De strijd voor gelijke kansen voor vrouwen en mannen gaat nog steeds door! Het is goed dat we er elk jaar worden aan herinnerd!

Zelf heb ik in het begin van mijn carrière ondervonden dat er verschil werd gemaakt tussen mannen en vrouwen op dezelfde werkplaats.
En niet alleen van mijn collega’s maar ook van de baas zelf. ” Die zou er eens voor zorgen dat ik binnen de zes maanden ergens op een bureautje zou eindigen in de administratie van de gemeente”.
Hij heeft zich lelijk vergist! Hij was allang op pensioen terwijl ik nog steeds mijn zelfde job deed.
Ook de collega’s vonden het niet zo prettig dat een vrouwelijk personeelslid hun rangen vervoegde. Ik was bij de eerste generatie met een hoger diploma dan de meeste mannen toen hadden. Ik kreeg naar mijn hoofd geslingerd dat ik beter voor mijn drie kinderen kon zorgen dan uit werken te gaan en dat ik hen zeker geen lessen te geven had. En dat ik maar beter dialect kon spreken ipv zo bekakt te spreken(  Ik had stage gedaan op verschillende plekken en was gewoon om AN te spreken).
Het pesten ging zo ver dat ik bijna een aanvraag moest doen om carbonpapier ( kopiemachines bestonden nog niet) te bekomen of de oude stylo moest ik afgeven om een nieuwe te krijgen. Ik werd soms aangesproken door de baas met mijn tweede naam Pharailde ,mijn grootmoeders naam.  Op een dag ben ik zo kwaad geworden dat hij ervan schrok en zich excuseerde. Ik zei “mijn grootmoeder noemt Pharaïlde en niet Frilde zoals U telkens zegt.”
Ik werd beschuldigd op eigen houtje kleren te kopen ( moest uniform dragen) zonder aanvraag aan de gemeente. Wat niet klopte. Gezien we maar met twee vrouwen waren kregen we van het Gemeentebestuur een eigen budget.
Het ergste wat me overkwam was dat ik na twee jaar niet vast benoemd werd omdat ik de opleiding niet had gevolgd. Gezien mijn diploma was dit geen vereiste maar was dit zo geregeld door de baas. Ik heb dan een jaar opleiding moeten volgen en pas dan werd ik benoemd. De jaren vóór mijn benoeming hebben gelukkig wel meegeteld voor mijn pensioen. Ook was er een onrechtvaardig loonverschil dat met de jaren weggewerkt werd door toedoen van de Gouverneur van Westvlaanderen die alle vrouwelijke personeelsleden eenzelfde loon wilde zien krijgen als de mannelijke collega’s.

Zo kan ik nog een blad vol schrijven…

Waarom ik dit allemaal verdroeg? Omdat ik koppig was en wilde bewijzen dat ik als vrouw mijn job als maatschappelijk assistente bij de Politie wèl aan kon en omdat ik mijn werk ” de sociale dienst”( zoals iedereen mijn werk noemde) héél graag deed.!
Het is me gelukt : ik heb 36 dienstjaren volbracht .
Toen ik op pensioen ging heb ik van alle mensen op mijn werk een enorme grote kaart gekregen met allemaal wensen erop en ze hadden allemaal een geldsom samengelegd waarmee ik kon kopen wat ik zelf graag wilde hebben. Alle vrouwen ( die er met de jaren zijn bijgekomen)en een paar mannelijke collega’s met wie ik nauw samenwerkte, kregen van de ondertussen nieuwe baas  een namiddag verlof om mij te verrassen met een etentje!

Gelukkig waren de tijden veranderd! Maar die beginjaren vergeet je niet zomaar!