Toen de stoet met al die mooi geklede mensen voorbij waren gewandeld zijn we naar het Parkdomein La Potinière gegaan. Veel groen was er niet te zien in dit park. Door de droogte lag het hele terrein er verdord bij . Maar het was er wel gezellig . Je kon aan volksspelen doen( erg in trek bij de kinderen), naar een paar oude tractors kijken. Er zijn tennisvelden en een minigolf. En midden in het park stond een enorme tent waar wellicht ‘s avonds als afsluiter uitbundig zal gevierd worden

In het park was er een optreden van line dansers maar een koppeltje danste een heerlijke rock and roll

We wandelden verder richting zee en hoopten dat het daar wat rustiger zou zijn . Een agent regelde het doorgaand verkeer want er was maar één weg om door De Haan te rijden .(Aan het tramhuisje was alles afgesloten) Er waren zoveel seinpalen en dranghekken gezet op deze weg dat je vanzelf al traag reed.
Eenmaal op de zeedijk was het ook op de koppen lopen. Alleen op het strand was het rustig. Maar om ergens onze beentjes wat te laten rusten… geen denken aan . Dan maar terug gekeerd en we vonden bij een bakker dicht bij het tramhuisje een heerlijk rustig plekje om iets te eten en te drinken en ook om even het toilet te bezoeken.

Toen we wat uitgerust hadden, staken we de sporen van de tram over en wandelden naar het dorp toe. We zagen welke voorzorgsmaatregelen er genomen waren om bij eventuele “problemen” vlug te kunnen optreden!! Politie , brandweer, rode kruis…
Het hele dorp was één groot terras en de hoofdstraat stond vol met braderie tentjes. Zoveel volk ook.
Er werd gezongen, oudere heren geleund op een hoge tafel deden hun zegje en dronken hun slokje. Oude ambachten zoals de melkboer met zijn kar, de visboer en de brouwer trokken de aandacht.
Ik zag een jongeman met een obus rondlopen en vroeg hem of hij oorlogspullen verzamelde. Dat deed hij en vertelde erbij dat hij van Israël kwam en twee vriendinnen die bij hem waren kwamen uit Portugal Zij werkten tijdelijk voor een project hier aan de kust ter bescherming van wilde dieren.
Op een gegeven ogenblik duwde hij de obus in mijn armen om een foto te maken. Een heerlijk momentje om met enthousiaste tieners over hun project te kunnen spreken

Toen was het toch tijd om huiswaarts te keren. Want de Hollandse vriendin moest na de tramrit (toch driekwartier rijden) nog een ritje doen om in Aardenburg te geraken.
De tram stond er maar er waren blijkbaar al een uur problemen : stroomonderbreking. Straks mochten we nog op vervangbussen stappen. Maar we hadden geluk na korte tijd vertrok de tram om onmiddellijk met een forse ruk weer te stoppen, tot tweemaal toe. De conducteur kwam helemaal overstuur door de wagons gestapt en wilde weten wie op de noodrem had geduwd. Maakte die persoon zich niet bekend dan bleven we staan en werd er een procedure afgewerkt. Blijkbaar heeft die persoon zich gemeld . Iedereen van de aanwezigen was ervan overtuigd dat dit onvrijwillig was gebeurd door de schokkende start waarbij veel mensen hun evenwicht verloren. We zijn zonder verdere problemen thuis geraakt.

Het was een memorabel dagje en hoewel het erg druk was verliep alles gemoedelijk.
Klik op de foto’s om ze vergroot te zien!