Brugge

Triënnale Brugge: het huis van G.Gezelle

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, Brugge , ,

Ik was al een paar keer in Brugge voor de triënnale maar om dit te voet in één keer te doen is bijna niet haalbaar. Donderdag 13 augustus was het een ideale dag om nog eens naar Brugge te rijden . Gezien we niet in het centrum moesten zijn vond ik nogal gemakkelijk (gratis)parking.

Een wandeling langs de molens van Brugge langs de Vesten is altijd mooi meegenomen. Er staan er vier en van alle kanten zijn ze mooi om op de foto te zetten! De naam van de molens zijn Bonne Chière, de St Janshuismolen, de nieuwe Papegaaimolen en de Koeleweimolen. De eerste twee zijn te bezoeken.

Dit stuk van de Vesten( je kan helemaal rond Brugge wandelen/fietsen) is druk bezocht door voetgangers en fietsers. Op en rond het gras wordt er , gepicknickt , gerust en genoten van het uitzicht op de Vesten.

Wij gingen niet rond Brugge wandelen op de Vesten onze bedoeling was om in het kader van de Triënnale het kunstwerk te bezoeken in de tuin van het huis waar G.Gezelle gewoond heeft. Van ver zag je al een rode metalen constructie uitsteken:

“Héctor Zamora toont zijn werk ‘Strangler’ in de ommuurde tuin van het Gezellehuis, waar hij een industrieel steigerwerk installeert rondom een grote alleenstaande Oostenrijkse den. Deze specifieke boom herinnerde hem aan de ‘ceibo’, een tropische boomsoort in het Amazonewoud die er een heilige status geniet en omringd wordt door slingerplanten.”

Hoe dichter je er bij kwam hoe imposanter het steigerwerk . In de tuin van het G.Gezellehuis zag je hoe hoog deze installatie was. Je kreeg de mogelijkheid om via een cirkelvormige trap rond de boom tot helemaal boven de boom te geraken. Het zicht moet fenomenaal zijn. Ik heb het niet gewaagd en ten andere was het letterlijk héél lang aanschuiven om aan de beurt te komen. Om de wachttijd aangenamer te maken waren stoelen geplaatst!
Het borstbeeld van G.Gezelle stond te midden de steigers toe te kijken.

Je kon ook rondwandelen in de grote tuin waar hier en daar panelen stonden met een gedicht geïnspireerd op de natuur. Vanuit de ommuurde tuin kijk je uit op één van de molens die daar dichtbij staat.

  • Het woonhuis is nu een klein museum

Vlakbij de ingang van de tuin staat een beeld van Jan Fabre

We namen ook een kijkje in de woning zelf die niet enkel een inkijk geeft hoe de dichter woonde maar ook een overzicht van zijn leven en zijn gedichten. Ik beperk me tot enkele fragmenten van zijn gedichten …

.

  • een aanpassing van Hugo Claus

Een héél mooie bijdrage aan de Triënnale en een opwaardering voor het G.Gezelle huis dat toch wat buiten het toeristische centrum van Brugge ligt. De toeristische busjes die in Brugge rondrijden zagen we regelmatig langsrijden en even halt houden. Velen wilden uitstappen om te gaan kijken, maar dat paste niet in het kraam van die rondritten. Ze moesten tevreden zijn met de uitleg van de gids.

Een namiddag om echt van na te genieten en zeker een aanzet om de overige Triënnale bijdragen te bezoeken.

Triënnale in Brugge

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, Brugge, cultuur , ,

“Van 8 mei tot 24 oktober 2021 vormt Brugge opnieuw het decor voor Triënnale Brugge, een uniek kunstentraject waar dertien nationale en internationale kunstenaars en architecten hun installaties aan het grote publiek voorstellen.”

Zo luidt de aankondiging van de huidige triënnale . Het thema deze keer is TraumA.

Met TraumA duikt Triënnale Brugge in de ‘uncanny’ geschiedenis en realiteit van Brugge. Historische lagen worden blootgelegd, vergeten of verborgen verhaallijnen besproken. Deze editie verkent de dunne lijn tussen droom en trauma, tussen paradijs en hel. Het speelt in op de verbeelding, op de pracht en de praal, maar ook op het ‘unheimliche’ dat er ondergronds aanwezig is. Want hoewel Brugge voor velen een droombestemming lijkt, sluimert er in deze picture-perfect-wereld ook armoede, eenzaamheid, vervuiling of angst.

Samen met twee vriendinnen zijn we een eerste keer gaan kijken. Het parcours loopt doorheen Brugge en te voet is het niet te doen om dit in één keer te doen. De zoon zei ” maar dat ga ik eens met de fiets doen.” Lijkt me een haalbaar idee

Deze toren is bekleedt met aaneengenaaide stoffen.

De kunstenares,de Amerikaanse Amanda Browder, was aanwezig op het terrein waar een tent stond ingericht als naai atelier. Daar lagen ontelbare stukken stof die ze ingezameld had. .Blijkbaar kreeg ze er veel te veel en stelde ze voor om lappen stof mee te nemen om zelf iets te naaien. Ik nam een stuk jeans stof mee om de broeken van mijn kinderen en kleinkinderen te kunnen herstellen ;-). Behalve de aangeklede toren heeft ze nog drie installaties in de stad.

  • Amanda Browder
  • Ook de naaimachine proberen

Na een hartelijk gesprek met de kunstenares die ons uitnodigde moesten we ooit naar NewYork gaan om haar werken te komen bezichtigen, wandelden we verder naar een volgende kunstinstallatie

In het Baron Ruzettepark zagen we al van ver het werk van Gijs Van Vaerenbergh genaamd Collonade.  Het houdt het midden tussen een woud met ondoordringbare bomen en een Romeinse zuilengalerij. Je mag er in lopen, je lijkt erin te verdwalen , je stoot je hoofd en struikelt ongewild over al die schuinlopende kolommen. En ik was heus niet de enige !!

De collonnade

In dit park was een kronkelend pad aangelegd zodat het leek of het park veel groter was. en waren de bermen juist enkel gemaaid aan de rand. Ja het was de maand van MaaiMeiNiet ! Eén van de vriendinnen heeft een opleiding tot gids gevolgd en kon mij vertellen dat de biels die er lagen en ook een paar sporen, restanten waren van de stoomtram die in de vorige eeuw van Brugge , over Middelburg (B) naar Zeeuws Vlaanderen liep. In Middelburg is er ook een restant van deze tramlijn terug te vinden!

  • heel veel boterbloemen
  • trambiels en sporen
  • nog biels
  • de groene stoelen die in elk park van Brugge zijn terug te vinden
  • vriendinnen die genieten van de wandeling

We wandelden daarna verder naar het Museum van O.L.V. Potterie waar tussen de bestaande collectie Laura Splan een soort kaleidoscoop had gemaakt. De twee foto’s tonen een bewegend beeld zoals je in een kaleidoscoop kan zien. Zij heeft een fascinatie voor virussen zoals je goed kan zien op de derde foto. Haar werken noemen Disentaglement

Ik kon het niet laten om deze tafel te fotograferen. Een pronkstuk is deze tafel in het Museum van O.L.V ter Potterie. Wil je er meer over weten dan even drukken op (klik)

Maar we bezochten nog iets waar ik geen foto’ s kon van nemen. Gregor Schneider wil de bezoeker een unieke ervaring schenken. Aan de ingang van de kerk in het Grootseminarie treed je binnen in BLACK LICHTNING; dit is een installatie die je doet ervaren wat blindheid betekent. Je moet door eindeloze gangen ( zo lijkt het toch) in volledige duisternis wandelen tot je aan het eind licht ziet. En als je een verkeerde afslag kiest dan loopt dit in een spits toe en moet je omkeren. Ik kan je verzekeren dat het beangstigend is. De titel van deze Triënnale is niet voor niets TraumA.

We hielden het voor bekeken die namiddag en zochten een terrasje op. De volgende afspraak was gisteren, maar het onweer en de overvloedige regen stak stokken in de wielen. Volgende week proberen we het opnieuw.

Bergjesbos,een speelbos

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen , ,

Vorige zondag ben ik nog eens naar Brugge geweest . De wind was ginder in elk geval niet zo ijzig als hier aan de kust. Met zijn drietjes (twee vriendinnen en ik zelf zoals met de wandeling in Brugge zelf). We gingen wandelen in een klein stukje bos in de omgeving van het AZ St Lucas. Ook in de omgeving van dit ziekenhuis waren we al eens wandelen in de Steenbrugse bosjes.
Dat klein stukje was toch anderhalf uur wandelen. Het bosgedeelte is niet zo omvangrijk , maar we wandelden ook op brede zanderige paden en langs villa’s verborgen achter struiken en langs weiden.
Onlangs zijn er opknappingswerken geweest in het bos zelf en ook op de wandelpaden om deze wandeling aangenamer te maken . Er werden her en der banken geplaatst waar je even kan uitrusten ( tegenwoordig om een drankje of snoepje binnen te slaan 🙂 )

Officieel noemt dit stukje natuurschoon Bergjesbos . Het is oa een speelbos en eigendom van de stad Brugge. In alle speelbossen of speelzones in bossen mag je bosspelen houden en de paden verlaten. Je hoeft er geen bijzondere toelating voor te vragen. Je mag er kampen bouwen en in bomen klimmen. Maar na elke activiteit moet alles wat gebruikt en meegebracht werd voor een bosspel weer opgeruimd worden. Ideaal toch voor jeugdverenigingen !

  • Houten dunne bewerkte boomstammetjes wellicht restant van een bosspel.

Een afgesloten plek in het bos toont sporen van gebruik. Er zijn daar buurtfeesten ingericht geworden! Ik heb foto’s gezien dat het gezellig en lekker was! ( geen foto geplaatst wegens privacy). Wellicht mag het ook gebruikt worden door jeugdverenigingen.

  • bloemetjes op tafel en kookgerei( op de foto niet zichtbaar)

we wandelden verder op de zanderige bosweg met opgedroogde sporen van slijkerige gedeelten, langs afgesloten weiden, en mooi vergezichten van groenkleurende loofbomen .

Hier en daar grote villa’s die blijkbaar betere tijden gekend hebben. Zelfs een open garage met een een dak vol kapotte shingels, en woningen met een tuin die meer dan slordig is. Gelukkig ook woningen met een prachtige inrijpoort en een residentie waar het goed wonen is in een groene omgeving.

  • Residentie Berkenhof

Natuurlijk hebben we wat zitten genieten in het zonnetje op één van de nieuwe zitbanken en we beëindigden de wandeling met een goeiendag aan een drietal vaarzen die ons kwamen begroeten.

Op de achtergrond: daar trokken we het bos in om in een grote lus een heel eind verder terug op dezelfde straat uit te komen!

Een geslaagde en gezellige namiddag en we hebben daar alleszins geen last gehad van de ijzige wind !

De lange rei en Potterie rei

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen ,

Toen we door de Tudorboog stapten kwamen we uit op een mooi stukje Brugge dat enigszins buiten de gouden driehoek van Brugge valt ( het centrum waar de meeste toeristen te vinden zijn).
De Lange rei en aan de overkant de Potterie rei zijn van groot belang geweest voor de economie van Brugge. Veel huizen zijn beschermd erfgoed en tonen de welvarendheid van Brugge indertijd. De tijd ontbrak om deze mooie afgewerkte gevels te fotograferen.
Hier enkele foto’s. De eerste foto is een rij mooie hedendaagse sociale woningen. Verder veel mooie gevels en gerestaureerde huizen. Een wereldbol op een dak trok de aandacht. Ik dacht seffens aan Mizzd !

De Brugse reien zijn kanaaltjes in het centrum van Brugge genoemd naar de Reie, de rivier die vroeger doorheen de stad stroomde. Omwille van de vele reitjes met boogbruggen wordt Brugge ook wel het Venetië van het Noorden genoemd. Typisch op veel reitjes zijn de zwanen en rondvaartbootjes voor toeristen.

Ter duinenbrug met zicht naar het centrum en naar de rand van de stad.

Wij stapten de ophaalbrug Ten Duinenbrug – genoemd naar de abdij Ten Duinen over en kwamen aan het Seminarie en de aanpalende Heilige Maagd Mariakerk

  • De muur rond het Groot seminarie
  • tuin in het Seminarie
  • Ook een universiteit van de VN
  • H.Maagd Mariakerk
  • zij aanzicht van de kerk
  • De toren met het carillon
  • het Seminarie

De Heilige Maagd Mariakerk in Brugge was de kerk van de abdij Onze-Lieve-Vrouw Ten Duinen en werd nadien de kerk van het Grootseminarie van het bisdom Brugge
Al sedert 1637 hangen zesentwintig klokken voor een beiaard in de toren , zoals werd gegrift in de grootste van die klokken

Het Grootseminarie van Brugge was het seminarie voor priesterkandidaten van het bisdom Brugge. Vanaf 1 september 2018 is de opleiding verhuisd naar het Seminarie in Leuven. Het seminarie in Brugge behoudt haar belang voor al wie benoemd wordt in het pastorale werk.  Er is ook nog een afdeling van de Universiteit van de Verenigde Naties en het Europacollega  .

Het Hospitaal van Onze-Lieve Vrouw ter Potterie was een van de middeleeuwse zorginstellingen in de stad Brugge en dateert van de 13e eeuw. Vóór de gevel van de kerk werd in 1880 een houten luifel geplaatst, speciaal voor de devotie tot Maria. Je kunt knielen op het bankje en op die manier bidden. Het beeldje van Maria staat achter glas met aan weerszijden een brandend kaarsje

foto van internet. . Ik stond er vlak voor en kon geen totaalbeeld fotograferen. Een kerk met een héél rijkelijk interieur.

Zo langzamerhand naderden we het einde van onze wandeling Als afsluiting nog een foto van een moderne reconstructie van een middeleeuwse tredkraan die een aantal jaren geleden gemaakt werd door leerlingen van een technische school in Brugge.

Een héél mooie en interessante wandeling in leuk gezelschap.

Kleine Parken in de Brugse binnenstad

kinderenenkleinkinderen Brugge, vrienden, wandelen

Na het bekijken van de openlucht tentoonstelling op de muren van de gistfabriek, wandelden we met ons drietjes verder. Eén van de vriendinnen ging ons een tweetal parken tonen die eigenlijk enkel goed bekend zijn bij de mensen die er rondom wonen. Tussen twee huizen sloeg zij plots een oprit in. We kwamen aan een groot dubbel hek waarvan er eentje op een kier stond. Ik las het plakkaat op dit hek ” enkel open de weekends en de vakanties” Een park dat dus niet altijd te betreden was! Maar het was paasverlof en kinderen speelden er.

Toen we binnenstapten zagen we een héél grote ommuurde groene ruimte met héél oude en hoge bomen op een terp en overal struiken. Rechts zagen we ook een dubbel hek dat dus ook dezelfde tekst op het hek had.

  • wij wandelen door dit park
  • de muur achteraan
  • bomen op een terp
  • al deze nieuwbouw appartementen hebben zicht en altijd toegang tot dit park.

We wandelden het ander hek uit en kwamen in nog een park terecht. Hier waren er paadjes aangelegd, was er een leuke speeltuin , liep er een beekje met een bruggetje door het park. Er was ook meer passage want het leunde aan bij een woonwijk. . Er stonden veel bomen en sommige zagen er uit alsof ze vroeger leibomen waren.

  • veel oude bomen
  • speeltuigen
  • ach ik kon het niet laten 😉
  • Hier zie je een stuk van de oude muur die dit park omsloot;

Dit park behoorde indertijd toe aan de cisterciënzersorde . Deze kloosterorden hebben hun stempel gedrukt op de omgeving, onder meer door het uitbouwen van grotere groene binnenruimten bestaande uit parkachtige tuinen, moestuinen en boomgaarden. We wandelden het park uit en gingen naar een ander park een straat verder dat de naam droeg Hof De Jonghe

Dit bijzonder stadspark is ontstaan uit twee verschillende verkavelde domeinen.
Het Hof De Jonghe is een informele naam voor de hofweide rond een boomgaard en een schapenweide. Een klein parkje werd aangelegd in 1971 op de blekerijgronden van de voormalige leerlooierij-wolwasserij .

Het Hof Campers is de verzamelnaam voor de tuinen van onder andere de directeurswoning van de marmerij Campers. Zowel de tuinen als de directeurswoning werden door de stad Brugge aangekocht in 2014 om de twee domeinen aan elkaar te koppelen.
Vanaf eind 2015 tot en met 2017 werd er druk aan de herinrichting gewerkt. Al de tuinen gingen op de schop en de weg die langs de twee domeinen liep werd heraangelegd. Op 9 september 2017 werd het park officieel heropend.

Die twee domeinen, Hof De Jonghe en Hof Campers, vormen samen een zeer bijzonder stadspark. Het ligt goed verborgen middenin een rustig stukje van de stad. Al zo’n veertig jaar is deze landelijke idylle toegankelijk voor het grote publiek, maar toch is het niet zo bekend en als je er binnenwandelt krijg je het gevoel op privé domein te lopen.

Tot voor een paar weken liepen er hier schapen rond. Waar die nu zijn ? Misschien op wandel langs de Damse Vaart met de herder. Er mogen enkel schapen op deze weide grazen met toestemming van de stad die een schapenkweker heeft aangeduid.
  • zoals overal in Brugge de bekende banken met een griffioen leuning ( of zwanenhals genoemd door de Bruggelingen)
  • Damplaten liggen er op de paden omdat er nog werken bezig zijn.
  • De achterkant van de woningen palen aan de weiden en mogen vrij gebruikt worden. Wat een luxe :geen gras afmaaien !

Moesten we op onze stappen terugkeren ? Neen langs een smalle gang wandel je hier recht naar de Lange rei toe onder een poort in Tudorboogstijl. Ik denk niet dat er hier auto’s binnen mogen of kunnen. Maar alle huizen die je ziet hebben zicht op al dat groen en mogen er vrij gebruik van maken. Zoals je bij de huizen ziet stappen ze via hun achterdeur op een grasveld. De groene stoelen die in deze Hof staan mogen ook vrij gebruikt worden( In andere parken staan ook dergelijke groene stoelen geplaatst door de stad Brugge). Het fruit van de fruitbomen in de schapenweide mogen door de bewoners die rondom wonen geplukt worden . De stad verwittigt hen als er mag geplukt worden.

en we wandelden nog verder…

Zeebrugge

kinderenenkleinkinderen Brugge

Gisteren belandde ik in Zeebrugge. Ik was al een tijdje op zoek om een zeteltje te laten overtrekken met nieuwe stof want het zeteltje was nogal gehavend door de tijd en door het gebruik. Iedereen zit graag in dat zeteltje en het is qua structuur nog best in orde . Maar dat (nep)leer ziet er niet meer uit. Nu heb ik in Zeebrugge een stoffenwinkel ontdekt waar je alles kunt vinden om gordijnen , overgordijnen, stoelen en zetels te vernieuwen. Omdat ik geen verstand heb hoe je dat moet uitmeten heb ik gewoon het zeteltje in mijn koffer geduwd  en reed ik met mijn vriendin naar Zeebrugge. De eigenares van deze winkel zag het zeteltje en zei dat het zeker de moeite was om dit een nieuw uitzicht te geven. Ik zei de kleur die ik wilde en zij rekende in een mum van tijd uit  hoeveel stof ze nodig had en hoeveel het me zou kosten. Het zeteltje is er gebleven en ik mocht een telefoontje verwachten over een veertiental dagen en misschien nog vroeger als ze kon doorwerken. Zij naait dit nl zelf. Ik laat het resultaat hier zeker zien!! Enne…voor de prijs moet ik het echt niet laten!

Maar nu we toch in Zeebrugge waren reden we tot aan het uitzichtpunt waar je de kranen en containers van de haven kan zien.

De auto parkeerde ik achter die groene camionette. Hier worden de zeilboten en andere bootjes op het droge gezet voor onderhoud.

Een blik op de Rederskaai waar het anders één en al beweging is. Nu één en al bouwwerf. In betere tijden veel restaurants die je kan bezoeken. Achteraan zie je de culinaire hotspot van Zeebrugge nl de Njord, op de zevende (en achtste) verdieping van de ABC Terminal. De terminal voor reizigers van de cruiseschepen.

Zicht op de Jachthaven.

De Virtus werd in 1965 gebouwd, bij de bekende scheepswerven van De Graeve in Zeebrugge. De restauratie van deze garnaalkotter heeft 6 jaren aangesleept en heeft nu zijn eindelijke bestemming niet ver van het Visserskruis.  De Virtus is een monument dat doet  herinneren aan het rijke visserij- en scheepsbouwverleden van Zeebrugge.

Een drietal sleepboten ,waarvan eentje aan het maneuvreren is om te parkeren . Twee nieuwe sleepboten zijn in dienst genomen einde december 2020. In de toekomst komen er nog een paar slepers bij.

Kranen  bepalen het uitzicht in de haven . Container vervoer maakt hier een boost.

Deze foto is niet scherp( sterk ingezoemd) maar ik wilde  tonen waar vroeger het einde was van de eerste havendam. Indertijd kon je wandelen tot aan het torentje. Daarachter de nieuwe strekdam.

Vreemd spektafel: een zeilboot wordt begeleid door een marineboot( zeevaartpolitie ?) en diende af te slaan tot de aanlegsteiger van de marine.

Zeebrugge voert de controle op drugtrafiek op! Kan een controle zijn die we zagen.

Marien onderzoek | Vlaams Instituut voor de Zee
foto van internet van de Zenobe Gramme

ps ik kreeg een berichtje in mijn reacties dat dit zeilschip  de A958 Zénobe Gramme is. Het enige zeilschip van de Marine en dat zeilschip  doet dienst  als school- en trainingsschip voor officieren en onderofficieren..

Hiermee is het mysterie opgelost en speelde mijn fantasie me parten ,hahaha!

Het uitkijkplatform . Hier krijg je een zicht op de containerschepen, de haven van onze marine en de jachthaven.
Een bereidwillige sportvisser kwam ons voorstellen om een foto van ons  beiden te maken. Vriendin wilde een foto maken maar het lukte haar niet. (Ze heeft een vingertop die gevoelloos is en foto’s nemen loopt niet altijd van een leien dak). Ik nam ook van het Belgische visserskoppel een foto. Het was de eerste keer dat ze hier kwamen vissen, meestal gingen ze vissen in Zeeland. Geen vangst vandaag, het was ook extreem laag water.

Dit grote 16 m hoge betonnen kruis werd in 1936 opgericht naar de plannen van de Brugse architect Jozef Viérin in het zuidwestelijk  havengebied van Zeebrugge . Het staat symbolisch tussen land( een klein parkje )aan de ene kant en zee ( de havengeul)aan de andere kant.  In 1941 werd het opgeblazen door de Duitsers en na de bevrijding hergoten als geschenk van de Belgische Betonmaatschappij.
Een grote houten constructie met uitzicht op zee maakt dit kruis nog indrukwekkender. Op de sokkel van het kruis staan op marmeren platen de namen van alle vissers die sedert begin de 20e eeuw op zee omgekomen zijn.

Jaarlijks, in de tweede helft van juni vindt hier de zeewijdingsprocessie plaats. Een processie als eerbetoon aan alle overleden vissers op zee. De stoet met o.a. kinderen getooid in traditionele klederdracht, dragen o.a. replica’s van vissersboten en een houten kruis. De tocht wordt afgesloten met een eucharistieviering ter ere van de overleden vissers op zee met aansluitend de zegening van de zee.

het parkje naast het Visserskruis.

Ik heb op deze houten plankenvloer al dikwijls naar de zee gekeken, maar steeds blijft het indrukwekkend om dit zo grote kruis daar te zien staan . De namen op de sokkel worden tot  heden jammer genoeg nog steeds bijgeschreven en wijzen er op dat de zee ongenadig is.( reeds meer dan 150 vissers)

Kasteelwandeling

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, Brugge , ,

Vorige zondag heb ik een wandeling gedaan in het park vóór het Kasteel van Loppem. Het kasteel  zelf was niet te bezoeken evenmin de tuin en het park aan de achterkant . Een wandeling aan de voorkant dan maar. We kwamen nog een paar wandelaars tegen.  Het is er in elk geval niet zo druk als in het Tillegembos en  in Beisbroek.

Langs een dreef met eeuwenoude dikke en hoge bomen wandelden we tot de voorkant van het kasteel.

Vóór het kasteel ligt een grote vijver.

Het kasteel van Loppem is het enige kasteel in België waarvan de architectuur en het interieur volledig in hun oorspronkelijke staat zijn behouden. Dit kasteel heeft een belangrijke rol gespeeld  in de politieke Belgische geschiedenis van België aan het einde van de eerste  Wereldoorlog. In 1985 werd het kasteel als monument beschermd.

Ik waande me eventjes kasteelvrouwe 🙂

Bankjes nodigen uit om  naar dit mooie kasteel met vijver te kijken. Maar daar was het nu toch te koud voor.

Aan de kant van de vijver lag een ingepakt bootje dat blijkbaar betere tijden gekend heeft.

Met de rug naar het kasteel heb je een mooi zicht op een enorme weide ( waar ‘s zomers koeien grazen ) en omzoomd met bomen.

Op veel afgezaagde stammen van bomen groeiden paddenstoelen.

Er werd in 1873 aan de voorkant van het kasteel een doolhof ontworpen van meer dan 20 are groot. Tientallen gangen met in totaal anderhalve kilometer groene en rode haagbeuk leiden naar een centrale boom. Een paar jaar geleden liepen we met een aantal vriendinnen in het doolhof en ik kan je verzekeren dat het niet gemakkelijk was om tot aan de centrale boom te geraken en nog veel minder  om eruit te geraken. Een bewaker die in de gaten had dat we rondjes bleven draaien kwam opzij van het doolhof om een tip te geven en vertelde toen dat hij al meer dan één keer mensen heeft moeten ” bevrijden” via een poort helemaal opzij gelegen. Geregeld worden de doorgangen veranderd , dus kan je ook moeilijk teren op vorige doolhof bezoeken!

Op het wandelpad staat ook een gedenkteken van een soldaat die gesneuveld is bij de bevrijding van Loppem.

 

De wandeling heeft deugd gedaan…

…en in niet corona tijden zouden we in deze tearoom bij de uitgang van het park een koffie met pannenkoek gedronken en gegeten hebben (zoals in vroeger tijden)

goed weer wandeling

kinderenenkleinkinderen bezienswaardigheden, Brugge, dieren , , ,

Op een dag dat het tegen de middag helder weer werd en de zon al even tussen de wolken verscheen reed ik naar mijn vriendin om samen met haar een wandeling te doen . We zouden eens naar de kinderboerderij  “De zeven torentjes” gaan ( klik ) . Sedert alle niet essentiële zaken gesloten zijn is ook deze boerderij gesloten dwz de cafetaria is gesloten, maar het domein is open en je kunt er rondwandelen en naar de dieren kijken. De kinderen kunnen nog steeds gebruik maken van de speeltoestellen. Wij waren er niet alleen verschillende echtparen met enthousiaste kinderen liepen er ook rond.


De boerderij is vernoemd naar de duiventuil met zeven torentjes.


De neerhof dieren zaten in grote kooien

In een grote weide liepen er veel geitjes rond. Ze waren allemaal om ter zotst aan het rondrennen en kwamen dan bij de stal staan waar vader en moeder geit waren opgesloten. maar over de opendeur naar hen mekkerden. Vader geit kreeg ik niet op de foto. Die sprong zo woest op en neer dat elke foto mislukte. Hij had een donkerbruine vacht en moeder was helemaal wit. Mooie mix van kleuren bij de kroost hé !


Het was niet zo verstandig van ons om in de weide te wandelen want het was er drassig. Maar het was wel prettig om tussen die dartele geitjes te lopen. Jammer genoeg hebben we ze niet zien springen op de boomstukken die er geplaatst waren. Ik stond even achter een boom die neer lag in de hoop dat ze nader zouden komen. Ai ,ik kon met moeite mijn laarsje uit het slijk trekken!
Ook nog vlug een foto (maar ik was er te ver vandaan om een betere foto te maken)van een speeltuig  vòòr de gesloten cafetaria.

Op het binnenplein  de grote schuur, stonden er zitbanken maar dat was nu niet aan te raden om daar plaats te nemen. Was er ook een hoekje met tuinkruiden en de grote attractie voor kinderen de tractors waar ze mogen op klauteren.

In één van de stallen stond een enorm groot exemplaar van een koe en een vaars die erg nieuwsgierig was. Voederbieten en hooi lag er gestapeld en in een box waren dierenartsen bezig met de verzorging van een schaap die gekwetst was.


In een andere stal hoorden we het knorren van twee grote varkens, zagen we een paard en een pony en een ezel . Een geit in een box naast het gekwetste schaap keek afwisselend naar de dierenartsen en naar ons. Ze vertrouwde het blijkbaar niet.

Toen was  het tijd om vlug op te stappen want het begon te regenen. Een leuke wandeling hadden we toch maar gehad.
Het is me opgevallen dat mensen die je helemaal niet kent tegenwoordig gemakkelijker goedendag zeggen en sommigen slaan al vlug een praatje met je. Op afstand en met mondmasker op. Want op het hele domein moet je een mondmasker opzetten( ik had die even laten zakken toen een foto van mij werd gemaakt).

Wat zullen de dieren het fijn vinden als ze straks weer allemaal kunnen buiten lopen!

wandelen op een zonnige namiddag!

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen , ,

De dag dat ik de mooie zonsondergang fotografeerde toen ik bij de beide kanalen in Oostkerke kwam was ik eerst naar Brugge( St Kruis) gereden om samen met twee schoolvriendinnen ( op behoorlijke afstand van elkaar) te wandelen in de omgeving waar de ene vriendin woonde. Voor mij was het een kennismaking met een mooi wandelgebied.
Aanvankelijk wandelden we langs het Zuidervaartje . Er is naast het Vaartje een breed pad zowel voor fietsers als voetgangers. Niet zo ideaal want die namiddag waren er enorm veel fietsers en als je niet echt op het randje wandelde hoorde je voortdurend rinkelende fietsbellen. Eigenlijk niet zozeer dat we de weg versperden maar  meer  om er ons opmerkzaam te maken, dat ze naderden. Ik wenste dat ik daar met mijn fiets was( maar moet nog wat geduld oefenen ,zucht) Dit komt uit op de Damse vaart en dan nog  een stukje verder rijden op het fietspad langs de Damse vaart, dan kom je in Damme. Mooi einddoel  !

 

De bomenrij links op de foto staan aan de Damse vaart en de bomenrij in de verte zijn de twee kanalen waar ik later de zonsondergang op de foto zette. Zover wandelden we niet ,we sloegen naar rechts af , op de hoek was een pleintje met banken waar je coronaproof  kon uitrusten. Rusten ? Daarvoor waren we nog maar te kort aan het wandelen.

Dit plakkaat kom je ook niet overal tegen. Ik vraag me af of er daar wel  honden mogen meewandelen! Een manège was er in de buurt dus dat paard moest toch ergens kunnen wandelen!

Langs dit pad is het woon en zorgcentrum Van Zuylen gelegen met aan de ingang een kunstwerk in Cortenstaal.

 

Wat mij het plezier deed waren de kinderen die met een monitor aan het spelen waren . Gelukkig was de maatregel versoepeld en mochten de kinderen terug naar buiten .

En dat deden ze op de olifantenglijbaan en glijden langs een kabelbaan

Eén meisje zag dat we foto’s aan het maken waren en ze riep dat ze het nog eens zou doen voor ons.

Het natuurlijke en mooie was dat er boomstammen werden gebruikt om de kabel aan op te hangen.

Wat verder een oud boerderijtje en aan de zijkant lag een petanque baan. Zo te zien werd er al lang niet meer op gespeeld.

De schoutsgroep Don Bosco hoopte veel wandelaars te zien langs wandelen want ze stonden er met een standje om aardbeien -en bessenconfituur te verkopen. Om een grote toeloop de baas te kunnen was er een parcours aangeduid. Maar niemand te zien. Mijn vriendin en ik volgden de pijltjes en kochten elk een potje confituur. ( en ondertussen heb ik de bessenconfituur al geproefd en ze is echt lekker ). Duimpjes omhoog voor onze steun 🙂

Ook konden we in een stukje bos wandelen op onze terugweg…

wandelden we door een woonwijk, liepen langs een gracht waar het water naar het Zuidervaartje vloeide en bewonderde ik mooi geknotte knotwilgen. Ze doen me denken aan de knotwilgen indertijd die het voetpad afzoomden. De knotwilgen zijn allemaal verdwenen omdat ze de dallen van de voetpaden omhoog duwden en niemand nog deftig kon wandelen al zeker niet met een kinderwagen. Nu staan er esdoorns en binnenkort is het weer van dat. Denken ze niet na op de groendienst?

Overal op de paadjes en het gras afgevallen bladeren. Niemand heeft het gezien ,ik heb er eens flink in gerommeld met mijn voeten. Leuk toch om bladeren met je schoenen op te scheppen en in de lucht te gooien. Het kind werd wakker in mij  🙂

En hier kwamen we terug aan het Zuidervaartje.

Het werd al schemerig maar niet genoeg donker om deze boom met een slinger van lichtjes te kunnen bewonderen.
Einde van een mooie wandeling .Toen reed ik huiswaarts waar ik nog even een mooie foto kon maken van de ondergaande zon.( zie een vorig lopgje)

Zonsondergang

kinderenenkleinkinderen Brugge, wandelen ,

Met de kleurloze grijze en mistige dagen van de voorbije week zou je bijna vergeten dat er ook nog mooie en redelijk zonnige dagen langskomen. Zo was ik vorige zaterdag op wandel in Brugge ( St Kruis) op… een zonnige namiddag 🙂 .
Ach de foto’s toon ik hier nog wel…moet ze nog nakijken. Maar wat ik me van die dag het meest herinner is de zonsondergang toen ik naar huis reed. Ter hoogte van de “Stinker en de Blinker” (resp. Schipdonkkanaal en Leopoldkanaal ) heb ik mijn auto geparkeerd  vlakbij de twee kanalen. Er waren veel fietsers en zelfs wandelaars die langs het Leopoldkanaal  fietsten /wandelden. Her en der stonden ook wat auto bij het begin van de wandel/fietsweg en zelfs tussen de twee kanalen die gescheiden zijn met een smalle dijk. Het pad naast het Leopoldkanaal is na onderhoudswerken aantrekkelijk gemaakt  en nodigt uit tot wandelen /fietsen.

Ik ben niet tot het andere kanaal gegaan om foto’s te nemen. Leek me wat gevaarlijk omdat er veel autoverkeer was op dat moment( allen terug naar huis na een wandeling ergens op een zeedijk  😉 )en er maar een smal paadje langs de autoweg loopt. De weg neemt aan weerszijden een bocht en daar misrekenen de autobestuurders zich wel eens.  Het bewijs zie je aan de linten

zicht van het Leopoldkanaal richting Damme links ligt het Schipdonkkanaal.

Zicht richting Zeebrugge hier rechts ligt het Schipdonkkanaal

Naast het kanaal een brede goed onderhouden fiets/wandelweg ( hier richting Zeebrugge)

zicht richting Damme

En toen ik me omdraaide zag ik- naar Brugge toe -een pracht van een zonsondergang met een nevelige ondergrond.
Daarom had ik de rem toegetrokken om dit beeld te kunnen maken.