nieuwjaar

Met goeie moed 2022 ingezet

kinderenenkleinkinderen familie, Knokke-Heist, nieuwjaar , ,

op één van die koude , mistige en regenachtige dagen zocht ik iets op de zolder. En toen ik in de dozen die er stonden keek vond ik een plastiek zak vol met knuffels van de kinderen. Ik bracht die mee naar beneden en was eigenlijk verwonderd dat ze op de zolder waren beland. Ach ik ken mezelf, ik kan zo moeilijk dingen weggooien .Weggeven wel maar die knuffels zagen er wat afgeleefd uit. Dat heb je als kinderen er graag mee spelen. Ik heb me bezig gehouden om de meeste in de wasmachine te steken en nadat ze droog waren werden ze flink geborsteld, genaaid of een nieuw strikje omgedaan. Nu staan ze op het logeerbed uit te kijken of er speelkameraadjes gaan langs komen! Het aapje is zo schattig ! Ik herinner me dat die zoveel zoentjes had gekregen waardoor de snoet versleten was en mijn moeder er een nieuw stukje stof heeft opgenaaid. En het kleine hondje op de eerste foto was het slaapkameraadje dat overal werd meegesjouwd. De oudste zoon had een klein roze varkentje dat hij in zijn jaszak overal mee naartoe nam. Maar die is letterlijk versleten en weggegooid. En de Holly Hobby heeft een plaatsje gevonden in de zetel in dezelfde kamer.



Met driekoningen begin ik meestal met het opbergen van de kerstspullen en het afbreken van de kerstboom. De versieringen in de hal zijn al gedeeltelijk weg , maar in de living laat ik ze tot morgenavond nog . Mijn vriendin komt eten en het is toch gezellig als de kerstboom nog staat en de lichtjes buiten en binnen nog branden. Deze driekoningen taart heb ik zelf gebakken en het grootste deel is mee met de zoon voor zijn hele gezinnetje. Dochterlief krijgt er eentje als ze volgende week langs komt. Super lekker , ik heb wat toegevoegd aan het originele recept , geslaagd al zeg ik het zelf 🙂

Gezien het Kerstverlof er bijna op zit ben ik toch eens op een avond gaan kijken naar Art Light. Gelukkig reed het shuttle busje want het was die avond erg koud en zo kon ik tot het einde met de shuttle rijden en te voet terug wandelen.

Ook nog wat lichtjes in de straten…

ingang ijspiste
de ijspiste

Een nieuwe start!

kinderenenkleinkinderen nieuwjaar

Ik heb mezelf beloofd om mijn blogvrienden dit jaar niet te verwaarlozen. Dat heb ik de laatste tijd wel gedaan. Gewoon geen fut om bij jullie langs te komen. Sedert de boosterprik en daarna de griepprik staat mijn energiepeil ver onder normaal. Daarenboven kreeg ik na die griepprik precies alle symptomen van de griep zoals het koud hebben en dan weer puffen van de warmte en daar bovenop de sinussen die achter de hoek kwamen loeren( ben er nog niet vanaf)….

Ik ben wel erg voorzichtig geweest op de familiefeestjes met eten en drinken en met de contacten. Maar ja het is toch allemaal best vermoeiend. Ik wil hier niet zitten klagen maar terug naar normaal hou je toch langer vol . Ik heb genoten van de voorbij feestmaand . Zeker en vast. Zoals een kaartje in de brievenbus vinden van nieuwe bewoners in de straat of van berichtjes en foto’s van kleinzoon vanuit Bolivia of Marokkaanse pannenkoeken die de poetshulp zelf gebakken had…

Nu nog dat vermoeidheidsgevoel en die griepsymptomen kwijt spelen en we kunnen vol goeie moed 2022 inzetten.

Toch nog even over het einde van december.
Tweede Kerstdag evenals tweede Nieuwjaar, was jarenlang een dag om bij een zus van mijn moeder langs te gaan nl bij tante Regina en nonkel Clement over wie ik in vroegere blogs veel verteld heb. Ik bracht er als kind jarenlang alle vakanties door op hun boerderij terwijl mijn moeder het ” seizoen ” deed. Beiden zijn allang overleden. Maar op tweede Kerstdag kreeg ik onverwacht bezoek van twee van haar kleindochters( de kinderen van de overleden zoon van tante Regina, mijn neef dus) . Dat was een echte verrassing want sedert corona heb ik hen een paar jaar niet meer gezien ( de jongste woont in Leiden(nl) en de oudste in de omgeving van Brugge). Zij hadden een grote Kerststol mee en dat ontroerde me echt. Tante Regina bakte altijd rond de feestdagen zelf een Kerststol . Geen enkele bakker kon dit beter maken dan tante . “Ik wist dat ik je hiermee een groot plezier kon mee doen ” zei de oudste. Memories !!

ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt en de karkas eerst verwijderd

Januari is rustig ingezet. Ik heb mezelf getrakteerd op een koud kreeftje op Nieuwjaarsdag en Oudejaar op een vispannetje en een paar kerstfilms. In mijn eentje, ik had echt behoefte om het rustig te hebben. Het was al de hele maand druk genoeg geweest. Iedereen dacht dat ik ofwel bij de een was op Oudejaar ofwel bij de andere. Vòòr corona was dit ook zo. Nu heb ik wijselijk gezwegen!
Elk jaar kijk ik in december naar kerstfilms. Lekker wegsmelten bij stroperige films ,hahaha! Nadien kijk ik weer naar films waar meer actie in zit.
Nieuwjaarsdag kwam dochterlief met haar gezin langs. De twee jongens deden het telefonisch. De oudste zoon had thuiswacht en moest voor zijn firma nog overwerken en Ingrid had drie late shifts in het ziekenhuis. De tweede zoon had het Oude jaargevierd bij vrienden thuis omdat het restaurant waar ze gereserveerd hadden besloot te sluiten op oudejaarsavond (stop om 23 uur !).

En dan kwam de verjaardag van de jongste kleinzoon eraan. Hij is jarig op 3 januari. Toen hij klein was vond hij dat een “rotdatum” om jarig te zijn. “Ik heb wel kerstcadeautjes gekregen maar dan zeggen ze dat ze geen geld meer over hebben om voor mijn verjaardag iets te kopen ” beweerde hij altijd.

Dat was natuurlijk niet zo , maar wat wel waar was de verjaardag werd wat opgeschoven naar het volgende weekend. Iedereen moest immers nog wat bekomen van de feestdagen en om dan de vriendjes uit te nodigen zagen de ouders niet meteen zitten.. Nu gebeurt dat allemaal natuurlijk veel rustiger en het werd zelfs al een dag vroeger gevierd met de familie. Een paar foto’s van mama en papa ,grote broer en oma ,tante en neefje en nichtje…

De jarige Sébastien

En zo is het 2022 geworden. Zonder veel verwachtingen dat het virus volledig zal verdwijnen, en hopen op een gezond jaar voor alle mensen…

Nieuwjaar vroeger en nu

kinderenenkleinkinderen familie, vrienden

 

dsc_0219

De kerstboom is weer afgebroken  en de dozen met  de kerstballen, kransen, lichtslingers, kerstbeelden en versieringen zijn weer op de zolder geplaatst tot volgend jaar. Ik mis de boom en de lichtjes en de kerstversieringen  een beetje. Het maakte het zo sfeervol in huis tijdens die lange avonden.
Gedurende  de feestperiode  nam ik een massa kerstfilms op . Zo lekker stroperige verhalen over de Kerstman die hier en daar een beetje helpt aan een happy end . En dan de films die regelmatig terug komen zoals Annie, the Sound of Music, Mary Poppins en oudere films die langgeleden kaskrakers waren.
Op nieuwjaarsdag werd en wordt er al jarenlang gekeken naar het Nieuwjaarsconcert. Dit jaar was het niet anders. Ik was bij mijn vriendin en terwijl we een aperitief dronken en gezellig zaten te babbelen speelde de TV. Ik nam er een paar foto’s van.

nieuwjaarsconcert

We gingen niet uit eten toen het concert was afgelopen maar schoven aan tafel met haar kinderen en hun vriend /vriendin. De muisjes in de tuin keken toe! Er stonden er een heleboel op de scheidingsmuurtjes met de tuin. Echt grappig.
En het feestmaal mocht er zijn zowel op oudejaarsavond als op nieuwjaarsdag  oa  riz de veau, fazant, vis, ijstaart, kersttaart…
Een wandeling maken in het nabijgelegen bos zoals andere jaren  zat er niet in . Het was  grijs en regenachtig!

oudjaar

Lang geleden toen mijn ouders nog leefden gingen we op nieuwjaarsdag uit eten. Mijn broer was kok in een groot restaurant en omdat hij er bijgevolg nooit  kon bij zijn hadden mijn ouders besloten om dan wat later naar het restaurant te gaan zodat het drukste van het service zou voorbij zijn. En zo keken we altijd eerst naar het  Nieuwjaarsconcert en daarna  reden we richting restaurant.  De drie kinderen waren nog klein en mijn broer had ook drie kinderen . De uitbaatster zorgde ervoor dat de kinderen soep met balletjes kregen en kip met appelmoes. In die tijd gebeurde het dikwijls dat het gesneeuwd had en we namen dan sledes mee wanneer het sneeuwde of kinderfietsjes als het droog weer was. De  kinderen konden zich uitleven op de grote parking naast het restaurant terwijl de ouders en grootouders een aperitief dronken, een voorgerecht aten en aan het hoofgerecht kon mijn broer dan mee aanschuiven. Terwijl de andere gasten in het restaurant aan het dessert begonnen.
Het werd een jaarlijkse traditie , zelfs als de kinderen al groot waren en met tegenzin meegingen.Het duurde hen allemaal te lang . Ze kregen dan geen kindermenu meer en vonden zich ook te groot om buiten te spelen. Tja zo uren op een stoel zitten…  de gsm bestond nog niet en elektronische spelletjes evenmin!

afbeelding-69afbeelding-70Op de foto’s mijn ouders, mijn schoonzus, ikzelf en hun zes kleinkinderen. Het zijn mooie herinneringen ! Mijn ouders en mijn broer zijn reeds jaren geleden gestorven.