De maand december vind ik een heerlijke tijd. Velen klagen over de donkere dagen maar juist die donkere dagen vind ik zo gezellig.
Vroeg de rolluiken dicht, lichtjes en/of kaarsjes aan, de chauffage een tikje hoger en desnoods een dekentje op de knieën om het lekker warm te hebben.
Het huis versieren tegen Kerst . Ik doe het niet meer zo overdadig als vroeger want dat opruimen vind ik nl niet zo gezellig.
Dit jaar heb ik voor de familie allemaal kersttruien gekocht. Ze hebben ze wel allemaal aangetrokken tot sommigen het te warm kregen. Hierboven staan Cédric en oma nog in vol kerstornaat.
Het is ook de tijd om kerstkaartjes te schrijven. Ik heb er toch een paar lange namiddagen aan besteed. Sommige kaartjes waren vergezeld met een korte kerstwens ,andere familieleden die veraf wonen kregen een brief erbij. De eerste kaartjes die toekwamen waren van vrienden van wie ik het helemaal niet verwachtte en dat doet toch deugd.
En dan heb je nog de kerstfilms met de voorspelbare happy ends. Maar ik geniet er toch elk jaar van. Ik neem die op en bekijk ze achteraf ( ik kan dan die ellenlange reclames doorspoelen). Ik heb er zeker al een twintigtal gezien. Ik doe ondertussen ook nog wel anders zoals schrijven, naaien , patatten schillen… Ik kan echt niet aan één stuk staren naar het scherm. Gevolg hoofdpijn.
Een kleine blik op het familiekerstfeest dat doorging op 15 december( krijg maar iedereen eens samen! ). De kinderen van de oudste zoon waren er niet bij. Ze hebben alle drie een gezinnetje en sommigen van hen moeten af en toe een zondag werken.
De lieve vriendin die me vanaf de operatie tot heden zo dikwijls heeft geholpen en gesteund als ik het moeilijk had heb ik ook op een zondag uitgenodigd samen met haar man en pleegzoon. Verleden jaar heeft ze me kerstavond en oudejaar opgevangen bij haar thuis zodat ik toch niet alleen thuis zou zitten. Echt vieren zat er toen helemaal niet in voor mij maar ik was niet alleen en gezien ze dichtbij woont was ik ook vlug weer thuis.
Kerstavond bij de zoon en Kerstdag bij de dochter. Feestelijke dagen heb ik achter de rug! Behalve moe zijn heb ik er geen hinder van ondervonden , dat had ik tot een paar maanden niet moeten doen!
Ik kom van ver terug en 100% genezen na de zware operatie ben ik zeker niet. Wellicht krijg ik die veerkracht en die energie van voordien niet meer terug. Maar ik ben er nog en dat is het voornaamste. En mijn gewicht is ook weer oké ( 20 kg afvallen door medicatie voor een ziekte die je niet hebt is een aanslag op je gezondheid)
Ondertussen ben ik veel te weten gekomen , mijn leven heeft aan een zijden draadje gehangen . Dankzij het vlug optreden van een andere specialist ben ik er nog . Wat een verkeerde diagnose allemaal kan veroorzaken !
Ik ben dankbaar dat ik dit kan neerschrijven en ik zie het leven ook milder : elke dag probeer ik te genieten van de kleine dingen , alles kan en mag maar het is niet echt meer ” van moeten”.
De kleine geneugten om na een wandeling , bezoek aan iets , of een uitstap ergens neer te strijken en bij een babbel genieten van het zoete op aarde!! Reactie op zes maanden niet kunnen eten!
Kerstverlichtingen gaan bekijken, naar een schaatsbaan of iets drinken in een mooi verlicht danscafé , alles is in december mogelijk. De bloemententoonstelling in Damme staat nog op het to do lijstje( foto’s volgen –als ze lukken 😉 ). Ik haal alles uit de kast wat ik ruim een jaar niet kon doen wegens “verkeerde diagnose” !!
