De laatste voormiddag gingen we in de buurt van ons hotel nog wat rondwandelen en inkopen doen. Het vliegtuig vertrok om 14.15 uur (lokale tijd) en gezien het met de aerobus ruim een half uur rijden was naar de luchthaven bleef ons niet zo héél veel tijd over .

In de luchthaven nog even door de freeshops lopen,  daar waren veel verkoopstandjes te zien bekleed met azulejos. We aten ook nog iets want we zouden pas om half negen in Brugge toekomen.
In het eerste logje over Lissabon vertelde ik al dat ik toch even mijn hart heb vastgehouden bij de terugreis want de controles waren strenger. Maar het liep  allemaal goed af.

Toen, we op tram 28 zaten ontmoetten we een Russisch meisje  waarmee we een hartelijk gesprek hadden. Wij hebben haar in die dagen nog driemaal ontmoet! Zonder af te spreken( zoals bij Emmy) !
De eerste paar keer nam ik geen foto maar we naar Sintra reisde zagen we haar terug en toen wij het paleis da Pena boven op de berg verlieten , kwam zij ertoe met haar vriend!  Zij komt uit Moskou en werkt voor l’Oreal Russie. De foto’s zijn onderweg naar haar! Ook onze tuktuk chauffeur die Nuno noemt,  heb ik de foto’s die zijn vrienden van ons namen toegestuurd. Leuk om op die manier in contact te komen met mensen uit een totaal andere streek.

Tijdens al de dagen die we in Lissabon doorbrachten heb ik hier en daar foto’s gemaakt van mensen die op de een of andere manier de aandacht trokken. Hier een paar voorbeelden.
Linksboven één van de vele mannen die op een bankje hun dag doorbrachten. Deze man had een gehaakt mutsje op . Ik had gevraagd of ik een foto mocht nemen. Overal in de stad staan verkopers kastanjes te poffen, onderaan links een vrouw die erbarmelijk krijste zodra ze toeristen zag naderen en dan die man met zijn kleurige jas aan ,die probeerde ons armbandjes en kettingen aan te smeren. Ze zouden ons geluk brengen. ‘t Is hem niet gelukt maar hij wenste ons toch nog een mooie dag toe.

Of de reis mooi was ? Ja ja en nog eens ja en met de foto’s die ik heb gemaakt zou ik gerust nog enkele logjes kunnen maken. Maar het mooiste heb ik nu wel al getoond.  Dat de reis mooi was kan ik het best tonen met een foto die ik maakte van al die smileys in een souvenir winkel!

 

De derde dag vertrokken we met de trein vanuit het station  Rossio. Een prachtig station met Moorse invloeden. (klik) Een half uur later stonden we in het stadje Sintra. Het kleine station van Sintra ontvangt de reizigers in stijl !!  Het plaatsje bij Lissabon staat vol met  fantastische kastelen en paleizen. Sintra ligt 30 km ten westen van Lissabon en staat sinds 1995 op de werelderfgoedlijst.  Het is heel goed te bereiken met de trein die regelmatig rijdt naar Sintra.

Wij bezochten die dag twee paleizen en dwaalden ook rond in het pittoreske centrum. Het ene is het Palacio Nacional(klik) en het andere op een berg gelegen het Palacio da Pena(klik) . De beide paleizen bulken uit in rijkelijk versierde kamers en met  prachtig meubilair. Zelfs een Vlaams wandtapijt tref je er aan . Een waar doolhof  waar je zeker ( in beide paleizen) een weekje naar elkaar kunt zoeken ;-).
Met een tuktuk reden we naar de bergtop naar het Palacio da Pena. ( met die gele op de tweede foto). Erg comfortabel is het niet en de chauffeur duwde het gaspedaal nogal flink in,we werden dooreengeschud en toen we na een paar uur werden opgehaald door dezelfde chauffeur dachten we dat we er zouden uitvliegen bij de afdaling!

We kwamen heelhuids en met een zucht van opluchting weer beneden.Een foto mocht niet ontbreken. Eén van zijn vrienden nam de foto. Knappe gast hé! Het werd hem vergeven dat hij zo ” wild ” reed  🙂

Geheel in lijn met de buitenkant is ook het interieur van het Palácio da Pena weelderig. Het paleis omvat onder meer een ruime  slaapkamer voor de koning, een eigen kapel, een Arabische zaal met fraaie fresco’s en een flinke balzaal. Ongetwijfeld zijn hier flinke feesten gehouden!

Het prachtige paleis da Pena is niet in een paar foto’s te vatten. Je moet het echt zelf zien en beleven! Binnenin is het één en al luxe. Maar moeilijk in beeld te brengen wegens veel volk. ( en zonder flits is het evenmin gemakkelijk op bepaalde plaatsen)

 

    

 

Midden in het oude stadje ligt het Palácio Nacional de Sintra. Het paleis heeft een paar opvallende melkfles vormige torens die schoorstenen boven de keuken blijken te zijn. De zwanenhal is vernoemd naar de mooie schilderingen van vogels op het plafond. Het grootste deel van het palácio Nacional stamt uit de 14e eeuw en werd gebouwd door koning João I. In de 16e eeuw werd het paleis uitgebreid met bouwsels en elementen in Moorse stijl door koning Manuel I. Tot 1880 was Palácio Nacional de zomerresidentie van de Portugese koninklijke familie.

Het centrum van Sintra is erg gezellig en in de smalle bergop-bergaf straatjes kun je overal wat kleins eten en souvenirs kopen.

Sla bij een bezoek aan Lissabon  het stadje Sintra niet over!! Het is zeer de moeite waard.  Het was voor ons een dag om in een doosje te steken!! Als ik me niet van dag vergis dan zijn we  die avond gaan eten in ons hotel niet in het gewoon restaurant maar in het dakrestaurant. Mooi zicht over de stad van uit deze plaats. Geen foto kunnen nemen, niet te doen van achter het raam.

We wandelden vanuit het kasteel dat ons een mooi zicht gaf op de stad en de Taag terug naar beneden. We namen opnieuw de tram en reden tot bij een groot plein Praça do Comércio in het centrum van Lissabon, vlak bij de Taag.  Op het plein werd in 1775 een standbeeld onthuld van de toenmalige koning Jozef I van Portugal . In 1974 was dit plein het toneel van de Anjerrevolutie.(klik)

Op weg naar het grote plein waar in de verte al het standbeeld van Koning Jozef I te zien is.

We bleven niet lang op dit immense plein maar namen een andere tram die ons na een lange rit tot bij het  Mosteiro dos Jéronimos bracht. In 1987 werd het klooster toegevoegd aan de werelderfgoedlijst van UNESCO.(klik). Het is een indrukwekkend gebouw zowel van buiten als van binnen.

 

 

De dichter Pessoa ligt hier begraven in de gang van het aanpalende klooster.( weliswaar 50 jaar na zijn overlijden)

Een prachtige binnentuin.

We staken vlak vòòr het klooster een groot plein over volledig belegd met azulegos . Wondermooi. En wandelden richting de Taag.

 

Aan de rand van de Taag doemde het enorm groot monument op  van Hendrik de Zeevaarder. Jammergenoeg niet te bezoeken en volledig in de stellingen voor restauratie.(klik).

We waren in de nabijheid van de Toren van Belèm en die wilden we toch zien voor de avond inviel. Dus wandelden we langs de Taag verder richting  Torre van Belèm  . We werden niet meer binnengelaten hoewel het nog geen sluitingstijd was. Maar toch te laat om de toren te beklimmen blijkbaar. De avond viel ook vlug in. De foto’s zijn gemaakt met hoogstens een verschil van tien minuten tijd .  (klik) Op de tweede foto schitterde de toren in volle pracht met het licht van de ondergaande zon als decor.

Met een prachtige avondhemel reden we met de tram terug tot op korte wandelafstand van ons hotel. Moe en tevreden na een prachtige dag.

De volgende dag namen we de beroemde tram 28 om naar het oude gedeelte van Lissabon te rijden. Soms had je de indruk dat de tram niet boven zou geraken, maar al slingerend  en scherend langs gevels en geparkeerde auto geraakten we boven. Ik zie  me niet te voet  die steile helling  doen. De tram rijdt letterlijk vlak langs de gevels en in de bochten vreesde je echt dat de hoekstenen van de veelal smalle huizen beschadigd zouden worden.

We wandelden een ogenblik door die smalle steile straatjes  en eindigden bij een mooie kerk,  Igresio  San Vicento de Faro (klik). In deze kerk troffen we ontelbare taferelen aan in de bekende siertegels . Ook verschillende taferelen van de Fabels van Lafontaine .

Op de muren onder de bogen van de binnenkoer waren ook allemaal taferelen in azulejos

Bovenaan de kerk was een breed terras eveneens bekleed met tegels waar je een prachtig zicht had op de Taag

Na het bezoek aan deze mooie kerk letterlijk van onder tot boven versierd met azulejos liepen we door de smalle straten naar de volgende bestemming.

 

   

 

Het Castelo de São Jorge of het Kasteel van Sint Joris is het bekendste kasteel van Lissabon. Het ligt op de hoogste heuvel van de stad en kijkt uit over de brede Taag. (klik). We waren niet de enigen die dit Castelo gingen bezochten.

Vooraleer we boven waren liepen we langs een terrein waar nog veel moest gerestaureerd worden. Zelf waren we ook toe aan restauratie van onze maag. Op een terrasje vlakbij de ingang bestelden we een broodje ham/kaas en een drankje. Als je denkt dat we elke dag een zelfde soort broodje kregen dan heb je het mis. Het was telkens een verrassing en super lekker. Geen foto ervan ,we hadden grote honger. Maar het kopje koffie stond er nog!

Hier het gebouw waar je een toegangsticket kon kopen. Het was er een gaan en komen.

Een prachtig zicht op de stad en op onderstaande foto zie je ook de ijzeren lift en de kerk zonder dak…

en op de Taag…

 

Een foto van drie van de zes vriendinnen…en we gingen nog een eindje verder want de dag was nog niet ten einde!

 

 

 

 

Verder wandelend  kwamen we aan een onopvallende gevel  daterend uit de 2e helft van de 16 e eeuw nl .de St Rochuskerk, maar  het interieur daarentegen behoort met haar rijke decoraties tot de de meest bijzondere van heel Portugal. Rondom het centrale deel van de kerk zijn allemaal overdadig versierde kapellen gemaakt. Koning João V liet verschillende onderdelen bouwen in Rome en deze werden vervolgens verscheept naar Lissabon. Geld speelde hierbij geen rol.
Kaal van buiten maar oogverblindend mooi van binnen, dat is Igreja São Roque. (klik)

St Rochus werd vooral bekend als patroon van de honden en de hondenliefhebbers. Na zijn dood werden verschillende mirakels, en vooral deze die met de pest te maken hadden, aan hem toegeschreven.

De keramieken tegeltjes , Azulejos genaamd, zijn in deze kerk heel mooi bewaard. De volgende dagen hebben wij talloze gebouwen gezien allemaal bekleed met dergelijke tegeltjes.

Meer wereldser was de wandeling bij valavond  naar een drukkere buurt waar we het bronzen standbeeld van een zittende Pessoa op het terras van ‘a Brasileira do Chiado’ aantroffen. Een lege stoel naast hem nodigt uit om plaats te nemen.

Het werd avond en we waren toch wat moe ,want de dag was vroeg begonnen en we verkozen om in het hotel eten.  Geen zoeken dus om ergens  in de stad zelf te eten. Het eten was lekker en hieronder zie je op de foto ons voorgerecht . Die avond zaten we op een behoorlijk uur in bed.