…zo noemen ze in Sluis de jaarlijkse rommelmarkt die plaats vindt de eerste zondag van juni .Ongeveer 250 kramen staan naast elkaar en vormen samen een looproute van 2,5 kilometer langs de Damse Vaart. Altijd de moeite om daar eens te lopen slenteren. Het weer viel mee al was de wind ,die ons nu al een hele tijd geselt , koud zeker als de zon even achter de wolken verdween. Dat merkte je ook aan de lege kraampjes die de hele dag in de schaduw stonden. De “bewoners” waren reeds vertrokken in de vroege namiddag.
Het was druk , maar een gezellige drukte. Niemand had haast en je wandelde langs de vaart tot aan het bruggetje waar je dan over kon om langs de andere zijde terug te keren. Op de vaart een paar pedalovaartuigjes die vervolmaakten de vakantiesfeer!
Je wandelde ook langs de Steenen Beer , de restanten van de Westpoort van Sluis om terug te komen in het centrum van Sluis.

Klik op de foto’s om te vergroten.

Het binnenkomen van Sluis was die dag verboden terrein voor auto’s en dat maakte de sfeer nog eens zo gezellig!

Het aanbod op de kraampjes was groot en verzamelaars van bepaalde zaken konden er zeker hun gading vinden. Zo waren er de wijwatervaatjes en de wandelstokken waar er erg dure tussen zaten( 150 euro vind ik toch wel duur voor een mooi bewerkt exemplaar). Waar is de tijd dat velen Hummeltjes spaarden. Hier kon je ze voor een fractie van de originele prijs kopen met certificaat van echtheid. Zo’n bergère stoel vind ik altijd al mooi. Heb de prijs maar niet gevraagd 🙂
Je garderobe kon je hier ook wel aanvullen , voor groot en klein. De bakken en dozen met platen hadden veel aantrek.
Toen zag ik verschillende snijboon machientjes . Kostprijs 7 euro en dat is zeker zijn p rijs waard. Heb er zelf nog eentje van mijn moeder . Die plastiek gevalletjes deugen aan geen kanten en ik ben maar wat blij dat ik zo’n stevig snijmachientje heb . De mijne is in het rood.
Opvallend waren de houtsnijwerk beelden van negerfiguren .

Onder toeziend oog van zijn ouders verkocht een kleine jongen mooi gesneden schijven hout. En hij kon er wat van om zijn waar aan te prijzen. De omstaanders kochten voor het plezier alleen om hem bezig te horen schijven hout. Zelf heb ik er eentje gekregen bij het huwelijk van een kleindochter als aandenken. Zij hadden er hun namen en huwelijksdatum ingebrand. Wordt bij mij gebruikt als onderlegger voor een bloemetje .
Die strijkijzers doen me aan mijn moeder denken. In de winter warmde ze zo’n strijkijzer op de kolenkachel en wikkelde die in een dik doek. Op die manier werd het bed opgewarmd voor mijn broer en ik gingen slapen. Ik heb mijn moeder nog weten de was strijken met zo’n ijzers. Ik heb er een vijftal geërfd van haar.
Wie haalt het tegenwoordig nog in zijn hoofd om zo fietszadel te kopen. Gegarandeerd heb je na een fietstocht een blaar op je gat!

De poppen om poppenkast te spelen waren allemaal mooi . Of ze verkocht raakten betwijfel ik. De vraagprijs lag nogal hoog of je moet een echte verzamelaar zijn.
Ik heb nog geweten toen mijn kinderen ook eens op een rommelmarkt stonden dat dergelijke valiezen zoals ik ze daar zag staan in een mum van tijd verkocht waren. Die rage lijkt voorbij. Ik zag verschillende kraampjes met zo’n valiezen.
De hoeden konden me wel bekoren. Ze waren allemaal nieuw. Wellicht een zaak die stopte. Iets voor toneelgezelschappen ? Het is al lang geleden dat ik bij speciale gelegenheden een hoed droeg . Ik heb nog een sportief hoedje gedragen om naar mijn werk te gaan in de winter.
Ik werd wat weemoedig toen ik al die ere medailles zag. Er zal toch iemand fier geweest zijn wanneer hij een eremedaille opgespeld kreeg. En nu liggen die te grabbel op een rommelmarkt. Mijn vader kreeg er ook een paar maar die liggen bij de familieboeken die de oudste zoon heeft aangelegd.

Er was nog zoveel te zien maar ik zal het hier bij laten.