Jaar: 2016
Bizarium
Alweer de laatste donderdag van de maand dus gingen de drie vriendinnen terug op stap. Sébastien is bij oma op vakantie en hij ging met ons mee. We gingen naar Sluis een pas geopende tentoonstelling bezoeken met de naam Bizarium : een uniek museum waar uitvindingen die nooit werden gerealiseerd worden uitgebeeld.(klik). Het museum is gevestigd in een voormalige school en is pas sedert veertien dagen open. We waren niet de enige bezoekers , het was een gaan en komen . Toen we er buiten kwamen met de glimlach op ons gezicht door de fantasierijke dingen die we er gezien hebben , knikten we elkaar toe : het was de moeite om dit Museum van bizarre uitvindingen gezien te hebben. Jammer genoeg mochten we geen foto’s maken binnen. Maar de uitbater zette ons op de foto vlak vòòr we het museum zelf binnengingen. Zo krijg je toch een idee wat we daar te zien kregen.
Een paar muurschilderingen brengen je alvast in de sfeer van het bizarre.
De vliegfiets hing aan het plafond bij de uitgang.
De hele tentoonstelling was op die manier opgevat.
Je komt er van alles tegen van geniale, innovatieve of knotsgekke vondsten zoals deze luchtfiets, een draagbare atoomschuilkelder, een zwemmachine,topstukken van o.a. Leonardo Da Vinci en Johannes Kepler zijn ook hier te vinden. Zelfs een draagbare atoomschuilkelder, een zwemmachine, een lopende kruiwagen, een enorm gehoorapparaat, zelfontbrandende sigaretten tot het eerste ruimteschip toe… Dit is een museum waar bizarre ideeën en uitvindingen tot leven worden geroepen.
Het Bizarium is een initiatief van Vlamingen Marc De Jonghe en Ann Geerinck. Marc is industrieel ontwerper, Ann grafisch vormgeefster. Zij gingen wereldwijd op zoek naar ambachtslui die de uitvindingen konden nabouwen.
Na het bezoek zijn we vlug huiswaarts gekeerd en dronken bij oma koffie met zelfgebakken koekjes!!
Sluis liep over van het volk . Er was al dikke mist toen we er heen reden èn het was koud. We wilden niet alleen thuis zijn voor het donker maar ook vòòr de uitstroom uit Sluis begon!! Want dat betekent file rijden tot we bijna thuis zijn. We namen een rustig paadje achter het museum op de terugweg om de drukte te vermijden. Een heer die zag dat we foto’s maakten stelde voor om ons allen samen op de foto te zetten. Dank je wel vriendelijke mijnheer!!
Niettegenstaande het weer tegenviel hadden we toch een mooie namiddag.
Kerstdag en de dagen erna.
Met Kerstdag was het een intiem familiefeestje want het familiekerstfeest hebben we al vroeger gevierd. Ik was samen met de schoonouders van dochterlief bij haar uitgenodigd. Rustig dagje , met lekker eten en drank. Hapjes vooraf , oesters als voorgerecht en een vispannetje als hoofgerecht. Het dessert was een soort chocomousse taart met biscuit en nog een keuze uit twee ijstaarten. Van een wandelingetje achteraf in Knokke zelf kwam niets terecht. Het was koud, grijs en hoe verder op de middag hoe meer het begon te miezeren. Dan maar op tijd naar huis toe
Ik was vòòr Kerstdag al eens gaan wandelen in Knokke . Opvallend was dit jaar dat de handelaars werk hadden gemaakt van hun etalages . De ijspiste heeft aantrek bij de jongeren en bij schemer zie je dan de grote kersfiguren die overal in de stad staan goed oplichten. Ik ben er nog niet toegekomen om ‘s avonds eens door de verlichte stad te wandelen. Ook vandaag niet want er hangt dikke mist.
Eerste kerstdag trok ik naar een vriendin in Brugge en in plaats van een bloemetje of een flesje wijn mee te nemen nam ik van bij onze keurslager kersteten mee: hertekalffilet met gebakken aardappels, appelmoes en veenbessen. Zij trok een fles goeie wijn open en we hadden een fijn kerstmenu!!
Daarna trokken we de stad in. We wurmden ons letterlijk tussen de bezoekers. Het weer was goed en blijkbaar had iedereen zin om in Brugge te wandelen langs de kerstmarkt en aanpalende straten . Hier een kleine impressie want ik wil van de kerstverlichting en onze wandeling een apart logje maken. In de OLVr kerk stond een stijlvolle kerststal.
Tweede kerstdag kwam Sébastien naar oma. Ik moest nog een paar boodschappen doen en samen hebben we dan in het CC Scharpoord een tentoonstelling bezocht over de architecten die het uitzicht van de stad hebben bepaald en over de werken die bezig zijn en de plannen voor nieuwe projecten. Maar later meer hierover.
Vandaag was een thuisdag. Het was de hele dag erg mistig en bepaald niet aangewezen om op stap te gaan. Maar wel een ideale dag om koekjes te bakken! De kok van dienst deed zijn best. Lekker zijn ze!!
Vuurwerk
Ik was kort geleden met dochterlief om boodschappen in Sluis. Het was in het hele stadje zo kalm . Het was namiddag en gewoonlijk loopt er dan toch veel volk. Meestal doen we boodschappen in de voormiddag en dan is het altijd rustig. Maar op een namiddag …
De ijspiste was nog niet open en in de straat geen volk en geen auto’s! Het was geen terrasjes weer , het was grijs en redelijk fris.
Nu zal het er wel druk zijn met het begin van het Kerstverlof. Ik heb vooreerst geen boodschappen meer te doen en moet niet meer in drukke winkels rondlopen voor spijs en drank of cadeautjes , want we hadden een vroeg familiekerstfeest ! Met Kerst en Nieuwjaar ga ik lekker mijn voetjes onder tafel steken!
In een warenhuis was er een hoekje waar er allemaal vuurwerk lag. Gewoon in ieders bereik, zo maar voor het grijpen. Het zullen wel geen super grote vuurwerkpijlen geweest zijn. Maar toch ,elk jaar gebeuren er zoveel ongelukken met vuurwerk tijdens de eindejaarsfeesten . Ik begrijp niet dat dit heden nog kan.
Ik herinner me van vroeger dat buren ook vuurwerk afschoten op oudejaarsnacht en onze hond was in het verste hoekje van het huis weggekropen. Het beestje heeft levenslang schrik gehad van harde of scherpe geluiden.
Wees voorzichtig als je vuurwerk afsteekt, beter nog …doe het helemaal niet!!!
De werken aan de A11
Neen ik ga hier niet uit de doeken doen hoever de werken aan de A11 gevorderd gevorderd zijn. Er zijn talrijke films in omloop op internet waar je de stand van zaken kunt volgen.
In elk geval ondervinden wij hier al een paar jaar grote hinder en vooral ‘s avonds is het gevaarlijk. Want de ene week moet je zo rijden en de week erop weer anders. Soms laat de verlichting op de voorlopige wegen rond de werken ook te wensen over.
Een blauwe hemel met een lage bewolking die zo mooi was dat ik er een foto van nam terwijl ik aan het rode licht stond.
Ik reed die dag naar een nicht in Maldegem en hoewel ik me voorgenomen had om tegen donker terug thuis te zijn lukte me dat niet. Tja als twee vrouwen aan het bijpraten zijn vergeten ze de tijd. Het was in ieder geval nog niet donker toen ik huiswaarts reed, maar de duisternis viel heel snel in en het was daarenboven ook druk richting kust. De meeste auto’s hielden zich aan de toegelaten snelheid wat ook het veiligst is tijdens deze enorme werken en waarbij je je af en toe op versmalde stroken moet rijden.
Toch was er een auto die in volle vaart in tweede file Westkapelle naderde. Precies daar is het gevaarlijk omdat je een paar scherpe bochten moet nemen om van rijweg te veranderen en ook nog eens een eindje richting Sluis moet rijden om dan halverwege deze weg in een scherpe bocht op een andere baan terug te keren naar de Natiënlaan. Die auto kon ternauwernood een scherpe bocht halen en een eind verder reed hij helemaal links waar momenteel één richtingsverkeer is!! Gelukkig geen tegenliggers want dat deze roekeloze chauffeur enorme risico’s nam is voor hem , maar dat er door zijn rijgedrag slachtoffers konden vallen …
De werken aan de A11 en de verbindingswegen zijn bijlange nog niet klaar. Maar wat ik opmerkte is dat de bomen en struiken die de N49( die zal aansluiten op de A11) omzomen op een groot deel van de weg geruimd worden. Hoewel mijn cameraatje op het dashboard stond kon ik er geen foto’s van nemen. Ik ga ook geen risico’s nemen om met de hand de camera schuin te houden. Maar op de foto’s zie je de bomen en struiken die er wel nog zijn op deze baan.
Ik reed langs het stadhuis van Maldegem daterend van 1909 om tot bij mijn nicht te geraken . Dit stadhuis stond model voor het stadhuis van Knokke gebouwd tussen 1911-1913. De gelijkenis is echt frappant.
Een goede raad nog: wees voorzichtig op de wegen rond de werken aan de A11 en zeker nu het zo vroeg duister /donker is.
de propere lei
Ik hoor mijn moeder nog altijd zeggen ” Pa heb je gezorgd dat alle rekeningen betaald zijn, ik wil het nieuwe jaar inzitten met een propere lei!”
Dat was in de tijd dat er nog betaald werd met overschrijvingen , of gewoon met cash geld aan de persoon bij wie je schuld had. Vader zorgde voor de vaste kosten als de rekeningen voor gas, elektriciteit ,verzekeringen…Moeder zorgde dat de bakker, melkboer , brouwer… betaald werden. Deze handelaars kwamen aan huis en eenmaal in de maand maakten ze een afrekening.
Ook wilden mijn ouders dat alles in huis was tegen het jaareinde : kolen voor de kachel , genoeg voorraad aan eten , winterkleren en winterschoenen, lucifers en kaarsen … tja ze hadden wereldoorlog ll meegemaakt en dat heeft een invloed gehad op hun verdere leven. De voorraadkast was altijd goed gevuld. Behalve hun huis dat met een lening werd afbetaald kwam er niets in huis op krediet. Eerst sparen en dan kopen was hun devies.
Deze normen hebben mijn eigen leven ook beïnvloed. Behalve het huis en de auto werd hier niets op afbetaling gekocht. Tegen het einde van het jaar worden nog steeds alle betalingen gedaan (zelfs al is de vervaldatum pas in januari, je kunt de betaaldatum bepalen)via homebanking.
Al kennen we geen winters meer zoals vroeger, ik heb ook voorraad in huis en ik zorg dat er genoeg mazout in voorraad is .
Verder heb ik graag dat alles wat ik gepland heb afgerond is tegen het jaareinde. Maar soms moet ik me neerleggen dat het niet lukt omdat ik het niet altijd zelf in de hand heb. Zo was er oa de treurwilg die er tot vorige week half gesnoeid bijstond. Eerst speelde het weer parten en daarna kon het niet wegens ziekte van de persoon die begonnen was met het snoeiwerk.
Maar ik heb toch iemand gevonden die in ruil voor het hout en een kleine vergoeding( ik wilde niet dat de man het gratis deed )de boom heeft gesnoeid. In het vorig logje kun je zien hoe groot de treurwilg nog was niettegenstaande de boom al half gesnoeid was!
Nu kan ik toch met een gerust hart én met een propere lei het nieuwe jaar instappen!
Bouwen vroeger en nu
De avond van die mooie zonsondergang (ik postte er in het vorig logje een foto van) zat ik boven door het raam naar buiten te kijken hoe de werkzaamheden vorderden aan de woning van onze ex-buurtjes. Toen zag ik reeds dat het een mooie zonsondergang ging worden want de witte wolken kregen al een rozige gloed.
De grote treurwilg die slechts half gesnoeid is( ik zag mijn neef niet meer terugkomen om verder te snoeien. Eerst was hij snipverkouden en daarna onderging hij een oog operatie 🙁 ) heeft lang zijn bladerdak behouden maar is nu helemaal kaal. Zoals de boom er nu bijstaat is het hoognodig dat de takken gesnoeid worden. hij heeft nu alle plaats om weids in alle richtingen te groeien. Terwijl ik aan het mijmeren was aan wie ik het nog kon vragen om -vòòr we een eventuele harde winter krijgen -de boom verder te snoeien , werd mijn aandacht getrokken naar de twee gebouwen op de achtergrond.
Het linkse gebouw dateert van ruim 30 jaar geleden en het rechtse gebouw dateert oorspronkelijk ook van dertig jaar geleden maar is onlangs tot aan het plafond van het gelijkvloers afgebroken . Daarna werd er een soort houten kubus opgebouwd en zijn ze nu al maanden bezig om dit te isoleren en af te werken. Zo’n bouwstijl hoort volgens mij meer thuis in het nabijgelegen industriepark maar niet echt in een villawoonwijk. In de wijk is dit nu het derde bouwsel in die trant. Mooi kan ik het niet noemen maar het zal wel praktisch zijn.
De fermette stijl is wat voorbij, toen kwamen de villaatjes met velux daken met op het gelijkvloers grote ramen en nu deze kubusachtige woningen.
Zo is er regelmatig een andere trend. In het centrum van onze gemeente worden praktisch alle nieuwbouw appartementen in normandische stijl gebouwd met veel houten terrassen en klokkentorentjes. Bij de opkomst van Knokke hebben de Engelsen die bouwtrant meegebracht maar na de tweede wereldoorlog zijn praktisch al die woningen afgebroken en werden er stijlloze appartementen op gezet . Nu grijpt men terug naar die bouwtrant! Een idee om daar eens een fotoreeks van te maken!
Maar wat ik met die foto’s wil aantonen is het volgende: Dertig jaar geleden bouwde de eigenaar van de linkse woning op zijn perceel een alleenstaand huis met een plat dak. Hij is van stedenbouw verplicht geworden om er een dak op te bouwen èn om de muren wit te schilderen! Uiteindelijk heeft hij er een klein dak op laten bouwen. Nu dertig jaar later wordt precies aan de overkant een mastodont van een woning gebouwd met ….een plat dak!! Palend aan deze woning is er nog een volume met een plat dak bijgebouwd.
Er kan wel veel veranderen in dertig jaar !!!
Dat zie je niet elke avond!
Ik had het druk deze week maar om de blogstilte te doorbreken toon ik een speciale zonsondergang ! Eentje die je niet zo vlug vergeet.
Vlak vòòr we de mistige en grijze dagen kregen , was er een heldere dag en tegen de avond kleurde de blauwe lucht zachtjes roze om over te gaan naar diep oranje. Het duurde niet lang want de zon daalde heel vlug en het was donker. Ik was graag naar zee gereden om de zonsondergang daar op beeld te zetten. Ik zou het niet gehaald hebben zo vlug viel de avond in. Ik heb foto’s gezien die anderen hebben gemaakt aan zee. Fantastisch!
Het hele jaar door strandredders
Onlangs plaatste de firma Aertssen in samenwerking met de gemeentelijke technische uitvoerende diensten het beeld Soccoristas de Biarritz X-X van de Spaanse kunstenares Aurora Canero op een duintop in het Directeur-generaal Willemspark. De bronzen sculptuur van 570 kg werd met een hijskraan omhoog gehesen en daarna op een betonplaat stevig verankerd.
Voortaan wordt het strand tussen Heist en Duinbergen 24 uur op 24 uur bewaakt door dit onafscheidelijke reddersduo !
De sculptuur stelt een vrouw in badpak en een man in zwembroek met verrekijker om de hals voor die vanop een reddersstoel turen naar de horizon. De blauwe pet en badmuts van het duo zijn opvallend bij het metaalkleurig beeld.
Vroeger stond de sculptuur al op een andere locatie in Knokke, maar het gemeentebestuur vond dat het beeld perfect paste in de duinen van Duinbergen. Ik heb op mijn vorig blog gezocht naar deze sculptuur die ik in de Oosthoek in de tuin van een villa heb gezien, maar ik vind het niet terug. Ik vond het een vreemde plaats om dergelijk beeld aan te treffen. Het stond opzij van de woning en ze tuurden over het duinlandschap en de polders. Ja nu staan ze werkelijk op een ideale plaats
