Eindelijk echt Lente..

Het is lang wachten geweest maar eindelijk wordt het aangenamer weer. Hoewel het ‘s morgens en ‘s avonds nog erg fris kan zijn is het overdag toch aangenaam sedert die Noordoosten wind wat is geluwd. Het doet mijn moraal ook goed want een beetje goed weer had ik wel nodig.
De tuinman die ik nu al jaren ken heeft me ook wat geholpen om me wat moed te geven. Ik zag het niet zitten om de tuin in mijn eentje zomer klaar te zetten. Hij bracht dinsdag iemand mee (die ik niet eens moest betalen ) en zette in 5 uur de tuin helemaal klaar: struiken snoeien, gras afrijden , verticuteren , nog eens gras afrijden en nog eens verticuteren. Boordjes fatsoeneren en alles opruimen en meenemen naar het recyclage park. Ik wist niet wat me overkwam. Dat heeft deugd gedaan hoor. Dank je wel mannen ( de tuinman is nog verre familie van me zo bleek bij de eerste kennismaking een paar jaar geleden). Hij voelde zich een beetje schuldig omdat hij vroeger in het voorjaar telkens moest afzeggen omdat het iedere keer slecht weer was en nu was het in één keer allemaal gedaan in héél wat betere omstandigheden.
Ik kan nu de maand mei met een gerust hart ingaan en meedoen met de actie ” Maai mei niet” klik

Vandaag heb ik de bloembakken klaargezet om om op de vensterbanken te zetten. Maar toch nog even afwachten of de nacht temperaturen nog zo laag gaan dalen. Even de ijsheiligen afwachten lijkt me het beste. Heb al te veel meegemaakt dat één nachtje vorst de plantjes fataal kunnen zijn. Zoals de bloesems van het appelboompje die na één nachtje vorst al twee jaar na elkaar allemaal afvielen. Nu staat die prachtig in bloei. Hart vasthouden!!

Nog wat rond gepeuterd in de tuin en wat foto’s gemaakt en dan genoten van het zonnetje .Deze morgen een cataract ingreep gehad en moest het wat rustig aan doen ( dat stond me al lang te wachten maar door de operatie in december is dat vooruit geschoven). Volgende week is het andere oog aan de beurt.

Dat is genieten als je even rondloopt en dan heb ik alle plantjes niet eens op de foto gezet… ….

Lenteweer

Was het op 1 mei in de voormiddag nog frisjes , dan was de koude wind in de namiddag ” gevallen”. Ik reed met één vriendin naar een Brugse vriendin om daar een wandeling te maken. Mooi zoals de natuur rondom in bloei stond van de bloeiende bremstruiken , gouden regen , de grasvelden vol madeliefjes, de bloesemstruiken , de talloze boshyacinten en ik spotte er ook een paar roze tussen…….

We dronken samen iets op de kinderboerderij de Zeven Torentjes. Het was er erg druk , de terrassen voor en achteraan zaten stampvol. Grote families met kinderen , misschien al een communiefeestje ? We namen dan maar plaats in de binnenruimte waar alle deuren openstonden en je het gevoel had dat je toch buiten zat.

Het leukste was wel hoe al die kinderen klein en groot in de speeltuin rondrenden en hoe de allerkleinsten met de ouders op het domein wandelden tussen de schaapjes , kippen, geiten, konijnen… Altijd mooi om die verwondering en bewondering van de kinderen te zien en zeker als er ook jong leven ronddartelt zoals de geitjes. Zelf loop ik graag ook eens tussen al die dieren ( ja wat wil je ik bracht alle vakanties als kind doorbracht op een boerderij) maar één vriendin zag het niet zitten. Dus deed ik het ook maar niet. Maar toch een paar fotootjes terwijl ze op me wachtten.

Een fijne wandeling zonder franjes maar heel gezellig. Meer moet dat niet zijn zoals op die zonnige 1 mei dag !

De Lente komt eraan…

…en dan kriebelt het om aan een nieuw seizoen in de tuin te beginnen. En hoe begin je eraan? Juist, niet met vol gas in de tuin te springen maar om eens naar een tuincenter te gaan en kijken wat er al allemaal wordt aangeboden van bloemen en planten . Kwestie van ideetjes op te doen , niet zozeer om alle bloembakken op te vullen. Wie weet komt er nog een vorstprik en kan je opnieuw beginnen.

Intratuin is een bloemencenter in Maldegem en daar vind ik soms toch een ander gamma van bloemen en planten dan de andere in de nabijheid gelegen tuincentra. Bij de ingang stonden er opvallend veel kleurige draaimolentjes. Altijd mooi om tussen de bloemen in de tuin te steken. Ik heb er zelf een paar maar heb ze voor de winter binnen bewaard.

Een hele zaal vol met kortstelige dahlia’s, ranonkels en natuurlijk viooltjes in alle kleuren , groot en klein. Ik heb me beperkt tot wat viooltjes om een paar bloembakken aan de voorzijde van het huis te vullen en vaste planten om de bloemperken eens te vernieuwen.
Het is opvallend hoe veel “ouderwetse” planten weer worden aangeboden. Planten die in onze contreien goed groeien en bloeien en een tijdje “uit de mode “waren. Denk maar aan de hortensia die een tijdlang ouderwets waren in je tuin want het moesten allemaal rododendrons zijn. Maar deze planten gedijen niet in kleigrond en hebben een zonnige en beschutte plaats nodig. Ik woon wel dicht bij de zee maar hier is het echt al kleigrond en de zilte lucht verdragen ze ook al niet zo goed. Ja we hadden indertijd rododendrons en zelfs plantgaten gemaakt gevuld met bosgrond. Het heeft niet geholpen. Ik heb toen hortensia geplant tegen de zin van mijn man (toen dit nog ouderwetse planten genoemd werden). Kijk nu maar hoe het kan veranderen en hoeveel varianten er op de markt aangeboden worden.

Vroeger vond je praktisch in elke tuin de Muurbloem. Een heel dankbare plant die heel lang bloeit ( en zichzelf uitzaait) . Ik ben een paar jaar geleden op zoek gegaan en heb in dit tuincenter de plant gevonden. Ondertussen heb ik al andere kleurvarianten op de kop getikt. Momenteel nog niet in bloei ,maar ik zet hier een foto van internet van de meest gangbare kleur.

In het tuincenter weet ik al jaren een papegaai in de afdeling van dierenvoeder op een stok zitten. Hij kan vrij rondvliegen maar tot nu toe heb ik die nog nooit zien rondvliegen. Een dame was hem aan het aaien en dat vond hij blijkbaar héél fijn. Na een poosje spreidde hij zijn vleugels wijd open en zijn geschreeuw leek meer op kwelen. Grappig. Die mevrouw kwam regelmatig naar het tuincenter om de papagaai te strelen, vertelde ze mij.

In dit tuincenter is ook een soort interieurafdeling en deze keer was het thema Pasen! Ik heb me niet laten verleiden . Ik zal eens de doos met paasgerief van de zolder halen 🙂

Toen was het tijd om huiswaarts te keren met toch wat bloemen en plantjes maar met een hoop ideetjes om de bloembakken eens anders op te vullen en met vaste planten om de bloemborders een update te geven. Maar nu eerst de tuin klaar zetten voor een hopelijk lang en mooi seizoen!

Tussendoortje bis

Ik dacht dat de meeuw tevreden was -toen die een paar dagen terug zo aan het krijsen was- omdat het gras gemaaid was en het zo lekker rook .
Vergeet het maar ! Het gekrijs had een heel andere reden. Kijk maar naar de foto’s die ik deze namiddag gemaakt hebt. Normaal moesten er nu drie meeuwen op de schoorsteen zitten maar eentje vond Mr Meeuw al genoeg en met een luid gekrijs joeg hij de andere meeuw weg. Ik had niet de tijd om dit spektakel vast te leggen. Want de weggejaagde meeuw probeerde nog er bij te komen zitten.
Die twee hebben dan lekker zitten genieten van het zonnetje.
Ben benieuwd wat ik morgen op die schoorsteen ga zien…

.

Een tussendoortje !

Omdat ik het zo leuk vond!

Tijdens de wintermaanden zijn er praktisch geen meeuwen te zien in mijn tuin.
Maar op een morgen zat een grote meeuw op de schoorsteen . Ik denk dat het dezelfde is die altijd op deze schoorsteen komt zitten.
Hij keek strak vooruit , een keer naar links, een keer naar rechts en zette dan zijn keel open met een gekrijs van je welste!
Wellicht was hij akkoord dat het gras voor de eerste keer gemaaid was. Het rook ook zo fris 🙂

Herinneringen

Voorzichtig kondigt de lente zich aan de kerstroos begint te bloeien, een gazania vertoont al opnieuw een bloem, de winterjasmijn toont zijn gele bloemetjes( niet zo overdadig als andere jaren want is eens serieus gesnoeid ,de skimmia staat vol knoppen en de sneeuwklokjes vertonen ook al hun witte kopjes!

Maar daar wil ik het nu niet uitgebreid over hebben , al stemt me dat blij want nu de dagen zo dikwijls grijs en grauw zijn brengen bloemen toch wat kleur en is het tevens een teken dat de lente niet al te lang op zich zal laten wachten.

De hele week al staat het nieuws bol van de me-too- en andere schandalen in deze sfeer…. En dat roept bij mij ook veel herinneringen op.
Nù wordt er over gesproken maar toen ik jong was werden dergelijke toestanden verzwegen. Ik heb geen erge feiten meegemaakt maar toch erg genoeg om er zoveel jaren later nog een wrang gevoel bij te voelen als ik er aan terug denk. Nu kan ik er over spreken/schrijven maar toen niet of het werd afgedaan met zo weinig mogelijk woorden en je moest er zelf niet meer over beginnen. Het gevoel dat het jou schuld was bleef hangen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik was een jaar of zestien . Ik moest af en toe naar de bakker om brood als mijn moeder uitwerken was. Zoals de meeste mensen toen had mijn moeder ook haar vaste bakker , dus ging ik ook naar die bakker. Meestal was het de vrouw van de bakker die in de winkel de klanten bediende. Maar soms was het ook de bakker zelf. Aanvankelijk had ik er geen erg in maar zo af en toe zei hij dat ik een knap meisje was. Ik lachte even maar vond het wat vervelend dat hij dat bijna iedere keer zei. Op mijn 16de was ik eerder een verlegen puber en glimlachte ik eens schaapachtig. Je kan een tiener uit die tijd niet vergelijken met meisjes van 16 jaar nu. De meeste zijn al veel volwassener. Ik behoorde nog tot de jongeren die opgevoed werden met “zwijgen en luisteren wat oudere mensen zeggen. “

Maar het werd alsmaar erger tot hij vroeg of ik geen fotomodel wilde zijn voor een fotograaf die hij kende. Hij zou mij vergezellen. Daar heb ik wèl op gereageerd en gezegd dat ik dit niet ging doen . Maar bij volgende keren begon hij daar opnieuw over en drong aan dat die fotograaf mooie foto’s kon maken van mij. Toen heb ik feller gereageerd en gezegd dat hij moest ophouden met die voorstellen zo niet ging ik zijn vrouw inlichten. Hij krabbelde wat terug en vroeg of ik dit toch niet aan zijn vrouw wilde vertellen. Ik heb dit ook nooit verteld aan mijn ouders maar ik probeerde zoveel als mogelijk niet naar deze bakkerij te gaan. En het lot hielp me ook een beetje omdat ik toen naar de middelbare school ging in Brugge. De bakkerij bestaat nog maar jongere mensen hebben destijds de bakkerij overgenomen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Na de middelbare studies ging ik naar Kortrijk studeren waar ik het diploma voor Sociaal Adviseur behaalde.( één jaar langer studeren dan voor maatschappelijk assistente ). Ik moest een eindwerk maken over het probleem van de ongehuwde moeder en haar kind. Een aartsmoeilijk onderwerp in die tijd omdat dit probleem zoveel als kon weggemoffeld werd. Er waren 7 instellingen in héél België waar zwangere meisjes konden opgevangen worden. Geen enkele instelling wilde meewerken aan mijn project. De school stelde voor om dan een vergelijkende studie te maken tussen België en Nederland. Zoals elke student had ik een studiebegeleider, een professor sociologie. Op afgesproken tijdstippen kwamen we samen om de stand van zaken te bespreken. Het was een hele rit om telkens naar Kortrijk te reizen en er werd afgesproken dat ik naar Brugge zou komen waar de professor woonde. De ontmoeting en bespreking gebeurde telkens in het buffet van het station( die is al heel lang gesloten). Een win-win voor allebei.
Ik moest ook een reis ondernemen naar Den Haag waar ik informatie kon bekomen in een centrum die de begeleiding van ongehuwde zwangere meisjes opvolgde. Het was te ingewikkeld om documentatie op te sturen en dit Centrum stelde voor om persoonlijk te komen om alles door te spreken en dan documentatie mee te geven. Een dag en uur werd afgesproken.
O wat een toeval de professor moest die dag in Amsterdam zijn voor een congres en we konden een groot deel van de treinreis samendoen en ondertussen de stand bespreken van mijn proefschrift en ook wat ik in het Centrum moest vragen. Ik kon logeren bij een tante in Voorburg (eigenlijk geen tante maar de vroegere kotmadam van mijn vriend ( later mijn echtgenoot).
Onderweg stelde de professor ineens voor om met hem mee te reizen naar Amsterdam . Hij zou me de stad laten zien en daarna kon ik de andere dag toch nog naar Den Haag gaan. Ik was perplex want dat had ik niet zien aankomen. Een man van middelbare leeftijd die zich op school en tijdens de besprekingen voor mijn proefschrift altijd heel correct had gedragen. Ik voelde me in die trein echt in de val gelokt en ik was van mezelf overtuigd dat ik nooit aanleiding had gegeven .
Ik heb dat vlakaf geweigerd en was zo verontwaardigd dat ik toen gezegd heb dat ik zijn hulp voor mijn proefschrift niet meer nodig had . Hij probeerde me nog te overhalen en maakte zich zelfs kwaad. Ik ben uit de trein gestapt in Den Haag en hij is verder gereisd naar Amsterdam naar zijn zogenaamd congres.

Ik zat wel in de puree met dat proefschrift dat ik in mijn eentje verder moest afwerken zonder enige bijsturing van wie dan ook. Ik vreesde er echt voor dat ik niet zou slagen want…die professor zat in de jury. Hij heeft het woord niet genomen na mijn mondeling verslag en geen enkele vraag gesteld aan mij. De vragen kwamen van de andere juryleden. Eén persoon vroeg of ik dit werk alleen gemaakt had. Ik heb hierop heel uitdrukkelijk gezegd “helemaal alleen” en strak gekeken naar de professor.
Ik was geslaagd en heb daarop onmiddellijk de zaal verlaten zonder dat nog iemand iets kon zeggen tegen me. Ik trilde van kop tot teen van de zenuwen en opgekropte woede en vreesde in tranen uit te barsten . Ik heb dit later enkel eens verteld aan een collega die hem ook kende van school. Zij had geen negatieve ervaringen gehad.
Jaren later heb ik die professor nog eens terug gezien in het kader van mijn werk. Hij was vriendelijk tegen mij en ik was beleefd tegen hem. Was dit feit dat me zo had aangrepen een fait divers voor hem ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

wordt vervolgd

Op zoek naar planten ?

Toen ik uit het ziekenhuis kwam ging ik de hele wereld verslaan ! Zucht,  het werd eerst nog een paar weekjes rustig aan doen, even rondlopen en uitgeput terug in de zetel onder een dekentje. Maar na een paar weekjes wilde ik toch de wijde wereld weer in en het eerste wat ik toen gedaan heb is naar de vergroting van de zwingeul gaan kijken die pas in maart van dit jaar was opengesteld. Ik heb er toen een logje over gemaakt. Een kort  tripje maar het was een grote stap voor mij na al die maanden afzien.

Mijn vriendin was altijd bereid om mee te gaan met mij op die korte uitstappen. Ik voelde me helemaal niet zeker bij het stappen. Komt van de narcose zeiden ze en ook van de erg schommelende bloeddruk. Erge moeheid kon me zo overvallen dat ik er werkelijk moest bij gaan zitten. Eigenlijk bleef ik beter thuis , maar dat maakte me zenuwachtig want ik voelde me niet meer zo ziek en ik wilde vooruit. Genezing kan je echter niet forceren…

Het was bijlange nog niet de tijd om uit te kijken om bloemen aan te schaffen voor de tuin. Maar sommige bloemencentra zijn zo mooi dat je er gemakkelijk kan in rondkuieren zonder planten te kopen. Dat deden  mijn vriendin . In mijn omgeving zijn er wel een paar van die centra en die zijn zo mooi ingericht en zeker met het voorjaar en Pasen in het vooruitzicht

  

 

 

Hoewel het nog veel te vroeg was om planten te kopen voor buiten, kon je toch al heel wat uitkiezen. Ik heb toen enkel gekeken want ten eerste liet het weer het nog niet toe om buiten te werken en ten tweede kon ik dat zelf nog niet aan. Maar kijken kon wel en dat hebben we dan ook gedaan. De aankopen zijn veel later gedaan én toen kon ik die zelf al planten : nu een beetje en dan een beetje 😉

   

 

 

1Mei !

 

 

 

 

…’t Is mei, mei mei
Wat een gevoel
’t Is mei
Dat scheelt een heleboel
En ik dans met stoel en al in de zon en plein publique
En de hele wereld is muziek…
 (een fragment uit een liedjes tekst van Toon Hermans)

 

Boshyacinten

Ik moet geen reis ondernemen om ergens in een bos de bluebells te bewonderen. Ik heb er zelf genoeg in de tuin staan : langs de voorzijde , opzij en langs achter . Elk jaar opnieuw zijn ze daar weer . Elk jaar komen er meer en meer bij. Elk jaar kleuren ze opnieuw de tuin met hun blauwe wiegelende kopjes. Werk heb je er niet aan als je die eenmaal in je tuin hebt. De knollen kruipen elk jaar dieper in de grond en eenmaal de bloemen uitgebloeid zijn trek je de stengel met de uitgebloeide bloem uit. De knol laat je gewoon zitten. Ik heb ervoor gezorgd dat er op dezelfde plaats andere bloemen  aan de beurt kunnen komen. Nu is het nog volop genieten.

 

PS: En paar jaar terug was ik met de kleinkinderen een paar dagen met vakantie in Frasnes( le Pays des Collines) waar de vroegere buren een vakantiewoning verhuurden. Zij hadden ons aangeraden om een stuk bos niet zover van de woning te bezoeken. Dat hebben we gedaan. Ik plaats hier enkele foto’s van dit  bos waar geen paadjes waren en we voorzichtig tussen de bloemen stapten! Grandioos zicht!