Gisteren belandde ik in Zeebrugge. Ik was al een tijdje op zoek om een zeteltje te laten overtrekken met nieuwe stof want het zeteltje was nogal gehavend door de tijd en door het gebruik. Iedereen zit graag in dat zeteltje en het is qua structuur nog best in orde . Maar dat (nep)leer ziet er niet meer uit. Nu heb ik in Zeebrugge een stoffenwinkel ontdekt waar je alles kunt vinden om gordijnen , overgordijnen, stoelen en zetels te vernieuwen. Omdat ik geen verstand heb hoe je dat moet uitmeten heb ik gewoon het zeteltje in mijn koffer geduwd en reed ik met mijn vriendin naar Zeebrugge. De eigenares van deze winkel zag het zeteltje en zei dat het zeker de moeite was om dit een nieuw uitzicht te geven. Ik zei de kleur die ik wilde en zij rekende in een mum van tijd uit hoeveel stof ze nodig had en hoeveel het me zou kosten. Het zeteltje is er gebleven en ik mocht een telefoontje verwachten over een veertiental dagen en misschien nog vroeger als ze kon doorwerken. Zij naait dit nl zelf. Ik laat het resultaat hier zeker zien!! Enne…voor de prijs moet ik het echt niet laten!
Maar nu we toch in Zeebrugge waren reden we tot aan het uitzichtpunt waar je de kranen en containers van de haven kan zien.
De auto parkeerde ik achter die groene camionette. Hier worden de zeilboten en andere bootjes op het droge gezet voor onderhoud.
Een blik op de Rederskaai waar het anders één en al beweging is. Nu één en al bouwwerf. In betere tijden veel restaurants die je kan bezoeken. Achteraan zie je de culinaire hotspot van Zeebrugge nl de Njord, op de zevende (en achtste) verdieping van de ABC Terminal. De terminal voor reizigers van de cruiseschepen.
Zicht op de Jachthaven.
De Virtus werd in 1965 gebouwd, bij de bekende scheepswerven van De Graeve in Zeebrugge. De restauratie van deze garnaalkotter heeft 6 jaren aangesleept en heeft nu zijn eindelijke bestemming niet ver van het Visserskruis. De Virtus is een monument dat doet herinneren aan het rijke visserij- en scheepsbouwverleden van Zeebrugge.
Een drietal sleepboten ,waarvan eentje aan het maneuvreren is om te parkeren . Twee nieuwe sleepboten zijn in dienst genomen einde december 2020. In de toekomst komen er nog een paar slepers bij.
Kranen bepalen het uitzicht in de haven . Container vervoer maakt hier een boost.
Deze foto is niet scherp( sterk ingezoemd) maar ik wilde tonen waar vroeger het einde was van de eerste havendam. Indertijd kon je wandelen tot aan het torentje. Daarachter de nieuwe strekdam.
Vreemd spektafel: een zeilboot wordt begeleid door een marineboot( zeevaartpolitie ?) en diende af te slaan tot de aanlegsteiger van de marine.
Zeebrugge voert de controle op drugtrafiek op! Kan een controle zijn die we zagen.
foto van internet van de Zenobe Gramme
ps ik kreeg een berichtje in mijn reacties dat dit zeilschip de A958 Zénobe Gramme is. Het enige zeilschip van de Marine en dat zeilschip doet dienst als school- en trainingsschip voor officieren en onderofficieren..
Hiermee is het mysterie opgelost en speelde mijn fantasie me parten ,hahaha!
Het uitkijkplatform . Hier krijg je een zicht op de containerschepen, de haven van onze marine en de jachthaven.
Een bereidwillige sportvisser kwam ons voorstellen om een foto van ons beiden te maken. Vriendin wilde een foto maken maar het lukte haar niet. (Ze heeft een vingertop die gevoelloos is en foto’s nemen loopt niet altijd van een leien dak). Ik nam ook van het Belgische visserskoppel een foto. Het was de eerste keer dat ze hier kwamen vissen, meestal gingen ze vissen in Zeeland. Geen vangst vandaag, het was ook extreem laag water.
Dit grote 16 m hoge betonnen kruis werd in 1936 opgericht naar de plannen van de Brugse architect Jozef Viérin in het zuidwestelijk havengebied van Zeebrugge . Het staat symbolisch tussen land( een klein parkje )aan de ene kant en zee ( de havengeul)aan de andere kant. In 1941 werd het opgeblazen door de Duitsers en na de bevrijding hergoten als geschenk van de Belgische Betonmaatschappij.
Een grote houten constructie met uitzicht op zee maakt dit kruis nog indrukwekkender. Op de sokkel van het kruis staan op marmeren platen de namen van alle vissers die sedert begin de 20e eeuw op zee omgekomen zijn.
Jaarlijks, in de tweede helft van juni vindt hier de zeewijdingsprocessie plaats. Een processie als eerbetoon aan alle overleden vissers op zee. De stoet met o.a. kinderen getooid in traditionele klederdracht, dragen o.a. replica’s van vissersboten en een houten kruis. De tocht wordt afgesloten met een eucharistieviering ter ere van de overleden vissers op zee met aansluitend de zegening van de zee.
het parkje naast het Visserskruis.
Ik heb op deze houten plankenvloer al dikwijls naar de zee gekeken, maar steeds blijft het indrukwekkend om dit zo grote kruis daar te zien staan . De namen op de sokkel worden tot heden jammer genoeg nog steeds bijgeschreven en wijzen er op dat de zee ongenadig is.( reeds meer dan 150 vissers)
