Vandaag 8 maart is het de Internationale Vrouwendag. Jammer dat er daarvoor een speciale dag bestaat. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen. Maar dat is overal ter wereld in meerdere of mindere mate niet zo. Dus blijven we die dag maar verder aanhouden!! Jaren ver heb ik er al uitgebreid over geschreven. Ik hou het deze keer met een afbeelding genomen van internet.
Maar precies vandaag heeft 8 maart ons getrakteerd op een fikse sneeuwbui en aan de kust is het de eerste keer dat de sneeuw toch een aantal uren is blijven liggen deze winter. Dus we zullen 8 maart niet alleen linken aan Vrouwendag 2023 maar ook aan een pak sneeuw die alles veranderde in een mooi wit landschap!
Het zijn letterlijk dagen om gezellig thuis door te brengen .Het weer was en is er ook naar. Miezerig en grijs . En als het een keertje niet zo’ n vochtig en nevelig weer was er toch nog op uitgetrokken.
Een paar opvallende dagen zaten ertussen zoals een dagje sneeuw . In de namiddag is het echter beginnen regenen en het bleef maar regenen tot 3/4 van de achtertuin plus het tuinhuis onder water stond. Het leek meer op een vijver want je zag geen gras meer. Ik heb die nacht niet goed geslapen en ben zelfs midden de nacht opgestaan om te kijken of het water soms al aan de achterdeur stond. Gelukkig was het gestopt met regenen. Het waterpeil was in de loop van de volgende dag toch redelijk gezakt. Mijn laarzen stonden in het tuinhuis en dan ben ik maar blootvoets door de tuin gelopen . In het tuinhuis stond er toen nog 10 cm water Gelukkig was ik voorzienig geweest en stond alles hoog ,de grasmachine had ik al eerder .in de garage gezet.
eerst een hagelbui……en ‘t waren serieuze bollen.Daarna is het beginnen sneeuwende vogels die dagelijks eten krijgen lieten zich niet ontmoedigenhet water steeg in de achtertuin…….de dag na de zondvloed…en je zakte er nogal diep inmeer water in de tuin van de achterburen de andere dag.
Die bewuste voormiddag sneeuwde het hard
Dan kregen we een paar dagen nachtvorst en ‘s morgens zag je de planten bedekt met een laagje rijp. Blijkbaar was de temperatuur niet zo erg laag want eenmaal de temperatuur boven nul was bleken de planten niet bevroren te zijn.
Welk weer het ook is elke dag komen de vogels me er attent op maken dat het etenstijd is. Ik kan ze evenwel moeilijk fotograferen . Het moet vanachter het raam gebeuren wat niet altijd goed lukt. Ik heb bij mijn ontbijt een goed zicht op al die ontbijtende vogels. Best leuk. Ik zie eksters, bosduiven , tortelduiven ,merels ,meesjes en mussen. Als het rustiger is in de tuin ook nog een roodborstje
de laatstse vijgen aan de boom……en op de grond. Helaas niet meer eetbaarzelfs vijgen lusten ze de kale kerselaar hangt vol met silo’sZe pikken het graan met vet uit deze sparappel
We zijn hier niet in de Hoge Venen . Er ligt aan de kust geen pak sneeuw maar wat er ligt maakt alles zoveel mooier.
De thermometer wijst een paar graden onder nul maar als je je neus buiten steekt voelt het veel kouder aan door de ONO wind.
Het is-2° aan de achterdeur maar de gevoelswaarde zou -12° zijn volgends de weerradar.
Deze morgen was het zelfs mistig, geen ideaal weer voor mij ,veel te vochtig. Geef mij maar droge koude , zelfs met vorst en een beetje zon erbij.
Op de straat lag er de eerste morgen een ferm laagje sneeuw maar omdat er tegen de middag meer regen dan sneeuw viel was het al vlug verdwenen. Nu is het gevaarlijk glad want hier komt er geen strooiwagen langs. Eerst worden alle hoofdwegen en andere meer bereden wegen gestrooid en als het vries /sneeuw- weer blijft aanhouden dan komen ze hier ook eens langs. Overbuurman was zo dapper om deze morgen het kleine laagje sneeuw van zijn stoep te vegen. Dat had hij beter niet gedaan want nu ligt het daar spekglad. Hij heeft geen zout gestrooid en de laag regen van gisteren is aangevroren.
.
.
De vogels en vooral de merels komen nu over en weer getrippeld voorbij de achterdeur. Tijd om eten te strooien. Ik gooi het nu op het pad aan de achterdeur en deze voormiddag heb ik al verschillende soorten zien afkomen. Tja was het dit weekend vogeltellen geweest dan kon ik er een heleboel opnoemen: Merels bij de vleet, een koppel bosduiven en een koppel tortelduiven, een paar eksters, koolmeesjes en een roodborstje.
Morgen moet ik beslist nog wat graan en vetbolletjes halen want mijn voorraad is op. Ik heb ze nu tevreden gesteld met droogvoer die ik nog staan heb van de poes. De vetstaafjes die in de boom hangen zijn keihard door de vorst. Ik heb er al enkele losgepeuterd en kapotgetrapt . Het graansilootje wordt door de koolmeesjes druk bezocht.
Grappig was wel de twee merels die ruzie maakten wie het eerst mocht eten wat aan de achterdeur lag . Hun drinkbad heb ik met kokend water ontdooid. Jammer dat het zo vlug weer toevriest.
Een paar dagen terug was het voornamelijk rijm die de tuin wit maakte maar gisteren was het een laag sneeuw. Alle sneeuw was deze morgen al verdwenen toen ik opstond. Gelukkig had ik gisteren toen het zo sneeuwde de tuin achteraan gefilmd en wandelde ik opzij tot vooraan de woning. Wandel je even mee!
Eerst een pracht van een zonsopgang en langzaam werd het helder en zag je alle struiken en ook het gras een laagje rijm hebben.
Door de vochtigheid en tegen het vriespunt aan bleef het een hele tijd zo mooi wit liggen. Het was stil in de straat en zelfs de bouwwerven in de omgeving maakten geen geluid.
Wij “genieten” hier van een zachte winter. Met grijze dagen en af en toe wat zon en veel wind. We zouden liever een heldere hemel hebben en een pak sneeuw om het plaatje volledig te maken : vriestemperaturen met een zonnetje. Dat spreekt me wel aan, veel gezonder dan het weer dat we nu hebben. Dan zou ik wellicht minder gewrichtspijnen hebben en zouden mijn vingers niet weigeren om ook maar een kort briefje te schrijven .
Mijn nicht wonende in Canada , in het Noordoosten van Ontario , stuurde me volgende foto’s door en geloof me ik ben er niet jaloers op. Daar kan vanaf einde oktober met tussenpozen zoveel sneeuw vallen dat ze verplicht zijn om een sneeuwruimer te hebben . Anders kunnen ze niet in hun garage en ook niet de trappen op naar hun voordeur! Deze foto’s zijn vorige week genomen! Wanneer zij zeggen het is koud dan zijn de temperaturen van bij ons maar peanuts!
De meest extreme lage temperaturen ooit gemeten waren -40C en de meest extreme hoge temperaturen +39 C. Gelukkig voor hen zijn de gemiddelde temperaturen niet zo extreem.
Het kriebelde al een tijdje om eens te wandelen langs de zeewaterlijn. Ik vind het heerlijk om tijdens de wintermaanden op een verlaten strand te wandelen. Alleen duinen , zand en zee. Geen mensen ( of toch bijna geen) te zien , geen strandcabines, geen surfers en geen zwemmers..
Volgens de windwijzer op het dak bij mijn overbuur leek de wind niet echt uit zee te komen maar ook niet echt een aflandige wind. Bij die laatste is er dan weinig wind op het strand.
Ik waagde het erop. Niet dat ik bang ben van een beetje wind , maar bij lage temperaturen moet ik toch wat oppassen om geen sinusontsteking te krijgen. Ik was er zo lang van gespaard gebleven , maar nu moet ik weer opletten. Ik weet nog precies wanneer ik het opgedaan heb nl toen ik naar het Kerstconcert in Brugge ging. Het was miezerig en wat nevelig weer en daarenboven koud op de koop toe. Tja madame wilde geen hoed of muts opzetten om niet met verwarde haren te zitten op het concert. Op de koop toe had ik mijn muts achtergelaten in de auto ipv die mee te nemen zodat ik die kon opzetten bij het terugkeren. Een dik kwartier terugwandelen en lap ik had het zitten. Sedertdien moet ik erg opletten als het nevelig en vochtig weer is en zeker iets op het hoofd zetten, kap van jas of muts.
Gisteren- en ook vandaag-was het helder weer met een schraal zonnetje. Geen parkeerproblemen op het verste punt waar je naar de zeedijk kan gaan. De wind was niet te onderschatten en de zon gaf niets van warmte. Een eindje langs de smalle zeedijk richting” ‘t Keun( hospitality van Flanagan)”gewandeld en dan ben ik het strand opgewandeld tot aan de zee en ben zo teruggekeerd.
Jeetje precies een gevecht tegen de wind en het zand dat tegen je gezicht striemde. Weinig wandelaars gezien ! Maar het deed deugd , ik voelde me langzaam ontspannen . Eenmaal terug op de zeedijk leek het alsof de wind was gaan liggen. Zo’n wandeling geeft je nieuwe energie , ik hield er alleen erg koude vingers aan over ( kan geen foto’s maken met handschoenen aan) en geen last van mijn sinussen achteraf, oef ! Dus voor herhaling vatbaar
geen parkeerproblemen voor fietsen!
Je kunt het niet goed zien op de foto’s maar het zand stoof over het strand.
Ik zag aan de waterlijn twee kleine vogeltjes als gekken over en weer lopen bij ieder klein golfslagje!
De zee leek rustig tegen het strand aan maar in de verte was er veel deining.
geen wandelaars op de golfbrekers.
de stormwind heeft al serieuze zandkliffen gemaakt richting Knokke en richting Cadzand een groot hellend duinenvlak.
Ik ben het strand opgegaan aan Surfers Paradise en terug naar boven “geklommen ” aan de RBSC.
Beide clubs waren gesloten die dag.
En dan terug naar de auto vlak aan de voet van de hellende appelzakstraat en recht naar huis om een warme kop thee!
Ik durf het hier bijna niet meer schrijven… ik heb opnieuw een terugval gehad. Buikgriep deze keer. Terug de dokter moeten halen en hij leek helemaal niet verwonderd te zijn. Er zijn zoveel patiënten die alsmaar blijven hervallen en telkens is het iets anders , zei hij. Het enige dat ik van januari tot nu niet gehad heb is …de èchte griep. Spaar me daar nu maar van.
Een paar dagen ongemak gehad want met de nodige medicatie is buikgriep vlug verholpen ,maar …gezien ik niet zo goed tegen medicatie kan is het herstel van de darmflora wat moeilijker en pijnlijker verlopen. Zucht. Is er dan eens een zachte dag zoals deze week dan durf je ook al niet ver lopen. Ik heb wel een beetje takken van de treurwilg samen geveegd in de tuin en de dooie takken van de hortensia afgeknipt en de grasmachine weggebracht voor nazicht en al eens een zak boomschors bijgegooid in een perk. Maar veel meer kon ik niet aan. Je benen zijn van elastiek van het weinig eten en alles klotst in je van het vele drinken( om te voorkomen dat ik nog eens een blaasontsteking zou krijgen). Overdag een dutje en ‘s avonds doodmoe vroeg het bed in. Zucht.
Ik hou me wel bezig binnenshuis maar op den duur krijg je zo’n zin om de natuur in te trekken. Nog eens zucht.
Vandaag was het zo koud dat dochterlief de boodschappen voor me heeft gedaan. Huisarrest gekregen . ” Je moet het niet zoeken , hou je maar kalm” . Omgekeerde wereld !
Ik heb dan maar met takken van het krulhazelaartje in de tuin de paasversiering gemaakt en de paasfiguurtjes van de zolder gehaald. Nu maar hopen dat er na die winterprik toch wat zachter weer mag komen. Ook de buitenpoes heeft begrepen dat het binnen warmer is dan buiten. Ze ligt te genieten op de leuning van de zetel . Géén kattenjacht vannacht 🙂
Ik had zo graag een filmpje ingelast van mijn vroegere blog om te tonen dat het bijna 10 jaar geleden is dat het zo had gevroren dat er kon geschaatst worden op de Damse vaart tussen Brugge en Sluis. Het lukt me echter niet . Ik kan alleen de link hier neerzetten.
Schaatsen dit jaar zal er wel niet meer inzitten maar toen moest de schaatsgekte in onze streek niet onderdoen voor Nederland.
Ik vind het wel jammer dat er weeral eens geen Elfstedentocht zal zijn. Maar het moet mogelijk zijn en geen gevaar opleveren zoals er in onze streek een paar ongelukken zijn gebeurd met mensen die door het ijs zijn gezakt. Veiligheid voor alles!
Klik op de link hieronder om filmpje te bekijken ! De tekst heb ik gekopieerd.
Mensenlief wat een gekte vandaag op de Damse vaart!
Het is meer dan 10 jaar geleden dat er kon geschaatst worden op de Damse Vaart van Brugge tot in Sluis. Met een paar keer klunen kon je schaatsen van Belgie tot in Nederland.
Er was ook een wedstrijd : fervente schaatsers hebben tot tweemaal toe de afstand Brugge -Sluis afgelegd wat méér dan 100 km is!
Ik geloof dat de hele streek afgezakt was naar Damme. Dochterlief en ik wilden langs de Damse vaart gaan wandelen.Toen we langs de Natienlaan naar Hoeke reden om van daaruit een stuk langs de vaart te rijden bleek het al vlug dat we niet alleen waren .Vòòr we het dorpje Hoeke konden inrijden zaten wij en al de andere auto’s muurvast. Je kon niet vooruit en zeker niet rechtsomdraaien.Er werd links en rechtsgeparkeerd en de rijweg liet niet meer toe dat er in twee richtingen kon gereden worden.De meeste mensen stapten uit en lieten hun auto gewoon staan ,namen hun schaatsen en sledes en trokken te voet naar de Damse vaart. En de auto’s achter hen konden hun plan trekken.
Maar wij gingen niet schaatsen en de bedoeling was om naar Damme te rijden ,een paar kilometers verder.Ik ben op een gegeven ogenblik uitgestapt,dochterlief nam het stuur over en ik ben een eindje verder op de weg vriendelijk aan een aankomende chauffeur gaan vragen of hij even wilde halt houden zodat mijn dochter tot aan een inrit van een stuk land kon rijden en daar dan kon omdraaien om terug te rijden. Weet je dat dat voor twee chauffeurs een héél probleem was ? De ene chauffeur zei ja maar reed door en de tweede chauffeur (dan nog een brandweerman die mensen in nood helpen!)maakte daar een heel probleem rond en had zogenaamd geen tijd. Een bejaard echtpaar was daarentegen heel vriendelijk ,bleven staan zodat dochterlief de auto op het braakliggend stuk land kon inrijden en draaien.
We reden dan terug richting kust om vandaaruit naar Brugge te rijden. Alsof we het aanvoelden reden we niet naar Damme maar sloegen het dorp ervoor in (Oostkerke),parkeerden onder de kerktoren en gingen te voet naar de Damse vaart.Was me dat een goed idee !De auto’s reden zich ook hier muurvast.En als koppige ezels stonden ze in file in beide richtingen. Geen één die het verstand had om aan de kant te parkeren zodat er tenminste één rijrichting voort kon rijden. Was me dat een wirwar van auto’s in één van de stille dorpjes rond Damme.Zelfs als voetganger geraakte je niet vooruit of je moest op gevaar in de gracht te belanden op de kant lopen.
Om aan de Damse vaart te geraken stapten wij en met ons vele anderen dwars door de velden om over een bevroren gracht te springen en de berm op te klauteren . Maar eenmaal boven werden we vergast op een prachtig uitzicht van schaatsende en wandelende mensen.Ik heb een hele reeks foto’s in een album gestoken. Kijk je even mee.
Foto’s maken was niet gemakkelijk met de lage zon en de weerkaatsing op het ijs. Maar kom het is de bedoeling om een sfeerbeeld te geven.
Er werd geschaatst in beide richtingen, er liepen goed ingeduffelde mensen te wandelen met kinderwagens, kinderen op sleetjes getrokken door enthousiaste ouders, er werd ijshockey gespeeld, een meisje maakte professionele pirouettes, een jongen fietste op het ijs met een sleetje erachter.
Ter hoogte van bruggen moesten de schaatsers het ijs af en op rode lopers liepen ze over de weg naar de andere kant van de brug om daar verder te schaatsen. Ter hoogte van het restaurant Siphon moesten de schaatsers terug een heel eind “klunen”over de twee kanalen, de blinker en de stinker, wat een hele opstopping van het autoverkeer betekende. Langs één kanaal zag je een kilometers lange rij auto’s geparkeerd staan.
Langs de vaart stonden er hier en daar stalletjes waar je koffie, warme chocolademelk , gluhwein en allerlei jenevertjes kon drinken. Daar werd gretig gebruik van gemaakt. Wij hielden het bij een warme chocomelk .
We wandelden nog een stuk richting Damme maar gezien de zon al erg laag stond ,hebben we halverwege rechtsomkeer gemaakt. De gedachte dat we met het vallen van de avond opnieuw in een monsterfile konden terecht komen leek ons niet zo leuk.We vonden een rustige landweg langs het Kasteel van Oostkerke om terug naar de auto te gaan. De zon gloeide al erg laag tussen de bomen langs het kanaal.
We hadden ondertussen al vernomen dat alle toegangswegen naar Damme afgesloten waren en dat er een 50 000 bezoekers waren afgezakt naar de Damse vaart. Ppppffff. Iedereen gek geworden!! Wij incluis.
In elk geval was het een enige gebeurtenis ,wie weet hoe lang we weer op “schaatsen op de Damse vaart” moeten wachten. We kwamen een glunderende burgemeester tegen die met zijn familie langs de vaart wandelde. Hij zag dat het goed was en ik knikte van ja, wat zijn glimlach nog breder maakte!
…en de gevolgen ervan: Het gespreksonderwerp van de dag en het belangrijkste item op de TV.
Uitgerekend op deze dag kwam de oudste zoon op bezoek. Erg lang is hij niet gebleven. Hij is hier komen aanglijden en is ook al glijdend terug naar de Westhoek gereden. Ik was blij toen hij opbelde om te zeggen ” we zijn goed thuisgekomen”. De tweede zoon deed er van hieruit een uur over om in Brugge te geraken . Snelheidsbeperking op de A11 wegens extreme gladheid.
We hadden deze week al ijzige koude maar vandaag daarbovenop sneeuwregen en sneeuw. Gelukkig had ik nog strooizout in huis en heb vlug op het pad naar de straat wat zout gestrooid. Het pad loopt een beetje af en normaal gaan was haast onmogelijk.
Deze middag was het op een halfuurtje tijd spiegelglad. En de wind zorgde ervoor dat de sneeuwregen aan de achterkant van het huis onmiddellijk bevroor aan de ramen niettegenstaande de dubbele beglazing! Korte tijd nadien is het beginnen sneeuwen.
Geen weer om buiten te komen. Mooi om naar te kijken als je binnen zit! Niet leuk voor hen die in zo’n weer de baan op moeten!
De vogels waren juist het graan aan het oppikken toen het begon te sneeuwregenen.
Foto van achter het keukenraam genomen . Ondertussen waren de tortelduifjes, de bosduiwen ,
de eksters,de kraaien en merels al verdwenen.
Die hadden het eerder in de gaten dat ik foto’s probeerde te maken. Jammer ik had die
bonte verzameling graag eens op de foto gehad.
Zo ligt de straat er nu nog bij . Ik ben benieuwd of er deze nacht nog een laagje bijkomt.
