…..worden bewaard in een album in deze kast waar je hier een gedeelte van ziet. In de andere helft staan fotoalbums .
Jaar na jaar berg ik alle wenskaarten voor kerst en nieuwjaar op in een album. Er zijn ook nog albums voor verjaardagen, postkaarten die ik ontvang (mijn vrienden en familie weten dat ze me een plezier kunnen doen met een kaartje van hun reizen), foto’s van de jaarlijks reünie van de “meisjes van het lyceum”, foto’s van de familie in Canada, rouwberichten, zelfs de negatieven van foto’s van vòòr het digitale tijdperk…
Terwijl ik bezig was bladerde ik natuurlijk ook eens door de vorige albums en dan stel je vast dat er al veel mensen overleden zijn en komen de herinneringen naar boven.
Het oudste kaartje dateert van 1951. Ik heb het gevonden in de doos met foto’s van mijn moeder. Toen mijn moeder een jaar of 15 was kwam ze uit Middelburg(B) nu een deelgemeente van Maldegem ” dienen” (=werken) bij een ouder Nederlands koppel dat tijdelijk in Knokke woonde in een villa genaamd “Veenhorst”. Mijn moeder woonde daar in en ging zelden naar huis. Ik herinner me dat ze later vertelde dat het heel lieve mensen waren die zij opoe en opa mocht noemen . Ik herinner me nog dat mijn moeder me af en toe eens meenam. Dan mocht ik bij opa in de salon in een grote fauteuil zitten en vertelde hij verhaaltjes terwijl mijn moeder in de -een voor mij immense- keuken met witte tegeltjes het eten klaarmaakte. De tuin was gewoon een groot stuk duin waar je heerlijk kon in ravotten.
Op een dag gingen opa en opoe terug naar Nederland. Wellicht was hij hier werkzaam geweest en ging hij op pensioen. Zij keerden terug naar hun streek waar ze vandaan kwamen nl Heemstede. Mijn moeder heeft hen geholpen bij de verhuizing en is ook meegegaan naar Heemstede tot ze daar geïnstalleerd waren.
Zij hadden graag gezien dat mijn moeder met haar gezin mee verhuisde maar dat was niet mogelijk. Mijn vader had hier zijn werk. Regelmatig kreeg mijn moeder nog berichtjes van hen.
Een foto van het jaar 1933 toen mijn moeder in deze villa werkte. Zij was toen 16 jaar. De villa heeft nog altijd hetzelfde uitzicht al zijn er restauraties aan gebeurd. Het duinenlandschap is verdwenen en er staan nu meer villa’s gebouwd. Allemaal op een boogscheut van het Verweeplein ( de markt)
update Ik heb nog eens extra gezocht naar die ene foto waarop ik met opa op de trap zit die leidde naar de voordeur. En daar is de foto , jammer genoeg in erbarmelijke staat!
Ik vond ook nog een kaartje terug van de vrouw die mijn man heeft opgevangen na het overlijden van zijn moeder toen hij pas 14 jaar oud was. Het ouder echtpaar had geen kinderen en baatten een hotel uit in Echternach. Tot ons huwelijk heeft hij bij hen gewoond . Het hotel bestaat nog altijd onder dezelfde naam nl Hotel de la Sûre , maar is binnenin helemaal vernieuwd. Ik heb in dit hotel twee maanden een vakantiejob gedaan toen mijn broer daar kok was. Ik heb er mijn toekomstige man leren kennen.
Een nieuwjaarskaartje van 1979. Haar man was toen al een tijdje overleden en zij verbleef op een groot appartement in een luxe woon- en verzorgingstehuis in Luxemburg stad.
Ik zoek nog kaartjes op van lang geleden waar een verhaal aan verbonden is ….
Eigenlijk heerlijk om herinneringen na te genieten. Zelf houd ik niet veel bij, jammer misschien?
Hoe je moeder als 15-jarige al werd ingezet om bij mensen te helpen. Tijden veranderen……
Die oude foto van jou en je opa is zo charmant. Een kreukje of deukje of vergeling doen niets af aan de waarde hiervan.
De man op de foto is niet mijn opa maar de werkgever van mijn moeder. Iedereen sprak hem aan met opa
Wat een mooie collectie.Ik heb er ook een massa en ook geboortekaartjes die staan in zo’n kaartencarrousel dat ik ergens op de kop heb kunnen tikken
Ik vind het zo jammer om die dingen weg te gooien. Bij ieder kaartje , uitnodiging ,foto …denk ik die mensen hebben aan mij gedacht en hebben de moeite genomen om mij dit toe te sturen. Na zoveel jaren heb ik inderdaad een kastvol “herinneringen”.
dat zijn heel bijzondere herinneringen Magda
zelf verzamel ik niet zo
prettige dag
Ik doe mijn best om niet alles bij te houden ! Achter mijn rug gooide mijn man soms dingen weg en als ik het merkte haalde ik het weer uit de vuilnisbak hahaha. Ik ben al veel verbeterd in het verzamelen, ik geef veel dingen weg 🙂
Leuke herinnering van vroeger. Fotoalbums hebben wij heel erg weinig. Ik geloof maar 3 of 4. Heel apart dat je nog kaarten hebt van vroeger. Jij hebt nogal veel album in de kast staan. Mooie foto van je moeder. Fijne week. Windkracht 9 bij ons… brrr……
Hier stormt het ook erg hoor. Ben maar braafjes binnen gebleven !
Ja als je jaren na elkaar kaartjes en foto’s bijhoudt dan krijg je op den duur een kas vol. Ik vind het zo leuk om daar dan in terug te bladeren. Zelfs de oud foto’s die mijn moeder in een grote blikkendoos verzamelde heb ik vroeger tijdens de wintermaanden in albums geplakt.
dat zijn heel wat kaartjes
heel belangrijke hou ik altijd, de andere bewaar ik enkele jaren en dan krijgen sommige een tweede leven, en de rest tja…
Ja ik heb er heel wat en ook vrachten foto’s, tot ik digitale foto’s begon te maken. Ik heb een zoon van wie ik weet dat hij ze later verder zal houden.
Zo te zien lijk je op je moeder.. zelfde glimlach! 🙂
Ik heb ook nog heel wat kaartjes van mensen die al overleden zijn.. mooie herinneringen. En ik kreeg laatst een paar hele oude met stadsgezichten van Dordrecht, die van onze tante waren geweest. Neef wist dat ik dat wel erg leuk zou vinden om te hebben, dus had ie ze bewaard bij het uitzoeken van haar spullen.
Nu je het zegt inderdaad die blik is echt die van mijn moeder. Van gestalte , haarkleur en ogen ben ik helemaal mijn vader. Mijn broer leek helemaal op mijn moeder.
Postkaarten van steden en zo toegestuurd door familie en vrienden steken in doorzichtige mappen speciaal voor zo’n kaarten . Dan kan je ook de achterkant lezen.
Vele herinneringen die naar boven komen door die kaartjes.
Dat mag je wel zeggen en bij sommige kaarten kan je precies herinneren wat en hoe en waar!
Wat een herinneringen!
Mijn moeder hield ook alle kaartjes bij die ze ooit kreeg.
De fotoalbums die ik tot aan het digitale tijdperk volplakte ,worden nog altijd door de kinderen en kleinkinderen graag bekeken.