Ik had een beetje tijd nodig om te wennen dat Vlekje hier niet meer is. Ik heb haar verschillende manden , kussentjes, dekentjes , etens-en waterbakken opgeruimd. Het lijkt allemaal niet veel en het is niet groot maar toch zijn er nu veel lege plekken in huis . Ik had  de eerste dagen het er erg moeilijk mee. Onbewust keek ik waar ze wel kon zitten of luisterde ik of ze niet miauwde.
De twee “buiten” poezen ( geen zwerfkatten , die hebben wel een thuis ) kwamen me elke dag bezoeken : de ene zit trouw op afstand te kijken en de andere springt als een gek luid miauwend tegen het keukenraam. Ze lijken het niet te snappen dat Vlekje niet komt kijken. Maar ze zijn beiden allang tevreden dat ze eten krijgen en zitten of liggen dan nog wat na te genieten. Ik vind het leuk dat ze dagelijks eens langskomen ( ik weet ook wel dat het om het eten te doen is , maar toch)

Ik heb mijn gedachten verzet met nog wat in de tuin te werken. Niet lang het was er te koud voor en vandaag voelde de wind zelfs ijzig aan. Dan maar binnenshuis bezig geweest met verstelwerk voor de dochter en voor mezelf lange broeken verkorten. Ik ben gekrompen denk ik  🙂
Om het huis wat op te fleuren heb ik twee takken geknipt van de krulhazelaar en paasversiering aangebracht. Vaas staat op de vensterbank waar  een mand van Vlekje stond. In de hall wat paasgerief bij de planten. Een positieve noot in een tijd dat het bol staat van droevige berichten.