…met mijn gezondheid. Sedert ik begin januari ziek viel  is er om de haverklap iets. Iedere keer dat ik denk “hèhè nu ben ik echt weer de oude “, is er weer iets mis. Ik had de laatste twee maanden veel last van mijn maag en vooral de darmen. Uiteindelijk ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor een coloscopie. Wat bij anderen een dagje ongemak is , is voor mij een soort lijdensweg geweest. Ten eerste gaf ik al dat zoutige water over en voelde me zo ellendig dat de dokter me eerst een baxter heeft gegeven tegen misselijkheid. Toen kon ik weer verder drinken. Gezien ik al een hele week praktisch niet gegeten had  bleek de spoeling vlugger te gaan dan normaal. Het onderzoek op zich gebeurt  onder verdoving . ’s Avonds mocht ik naar huis. De resultaten van het onderzoek waren niet verontrustend. Alleen bleek ik een dikke darm ontsteking te hebben. Dit zal verholpen worden met de nodige medicatie maar is nu nog pijnlijk.
Ook verdwijnt dat suffe gevoel door de verdoving  niet zo vlug.  Ik loop hier als een halve sufkop rond. Wat is het toch moeilijk als je zo gevoelig bent aan medicatie. Ik verwittig telkens de dokter over dit probleem. In elk geval ben ik deze keer nadien niet misselijk geweest want daarvoor bestaan er middelen om dat tegen te gaan. Alleen je moet er om vragen., dat heb ik ook gedaan. Me concentreren gaat niet zo goed en daarbij heb ik pijn bij de minste beweging die ik doe…daarom eventjes geen logjes. Ik zal maar weer gaan slapen.

Het lukt me maar niet ….