Als ik op sommige blogs zie hoe mooi de bossen zijn in de herfst en hoeveel paddenstoelen er worden gezien, dan bekruipt me het gevoel ” ik moet ook eens in een bos wandelen” . Ja ik heb hier ook wel een bos waar je kan in wandelen maar dat is een sparrenbos en daarenboven zijn de hoogteverschillen na de twee operaties een ramp voor mij. Super leuk voor kinderen die de paadjes maar al te graag op en af lopen. Ook vind je in zo’n bos weinig paddenstoelen en zeker geen variatie.
Dus dat betekent dat ik het elders moet zoeken en zo combineerde ik met twee vriendinnen een etentje in de bistro van Zevenkerken met een wandeling in een prachtig loofbos.
Op het einde van een lange dreef omzoomd met bomen kom je aan de abdijkerk van Zevenkerken en aan de school die eraan verbonden is.
De neoromaans-Byzantijnse abdijkerk uit 1899-1902 huisvest zeven kerken of kapellen in verschillende stijlen, die herinneren aan de zeven grote basilieken van Rome. Het gaat, binnen hetzelfde gebouw, om twee tegenover elkaar liggende kerken en vijf kapellen. Deze keer zijn we niet de mooie abdij binnengegaan met de zeven torens die verschillende godsdiensten symboliseren( zo is mij verteld geworden ) want de bedoeling was om een wandeling te maken in het bos dat eraan paalt.
Ik heb deze keer wel even gegluurd tussen de haag naar een klein kerkhof waar de geestelijken begraven liggen. En daarna zijn we het mooie verkleurende loofbos ingetrokken.
dreef naar de abdij en de school 
ik zag licht branden. Wellicht wonen de geestelijken daar. 
kerkhof 
ik kon er niet dichter bij en kon dus niet lezen wie er begraven lag. 
op de achtergrond de gebouwen van de school 
de prachtige abdijkerk
Het is geen groot bos maar het is er heerlijk wandelen in alle jaargetijden en zeker in de herfst . De bladeren bedekken het hele bos en je kan zo heerlijk scheppen in de bladeren. Zoals we vroegen als kind ook al deden. 🙂
Ik zocht paddenstoelen misschien waren we al aan de late kant maar heel veel heb ik er niet gevonden en de meeste waren dan nog aangevreten ook. Slakken? Ik moest me nogal stevig bukken om een paddenstoel op de foto te krijgen wat vriendin grappig vond! De foto’s zijn wel niet zo denderend maar ik kan nu tenminste zeggen dat ik in een bos paddenstoelen heb gezien 🙂
heksenkring 
niet elegeant maar anders kon ik de kleine
paddenstoelen niet op de foto krijgen!
maar poets wederom poets!
Ik plaats de foto van haar maar niet 🙂
Maar vòòr we het bos introkken zijn we eerst gaan eten in de bistro gelegen halverwege de dreef . Die is gelegen in een grote weide vol fruitbomen en in de zomer kan je overal zitten waar je wil maar je moet zelf tafel en stoelen meenemen tot waar je wilt zitten.
De menu van de dag was coq au vin of scampi diabolique. Verder kon je ook gerechten kiezen die ze dagelijks hebben zoals vol au vent… Je hebt er een mooi zicht op de tuin/weide en als je geen koukleum bent mocht je ook nog buiten zitten.
Wegens corona was de verluchting in de bistro nogal fel en kregen we het allemaal koud . Je zou er zowaar een verkoudheid opdoen. Daarom deed de wandeling in het bos echt deugd en kregen onze handen en voeten het weer warm.
Coq au vin en als dessert een kriekentaart 
geen uitdrukkelijke foto van de grote bistro om de mensen die er zaten niet te storen! 
Hier een zicht op de dreef die naar de grote weg leidt. Er zijn twee grote parkeerplaatsen enigszins verborgen achter een haag ter hoogte van de bistro maar toch zijn er mensen die liever wild parkeren! Rechts op de foto zie je een stukje van de haag waar de parking achter ligt.
