Ik probeer mijn conditie wat op te krikken nu de dagen langer worden en het weer beter is. Ik kan alleen maar zeggen dat het hoognodig is. Ik voel het verschil al nu ik meer ga wandelen. Zoals vroeger wordt het niet meer na de operaties maar kom ik mag me gelukkig prijzen dat het gaat want ik vreesde dat ik wandelen en fietsen zou mogen vergeten.
Zonder de vriendin trek ik er nu alleen op uit. Zij zit aan haar zetel gekluisterd met lumbago, en ‘t is echt serieus erg! Ik breng haar verslag uit met mijn foto’s. 🙂
Zaterdag was het zonnig weer en ik ben naar Cadzand gereden . De parking even buiten Cadzand stond behoorlijk vol .
Ik ben de helling opgewandeld om op de dijk een wandeling te maken . Maar eerst liep ik langs weiden die door runderen begraasd worden. Maar op dat ogenblik heb ik er in de verte maar twee gezien. Waar de andere waren ? Ach ze hebben ook een groot gebied waar ze vrij kunnen grazen.
een pittige helling naar de dijker waren veel fietsers…….maar ook veel wandelaarsoveral staan bankjesHier en daar was het zand door de storm zo hoog opgewaaid dat de meeste fietsers toch maar even afstapten
Op de wandel-en fietsdijk heb je een prachtig zicht op de Zwinvlakte. De zon was zo fel dat de foto’s richting Natuurreservaat niet te publiceren zijn.
Vanop de dijk een mooi zicht op de zwingeul met een smal streepje water( het was eb) en in de verte de zee. Vooraan werden dikke rijen rijshout geplant om de duinen te beschermen.In de verte de haven van Zeebruggede storm heeft een poel doen ontstaan achter de duinenWaar de drie personen wandelen is het vlonderpad niet meer zichtbaar en is er ook een groot stuk duin verdwenenBij het stormweer was deze zandvlakte volledig onder waterde rotsen aan de voet van de duinen in de zwingeul liggen nu blootEen grote bocht van het pad waar de grenspaal staat en waar je een mooi uitzicht hebt over de hele Zwinvlakte de grenspaal tussen Nederland en België ( die in feite ergens in de Zwingeul moet staan.)
Nieuw op deze uitzichtplaats zijn een heleboel haiku’s in verband met de zee. Eentje is van Herman Van Rompuy, voormalig Voorzitter van de Europese raad. Ik ben dan terug gewandeld naar de auto. Het was een echte meevaller want daar op zee was er praktisch geen wind en in mijn tuin was het niet eens aangenaam om zelfs maar te denken aan wat voorjaarswerken.
Na Wenduine planden we om de volgende badstad te bezoeken nl De Haan. Dat hebben we even uitgesteld omdat het weekend was. Mijn vriendin en ik vreesden de drukte op de tram. We veranderden de plannen en reden naar de Oosthoek ( een wijk in Knokke). We parkeerden de auto vlakbij de ingang van het knuppelpad dat al enige tijd een naam heeft gekregen nl het wiedauwpad, en wandelden dan door de Zwinduinen naar het Natuurpark het Zwin
Het wiedauwpad zoals het er nu uitziet .Door de droogte ligt het hoog boven het duinlandschap. In nattere tijden loop je echt boven het water.
Op het einde van het pad wandelden we door de Zwinduinen. Er is een soort schelpenpad voor de voetgangers en de fietsers rijden op een grindweg. Erg druk was het niet . De meeste wandelaars en fietsers kwamen vanuit de richting van De Haas van Flanagan( officieel Hospitality genaamd) op het einde van de versmalde zeedijk. Wij sloegen niet af en wandelden rechtdoor.
Heerlijk wandelen in de Zwinbosjes met zijn typische planten en struiken..
Toezicht in de Zwinduinen door een fietspatrouille. Zoon van een neef van me. De tweede agent trok de foto.
We wandelden langs de vier kolossale blokken, gehouwen uit Oostenrijkse granietrotsen, van Ulrich Ruckriem en zagen tussen de blokken al het bezoekerscentrum van het Natuurpark Het Zwin met bistro-restaurant “The Shelter”
Maar eerst liepen we nog langs de hoge palen waarop de ooievaars hun nest hebben. De ouders waakten over hun kroost !
Aan de waterkant was er een drukke bedoening van allerlei watervogels. Ik kreeg ze niet allemaal in beeld. Er was precies onrust tussen al die vogels die maar over en weer en water in en uit liepen. Kan niet zijn door onze aanwezigheid want we stonden redelijk veraf.
Een rustpauze was meer dan welkom na anderhalf uur wandelen ,gedeeltelijk in de blakende zon en dan weer met een dreigende hemel en veel wind en dan ook nog het uitgebreid babbeltje met twee jongere excollega’s. Een echt hartjeswafel gaf ons weer de nodige energie om de terugweg aan te vangen.
Het weer was op korte tijd omgeslagen en we zagen de bui al hangen! Droog zouden we de auto niet bereiken. Kort maar een hevige en flinke onweersbui overviel ons. Gelukkig was er op dat ogenblik zo’n felle wind voor ons uit de goeie richting zodat we dicht tegen een haag aangedrukt lekker droog bleven. De mooie Konikpaarden zie je amper op de tweede foto hierboven.
Daarna stapten we flink door onder een stralende zon maar toch begeleid met dreigende wolken die snel voorbijvlogen ( gelukkig maar) langs de restanten van de vroegere luchthaven richting Oosthoek. Onderweg zagen we grote graslanden met in de verte de bomenrij vlak naast de Zwinbosjes waar we gewandeld hadden. En ook zagen we in de verte een kudde Schotse Hooglanders grazen en eentje was wat dichterbij. Machtige dieren om te zien ! Zij hebben nu alle plaats om te grazen sedert alle uitheemse bomen verwijderd zijn en het gebied zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat is hersteld.
We waren blij om de auto te zien die we uren ervoor geparkeerd hadden Moe maar tevreden na een prachtige wandeling.
