Geen betere datum om hier opnieuw te starten . Valentijn… het kan niet beter onder woorden gebracht worden dan met een gedicht van
Stijn De Paepe
(vorig jaar veel te vroeg overleden)
Boeken staan er vol van
Het galmt in ieder lied
Je wordt er hoorndol van,
Maar zonder lukt het niet.
In elke film de hoofdrol.
In elk gedicht paraat.
Je moed, je hart, je hoofd vol
met sporen die het laat.
In elke kleine geste.
In winst en hindernis.
O, liefde is het beste,
het mooiste wat er is.
Centrale begraafplaats in Brugge-Assebroek
Verleden jaar heb ik een uitgebreid log gemaakt over deze indrukwekkende begraafplaats (klik)
~~~~~~
Het kerkhof is een tastbare plek om je dierbaren te herdenken.
Maar ze zijn altijd bij je , zoals Toon Hermans schrijft.
De novemberdagen naderen : De tijd dat we massaal naar de laatste rustplaats gaan van onze geliefden. Of ze nu begraven zijn , of in een urne rusten of zijn uitgestrooid…ieder doet het op zijn manier . In gedachten zijn ze steeds bij ons maar op 1 november geeft het een ietsje meer troost om met een bloemetje naar de begraafplaats te gaan.
Er staat een tweekleurige chrysant aan mijn voordeur en een roestkleurige chrysant die ik in de tuin heb geplant . Beide planten heb ik indertijd terug opgehaald van de begraafplaats .
Deze week ben ik naar de parkbegraafplaats gegaan om even goedendag te zeggen bij opa, mijn ouders, mijn broer en nog een paar familieleden.
Het was heel mooi en zonnig weer , zelfs een jasje had je niet nodig. Het was er ook relatief kalm. Je zag mensen af en aan komen met een pot chrysanten of een bloemstukje. Vele gezichten stonden wat bedrukt wanneer ze de begraafplaats verlieten. Het doet toch altijd iets als je vóór een graf , urneplaats of strooiweide staat. Je herbeleeft dan terug de laatste momenten voor het definitieve afscheid van een dierbaar persoon.
Vandaag zou het de warmste dag van de week worden. De thermometer wees vandaag inderdaad de hoogste temperatuur van de hele week aan. Gelukkig na de middag zat de zon wat versluierd aan de hemel maar toch bleef het kwik hoog. Geen weer om op stap te gaan. We gaan deze avond eens gaan wandelen met als enig doel een ijsje van de Post 😉
Gisteren was het ook zo warm ,maar vriendin en ik zijn pas na 16 uur de deur uitgegaan en toen was het in feite nog altijd te warm om te wandelen.
Ik had een reclame gezien van de gemeente om bij deze temperaturen eens verkoeling te zoeken in het ccScharpoord waar het cartoonfestival doorgaat. ” Het is daar lekker fris” zo werd dit bezoek aangeprezen.
Gezien dat nog op ons programma stond zijn we daar naar toe gewandeld. Het was er inderdaad fris en ook niet erg druk.
Dit jaar hadden ze de onderwerpen wat bijeen geplaatst, veel over Trump , de politiek , over corona, over het klimaat , veel over eten… Dan waren er ruimtes waar je cartoonverhalen kon lezen die in veel kranten staan.
Ook was er een ruimte waar oude cartoons op sokkels geplaatst waren. Best leuk om die nog eens terug te zien.
Te veel om alles op een paar uur te bekijken en te lezen. We werden moe van het slenteren en beloofden elkaar om later nog eens terug te keren.
Ik heb er een aantal op mijn blog gezet. De ruimtes zijn veel verlicht met spots en het is moeilijk om “deftige” foto’s te maken.
Er werd ook met thema’s gewerkt zoals kerst ,sinterklaas , bepaalde ruimtes gaven cartoonverhalen van bepaalde tekenaars.
Een hele zaal vol met oude cartoons en ook een hommage aan de stichter van het Humorfestival Knokke-Heist dat later de naam kreeg van Cartoonfestival..
Elk jaar de moeite om er eens langs te gaan. En onthoud het “het is daar fris” 🙂
klik op de foto’s ,vergroot zijn ze mooier!
Een tijdje geleden schreef ik hier dat er een nieuw kunstwerk te bewonderen viel van Wim Tellier. ( klik).
Er waren in een reuze groot canvas gaten gemaakt en daarin werden zonnebloemen gezaaid. Wanneer die zonnebloemen zouden boven komen zou het beeld van een fireman een heel andere vorm aannemen.
Ik ben onlangs eens gaan kijken en ik moet eerlijk toegeven dat het me ontzettend tegenviel.
Dat heeft niets te maken met de kunstenaar , maar alles met de droogte en hitte van de laatste weken! Ik denk niet dat het mooier gaat worden. De meeste zonnebloemen doen het niet en de andere staan er verwelkt bij. Het project voorziet in het derde stadium-na de bloei van de zonnebloemen -om het canvas te recycleren en te gebruiken om strandzetels van te maken. Ze kunnen er al aan beginnen !
Het had zo mooi kunnen zijn…
Zo daar ooit een blomke groeide
over ‘t graf waarin gij ligt,
of het nog zo schone bloeide:
zuiver als het zonnelicht,
blank gelijk een lelie blank is,
vonklende als een rozenhert,
needrig als de needre ranke is
van de winde daar m’ op terdt,
riekend, vol van honing, ende
geren van de bie bezocht,
nog en waar ‘t, voor die u kende,
geen dat u gelijken mocht!
guido gezelle
Op een miezerige dag einde oktober reden vriendin en ik naar de Centrale Begraafplaats in Brugge-Assebroek. Dit is een héél groot kerkhof waarin je uren kan rondwandelen . Je vindt er oude vergane grafstenen, sommige overgroeid met mos en varens , andere omringd met wilde bloemen die door de stenen groeien. De tijd en soms eeuwen zijn hier voorbijgekomen en bij sommige graven vraag je je af of er nog familie zou leven. Het oudste gedeelte lijkt bevroren in de tijd en tussen bomen en struiken en mos leiden deze graven een eigen leven tot ze zijn opgegaan in de natuur.
Je merkt een evolutie in de tijd: van pompeuze grafstenen, grafkelders en kapellen naar de gewone- en kleine grafzerken en de strooiweide en de muren vol plakkaatjes waarachter een urne staat. Het meest ontroerend zijn de grafzerkjes van kleine kinderen .
Een nieuwe trend is het hergebruik van een graf en dat zie je ook op dit kerkhof waar oude graven opnieuw worden gebuikt. De namen worden niet gewist maar ofwel wordt er een glazen wand gemonteerd met de namen van de nieuwe overledenen ofwel wordt er op de graftombe een kleine zerk geplaatst met eveneens de nieuwe namen op.
Dit jaar zijn we niet tot bij de herdenkingsgraven gegaan van de soldaten. Dat deden we vorig jaar waarvan je hier een verslag kan lezen en bekijken : (klik)
Er zijn nog een aantal kapelletjes aan te treffen op dit kerkhof waar hele families een laatste rustplaats hebben.
Op het oudste gedeelte zie je grote grafzerken overwoekerd door mos en varens , soms half vergaan en andere dan weer gesteund met ijzeren staven om niet om te vallen. Bij de meeste graven zie je geen bloemen of enig aandenken van recente datum.
Toch straalt er een zekere rust uit op deze plaats. Je vraagt je af wie er daar begraven ligt en wat ze bij leven gedaan hebben . Of ze een gezin hadden en gelukkig waren…Een plaats om te mijmeren over het verleden.
Op dit kerkhof liggen heel veel zusters, broeders , paters… begraven. Soms krijgen ze allemaal een kruisje( ieder orde had zijn eigen kruisje), soms een gemeenschappelijke zuil of een stenen/marmeren wand met de namen van de overledenen op.
Bij de grafstenen hieronder ben ik even blijven stilstaan om de tekst te lezen .Tot een vrouw bij me kwam staan en spontaan vertelde dat hier de jongeren begraven liggen die in Cavalese in een skilift zaten en daar uit het leven zijn gerukt door een vliegtuig die tegen de kabelbaan vloog. De schuin lopende tekst symboliseert de kabelleiding! De tekst is veelzeggend : een jonge droom is aan flarden gevlogen. Het hele jaar door staan er frisse bloemen bij al deze jongeren die toen zijn verongelukt. Zij was de grootmoeder van een van deze jongeren… Ik heb stilletjes naar haar geluisterd…
De kindergrafjes zijn ontroerend door de speelse elementen op en rond de perkjes
Een groot deel van het kerkhof is ingevuld met grote grafzerken van recentere datum
Een kerkhof bezoeken is altijd even teruggaan in de tijd …
Er is in cc Scharpoord altijd een niet zo grote ruimte voorbehouden aan een kleine tentoonstelling . Deze keer waren het amateur schilderijen over het strand en over het Zwin en ook over de ooievaars in het Zwin. Erg jammer dat de ophanging wat saai was in een onderbelichte gang. Er waren héél herkenbare zichten bij waarvan je kon zeggen dat is daar of daar
Ook nog een kleine en leuke tentoonstelling over zeemeerminnen.
De zeemeermin is een van de meest iconische wezens aller tijden. We kennen haar van mythes, legendes, sprookjes en verhalen die teruggaan tot in de oudheid. Zeemeerminnen worden steeds afgebeeld als sterke, bovennatuurlijke vrouwen die macht, schoonheid en zelfvertrouwen uitstralen.
De Gentse fotografe Elisa Maenhout neemt de kijker mee in de (w)onderwaterwereld van zeemeerminnen.
“Ze hebben dezelfde zorgen als gewone stervelingen, maar zodra deze parttime zeemeerminnen én -mannen hun staart aantrekken, telt alleen nog wat zich onder water afspeelt. Voor hen is dit geen rollenspel, zij voelen zich écht zeemeermin of -man.”
Haar onderwaterfoto’s brengen de idyllische droomwereld tot leven.
Ik koos een tweetal foto’s uit die qua belichting meevielen. De andere waren te veel met spots belicht of was de weerkaatsing te groot. Het was een kleine tentoonstelling maar eentje die tot de verbeelding sprak.
Het was een regenachtige dag en zeker geen terrasjes weer (op het dak van cc.Scharpoord). Ideaal om het Cartoonfestival binnen te bekijken. We hadden buiten al de panelen langs het zegemeer en in de tuin van scharpoord bekeken, nu gingen we eens binnen kijken. Toen moesten we nog reserveren maar ondertussen was die reservatieplicht afgeschaft.
We waren er zeker niet alleen. Maar het viel wel best mee. Iedereen respecteerde elkaar en bleef wat op afstand. De tentoonstelling was verdeeld over verschillende kamers. Je liep oa in een duikboot en in een bank…In een duikboot kon je de cartoons van Lectrr bekijken onder roodkleurig licht en je stapte ook een kluis van een bank binnen waar het geld zomaar op de vloer lag( met een afbeelding van Lectrr erop. Wat dacht je wel? 🙂
Cartoons genoeg . Ik plaats er hier enkele.
Het is onmogelijk om de beste er uit te halen. Er zijn er zoveel en iedereen vindt wel iets anders het mooist of het grappigst.
Lego was alom tegenwoordig om verschillende sport disciplines uit te beelden. In de bovenzaal waren de cartoons gegroepeerd volgens de sportdiscipline;
En als afsluiter een selfie die je kon nemen in een decor in de afdeling van het wielrennen!! De foto werd je toe gemaild! Leuk toch!
En uitrusten van het slenteren van cartoon naar cartoon kan in de gezellige cafetaria .. Daar kom je altijd wel iemand tegen die je kent, zo ook deze keer. Een hartelijk weerzien met bekenden na zo’n lange tijd . Zeker omdat de cafetaria héél lang dicht was.
Daarna door de regen terug wandelen naar de auto die we niet meer kwijt konden op de ruime parking van scharpoord maar een eind verder in de Meerlaan. Een regenachtige dag die leuk was ingevuld.
Omwille van corona gaat het cartoonfestival niet door in een tent op het strand van Heist maar gedeeltelijk in openlucht rond het Zegemeer , in de tuin van het cc.Scharpoord en in verschillende zalen van het Scharpoord zelf.
Dit jaar staat het festival in het teken van iedereen kampioen. Nieuw is dat het festival een tekenaar extra in de verf zet. Die eer valt cartoonist Lectrr te beurt. Lectrr is de artiestennaam van Steven Degryse, een Belgische cartoonist, columnist en striptekenaar.
De Cartoons buiten aan het Zegemeer ben ik gaan bekijken. Maar ik ben er niet meer toe geraakt om binnen verder te kijken. Er komt een moment dat je “verzadigd” bent en daarenboven moest je om binnen verder te kijken reserveren. Heden is die reservatie voorwaarde afgeschaft en kan je mits de nodige afstand vrij binnen gaan .Dat doe ik beslist nog vòòr 29 augustus want dan sluit het festival..
Een kleine greep van de cartoons die ik buiten zag:
In de tuin van scharpoord is er nog een tentoonstelling nl de World Press photo. Ik was onder de indruk van die foto’s die een duidelijk bericht de wereld insturen.
Cartoons in openlucht: Langs het zegemeer zijn panelen opgesteld en ondertussen heb je een mooi zicht op het zegemeer en La Réserve..
Ideaal om tussen twee buien door te gaan kijken !!
Terwijl de bewoners in verschillende provincies verleden week slachtoffer zijn geworden van overvloedige regens met overstromingen voor gevolg en met veel materiele schade en menselijke ellende, zagen wij aan de kust geen spetter water vallen.
Deze week kreeg de kust in veel mindere mate ook last van overvloedige regen en hevige maar korte onweders. Bij wie het water binnenstroomde is er schade . Maar in niets te vergelijken met de mensen die overspoeld zijn geworden door water en modder en velen ook alles kwijt zijn.
Ik was gisteren bij vrienden en vanuit hun appartement zag je door de felle regen de zee in een waas alsof het mistig was, zag je vaag de contouren van de haven in Zeebrugge en op een bepaald ogenblik stroomde het water vanop de zeedijk naar het strand toe!
Een eenzame wandelaar op straat en geen volk op het strand!
Maandag was er een bang momentje dat het water boven de deurdorpel ging komen en in de tuin achteraan ontstond er naast het zwembad een vijvertje. Je zag het water in het gras stijgen en in het tuinhuis kwam het water uit de vloer.
