…was niet zo’n fijne maand voor mij. Ik was een hele tijd uitgeteld . Ik heb er toen zelfs aan gedacht om helemaal te stoppen met mijn blog. Maar na bijna twintig jaar bloggen , eerst op Skynet en nu al enkele jaren op WordPress vond ik dit toch een te grote stap.
Ik vond een tussenoplossing en post nu al een tijdje elke dag een foto op Instagram. Zo hield ik toch een ietsje contact met een aantal bloggers.
Maar nu zie ik het weer zitten om opnieuw te starten met bloggen.

Op 6 december ben ik ‘s middags via de spoed opgenomen omdat de huisdokter vermoedde dat er meer aan de hand was dan corona of griep. Ik moest zoveel overgeven en de medicatie hiertegen hielp niet.
Op de spoed onderging ik een reeks onderzoeken en in de namiddag kreeg ik het bezoek van een chirurg die me kwam vertellen dat ik diezelfde avond nog zou geopereerd worden. Het bleek dat ik een dunne darmverkleving had. (Kan ontstaan na een vroegere operatie aan de darmen)

Het ging allemaal zo vlug. Het was echt een schok voor mij want ik had voordien geen symptomen gevoeld behalve dan het onophoudelijke overgeven de laatste twee dagen.
De operatie zelf verliep probleemloos maar de darmen wilden niet in gang schieten en daar heb ik van afgezien . Medicatie en onderzoeken waren het gevolg.
Ik ben tot 23 december in het ziekenhuis moeten blijven. Toen ik naar huis mocht was ik geen cent waard en afhankelijk van mijn drie kinderen. Die hebben goed voor me gezorgd maar Kerst en Nieuwjaar zijn dit jaar aan mij voorbij gegaan.

Door de medicatie had/heb ik problemen met mijn maag en ik herinner me dat ik dit indertijd ook had bij de eerste operatie en hiervoor een tweetal maanden medicijnen moest nemen. Ik heb al mijn hele leven problemen gehad met het innemen van medicatie . Altijd nevenverschijnselen. Ik probeer zoveel als mogelijk natuurlijke middelen te nemen. Maar soms moet je de raad van de geneesheer opvolgen . Ik had te lang een maagsonde gehad en liep een slokdarm schimmel op dus weer medicatie. Nog een gastro onderzoek om te zien waarom de darmen niet wilden in gang schieten Neen het zat me echt niet mee.
Iedereen deed er alles aan om het me zo comfortabel mogelijk te maken maar uiteindelijk was ik het die alles moest verduren.
Ook de narcose speelde me achteraf parten: concentratie verlies, niet uit mijn woorden geraken, ook niet foutloos kunnen typen , vergeetachtigheid en hoofdpijn… Het maakte me allemaal wat moedeloos en het troosteloze weer maakte het er niet beter op.

zo ik ben gestart en zal nog wat meer vertellen over mijn verblijf in het AZ Zeno, maar dan in een volgend log ! Ik moet nog het een en ander ordenen…