in deze streek zelfs bedevaarten doen naar enkele van die kapelletjes. Dus even op de rem gaan staan en een foto maken.

 

“De Waterhoek is een straatnaam die verwijst naar het gehucht “Waterhoek” in Moerkerke, gelegen ten zuiden van het Leopold- en Schipdonkkanaal. Op tweehonderd meter van de Molentjesbruggen richting Damme treffen we dit kleine gebouwtje aan. Het eenvoudige, mooi witgeschilderde kapelletje, met rode dakpannen op het schuine dak heeft de tand des tijds goed doorstaan. Aan de noordkant wordt het overschaduwd door de eindeloze rijen populieren aan de kanalen. Aan de zuidkant hebben we een prachtig panorama op het dorp en de kerk van Moerkerke. Het werd gebouwd als bescherming tegen de moeraskoorts, die de streek tot het midden van de 19e eeuw regelmatig teisterde “

Toen reden we over de brug waar in de tweede wereldoorlog op die plaats een waar slagveld is aangericht onder de geallieerden en onder de Duitse soldaten en waar ook veel burgers het leven lieten.

Een herdenkingsmonument doet aan dit bloedig gebeuren herinneren . Wil je meer weten over deze slag in september 1944 druk dan op (klik). Ik  heb als kind  vele verhalen over” de slag bij het molentje” mogen aanhoren.De familie langs moederskant was afkomstig uit Middelburg (B) en de familie woonde verspreid in deze streek.

Eenmaal over de brug en vlak naast het herdenkingsmonument staan  bijen-en bloemenpaaltjes te wiegen in de wind( Damme profileert zich als bijenvriendelijke stad). De lange weg naast de kanalen brengt je naar  het bekende restaurant” Siphon “en van daaruit kan je richting Damme rijden.

 

Zo zie je maar waar je terecht kan komen als je even naar de aardbeikwekerij gaat!!  🙂

Stiltehoeve

Vandaag was ik met mijn vriendin terug naar de aardbeikwekerij in Moerkerke. Maar ik wilde niet enkel over en weer rijden. Zoals altijd rij ik met een omwegje terug naar huis.
Deze keer ben ik op zoek gegaan naar het maisdoolhof dat in de omgeving Damme-Moerkerke zou liggen. Geen sinecure om die te vinden. Een boerderij helemaal te velde te bereiken via  kleine wegen. Ik heb het gevonden maar ik wil er een uitstapje van maken met de twee vriendinnen bij onze maandelijkse bijeenkomst. Dus nu nog geen foto’s.
Ik ben dan maar verder blijven doorrijden langs smalle wegen waar je in een inham van de weg moet rijden om een tegenligger te laten passeren!

Op een bepaald ogenblik kwam ik een B&B tegen nl de Grote Wateringhe . Wil dat nu niet die hoeve zijn waar we niet geraakt zijn toen we met het treintje op 11 juli naar Damme reden. De bestuurster van het treintje zag  het niet zitten om langs die smalle wegen te rijden. Toen hebben we voor de taart met koffie  halt gehouden in de omgeving van Damme

Na enige aarzeling zijn we het erf opgereden  en stapten we op de hoeve toe. We werden er onmiddellijk hartelijk ontvangen maar kregen te horen dat het zomerterras wegens de regen vandaag en morgen niet open was.( Het heeft vandaag gedonderd, gebliksemd en gestortregend in onze omgeving).
Gedurende de twee zomermaanden is er in de namiddag een zomerterras maar enkel bij goed weer.
We mochten wel even rondwandelen.  Er zijn grote grasvelden rond de  helemaal verbouwde hoeve en weiden met schapen en er is zelfs een doolhof.

Eenmaal thuis heb ik op internet gezocht en gevonden: Het is niet zomaar een tearoom en B&B. Deze hoeve heeft een voorgeschiedenis en was en is nog steeds een stiltehoeve  (klik) met als achtergrond een sociale inslag.
Ik zou er graag eens een paar dagen willen verblijven te midden van de natuur, ver weg van de drukte van het leven.

  

 

tentoonstelling in Damme

Toen we in Damme waren stapten we het stadhuis binnen waar een tentoonstelling was van keramiek en schilderijen. De onderwerpen waren zo uiteenlopend van serviesgoed, dieren, wandversieringen ,schilderijen.
Je zag een paar mensen bezig aan het werk en je kon je ook inschrijven om workshops te volgen. De tentoonstelling loopt nog tot 10 juni 2019.

Papavers als muurversiering , maar ook papavers klein en groot op metalen stengels om boeketten te maken.

Verschillende schilderijen van haar hand .

Wat vooral in het oog sprong waren de verschillende mooi beschilderde doodskisten . Het deed me denken aan het programma dat onlangs op TV was over begrafenisondernemers: Een jonge terminaal zieke vrouw liet haar doodskist beschilderen door haar twee jonge kinderen. Een aangrijpend moment. Hun moeder zou voor altijd slapen in deze mooi aangeklede en beschilderde kist.