Gisteren beloofde ik om van dit grote kerkhof beelden te tonen. Het is een  indrukwekkende begraafplaats en ook erg bekend.  In het kader van Open Monumentendag kon je je inschrijven voor een bezoek met een gids. Hier was dat wel een pluspunt. Als je niet al te veel weet over de gebruiken die er waren  op oude begraafplaatsen  en de symboliek van de grafstenen krijg je toch een héél ander beeld hoe het er vroeger aan toe ging en waarom bepaalde graftekens geplaatst zijn.

De bevolking protesteerde aanvankelijk om de overledenen buiten de stad te laten begraven. Deels uit praktische overwegingen want wie bezat in die tijd een vervoermiddel?  Dus zij die geen vervoermiddel hadden dienden de kist te voet naar deze begraafplaats te brengen. Daarom zie je bij de oude grafmonumenten dat het allemaal begoede burgers waren. Die grafmonumenten waren niet alleen groot  maar toonden ook erg veel symbolische kernmerken .
Dat ging van obelisken ( Napoleon had een voorkeur voor Egyptische symbolen en de burgerij volgde) tot sarcofagen ( de overledenen werden wèl in de grond begraven niet in de sarcofaag),  kerkgebouwen …

Veel grafmonumenten zijn begroeid met mos en witte korstmos. Deze mogen niet verwijderd worden omdat ze ten eerste de grafstenen beschermen tegen erosie en anderzijds  toelaten dat zeldzame planten er tot leven komen. Zo zie je overal varens tussen de graven verschijnen ontstaan door de mossen. Bij het binnenkomen door het poortershuis staat een plakkaat dat er hier nergens pesticiden worden gebruikt!!

Op de grafmonumenten zie je terugkerende elementen zoals de zandloper(kan door vleugels vergezeld zijn. Soms zijn het 2 dezelfde vleugels en soms met 2 verschillende vleugels, van een duif en een vleermuis. Dit symbool verwijst naar de vluchtigheid van het leven en het verder gaan van de tijd.
Twee handen die als het ware uit elkaar glijden(symbool van de liefde die over de dood blijft bestaan of van de scheiding die door de dood tussen de geliefden is ontstaan).
De  vlam en de fakkel en het doodshoofd( symbolen die verwijzen naar het uitdoven of het einde van het leven en de vergankelijkheid).
De slang die in zijn eigen staart bijt en zo een cirkel vormt tref je op veel grafmonumenten aan : symbool van het eeuwig durende of  de wedergeboorte.
De urne zie je op veel grafmonumenten, de urne alleen of bedekt met een sluier : symbool van respect.
Een anker: symbool van stabiliteit, trouw en hoop
Op het kerkhof vind je veel klimop en dit mag niet verwijderd worden! Klimop is een eeuwig groene plant en een oud Keltisch symbool. Het verwijst naar de cyclus van de dood en de heropstanding en de eeuwigheid.
Op dit kerkhof is er een graf waar de klimop zo gewoekerd heeft dat het nu een boom is en ergens onderaan zie je met moeite een grafsteen! De overledene was destijds schilder aan het hof van Willem I. Ik heb er geen foto van want ik wist niet wat ik precies moest fotograferen!
Dan heb je ook nog de symbolen van het beroep dat de overledene tijdens zijn leven heeft uitgeoefend.

Een deel van het kerkhof is voorbehouden voor de geestelijken die in scholen,ziekenhuizen … gewerkt hebben. Indrukwekkend om al deze kleine kruisjes samen te zien staan.

Er is ook een geuzenafdeling waar mensen die niet katholiek waren werden begraven zoals de protestanten die indertijd een hele kolonie vormden in Brugge.
Ook een gedenksteen voor Duitse soldaten  uit wereldoorlog I en II. De stoffelijke resten zijn lang geleden al overgebracht naar de Duitse kerkhoven in de Westhoek.

Er is ook een ossuarium waar de stoffelijke resten  uit de oude grafmonumenten die worden verder verkocht worden ondergebracht. De gids vertelde dat het hoofdzakelijk schedels en grote beenderen waren die gevonden werden in deze eeuwenoude grafmonumenten.

Het is een uitgebreid log geworden  maar de gids wist ons van het begin af te boeien met de verhalen rond deze grafmonumenten.
Ik hoop dat het jullie lezers ook wat kan boeien. De weetjes komen van de gids en van een site over kerkhoven en de betekenis van de symbolen op internet.

… Hier een deel waar de geuzen werden begravengraf van Achille Van Acker Het perk waar de geestelijken werden/worden begraven. … … … … Een enorme tombe van een liberale burgemeester die gelovig was: Een kruis op het hoofdeinde.
Liberalisme en katholicisme gingen niet samen vroeger!! Het graf van Guido Gezelle. Weinig ijzeren kruisjes Dit is enkel een gedenksteen van een priester.
De vrouw zit tegen een afgebroken pilaar. Haar man is overleden.Met mos overgroeid. Niets is nog leesbaar.
Maar het mag niet gekuist worden! Dit grafmonument valt op  door zijn lettergebruik.
De nieuwe eigenaars hebben een tekst  erop laten beitelen.
Alleen de letter N is geschilderd.
Gebeitelde letters slijten af en Nooit zou in de toekomst Ooit kunnen worden.Een kerk als grafmonument … … … Ook een opnieuw gebruikt grafmonument. Klimop dat niet mag verwijderd worden! Hier ligt een bekende dokter uit Brugge met zijn vrouw begraven.
Hij gebruikte het familiegraf van de voorouders van zijn vrouw en liet er witte kruisjes op zetten
van al de vroeger overleden familieleden.
Pickery een bekende beeldhouwers familie Het kleine  grafmonument is over gekocht en 1 persoon is er begraven.
De naam van de tweede persoon( nog in leven) staat er al op.In het midden een afgebroken obelisk: het afbreken van het leven. …Hoofdman van de schuttersgilde St Joris

Deze grafsteen is 150 jaar oud en de man heeft jaren vòòr zijn overlijden
moeten pleiten om dit als zijn grafsteen te mogen gebruiken!

Gisteren had ik samen met mijn oudcollegaatje, ach laat ik haar maar bij naam noemen dat klinkt anders zo stijf. De tijd dat we collega’s waren is allang voorbij , we zijn met de tijd vriendinnen geworden. Dus opnieuw : ik deed gisteren een wandeling met Julia. Ik had tegen haar al gezegd dat ik eens een wandeling in de winkelstraat wilde doen. Dat komt er zelden van. Meestal rij ik met de fiets of met de auto tot waar ik boodschappen moet halen en dan rechtsomkeer naar huis. Nu wilde ik eens etalages bekijken en dat leek me wel leuker met twee dan alleen..

De bedoeling was eens  proberen of  die knie bestand was om een uurtje te wandelen. Dat lukte aardig en ondertussen kon ik een paar boodschappen meepikken. Op het einde van de Lippenslaan werd er even gerust  en dronken we een koffietje. De terugweg verliep ook vlotjes.
s’ Avonds toch nog een ontstekingsremmer genomen want je weet het maar nooit dat ik deze morgen weer kreupel zou lopen. Gelukkig niet , alleen mijn kuit was nog een beetje weerbarstig wellicht ook door het verkrampt lopen van de laatste dagen en ook wat stijf van het vele stilzitten ,hahaha!

Dus kon ik vandaag toch nog eens een wandelingetje doen 🙂  en het weer liet het ook toe. Voor een keertje geen regen !
Het was vandaag Open Monumentendag en de schoolvriendin die ook gidst was vandaag op post in het Brugs Kerkhof ,officiële benaming is Centrale begraafplaats van Brugge.

 De eerste teraardebestelling op dit kerkhof  gebeurde op 13 februari 1787.  Het decreet van 26 juni 1784 van keizer Jozef II bepaalde onder meer dat niemand nog in een kerk of binnen de stad mocht begraven worden. Het stadsbestuur van Brugge kocht daarom een terrein aan in de randgemeente Assebroek en richtte het in als begraafplaats. Dit kerkhof is erg groot  en de oude grafmonumenten zijn bewaard gebleven . Er is ook  een nieuw gedeelte waar de gangbare grafzerken de plaats hebben ingenomen van de grote ,soms pompeuze  grafmonumenten die veel symboliek meekregen!

Maar daar toon ik jullie morgen meer van. Ik wil de foto’s eerst nakijken!

De weg met de rijen bomen vòòr de ingang van het kerkhof loopt door als centrale laan achter de ingang ( het poortgebouw )van het kerkhof tot aan het grote kruis achteraan.