Na een ochtendwandeling deed ik nog een avondwandeling. Terwijl vriendin gezellig bleef babbelen met de familie trok ik opnieuw het bos in achter de woning van Nichtje. Zij vergezelde me een eindje om zeker te zijn dat ik me niet van richting vergiste. Want dan zou het wel een héél lange wandeling worden. Dat was de bedoeling niet . Ik wilde gewoon de sfeer van een bos opsnuiven en al wandelend kwam ik een heel stuk lager uit in het dorp zelf waar ons hotel ligt. Even een blik op het kerkhof waar enorme familiegraven liggen  die teruggaan tot de negentiende eeuw ! Dit kerkhofje lag tegen de rotsen aan . Het kleine sobere kerkje waarin Nichtje indertijd is gehuwd zal ontwijd worden en gebruikt worden als een soort gemeenschapshuis.

Vandaaruit begon ik aan de klim terug naar boven langs de straat. Het is niet zover maar ik kwam toch buiten adem aan de woning van Nichtje. Ik vind de huizen die langs deze straat staan altijd zo vrolijk. Ze zijn schots en scheef gebouwd ten overstaan van de straat zelf  en veel van die woningen zijn in kleuren geverfd en in de tuin staan allerhande prullaria.

Tussen de huizen zie je  zo ver het oog reikt landerijen en weiden. Ik nam een afslag een paar huizen vòòr hun woning en zo kon ik de foto maken van het huis dat een eind van de straat af is gebouwd.( foto op een vorig logje) In de wei naast hun woning lopen twee bejaarde paarden , allebei bijna 30 jaar oud. De eigenaars bieden hen een rustige oude dag aan! Bij het terug komen in hun tuin zag ik een klein boompje staan gekregen van de gemeente voor de geboorte van hun kleinkind Léo. Alle kinderen die geboren worden in Echternach krijgen een levensboompje ( een perelaartje). Hun dochter heeft het in de tuin van haar ouders geplant.

wordt vervolgd