Oei wat zie ik daar! Mijn vriendinnen doen mee aan Halloween ! Ik zal maar stilletjes voorbijlopen vooraleer ze me te pakken krijgen!
Maand: oktober 2016
Wandelweer
Weer was daar de laatste donderdag van de maand. Omdat we geen zin hadden om met de auto ” verre oorden” op te zoeken zijn we in onze eigen gemeente gaan wandelen. Er zijn hier ook mooie wandelgebiedjes. Eentje ervan ligt in Heist . Daar trokken we dus naar toe.
We stapten een houten pad op en klommen langs een trap omhoog. In elk geval een grote verbetering want ik was er vroeger al eens met de jongens en toen moesten we over een slijkerig paadje en een glibberige trap . Blijkbaar vonden de natuurjongens het toch beter om het toegankelijker te maken.
Zo vlak bij de zee en toch waande je ergens ver van zee in een bosrijk en groen gebied. Dit waren hier de vroegere kleiputten
“De Kleiputten van Heist bestaan uit een complex van laaggelegen weilanden met oude kleiwinningsputten, waar de natuur opnieuw de overhand kreeg. Hierdoor is een prachtig rietmoeras ontstaan is. Tijdens het zomerhalfjaar zijn hier de typische broedvogels van dergelijke rietbiotopen volop aanwezig, zoals de Rietzanger, de Kleine karekiet en de tegenwoordig uiterst zeldzame Rietgors. Dwars door het gebied loopt ook de Isabellavaart. Dit diepere waterbiotoop zorgt er voor dat ook duikeenden en futen, zoals de Kuifeend en de Dodaars als broedvogel in het gebied aanwezig zijn.”
Veel bloeiende struiken
Toen kwamen we aan de lichtenbrug
“De Lichtenlijn verbindt twee natuurgebieden in Knokke-Heist, de Baai van Heist, de Vuurtorenweiden en Sashul, en maakt tevens de verbinding tussen de kustfietsroutes en de routes in het achterland.”
Vanop de lichtenbrug zie je het oude vuurtorentje , de nieuwe vuurtoren en in dezelfde lijn ligt in het hinterland de oude vuurtoren. De foto van de vuurtoren in het hinterland is niet erg scherp ,de gsm kan niet zo ver scherp inzoomen,maar ik toon hier die toch. Vòòr het oude vuurtorentje zie je een stukje van de Baai van Heist.
Tussen de oostelijke strekdam van Zeebrugge en de zeedijk ligt de ‘Baai van Heist’. Een strandvlakte van 36 hectare, eigendom van het Vlaamse Gewest.
We zijn op onze stappen teruggekeerd want er blies een koude wind en na de heerlijke wandeling in de vroegere kleiputten hadden we geen zin om onze jas goed dicht te trekken. We wandelen dwars door Heist op zoek naar een kop koffie, na eerst nog een blik geworpen te hebben op het luxe cruise schip “de Aida” dat aangemeerd lag in Zeebrugge. Met meer dan 3000 passagiers aan boord kan je dat geen “kleintje” noemen!!
Wij waren tevreden met onze wandeling op een zonnige namiddag en de koffie met pannenkoek ! We hadden geen zin in een cruise 🙂
Met mij alles goed…
…maar ik heb onverwachts een logé en ik heb tijd te kort om te bloggen.
Nu we op het einde van de week een uurtje achteruit gaan zal het ’s avonds ook vlugger donker zijn , dus nu nog even profiteren van de mooie herfstdagen die we tot nu toe hier kenden vooraleer de gordijnen een uur vroeger worden dicht getrokken. Vandaag is het weer wat minder want de mist trok maar heel langzaam op.
In de tuin is de herfst al goed merkbaar, hoewel er nog veel planten bloeien , zoals de geraniums, de fuchsia, de lampionnetjes, de asters…Het mooie is er echt vanaf. De dahlia’s blijven bloeien maar de stengels hangen helemaal voorover. Ik geniet van die gele bloemkoppen door ze in een brede vaas tussen wat keien te prikken.( Zo blijven ze rechtstaan )
Mooi herfst weekend
Gisterenvoormiddag deed ik met de fiets boodschappen. Het was zo’n mooi weer dat ik niet recht naar huis reed maar in de omgeving nog wat verder fietste.
s’ Morgens was er een mooie zonsopgang. Moest de haan aan de achterdeur ( een klokje) kunnen kraaien dan had hij het zeker gedaan.
Ik zag vers geploegde landerijen, daar word ik zo lyrisch van: blinkende ,vettige voren die pas geploegd waren, en de zon boven de weiden en de witte wolken die de grijze zachtjes aan het verdrijven waren.
Ik reed kriskras door de dreven( want alle straten worden hier dreven genoemd en hebben een boom- of plant naam) en zag mooi verkleurende bladeren aan de bomen en pleintjes waar de zon door de boomstammen priemde.
Het deed zo’n deugd op een zonnige zaterdag voormiddag.
In de namiddag reed ik naar de Westhoek om een bezoekje te brengen aan de zoon en schoondochter en ook om kennis te maken met de twee gastmeisjes Flore uit de Elzas en Ilgim uit Turkije.
Ik bleef er overnachten en leerde beide meisjes als lachebekjes kennen. Zij hadden cakejes gebakken en ze met een toef Nutella en een smartie erop versierd.
Ook vandaag was het mooi zonnig weer, wel wat aan de frisse kant . Toen de zon zachtjes tussen de wolken verdween ben ik huiswaarts gereden. Net op tijd om de verkeershinder tussen Jabbeke en Drongen te vermijden. Maar ik had niet gerekend op de voetbalfans van Club Brugge! File van jewelste. Gelukkig reed ik tegenstroom en al moest ik omrijden het verliep redelijk vlot!
Terug thuis kon ik nog een beetje nagenieten van een leuk weekend.
De twee lachebekjes Flore uit Frankrijk( Elzas) en Ilgim uit Turkije .Twee gastmeisjes die via AFS een jaar in een gastgezin verblijven.
Folklore
Vandaag geen weer om buiten te lopen. Een ideale dag om eens orde te scheppen in de foto’s van deze zomer en die ik ook nog naar sommige mensen wil toesturen omdat ze ernaar gevraagd hebben. Gezien ik deze zomer niet blogde kan ik jullie tonen wat ik samen met de kleinzoon heb gedaan.
We waren op een donderdag in augustus eerst gaan Krolfen( een kruising tussen golf en croquet en kan vergeleken worden met een makkelijkere spelvorm van golf) en nadien gingen we ook eens naar de wekelijkse Folkloremarkt in Heist kijken. Tijdens de maanden juli en augustus gaat dit wekelijks door. Het is niet meer zoals vroeger jaren waar pleinen en straten vol stonden met allerlei oude ambachten en stalletjes met allerlei spullen en eetwaren. Maar het is nog altijd leuk om er eens rond te lopen en om bij mooi weer op een tijdelijk terrasje iets te drinken of te eten. We hebben niet de hele markt gedaan, daarvoor waren we allebei wat moe van een paar uur krolfen.
Een draaiorgel brengt er altijd de stemming in!
Een heleboel handwerkjes gemaakt door vrijwilligers uit Grimbergen en te koop voor een goed doel!
Dit soort haakwerk is tegenwoordig terug in. Ik heb als kind ontelbare van die vierkantjes gehaakt op school! Later heb ik nog een mand gehaakt en opgevuld met mousse voor onze hond. Die was er gek op want de mand plooide zoals hij het wilde !
Hier kon je allerlei bestellen van keukenhanddoeken tot badhanddoeken , zakdoeken, slabbetjes, kruippakjes … en er een naam laten op borduren. Lijkt me wel leuk voor een cadeautje.
Portretschilder en een draaiorgel. De twee kinderen leken het niet zo leuk te vinden om te poseren.De man haalde grappen uit met zijn orgeltje! Het was geen oude man, hij droeg een soort masker zodat je eerst dacht “och wat een kranig oudje”, 🙂
De terrasjes midden op de autovrije straten werden druk bezocht.
Een passend schilderij , we waren vlak bij de zee en het was die dag erg warm. Ik had best wat willen uitpuffen in zo’n strandstoel.
Wat die jongedame precies deed weet ik niet maar het was in elk geval geen touwen draaien , eerder iets met een tang.
En na het rondwandelen kon je onder het drinken van een frisse drink of koffie luisteren naar muziek.
De treurwilg
De treurwilg had een snoeibeurt nodig. Na ruim vijf jaar was het hoognodig dat de boom eens volledig gesnoeid werd. Al die jaren werden de lange slierten ingekort en hier en daar een dikke tak afgezaagd. Maar nu was de tijd gekomen om de boom helemaal kaal te zetten. Deze morgen werd er begonnen , ja ik zeg wel begonnen want het einde is nog niet in zicht. Het weer is spelbreker geweest.
De dag begon zo mooi en ik hoopte dat de regenbuien die vanaf het Westen werden voorspeld , zouden wachten tot in de namiddag. Aanvankelijk was het enkel wat miezeren maar met het verstrijken van de uren begon het onophoudelijk te regenen, nu eens zachtjes en dan weer hard .
Bij de start had mijn neef die het karwei kwam doen pech met de kettingzaag. De ketting viel er af en bleef vastzitten in de boom. Ik had in het voorjaar een nieuwe ketting laten opleggen, dus versleten was die zeker niet. Gelukkig kreeg hij de ketting er weer op.
Het leverde toch een mooi plaatje op: de kettingzaag bleef in de boom hangen. Eerst werd de stekker losgemaakt want met elektriciteit weet je maar nooit!
Vier enorme dikke takken zijn afgezaagd en op de foto hieronder hadden neef en ik al veel opgeruimd. Hij zaagde de dikke takken kleiner en ik knipte de dunnere takken met een snoeischaar korter en bracht ze naar de aanhangwagen.
We zijn gestopt ’s middags want het regende af en toe teveel . Na de middag reed neef met twee ladingen vol naar het recyclagepark en een buurman nam de dikke takken mee voor brandhout. Nu moet de andere helft van de boom nog gedaan worden. Wanneer ? Dat zal van het weer afhangen. Als de boom kaal is toon ik wel een foto ervan!
Zo was het weer deze namiddag. Toen ik deze foto nam was het aan het regenen terwijl de zon scheen.
Het vernieuwde Zwin -deel 2
De foto’s waarop je de kleinzoon ziet zijn genomen in de maand juli. Maar in september ben ik opnieuw naar het Zwin Natuur Park geweest samen met de senioren. We hadden toen een gids mee( iemand in onze vereniging is gediplomeerd gids) zodat we interessante dingen te weten kwamen.
Op weg naar een kijkhut.
Dit is een betonnen gebouw waar je van binnenuit naar het Zwin en zijn vogelpopulatie kan kijken. Behalve paarden en runderen lopen er ook schapen rond.
Wandeling in het Zwin.
Juist toen wij er wandelden vloog een grote groep ganzen krijsend over de zwinvlakte.
Deze vogels zijn aan te treffen in het Zwin Natuur Park. De beelden heb ik overgenomen van een diafilm die geprojecteerd werd.
Hoewel het al midden september was troffen we hier en daar in de Zwinvlakte nog een Lamsoor aan. In de volksmond een Zwinneblomme . Dit zoutminnend plantje is met uitsterven bedreigd als er niet vlug méér zeewater in de vlakte binnenstroomt. Dat is ook één van de redenen waarom de zwingeul uitgegraven wordt. Men wil de slikken en schorren behouden en dat kan enkel als het Zwin regelmatig onderstroomt met zeewater.
En nu het educatieve luik van het Zwin Natuur Park.
Zoals op een vliegveld kun je van een bord aflezen wanneer de vogels hier aankomen en wanneer ze weer vertrekken.
Als je je omdraait zie je een grote , donkere zaal, nogal schaars verlicht waar je met “je paspoort” ( een ingangsboekje) kunt inchecken en daar krijg je een vogel toegewezen die je in de hele zaal kunt terugvinden door telkens je code achteraan het boekje te valideren en met een audiofoon word je verteld hoe de vogel leeft.
Verschillende (namaak)vogels die in het Zwin kunnen aangetroffen worden hangen als visuele attractie in deze donkere ruimte.
Aanraakpanelen : over een bepaalde vogel wordt er iets getoond of verteld.
En na een paar uur waren we allen wel toe aan een rustpauze in een grote cafetaria met eraan verbonden een mooi restaurant.
Vanuit de ramen heb je een zicht op de omringende weiden die teruggegeven zijn aan de natuur en waar er normaal veel ooievaars rondlopen( nu waren er geen te bespeuren, die zijn wellicht nog kwaad omdat ze gedurende lange tijd wat verbannen waren door de werkzaamheden). Helemaal achteraan op de foto zijn kijkplatforms waar je de runderen die er rondlopen en de vogels kunt gadeslaan.
Bezoek aan het vernieuwde Zwin
Er is lang aan gewerkt maar in juni 2016 zijn de deuren opengegaan en kon je het vernieuwde Zwin Park bezoeken. Voor de enen valt het tegen omdat er geen dieren meer zijn ( die zaten vroeger in kooien ) voor anderen is de doe-tentoonstelling en het belevenisparcours het summum. Wil je meer weten over de veranderingen die op til zijn in het Zwin? In deze Brochure kun je de plannen voor de uitbreiding van het Zwin terugvinden. Zeker eens inkijken!!!
“Het Zwin is zonder twijfel één van de bekendste natuurgebieden van Vlaanderen. Het unieke karakter is te danken aan de regelmatige overstromingen. Om dit te vrijwaren worden werken uitgevoerd en wordt het Zwin de komende jaren uitgebreid. Dit getijdenlandschap is een favoriete bestemming bij heel wat vogels. We noemen het niet voor niets de internationale luchthaven voor onze gevederde vrienden!
Door de Zwingeul stroomt twee keer per dag zeewater de Zwinvlakte binnen. Dat bijzondere spel tussen zee en land zorgt voor een uniek landschap met zeldzame fauna en flora.
Het Zwin wordt helaas bedreigd door verzanding van de geul, die het natuurgebied met de Noordzee verbindt. Hierdoor verdwijnen waardevolle slikken en schorren alsook de specifieke dieren en planten die er thuis horen.
Oplossing:
Vlaamse en Nederlandse partners werken samen om het probleem van verzanding aan te pakken. Door grote ingrepen, die enkele jaren zullen duren, zal de Zwingeul opnieuw breder en dieper worden en wordt het natuurgebied groter. De zee krijgt meer speling in het Zwin waardoor de slikken en schorren blijven bestaan. Tegelijk verhogen we de kustveiligheid en zullen bezoekers meer dan ooit kunnen genieten van dit prachtige stukje natuur.( Agentschap Natuur en Bos)
Maar wij gingen niet zozeer naar de werken kijken die in de zwingeul bezig zijn en waar ik een tijdje terug samen met Cédric ging kijken aan de Nederlandse kant ( Cadzand). Met grote camions wordt het zand afgevoerd naar het achterland .Daar hebben ze telkens vier uur tijd voor want bij volledig hoog tij en bij volledig laag tij kunnen de camions niet meer rijden. Hier een paar foto’s die ik toen nam. (logje van 17.9.2016 .. getiteld: …en nog een dagje vakantie…)
Begin juli bracht ik samen met Sébastien een bezoek aan het vernieuwde Zwin Natuur Park. Ik kon er toen niets van tonen omdat ik niet meer op mijn blog kan en nog geen nieuwe had.
De ingang van het immense gebouw en de ontvangsthal, met links een grote cafetaria en rechts de toegang naar het- doe het- zelf paviljoen en het park zelf.
De oorspronkelijke bezieler van wat nu het Natuurpark is, was de vroegere burgemeester Graaf Leon Lippens. Een standbeeld staat bij het begin van het park , zoals hij altijd rondliep in zijn geliefd Zwin ! De foto is te zien in het doe -het- zelf Paviljoen.
Vanaf een verhoogd pad heb je een zicht op de Zwin vlakte en links boven op de tweede foto in de verte het beeld van Flanagan ” Hospitality” dat door iedereen ‘ t Keun’ wordt genoemd. (… en het is in feite een haas 😉 ) Rechtsboven zie je Cadzand. Op de eerste foto hieronder: het groen midden bovenaan zie je de Zwinbosjes en het Zwinpark ,daarnaast het blauw is de Zwinvlakte met de Zwinmonding
Vanaf het verhoogde pad wandelden we naar het bruggetje en vandaar deden we een ferme wandeling in de Zwinvlakte zelf.
Vooraleer naar de Zwinvlakte te gaan wandelden we in het totaal vernieuwde park rond. Alles was nog heel pril .Veel bomen waren verdwenen, brede paden werden aangelegd ,kijkhutten hier en daar. Er is ook een kijkhut waar je langs een trap omhoog gaat tot op gelijke hoogte van de ooievaars nesten. Helaas waren er geen ooievaars te zien. Via een houten pad kon je naar een kijkhut ,maar daar was ook al niet veel te zien. Alleen de talrijke algen en waterplanten in het heldere water spraken tot de verbeelding van Sébastien .
(wordt vervolgd)
Najaar in de tuin
Van de ene week op de andere is het echt herfst geworden. Eerlijk… het is egoïstisch maar ik geef er niet om. Ik heb een moeilijke zomer achter de rug en niet enkel door de perikelen met skynet waardoor ik genoodzaakt was een andere blog op te starten.
Tengevolge een hitteslag die ik verleden jaar heb opgelopen( was bezig geweest in de tuin bij 30° én nochtans in de schaduw ) en een paar dagen mijn bed in moest, had ik dit jaar enorm veel last van de warmte. Zodra de temperatuur naar de 30° toe ging voelde ik me helemaal niet lekker met ernstige slaapproblemen als gevolg. Dit was verleden jaar voorspeld door de arts en hij heeft gelijk gekregen. Het zal elk jaar zwakker worden , maar voor mij voorlopig geen reizen naar snikhete gebieden!
Heden voel ik me terug in topvorm door meer te rusten en mede dank zij de lagere temperaturen , 🙂
~~~~~~
De tuin heeft zijn najaarskleed aangetrokken. Er bloeit nog veel in de tuin. Maar het mooie is er toch vanaf . Detailfoto’s verbergen een beetje dat de struiken en bloemen er niet meer zo fris bij staan!
Kleine paddenstoelen verschijnen in het gras. Zelfs Flappie ,de buitenpoes, ( durft niet binnenkomen) kwam die kleine bolletjes bewonderen. De bessen aan de hulstboom worden door de vogels erg lekker bevonden en de bessen aan de vuurdoorn verdwijnen als sneeuw voor de zon. De asterstruiken beginnen te bloeien en de dahlia’s lijken onuitputtelijk : de ene bloem na de andere en op lange stengels blijven tevoorschijn komen . Het wit bloeiend dahlia struikje gaf alleen nog dooie knoppen en nu zie ik dat er weer witte bloempjes verschijnen. Zelfs een heel mooi bloeiende hortensia leek uitgedroogd en nu merk ik dat de bloemkoppen terug roze blaadjes krijgen. Ik zal er nog een mooi droogboeket kunnen van maken! Bij een bepaalde hosta die altijd als laatste van alle hosta’s bloeit komen er geurende witte bloemen en ik zie nog bloemstengels boven de bladeren uitkomen!
Zachtjesaan ben ik bezig alles te snoeien en in tuinzakken te stoppen, samen met poetshulp zullen we al die zakken naar het recyclage park voeren.
Herfst betekent ook pompoenen. Niettegenstaande de droge periodes heb ik er toch twee . En Cedric heeft ervoor gezorgd in zijn tuin thuis( fijn dat hij verder tuiniert in zijn opa’ s tuin)dat er sierpompoenen groeiden. Hij heeft er een aantal meegegeven met zijn papa. Ook de courgetten komen uit zijn tuin en oma is een voorraad soep aan het maken. Het zijn reuze courgetten. Telkens hij de tuin ingaat ontdekt hij weer een enorme courgette. Gezien ik ondertussen de hele grote diepvries aan de oudste zoon heb gegeven heb ik geen plaats genoeg in de twee diepvriezen( een grote en een kleinere) die ik nog heb om de soep in te vriezen. Dus worden de bokalen terug boven gehaald en steriliseer ik de soep. Zo heb ik ook al een heleboel appelmoes gemaakt en gesteriliseerd. Sap gemaakt van kweeperen en van blauwe druiven die overvloedig groeiden aan een boom op het werk van de tweede zoon. Vandaag heb ik enkele potten gelei gemaakt van druiven. Lekker!!
Neen dat is niet allemaal voor mezelf. Veel potten en bokalen zullen wel hun weg vinden…
Ik voel me zoals de fabel van Lafontaine : de Krekel en de mier. Wie was het ook weer die voor wintervoorraad zorgde , 🙂
Zoute Grand Prix 2016
Van donderdag 6 tot zondag 9 oktober was het één en al auto in Knokke. Een kapitaal aan auto’s reed er hier rond en je kon ze gratis bewonderen. De nieuwste bolides, dikwijls de duurste en de mooiste oldtimers! Er was een oldtimer rally, exclusieve concours d’élégance, exclusieve Zoute Sale… Dit jaar is er een auto verkocht voor meer dan een half miljoen euro!!
Het weer was dit weekend uitstekend : zonnig , weinig wind en dat heeft een toeloop veroorzaakt die overrompelend kan genoemd worden. Een toeloop van om en bij de 150 000 mensen !!!
Een super grote parking werd ingericht naast het treinstation ( bij het binnenkomen van de stad) .Van dit parkeerterrein reden vijf shuttlebussen af en aan naar de zeedijk. Ik heb ook mijn auto daar geparkeerd en ben samen met een vriendin met een shuttlebus naar de zeedijk gereden. Alleen hadden we niet in de gaten dat je op het omheinde terrein dat als tijdelijke parking dienst deed, betalend moest parkeren. Ik had de auto nl.( gratis) in de omgeving geparkeerd . Je bent van de streek en je weet waar je gratis kan parkeren hé ! We stonden even beteuterd te kijken maar een koppel met 2 pubers stelde voor om met hen mee aan te schuiven want passagiers van één auto kregen 1 ticket , of ze nu met twee of met zes waren maakte niet uit. Lief van die mensen hé. Ja anders was ik de auto gaan halen en ging ik ook braafjes 10 euro neertellen. Wel een smak geld maar er zat niets anders op want de straten zaten stampvol met aanschuivende auto’s, zelfs op de voetpaden werd je bijna verdrumd en mijn vriendin en ik wilden zoals elk jaar al die mooie auto’s bekijken. Als je het niet gezien hebt kun je echt niet begrijpen hoe je meegesleurd wordt in dit gebeuren. Alleen het feit dat je daar een auto die je anders nooit in werkelijkheid te zien krijgt kunt aanraken. Eventjes dan want de bewaking is enorm , maar ze tikken de mensen niet op de vinger.
De straten en de zeedijk liepen over van het volk. Ik heb het nog nooit zo druk geweten zelfs niet op een mooi zonnig zomerweekend. Verschillende strandbars waren open , een speelterrein voor kinderen op het strand had aantrek en in een strandtent zaten mensen te genieten van de drukte op de zeedijk en vooral van het zonnetje. Toevallig iemand die ik kende van in de tijd dat we samen op het gemeentelijk speelplein monitor waren. Hij was leraar en ik stagedoende studente. Even wat bijgepraat natuurlijk.
Mooie foto’s maken van de auto’s was bijna onmogelijk. Veel te druk . Als je meer auto’s wilt zien dan kun je altijd nog eens kijken op mijn andere blog. Bijna jaar na jaar ben ik gaan kijken en heb er verslag over gemaakt.(klik)(klik)(klik) . Meestal zijn het dezelfde deelnemers maar toch zie je jaar na jaar weer andere auto’s deelnemen en zeker die allernieuwste modellen waar de fabrikant wil mee pronken.
Veel volk op de zeedijk en de strandbars die nog open waren lokten ook veel volk. Links op de bovenste foto zie je de auto’s opgesteld staan over een lengte van 800 meter. Je kon je ogen echt de kost geven aan de meest exquise merken.
Probeer daar maar tussen al die mensen foto’s te nemen van een auto!
De strandbars die open waren deden zeker goede zaken.
Nog een laatste strandcabine en genieten deden ze. Toevallig een kennis van me, die een speelgoedwinkel heeft op de zeedijk. Vandaar dat hij nog even de rust van een verlaten strand opzocht !
De ijsverkoper deed goede zaken .Ze stonden in een rij aan te schuiven.
Mijn voorkeur ijszaak werd overrompeld! Ik zei het toch al meerdere keren. Hier verkopen ze het beste ijs van onze stad.
Op dit stuk dijk mochten geen auto’s rijden, hier kwam de rally langs. Maar fietsen stonden er in ellenlange rijen!
Deze handelaar stond er met een tentje en verkocht hoeden en mutsen aan redelijke prijzen. Hij deed ook goede zaken. De keerzijde van al die drukte en recepties zie je op de onderste foto! Er stond nochtans een super grote container.
En nu een reeks foto’s van auto’s die op de zeedijk tentoongesteld stonden
Er was ook een medical car voorzien en de bewakers liepen allemaal met goed herkenbare jasjes aan!
De aankomst van de rally wagens duurde ons te lang . Alle wagens reden een soort erepodium op kregen een prijs en reden dan weg. Daarenboven was het niet te doen door de massa van mensen om mooie foto’s te maken. Hier toch enkele auto’s die het podium verlieten en wegreden( bijna slalommen tussen de mensenzee! )
Een drone vloog over onze hoofden heen , maar lang heeft het niet geduurd. De politie kwam zijn papieren controleren, die bleken in orde te zijn , maar uit veiligheidsoverwegingen werd hij verzocht te stoppen. Leek mij ook het beste gezien de mensenmassa die er overal stond.
We wandelden door de afgesloten kustlaan richting Lippenslaan . Ook daar stonden nog overal auto’s tentoon en de balen stro maakten de sfeer nog wat speciaal. Veel mensen zaten op de terrasjes want het was tot zeker 18 uur nog steeds mooi weer.
Overal stond goed aangeduid dat je je auto kwijt kon op een immense parking naast het treinstation. Die shuttlebusjes namen niet de hoofdweg en waren in een mum van tijd op de zeedijk. Je kon daar op het Lichttorenplein ook weer de shuttle terug nemen tot de parking. Maar dat hebben mijn vriendin en ik niet gedaan en zijn te voet teruggekeerd om ergens nog iets te drinken op een terrasje niet zover van het tramstation. Zij moest nog met de tram naar huis.
Zelf wandelde ik dan terug naar mijn auto en zag hoe de auto’s en ook veel auto’s die deel hadden genomen aan de rally de stad verlieten …met een slakkengangetje…
Nog een blik achterom toen ik aan mijn auto kwam. De immense parking stond nog vol! Langs een weg die iedereen de zes Bochten noemt ( omdat er effectief 6 bochten zijn) was ik op vijf minuutjes tijd thuis! Ik dwarste de drukke Natiënlaan en dacht ” hoe laat zullen jullie thuis toekomen?” als ik de voortkruipende dubbele rij auto’s de stad zag uitrijden. Maar het zal voor iedereen een fantastische dag geweest zijn. Zoiets valt maar één keer per jaar voor en dit evenement is tot in de puntjes uitgewerkt. Het mooie weer speelde zeker ook een grote rol.
