Deze week kreeg ik ’s avonds een berichtje van de kleinzoon ” oma mag ik morgen komen?” Tuurlijk mocht hij komen en zo startte de vakantie van de kleinzoon bij oma. Eerst nog even uitrusten van de examenstress en dat doet hij blijkbaar graag bij oma( ’t is niet de eerste keer) . Daarna worden er plannen gemaakt om met vrienden op stap te gaan, misschien kamperen. En in de maand augustus wordt hij jobstudent in het ziekenhuis in Brugge.
Zo gingen we dinsdag aan zee wandelen. Het was frisjes en er waren niet zo veel wandelaars op de zeedijk.
Op zee zagen we welgeteld één zeilschip. Verlaten stranden met ingepakte strandmateriaal en op elkaar gestapelde strandzetels, een gesloten lifeguard container die de redders gebruiken ,lege strandzetels in een strandbar en ook andere strandbars hadden hooguit een paar klanten, zelfs de mini gocart had niet veel werk.
De zomer moet nog op gang komen en dat is in feite elk jaar zo . De grote drukte begint pas half juli. Tenzij het weer wat meewerkt dan kan je al van begin juli de weekends op de koppen lopen.
Treurig zicht als je ziet hoeveel werk er al is gemaakt om de toeristen te ontvangen en je ziet bijna geen mens aan zee.
Naar de Lekkerbek toe zie je de duinen flink begroeid met helmgras en ja de honden mogen momenteel overdag niet meer op het strand lopen enkel nog richting ’t Zwin. Overal in de duinen bloeien de wilde roosjes. Het was al een hele wandeling tot we op de zeedijk ter hoogte van de strandbars kwamen èn de plaats waar de beeldenroute begon.
Wrakhouten kunstwerken in één van de strandbars.
De bedoeling van de wandeling was ook een paar kunstwerken gaan bekijken ( 20 in totaal) die tijdens de zomermaanden op de zeedijk geplaatst worden.
Dit jaar is het de 28ste editie van Sculpture Link en zijn het de sierlijke beelden van Nicolas Lavarenne met als thema ‘ Veerkracht’ die over de hele lengte van de zeedijk opgesteld staan. Ik heb ze telkens tweemaal gefotografeerd omdat ze best vanuit verschillende standpunten te bekijken vielen.
Bij verschillende galeries staan ook beelden buiten zoals :
Frozen Wave 
“een zitbank” 
“jongen tussen eenden” 🙂 
De hele zeedijk afwandelen zagen we beiden niet zitten want we moesten ook dat hele eind terugwandelen tot waar de auto stond. Ik wandel op een andere keer dan weer verder tot ik ze alle 20 heb gezien .
En juist toen we in de auto stapten voelden we al de eerste spetters van een volgende bui. Zo hebben we letterlijk tussen twee buien “droog” kunnen wandelen.
Als afsluiter nog een foto van een juwelierszaak die zijn etalage aan de buitenkant met droogboeketten had versierd en zo een zonnig tintje gaf aan een grijze regendag !