Zo daar ooit een blomke groeide
over ‘t graf waarin gij ligt,
of het nog zo schone bloeide:
zuiver als het zonnelicht,
blank gelijk een lelie blank is,
vonklende als een rozenhert,
needrig als de needre ranke is
van de winde daar m’ op terdt,
riekend, vol van honing, ende
geren van de bie bezocht,
nog en waar ‘t, voor die u kende,
geen dat u gelijken mocht!
guido gezelle
Op een miezerige dag einde oktober reden vriendin en ik naar de Centrale Begraafplaats in Brugge-Assebroek. Dit is een héél groot kerkhof waarin je uren kan rondwandelen . Je vindt er oude vergane grafstenen, sommige overgroeid met mos en varens , andere omringd met wilde bloemen die door de stenen groeien. De tijd en soms eeuwen zijn hier voorbijgekomen en bij sommige graven vraag je je af of er nog familie zou leven. Het oudste gedeelte lijkt bevroren in de tijd en tussen bomen en struiken en mos leiden deze graven een eigen leven tot ze zijn opgegaan in de natuur.
Je merkt een evolutie in de tijd: van pompeuze grafstenen, grafkelders en kapellen naar de gewone- en kleine grafzerken en de strooiweide en de muren vol plakkaatjes waarachter een urne staat. Het meest ontroerend zijn de grafzerkjes van kleine kinderen .
Een nieuwe trend is het hergebruik van een graf en dat zie je ook op dit kerkhof waar oude graven opnieuw worden gebuikt. De namen worden niet gewist maar ofwel wordt er een glazen wand gemonteerd met de namen van de nieuwe overledenen ofwel wordt er op de graftombe een kleine zerk geplaatst met eveneens de nieuwe namen op.
Dit jaar zijn we niet tot bij de herdenkingsgraven gegaan van de soldaten. Dat deden we vorig jaar waarvan je hier een verslag kan lezen en bekijken : (klik)
de laan tot aan de ingang 
De groene poort is de doorgang naar het kerkhof 
In de laan zijn stalletjes waar je bloemen kan kopen
tijdens de novemberdagen
De naam is gebeiteld in een arduinen steen:
Centrale begraafplaats
Door de centrale ingangspoort kom je op het kerkhof
Op het einde van deze laan zie je een grote tombe waar de bisschoppen begraven liggen.
Er zijn nog een aantal kapelletjes aan te treffen op dit kerkhof waar hele families een laatste rustplaats hebben.
Op het oudste gedeelte zie je grote grafzerken overwoekerd door mos en varens , soms half vergaan en andere dan weer gesteund met ijzeren staven om niet om te vallen. Bij de meeste graven zie je geen bloemen of enig aandenken van recente datum.
Toch straalt er een zekere rust uit op deze plaats. Je vraagt je af wie er daar begraven ligt en wat ze bij leven gedaan hebben . Of ze een gezin hadden en gelukkig waren…Een plaats om te mijmeren over het verleden.
Op dit kerkhof liggen heel veel zusters, broeders , paters… begraven. Soms krijgen ze allemaal een kruisje( ieder orde had zijn eigen kruisje), soms een gemeenschappelijke zuil of een stenen/marmeren wand met de namen van de overledenen op.
Alfons Wybo
toondichter
ook een hergebruikt graf.
links vooraan een plaket met de nieuwe namen
het hergebruikte graf van Paul De wispelaere.
Auteur en hoogleraar Nederlands
Grafmonument van
G.Gezelle
een nieuw glazen paneel op een hergebruikt graf 
altijd worden er bierflesjes op dit graf gezet. 
kleine nieuwe zerkjes op een oude grafsteen 
een chinees grafzerk.
ik kon de tekst helaas niet lezen!
Bij de grafstenen hieronder ben ik even blijven stilstaan om de tekst te lezen .Tot een vrouw bij me kwam staan en spontaan vertelde dat hier de jongeren begraven liggen die in Cavalese in een skilift zaten en daar uit het leven zijn gerukt door een vliegtuig die tegen de kabelbaan vloog. De schuin lopende tekst symboliseert de kabelleiding! De tekst is veelzeggend : een jonge droom is aan flarden gevlogen. Het hele jaar door staan er frisse bloemen bij al deze jongeren die toen zijn verongelukt. Zij was de grootmoeder van een van deze jongeren… Ik heb stilletjes naar haar geluisterd…
rijen vol urnengrafjes… 
…met plaats om bloemetje bij te zetten. 
naamplaatjes van overledenen … 
…van wie de as is uitgestrooid op dit grasveld 
bij de nieuwere perken staan veel bloemen
De kindergrafjes zijn ontroerend door de speelse elementen op en rond de perkjes
Een groot deel van het kerkhof is ingevuld met grote grafzerken van recentere datum
een gedenksteen voor gesneuvelde Duitse soldaten van wereldoorlog I 
op dit deel zijn voornamelijk graven die de tijd doorstaan hebben
van Engelse en Franse gesneuvelden uit Wereldoorlog I
Een kerkhof bezoeken is altijd even teruggaan in de tijd …
[…] Centrale begraafplaats in Brugge-AssebroekVerleden jaar heb ik een uitgebreid log gemaakt over deze indrukwekkende begraafplaats (klik) […]
daar was ik ook eens enkele jaren geleden
je kan daar uren dwalen
heel mooie stemmige begraafplaats
Ja dat hergebruik is niet enkel in Brugge ,ik heb er al meer over gelezen. Doet toch nog vreemd aan. Maar wel een oplossing om die oude monumentale graven te kunnen bewaren. Zoals je op foto’s bemerkt zijn er veel erg oude en verwaarloosde graven bij en als die niet hergebruikt worden zullen die verdwijnen.
Ik bezoek vaak kerkhoven ook in de Ardennen als ik op wandel ben. Het zijn oades van rust en voor mij vertellen begraafplaatsen een stuk geschiedenis
Zo zie ik het ook: een oase van rust en soms ook van mooie herinneringen. Het verleden wis je niet uit en het doet soms deugd om er eens aan herinnerd te worden.
beiden getroffen door deze prachtige blog. We bewonderen je scherpe waarnemingen, en cameravaardigheid, samengebracht in een totaalbeeld.
ohoh te veel eer Wilfried en Veva. Maar het doet wel deugd om jullie reactie te lezen. En jullie kennen zeker dit kerkhof goed . Zal je het nu met andere ogen bekijken?
Ik wil zoveel mogelijk een totaal beeld meegeven en de nodige informatie erbij vermelden als ik een log maak. Het is al te gemakkelijk om een hoop plaatjes te plaatsen waar iedereen het raden naar heeft. Dat zie je op FB veel. Dan komt er een vraag waar is dit of wat is dat? En dan worden de reacties geteld en kan er gestoefd worden dat ze zoveel reacties hebben gekregen. Liefs en tot nog eens!
Een prachtige begraafplaats is dat.. niet zo ver van waar m’n Brugse vriendin Lena woont denk ik.
Ben in Dordrecht ook weleens zo over de gehele begraafplaats gelopen.. daar zijn ook nog van die oude tombes, maar lang zoveel niet als wat jij hier laat zien. En er zijn zéker geen graven van kloosterlingen..! 😉
Ik snap nu wel waarom ik na onze herfstvakantie hier nérgens meer een nieuwe bolchrysant kon kopen voor naast m’n voordeur.. die zijn allemaal naar BE geëxporteerd zie ik..! 😉
hahaha, wat die chrysanten betreft! Het zijn sterke planten die tegen een beetje kou kunnen en daarom genieten die planten de voorkeur in de plaats van de vroegere grote bollen die na één nachtje vorst al kapot waren.
Het is een enorm groot kerkhof en ik vind het echt rustgevend om daar eens rond te dwalen. En in gezelschap van een schoolvriendin die daar vlakbij woont hoor je ook nog eens verhalen die je anders niet te weten komt. Deze keer de ontmoeting met een grootmoeder die het verhaal van dit tragische ongeval vertelde. De kranten stonden er indertijd vol van.
zo’n bezoek stemt altijd tot nadenken Magda
van het hergebruik van een graf had ik nog niet gehoord
prettige dag