Neen ik heb al lang geen hond meer. Ik heb alleen nog Vlekje , een negentienjarige poes, die al mijn aandacht opeist en ook krijgt. Het is zo’n aanhankelijk beestje.
Eén van mijn buren heeft een hondje ,Toyke genaamd van het ras Cavalier King Charles. De buren waren voor drie weken naar Spanje en hadden hun kinderen en vrienden ingeschakeld om dagelijks het hondje eten te geven en ermee te wandelen. Het beestje was 14 jaar en kon de reis niet meer zo goed aan ( reisziekte). Ook aan mij vroegen ze om in juni op bepaalde dagen voor Toyke te zorgen. Met alle plezier. Ik was toen  al een “lijdend persoon” maar de medicatie was op dat ogenblik nog niet zo sterk en dat lukte best . Ik kwam in die periode al niet zoveel buiten en een wandeling met Toyke deed me zelfs deugd. Dus deed ik regelmatig een wandeling in mijn omgeving.

Op één van de zonnige dagen waar het zonlicht het gouden uur benaderde gingen we op stap. We wandelden langs een eeuwenoude boomgaard waar de bomen meer dode takken dragen dan fruit. De koeien die ik op dat ogenblik niet zag rondlopen kunnen drinken aan zo’n toestel waar water uitkomt als de koe er met zijn kop tegen duwt. Een en al kleur in de weide met de bloeiende boterbloemen. Koeien zullen er niet van eten omdat de smaak voor hen te scherp is en ze er ook ziek kunnen van worden, beweerde mijn nonkel Clement. Eenmaal gedroogd en vermengd met hooi eten ze dit zonder problemen .

Verder wandelend kwamen Toyke en ik aan een weide vol jonge koeien. Die kwamen al vlug naar de omheining  kijken naar het hondje. Veel belangstelling had Toyke niet voor die grote beesten en we zijn dan maar doorgewandeld terug naar huis.

Toen de buren al een tijdje terug thuis waren is Toyke plots ziek geworden en hebben ze het op aanraden van de dierenarts laten inslapen. Het deed me toch iets toen ze het lieten weten. Het was zo’n lief beestje.

Het was een week met onverwachte wendingen zoals het bezoek van het collegaatje dat mij heeft opgevolgd. Zij kwam inlichtingen vragen of ik me nog iets herinnerde van een gebeurtenis toen ik pas werkzaam was! Jammer genoeg kon ik haar en in feite de persoon die haar die inlichtingen vroeg niet helpen, want ik had in die zaak niet gewerkt :  Iemand die wilde weten waarom hij als vijfjarig kind bij zijn moeder was weggenomen en geplaatst werd . Later mocht hij terug naar zijn moeder maar zij heeft hem nooit verteld waarom hij een paar jaar niet bij haar mocht wonen. Zijn moeder is  ondertussen gestorven en dat niet weten vreet aan hem. Ik heb wel kunnen vertellen dat zoiets vroeger veel vlugger gebeurde dan tegenwoordig . Er waren in die tijd ook niet zoveel mogelijkheden om een kind te beschermen of een ouder te begeleiden. Ik vind het zo jammer dat ik die man niet kan helpen.

Een mail of ik wilde meewerken aan een soort promotiefilmpje over bijzondere vriendschappen zoals de maandelijkse uitstappen met mijn twee vriendinnen. Ik heb hierop nog niet geantwoord. Ik herinner me hetgeen er jaren geleden is gebeurd met een familietijdschrift dat een artikel wilde wijden aan grootouder /kleinkinderen.
Dat was een leuke ervaring al die verschillende interviews en de kleinkinderen keken allemaal al uit naar een groepsfoto met oma en opa . Ik kreeg de avond ervoor een kort telefoontje  dat de fotosessie niet doorging. Toen de interviewster ( een héél vriendelijke jongedame)me opbelde om te vragen hoe het gegaan was, viel ze bijna van haar stoel ( allé dat denk ik toch) . Zij was niet op de hoogte gesteld dat niet alleen de fotosessie niet doorging maar ook dat  het interview niet zou opgenomen worden in het tijdschrift  en je hoorde zo aan haar stem dat ze dit ongepast vond . Ze heeft zich wel 100 maal geëxcuseerd . Dat is al jaren geleden maar nu denk ik daar terug aan en ben niet van plan om ja te zeggen voor dit promo filmpje.  Hier kun je mijn ontgoocheling van toen lezen 🙁klik) (klik)

Ik kreeg begin van de week een telefoontje van mijn buurman( van een paar huizen verder )dat er een elektriciteitspanne was bij hem. Waarom hij me belde? Hij verblijft nl voor drie weken in Spanje. De alarmcentrale had hem verwittigd dat het alarm niet meer werkte!  Uitgerekend op de dag dat eventuele kopers zouden langskomen.( buur is van plan om definitief naar Spanje te verhuizen).  Met de telefoon in de hand gaf hij instructies hoe ik moest detecteren waar er mogelijks kortsluiting was. Dat wist ik ook omdat ik het zelf al heb meegemaakt. Gevonden maar  wel een tijdelijke oplossing door de verlichting uitgeschakeld te laten . Maar wat bleek : de alarmcentrale verwittigde hem opnieuw. Het alarm had gewerkt op zijn eigen batterij en die was nu op! Deze morgen mocht ik vroeg uit  bed om de elektriciteitsman in de woning te laten.

Vandaag is het voor mij  een droevige dag. Ik heb Flappie ,de buitenpoes, gisterenavond naar de dierenarts gebracht omdat hij een ontstoken oog had . De dierenarts heeft hem gehouden  ter observatie. Er was blijkbaar véél meer aan de hand met poes en  ik kreeg vandaag de raad om poes te laten inslapen. Hij was juist zo goed op weg om een huiskat te worden…