Als uitloper van de Canadamars nog een grappige belevenis !

Ik schreef dat we via Sluis terugkeerden omdat het verkeer muurvast zat op de gewone weg Retranchement-Knokke. We reden dan naar de Oosthoek omdat er op het plein aldaar ook elk jaar een korte plechtigheid is oa. met muziek van de scoutsband St Leo en het groeten van de soldaten. Maar nu bleek dat die plechtigheid verplaatst was naar de kruising Zoutelaan-Sparrendreef en van daaruit stapten de muzikanten allemaal samen, met de wandelaars die er op dat ogenblik toekwamen richting aankomst op het Verweeplein in Knokke. Dat is een heel stuk dichter bij het eindpunt en wellicht was er gevreesd voor veel regen en wind.( ik kan best begrijpen dat die mooie kostuums niet tegen de voorspelde regenbuien bestand zijn). Maar die voorspellingen zijn niet uitgekomen en behalve een flinke vlaag over de middag hoorde ik de stappers zeggen dat het echt was meegevallen.

Tja daar stonden we dan. Ik zag niet onmiddellijk een omweg om tot aan dat kruispunt te geraken en te voet zag ik het helemaal niet zitten wegens te ver. Dus besloten we maar om  in het plaatselijk café iets te drinken en huiswaarts te keren.

Vriendin Pauline uit Blankenberge wilde even naar de hulppost kijken die op het plein stond. Ze dacht dat het ook een post kon zijn waar de wandelkaarten moeten afgestempeld worden. Als fervente wandelaarster wilde ze dat toch eens bekijken.

Hebben we gelachen! Het was een man die straattheater speelde. En al de wandelaars moesten langs hem passeren en vragen beantwoorden vooraleer de bareel openging. Iedereen deed gewillig mee en dan kreeg je een overvloedig afgestempelde kaart mee en mocht je  als voorbeeldige burger de grens over .
Een jong kereltje liet hij een soort uitgebreide eed afleggen onder het lachend ( en fotograferend )oog van zijn ouders. Ik denk dat de wandelaars die al zoveel kilometers achter de rug hadden dit echt als een opkikkertje beschouwden om dan al lachend nog de laatste 6 km verder te wandelen.

Foto’s van de aankomst in de Oosthoek:

Bovenaan de bezieler  van deze mars met zijn vrouw en op de tweede foto een paar vroegere collega’s met de bezieler van het For Freedom Museum in Ramskapelle.

Checkpoint Henri met de eedaflegging van een voorbeeldige burger!

Voor de 46 ste keer ging de Canadese Bevrijdingsmars door met een wandeltocht van 33km vanuit Hoofdplaat( Nl) naar Oostburg en over Zuidzande ,Retranchement naar Knokke-Heist.
Behalve de wandeltocht wordt er jaarlijks  en dit sedert 1945 door het gemeentebestuur van Knokke-Heist een afvaardiging naar de militaire begraafplaats in Adegem gestuurd als eerbetoon aan de gestorven Canadezen. Uit Canada kwamen dit jaar jongeren van een school uit Kingston, Ontario, die samen met leerlingen van het Zwincollege deelnamen aan de 33 kilometer lange mars van Hoofdplaat naar Knokke.
Ook familieleden van Canadese militairen houden er aan om deze plechtigheden bij te wonen. Zelf heb ik een paar jaar terug nog kunnen spreken met een paar Canadese veteranen! Deze mensen vinden het ongelooflijk dat zoveel jaren na de oorlog de Canadese bevrijders nog steeds herdacht worden.

Er was slecht weer voorspeld met veel regen , maar de regen is dit jaar niet echt spelbreker geweest . Gelukkig maar voor al deze deelnemers .

De foto’s zijn genomen ter hoogte van de Hickmanbrug

Natuurlijk worden ook de oude legerauto’s niet vergeten!

Vlaggen van de verschillende deelnemende landen aan de mars.

De Belgische en Nederlandse Politie hielden een oogje in het zeil toen een kleine plechtigheid doorging in Retranchement bij de Hickmanbrug.

Deze mars wordt muzikaal begeleid door de For Freedom Pipes &Drums uit Knokke-Heist , de Koninklijke Harmonie St Cecilia  van Heist en de Scoutsband St Leo uit Brugge.

Een hele rij legervoertuigen stonden opgesteld vlak bij het kleine monument.  Daar werd een korte speech gehouden en werden er door verschillende gemeenten en instanties uit België en Nederland bloemen neergelegd.

De brug is vernoemd naar sergeant John L Hickman van the Royal Canadian Engineers, die in oktober 1944 bij de montage van de toenmalige Baileybrug over het afwateringskanaal sneuvelde.

Dit jaar ben ik er  heen gereden via Sluis omdat ik vreesde voor een verkeersopstopping.
Na de korte plechtigheid ben ik  via Sluis teruggereden. Er was geen doorkomen aan . De auto’s moesten op het stuk smalle weg tot aan het rondpunt om naar de Oosthoek te gaan achter de wandelaars blijven en zij die richting Retranchement reden dienden te wachten tot de Hickmanbrug weer vrij was!!