fietsen

Fietstocht naar het Zwin (1)

kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist, zee en strand ,

Recht voor het grote gebouw zijn er weilanden waar paarden grazen en waar ook de ooievaars rondlopen. Dit stuk land is teruggegeven aan de natuur. Op een gedeelte ervan was er jaren terug een druk bezochte  openlucht karting en wat verder was er tot de jaren 60 van de vorige eeuw een vliegveld.
Kijk je richting zee dan zie je waterpoelen en duinlandschappen. Op een paal zit een koppel ooievaars te broeden. Ik las gisteren in de krant dat de eerste ooievaarsjongen in het Zwin geboren zijn !

 Ik nam dus de grote lus om terug te fietsen naar de Oosthoek .
Je kunt ook vlak vòòr de monolieten een pad inslaan waardoor je de grote lus vermijdt.
Vroeger had je naast de Internationale dijk een grindweg waar fietsers en voetgangers wandelden/fietsen tot het Retranchement .
Gezien een groot stuk van het achterliggend land is ingenomen en zo de Zwingeul is vergroot is dit pas momenteel verdwenen.

Aan de andere kant van de grote fietslus zie je in de verte het gebouw van het Zwinpark

Het fietspad naar de Oosthoek slingert zich ergens ook  tussen de bomen.
Op deze plek ben ik vroeger met de fiets samen met de kinderen vlienderbessen komen plukken.
Nu is alles opgekuist en is er geen enkele vlienderstruik te bespeuren.
Ook waren er heel veel braambessen
en ik was heus niet de enige die met plastiektassen vol bessen en bramen huiswaarts reed.

Onderweg zag ik nog een boomstam met een broedend echtpaar ooievaars! Ik kon niet verder inzoomen.

Het Kalf is een wijk en tevens het  oudste gehucht van Knokke Heist.
Het Kalf ligt op de grens van duin- en poldergebied.
Het verbaast me steeds die overgang van duinen en lichte grond  naar poldergrond.
Wat nog herinnert aan vroeger is het oorspronkelijke gemeentehuis en de Kalfmolen.

Hier reed ik terug in een polderlandschap.
Tegenwoordig worden er opnieuw veel boerenpaarden gefokt.

Deze paardjes behoren toe aan de manège.
Via dit fietspad reed ik terug naar huis

Deze foto plaatste ik bij “fietsen in eigen wijk”. Hier zie je het fietspad vanuit een andere richting
slingerend  de velden en achteraan de rij villaatjes.

 

Fietstocht naar het Zwin

kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist, zee en strand ,

Ik schreef dat ik in eigen wijk eens was gaan fietsen en ook dat ik richting Heist heb gefietst . Maar ik ben ook eens richting het Zwin gefietst.  Ook een pittig fietstochtje van een paar uur . Jaja ik weet het wel ik rijd nu met een e-bike en dat is een stuk gemakkelijker maar de zeewind zorgt er ook voor dat je een versnelling hoger moet zetten anders moet je veel te hard bij trappen . Gelukkig was het erg kalm  want als er veel fietsers en voetgangers zijn op de smalle zeedijk is het oppassen geblazen. Draai en keer het zoals je wil een e-bike is geen gewone fiets en  niet ideaal om tussen een massa mensen te rijden.
Ik reed natuurlijk niet langs de grote weg want hoewel er vlak naast een fietspad is ,vind ik het niet leuk. Ik wil rustig kunnen genieten. Dus nam ik vanaf mijn huis een rustige weg voorbij de manège , door het bos ( een keertje niet hard trappen om de helling op te geraken  😉  ) , via de Oosthoek naar de zeedijk en dan op de smalle zeedijk richting het Zwin. Het eindpunt was”  ’t Keun ” ( het beeld van de haas van Flanagan “Hospitality” genaamd).
Daarna reed ik  via de Zwinbosjes naar  het grote zwarte gebouw waar  de ingang is om in het Zwin zelf binnen te gaan. Ik ben er niet binnen geweest. Ik was er al een drietal keer , maar je moet er langs fietsen wil je via een grote lus terugkeren naar de Oosthoek. En dan terug richting Westkapelle.

Eerst wat genieten van de zon die toch af en toe achter een wolk verdween.

Daarna fietste ik langs de manège.
De bomen  vlak vòòr de manège waren helemaal kaal gesnoeid
en onderaan waren alle struiken verwijderd.
Wat zal daar de bedoeling van zijn!Ik reed door het bos

en dan door de Oosthoek waar een Siska nu al jaren leeg staat en
enkele speeltuigen nog als stille getuigen zijn blijven staan.
In de bronlaan:  geen enkele geparkeerde auto te zien dat zal deze zomer wel anders zijn!
Een eenzame fietser , maar ik kwam er nog veel tegen.

Op het strand ter hoogte van de sailing club was het wel drukker

Op de smalle zeedijk was het héél rustig. Op het einde van de zeedijk veel geparkeerde fietsen en
mensen die genoten van het uitzicht op het Zwin zelf.

Een nieuw kunstwerk? Met vogels die op de uitkijk zitten.
In de verte rechts zie je het zwarte dak van het Zwin gebouw. 

’t Keun – met tegenlicht getrokken -kijkt ook uit over het Zwin.

In de verte zicht op Cadzand
De meeste fietsers keerden terug langs de zeedijk 

Ik fietste de helling af richting Zwinbosjes .
Bij de aanpassingswerken een tijdje terug  is er een fiets- ,wandel- ,en  een ruiterspad aangelegd.

Op het einde van het pad  richting het Zwinpark zelf staan 4 Monolieten – Ulrich Rückriem 

In de verte zie je het enorme gebouw  van het Zwinpark.  

Vòòr en naast het gebouw zijn er ruimtes voorzien om te rusten en te picknicken.
Even uitblazen en morgen fietsen we verder!!

Fietsen in de eigen wijk

kinderenenkleinkinderen fietsen, lente ,

Het was lang geleden dat ik in mijn eigen omgeving heb gefietst.  Eens kijken wat er allemaal veranderd is sedert vorige zomer. Met de auto rijd ik wel in de omgeving maar dan meer op de grote verbindingswegen die leiden naar Knokke of naar Sluis. Ik rijd dan niet door al die wijken en straatjes. En dat heb ik vorige donderdag gedaan.

Ik reed  door veel rustige straten met mooie huizen en goed onderhouden tuinen en waar veel bomen momenteel in bloei staan. Het viel me op dat er ook veel woningen te koop staan en toch wordt er nog overal gebouwd.

Waar vroeger een hele grote weide was  werden er een 40 tal woningen gebouwd. Op een groot plakkaat stond dat ze op wandelafstand van de zee lagen!
Goeie genade dan moet je al een flink eind wandelen. Het heeft ook jaren geduurd eer  die woningen verkocht geraakten.
Van op die plaats doe ik er zelf minstens een kwartier over met een gewone fiets. Vlak vòòr deze woningen ligt een groot stuk landbouwgrond  horend bij een groot melkvee bedrijf.

Vlak bij de boerderij werd jaren geleden een kapelletje gebouwd met steun van de Boerinnenbond. Achter dit goed onderhouden plekje in een bocht van de weg lopen -zodra het weer het toelaat -heel veel koeien. Op deze donderdag leken de koeien het warm te hebben want ze lagen te herkauwen  in de weide. Niet eentje kwam eens kijken tot aan de omheining !

 

Ik fietste nog een stukje langs de Kalvekeetdijk ( de oude baan van Knokke naar Sluis). Op die weg is een breed fietspad  en soms rijd ik op dit fietspad  om dan langs een aangelegd fietspad tussen de landerijen richting Knokke te rijden. Op de foto zie je in het  midden  iemand op de fiets op dit paadje en rechts op de foto is de manège. Door ruilverkaveling is de manège  waar je al die villaatjes ziet staan verhuisd naar een meer afgelegen en groter domein. (overlast voor bewoners rond de manège). Tijdens het weekend fietste ik langs dit paadje  naar zee.

Na een hele rondrit reed ik terug naar huis en nam nog een kijkje  in de tuin waar ik gedurende 18 jaar zelf getuinierd heb samen met de eigenaar van de grond. Onlangs heb ik vernomen dat de gezondheid van de ondertussen 90 jarige man plots zodanig is verslechterd dat hij sedert een maand in een rusthuis verblijft. In het vroege voorjaar was hij al begonnen met een deel van die lap grond te bewerken en had hij gezegd dat ik ook dit jaar de aalbessen en blauwe bessen kon komen plukken( ik had die indertijd zelf geplant). Dat zal nu  wel verleden tijd zijn. Het onkruid begint stilaan bezit te nemen van de tuin.

Het was een mooie tijd toen we jaren geleden met drie buren plus de eigenaar een lap grond van 1000 m2 bewerkten , elk een stuk van 250 m2 ! Ik plantte er aardappelen en alle groenten die een gezin normalerwijze gebruikt. Onderling wisselden we zaden en plantgoed uit en had de een teveel dan gaf die het aan de ander. Ik had ook enorm veel braambessen en wie er wilde kon er plukken. De pompoenen en courgettes werden uitgedeeld aan de buren . Maar bij de pompoenen moesten ze beloven dat ze op Halloween er eentje  uitholden en op hun oprit of muurtje plaatsten. Toen waren er nog veel kinderen in de straat. Mooie herinneringen.

fietstocht van eergisteren

kinderenenkleinkinderen fietsen, lente ,

Het was gisteren veel te mooi weer om aan de pc te zitten. Ik kon op het terras blijven zitten tot het schemer werd. Hoeveel keer gaan we dit nog kunnen doen?
Ik deed in de namiddag met de fiets een paar boodschappen in de nabijgelegen Colruyt . Ik was van plan om die dan eerst thuis af te zetten en nog eens  naar de zee te fietsen richting ’t Zwin. De dag ervoor was ik richting Heist gefietst. Ik ben er niet aan toe geraakt…
Op de parking van de Colruyt werd ik aangesproken door ook een vrouw met een e-bike die op zichzelf aan het foeteren was dat ze vergeten had haar grote fietstassen aan de fiets te hangen. Toen kwam er nog een vrouw bij die haar boodschappen in de fietstassen van haar e-bike aan het proppen was. Ze mengde zich ook in het gesprek dat ging van parkeerproblemen, gedragingen van toeristen, de onvriendelijkheid van verkoopsters in winkels, het gevaar van fietsen in de stad , de hoge prijzen voor de huizen zodat de eigen inwoners uitwijken …

Héél interessant allemaal 🙂 . Na ruim een uur gingen we uit elkaar met ” nog een prettige dag” en eerlijk ik heb me geen moment verveeld . Gelukkig had ik geen diepvries waren mee maar ik constateerde dat door mijn gevulde fietstassen en nog een extra tas aan het stuur het toch te gevaarlijk was om nog veilig te  fietsen zelfs met een e-bike! Ik ben dan maar te voet naar huis gewandeld en ben niet meer gaan fietsen .

Maar nu over de fietstocht van de dag ervoor:   Ik stak de Natiënlaan over om richting Heist te fietsen en even verder hield ik halt om een paar foto’s te nemen van het nieuwe ziekenhuis, AZ Zeno dat einde maart zijn deuren heeft geopend.

 

 Het ziekenhuis is al operationeel maar rondom is de afwerking nog bezig

Een paar  honderd meter verder is het budget hotel Ibis aan zijn afwerking bezig. De bedoeling is om patiënten die een tijdje regelmatig terug moeten komen naar het ziekenhuis daar kunnen logeren of eventueel familie die dicht bij een patient wil blijven.

Minder leuk is dat vlak vòòr het ziekenhuis het nieuwe uitvaartcentrum  ook aan de afwerking bezig is. Het ligt vlak naast de parkbegraafplaats. Lig dan maar in een kamer met uitzicht hierop.

Ietsje verder staat sedert korte tijd een boerderijtje te verkommeren. Het zal wel gesloopt worden passend in het project Duinenwater . Achter dit boerderijtje wordt oa. een nieuw golfterrein aangelegd.
En aan de andere kant van de straat heb ik de foto’s gemaakt van de schapen met hun lammetjes.

Deze lange weg is de ideale verbindingsweg tussen Westkapelle en Heist. Rijdt er liefst niet meer dan 50km per uur
anders een boete ( ik heb het ondervonden. recent is de snelheid van 70 km terugegaan naar 50 km/uur).
De berm tussen het brede fietspad en de baan staat vol paardenbloemen . Ach ik vergat om een overzichtsfoto te maken.

Zicht vanop deze weg op de watertoren van Duinbergen en de flatgebouwen van de Laguna.
Na een stop bij mijn schoonzus in Heist  reed ik naar de zeedijk om terug te fietsen

Ja ja de beachwatchers zitten er nog  (van Aurora cañero )

Zij houden ook dit grote appartementsgebouw Cap Horn in de gaten. Het geraakt maar niet af.
  De duinen en het strand met de opbouw van cabines en het aanvoeren van catamarans

Deze helling doet me terugdenken aan vroeger. Als kind  reden mijn broer en ik met de fiets ,benen wijd gespreid, naar beneden tot ergernis van onze ouders 😉

Toen was het daar nog kalm, nu is het levensgevaarlijk.

Nog een zicht op het rustige strand

Onlangs reed ik met de auto door deze laan waar op de vroegere tramberm nu bloemen zijn geplant. Ik dacht toen “de eerste keer dat ik hier met de
fiets langskom neem ik een paar foto’s.” De plotse hitte heeft ervoor gezorgd dat ze bijna uitgebloeid zijn.

Wat is nu het mooist! Beide kunstwerken zijn veel besproken : links het  kunstwerk  de AVL mannen van Joep van Lieshout( nl) of
rechts de strandcabines van Jean-François Fourtou (FR) in het kader van Beaufort 2018

En op weg naar huis nog een rotonde met mooie zalmkleurige en witte tulpen.
Momenteel staan overal op de rotondes tulpen in bloei.

Een stralende dag…

kinderenenkleinkinderen fietsen, zee en strand ,

…en daar moet je tegenwoordig echt van profiteren. Dus alle werk laten vallen ( ik ben al een paar dagen intens bezig om de tuin winterklaar te maken), strijken moet ik ook nog maar dat kan later gebeuren.
Ik heb de fiets genomen en ben naar zee gereden. Het was ideaal weer met een blauwe hemel en een stralende zon en een zacht briesje. Zo mooi verdeeld hadden we het niet zo dikwijls de voorbije zomer. Ofwel overdreven warm ofwel erg veel wind  ofwel was het om de haverklap aan het stortregenen.
Niets van dit alles vandaag. Je had niet eens een jasje nodig. Ik had er wel eentje bij want het kan snel fris worden en wie weet hoelang ik onderweg zou zijn… Ik genoot zodanig dat ik vergat  een ijsje te halen bij  mijn geliefkoosde  glacier Post in Duinbergen!

Het was behoorlijk druk op de zeedijk en ook op bepaalde plaatsen op het strand. De zeilbootjes lagen al in rust of werden binnengetrokken met een tractor. Geen opgejaagde drukte , iedereen genoot. Tot ik mijn naam hoorde roepen. Bekenden van bij de Senioren. Op een bankje op de zeedijk hebben we rustig wat zitten bijpraten. Ik reed daarna nog een eindje door .Ik zag de  redders in de duinen , maar ze hadden volgens mij geen werk want   er werd niet gezwommen.
Eenmaal in Heist verliet ik de zeedijk en bracht een bezoek aan mijn schoonzus . Later reed ik langs het fietspad te midden de polders naar huis.
Nu de berg aarde weg geschept is kan je het nieuwe Ziekenhuis AZ Zeno zien. De laatste fase van afwerking is begonnen zowel in het ziekenhuis als de omgeving errond. Ik ben benieuwd wanneer  dit- als het ware zwevend gebouw- zal in gebruik gnomen worden !

 

Het fietspad richting Knokke……met rechts zicht op de landerijen waar het afgemaaide
gras ligt te drogen. Dat dient als hooi voor de dieren tijdens de wintermaandenBij het binnenkomen van Knokke de grote rotonde  met een groot bloemenperk nieuwe stijl.
Geen geraniums mee, wel  veel bloemen en grassen.
Ik reed niet ver van de zeedijk langs een in aanbouw appartementsblok.
In het afgebroken gebouw heb ik 6 jaar gewoond met man en drie kinderen.
Onlangs zei de zoon ” jammer dat je er nooit een foto van gemaakt heb”.
Tja dat was vòòr het digitale tijdperk en toen was je wat zuiniger met foto’s maken.

Weinig wind want de windbroeken wapperden amper. Op één van de strandbars was er een feestje aan de gang! Vlak ernaast werd er van de zon genoten : luierend en spelend!Fietsen en trapauto’s  : je zag er genoeg op de zeedijk!geparkeerde catamarans en er werden er nog binnengereden! De redders hielden nog altijd een oogje in het zeil!

 

Fietsen met de kleinzoons

kinderenenkleinkinderen fietsen, kleinkinderen , ,

De twee kleinzoons kwamen vandaag terug naar oma en het eerste wat er gevraagd werd ” Wat doen we vandaag”. Uiteindelijk kozen ze om te fietsen. Het was over de middag aan mijn achterdeur 30° en geen wind. Niet bepaald ideaal om te starten. Dus hebben we een paar uur gewacht en zijn dan vertrokken. Ze vonden het wel een goed idee om eens naar hun tante en nonkel in Middelburg te fietsen. Die fietsroute hadden ze nog niet gedaan. Dochterlief en haar man waren wel op hun werk maar de oudste kleinzoon was thuis.


Zo reden we rond Sluis langs rustige wegen.

Vroeger toen we met de kleinkinderen naar de Ardennen op vakantie gingen kropen de jongens altijd op zo’n hooibollen.


Oma is niet meer zo lenig om op die strobollen te klauteren.


We kwamen opvallend veel proefvelden tegen met bonen die geoogst worden als ze helemaal droog zijn.
Dat het proefvelden zijn zag ik aan de plakkaatjes die in de velden geplant staan.

Na even goedendag gezegd te hebben aan Kevin reden we terug naar huis. Maar even een rustpauze aan één van de kreken die deze streek rijk is en waar je een mooie wandeling rond het dorp kan maken.

Een mooi zicht op de kreek van op het terras met zitbanken .

Hier verlieten we Belgisch grondgebied om over Heille en Sluis(Nl) terug naar huis te fietsen. Een tochtje van twee uur.

Met de fiets onderweg

kinderenenkleinkinderen fietsen, zon ,

Het was zondag een mooie zonnige dag , ideaal weer ook om te fietsen zeker met het zachte briesje dat er was. Ik had geen zin om me in de drukte van de kust te gooien als ik al die auto ’s de stad zag binnenrijden. Even het binnenland in op rustige wegen te midden van de natuur. Daar kan ik echt tot rust komen. Overal stond het graan oogstrijp wat  vergeleken met vroeger bijna een maand eerder is.
Ik fietste langs Sluis ,over Heille naar Middelburg (B). Ik was op landwegen bijna de enige fietser. Heerlijk. En op de andere wegen was er een breed fietspad. Het laatste stukje was een kassei weg , niet met van die vierkante kinderkopjes maar  met rode  bakstenen. Die weet ik al  liggen toen ik nog kind was, ik vervloekte die toen al en nu nog meer. Er was ook geen greppeltje waar je kon fietsen. Het teisterde mijn zitvlak dat toen aan rust toe was! 

Langs deze eindeloze landweg staat het graan ook klaar om geoogst te worden, tarwe en gerst. In de verte de bomen van de autoweg rond Sluis.

Zondag of niet de boeren waren overal druk bezig met oogsten! Graan maaien, stro persen in pakken en vervoeren!

De veldbloemen zoals ik me die herinner toen ik kind was. Toen groeiden ze letterlijk tussen het graan. Met de sproeimiddelen van tegenwoordig groeien er geen bloemen meer tussen het graan!

Veel schapen in een weide  en sommigen zochten verkoeling aan de drinkbakken. Het huis daar vlakbij op de onderste foto is een toonbeeld van de koppigheid van de bewoners. De man wilde geen stukje grond aan zijn voorgevel afstaan voor een fietspad. De gemeente Sluis heeft er korte metten mee gemaakt. Ze hebben een breed  fietspad aangelegd en de rijbaan een beetje versmald en rode paaltjes geplaatst. Deze toestand bestaat al zólang dat de meeste bestuurders die situatie kennen en  de auto die eerst bij die paaltjes komt voorrang geeft!

 Deze streek kent vele kreken. Daar wordt ook regelmatig gevist. Ik had de grote camera niet mee en met de gsm kan ik echt niet veel inzoomen. Bijgevolg geen vissertje te midden van het riet!

De Damse vaart over en dan nog een kwartiertje fietsen voor ik weer thuis was. Een fietstocht van ruim twee uur. De rusttijd bij dochterlief niet meegeteld.

Mijn tweede fietstocht

kinderenenkleinkinderen familie, fietsen, kinderen

Zondagnamiddag ben ik op de fiets gestapt . Voor de tweede keer een lange tocht met de e-bike. Dus in feite geen oefentocht meer! De bestemming was Middelburg(B) waar dochterlief volop samen met haar man en nog een vriend bezig is met poetsen en schilderen in de pas aangekochte woning.
Een voor mij heel bekende streek. Mijn moeder is geboren in Middelburg en twee van haar zusters woonden in de nabije omgeving nl in Heille-Sluis en in St Kruis (in de nabijheid van Aardenburg).Bij de zus in St Kruis heb ik jarenlang al mijn vakanties doorgebracht. Volgers van vroeger weten dat ik het heb tante Regina en nonkel Clement .
Een uurtje fietsen langs landelijke wegen . Ik ondervond dat veel chauffeurs deze landelijke wegen kennen en zo het drukke verkeer ontwijken op de Natienlaan en ook op de weg rond Sluis om in Maldegem op de expresweg te komen.
  De Damse vaart richting Damme en de tweede foto richting Sluis gezien vanop de weg die naast de autoweg ligt .

Ik zag aan de kant van de landelijke weg een grenspaal half in de gracht staan en niet veel verder nog één midden de landerijen. Hoe hebben ze vroeger de landgrenzen bepaald ?

 Sluis gezien vanaf de rondweg. Bovenste foto  een wazig beeld van “de Grote Beer” ( overblijfsel van een stadpoort)en bij de onderste  zie je links een stukje van het Belfort. Het licht was die dag wazig als je in de verte keek.

Tussen Sluis en Heille tref je een mooi gerestaureerd landhuis aan. Lees eens de geschiedenis van dit landhuis (klik). Nu staat het er prachtig bij , maar ik heb het van kindsaf  altijd geweten in verval zoals rechts onder op de foto.

Ik nam een foto van de voorzijde en eentje langs de achterzijde.

Ik fietste verder en toen ik het torentje van de kerk van Middelburg zag wist ik dat ik er bijna was.
Ik zag dat de opknapwerken aan het huis goed vorderden en na een korte rustpauze vatte ik de terugweg aan!

Ongeveer in het midden van de foto zie je in de verte een huis en op de tweede foto zie je hetzelfde huis maar aan de andere kant . Daar woonde de zuster van mijn moeder. De kleinzoon woont er nu .Het huis is vernieuwd maar de rest van de boerderij is opgekuist en de stallingen en bergruimtes voor landbouwmachines zijn gebleven. Het is allang geen boerderij meer.
Er was niemand thuis, het was ook mijn bedoeling niet om op de koffie te gaan.

Overal knotwilgen die dit jaar mooi zijn gesnoeid.  Ik heb het nog anders geweten.

Een opgeknapt boerderijtje. Vroeger was het een buitenverblijf van een collega. Hij is verongelukt toen hij daar een boom aan het snoeien was. Ik moet er nog altijd aan denken wanneer ik hier langs kom.

Er zijn in deze streek veel kreken. In die kreken wordt ook gevist. Ik zag verschillende auto’s staan aan de rand van de weg.  In de verte een visserstentje .

 Afgelegen boerderijen zijn in deze omgeving nog steeds omzoomd met bomen. Op veel van die boerderijen  kan je ook kamperen.

 Zin in een buitenverblijfje? Met zicht op het landhuis van hierboven.

Mijn eerste fietstocht!

kinderenenkleinkinderen fietsen, Knokke-Heist

Ik bedoel dan wel met de e-bike. Ik koos voor de eerste keer een landelijke weg uit. Ik wilde op zeker spelen. De handelaar had gezegd dat ik geen schrik moest hebben dat de fiets bij het loslaten van de rem vooruit zou schieten. De accu valt stil bij remmen en/of niet meer trappen. Dat is een soort ingebouwde veiligheid . Ik ondervond dat het waar was en dat was een hele geruststelling. Ik had de wildste verhalen gehoord van mensen die plots moesten remmen voor een rood licht of een obstakel , maar bij het loslaten van de rem vooruit vlogen met soms een valpartij als gevolg.
Op zo’n landelijke weg kon ik ook meer kijken hoe dat computertje op het stuur werkte zodat ik straks niet meer moet kijken op welke kracht de accu werkte. Op 1  om normaal te fietsen op 2 als je wat tegenwind had. Maar die man wist zeker niet dat het aan de kust altijd nogal waait. Ik moest het op 3 soms op 4 zetten om gemakkelijk te kunnen fietsen.

Ik had de weg gekozen naar het landelijke Ramskapelle. Het dorp kent een groei aan nieuwe woonwijken maar de wegen er naartoe zijn landelijk gebleven en overal zie je nog boerderijen.

Langs deze weg staan er opvallend veel boerderijen. Sommigen zijn vernieuwd , andere zijn omgebouwd als luxueuze buitenverblijven en nog andere zijn  een bed & breakfast zoals op de foto hierboven.

In het dorp zelf staat de molen van Callant  ,prachtig vernieuwd en het woonhuis is een mooi restaurant geworden.

 Ik weet niet of het deze paardjes zijn maar in Ramskapelle loopt het kleinste paardje van Europa rond.(klik )

Ja als je ergens naar toe fietst moet je ook nog terugkeren . Ik koos niet dezelfde weg terug maar fietste van Ramskapelle naar Heist en dan via Duinbergen terug naar huis. Op de foto( wat te veel ingezoomd) hierboven zie je het  nieuwe dorp Heulebrug met de opvallende toren van het OCMW gebouw en daaronder  het appartementencomplex  aan de Lac van Heist( ontstaan door uitgravingen voor de aanleg van de nieuwe spoorlijn half de vorige eeuw).

Ik ben zonder problemen thuisgeraakt! Alleen was de wind erg koud en heb ik het de andere dag gevoeld : de sinusjes speelden op!!