Site pictogram

Een stralende dag…

…en daar moet je tegenwoordig echt van profiteren. Dus alle werk laten vallen ( ik ben al een paar dagen intens bezig om de tuin winterklaar te maken), strijken moet ik ook nog maar dat kan later gebeuren.
Ik heb de fiets genomen en ben naar zee gereden. Het was ideaal weer met een blauwe hemel en een stralende zon en een zacht briesje. Zo mooi verdeeld hadden we het niet zo dikwijls de voorbije zomer. Ofwel overdreven warm ofwel erg veel wind  ofwel was het om de haverklap aan het stortregenen.
Niets van dit alles vandaag. Je had niet eens een jasje nodig. Ik had er wel eentje bij want het kan snel fris worden en wie weet hoelang ik onderweg zou zijn… Ik genoot zodanig dat ik vergat  een ijsje te halen bij  mijn geliefkoosde  glacier Post in Duinbergen!

Het was behoorlijk druk op de zeedijk en ook op bepaalde plaatsen op het strand. De zeilbootjes lagen al in rust of werden binnengetrokken met een tractor. Geen opgejaagde drukte , iedereen genoot. Tot ik mijn naam hoorde roepen. Bekenden van bij de Senioren. Op een bankje op de zeedijk hebben we rustig wat zitten bijpraten. Ik reed daarna nog een eindje door .Ik zag de  redders in de duinen , maar ze hadden volgens mij geen werk want   er werd niet gezwommen.
Eenmaal in Heist verliet ik de zeedijk en bracht een bezoek aan mijn schoonzus . Later reed ik langs het fietspad te midden de polders naar huis.
Nu de berg aarde weg geschept is kan je het nieuwe Ziekenhuis AZ Zeno zien. De laatste fase van afwerking is begonnen zowel in het ziekenhuis als de omgeving errond. Ik ben benieuwd wanneer  dit- als het ware zwevend gebouw- zal in gebruik gnomen worden !

 

Het fietspad richting Knokke……met rechts zicht op de landerijen waar het afgemaaide
gras ligt te drogen. Dat dient als hooi voor de dieren tijdens de wintermaandenBij het binnenkomen van Knokke de grote rotonde  met een groot bloemenperk nieuwe stijl.
Geen geraniums mee, wel  veel bloemen en grassen.
Ik reed niet ver van de zeedijk langs een in aanbouw appartementsblok.
In het afgebroken gebouw heb ik 6 jaar gewoond met man en drie kinderen.
Onlangs zei de zoon ” jammer dat je er nooit een foto van gemaakt heb”.
Tja dat was vòòr het digitale tijdperk en toen was je wat zuiniger met foto’s maken.

Weinig wind want de windbroeken wapperden amper. Op één van de strandbars was er een feestje aan de gang! Vlak ernaast werd er van de zon genoten : luierend en spelend!Fietsen en trapauto’s  : je zag er genoeg op de zeedijk!geparkeerde catamarans en er werden er nog binnengereden! De redders hielden nog altijd een oogje in het zeil!

 

Mobiele versie afsluiten