Verleden week had ik onverwachts een paar dagen twee logeetjes, nl de pleegdochter van een goeie vriendin en haar man. Ik viel een beetje uit de lucht toen ik een mailtje kreeg ” mag ik komen slapen bij jou”. Kort en bondig zonder enige uitleg. Ik ben nu wel iemand die niet veel uitleg nodig heeft , ik begreep dat er iets moest gebeurd zijn .
Hoewel ze al 12 jaar samenwoont is ze onlangs gehuwd met haar vriend. Ik was ook uitgenodigd op het huwelijksfeest dat doorging in Hasselt. Maar dat was voor mij op dat moment echt niet haalbaar . Een treinreis van drie uur, een avondfeest en dan de andere dag terug naar huis. Ik kreeg het thuis nog niet gedaan om een hele dag zonder rusten door te komen . Ik moet het tot heden nog steeds doen.
Ik vond het zo erg voor haar en nog veel meer voor mijn vriendin( de eerste stagiaire die ooit bij mij kwam werken en met wie ik tot heden nog contact heb) en voor mezelf ook want ik had graag de hele familie eens teruggezien. Na al die jaren en na menige keren bij haar een feest of begrafenis te hebben meegemaakt en ook een paar jaar mekaar niet gezien te hebben door corona, viel dat erg tegen.

Ik liet haar weten dat ze welkom was en verleden week stond ze precies op die bloedhete dag aan de deur. Toen kreeg ik te horen dat ze een hotel geboekt hadden voor een paar dagen in De Haan . Door ziekte van haar moesten ze de reis uitstellen en omboeken midden in het seizoen is niet zo vanzelfsprekend aan de kust. Dus dacht ze als noodoplossing aan mij. Groot gelijk had ze. Op die manier konden we haar recent huwelijk hier ook een beetje vieren. En voor haar was het een blij weerzien niet alleen met mij maar ook met het huis en al de herinneringen toen ze als kind hier af en toe kwam logeren.

Ik gaf hen tips wat ze konden doen die dagen( een avondmarkt in Sluis,een folklore markt in Heist ,een wandeling in Cadzand en natuurlijk ook naar het strand) en één dag ( het was gelukkig niet meer zo warm) zijn we samen naar het Zwin gewandeld vanaf de Lekkerbek tot aan de Haas van Flanagan ” Hospitality”genaamd.

Toen ze hier vertrokken gingen ze nog twee dagjes naar De Haan en zo hadden ze toch hun week vakantie zoals gepland!

Een prachtige dag om deze wandeling op de versmalde zeedijk te doen. Veel wandelaars en ook veel fietsers

Veel volk bij Surfers Paradise

te voet, met de fiets of met een go cart… auto’s mogen hier niet rijden!

mooi uitzicht op de zee en de duinen

De Zwingeul met in de verte op de eerste foto rechts een strandpaviljoen en daar achter hotels en tearoom. Op de tweede foto het haventje met rechts Air Republic van Sergio Herman.

De Zwinduinen

De Haas van Flanagan. Je moet geduld hebben om een unieke foto te maken. Er is altijd wel iemand die fotografeert of kinderen er bovenop zet…

een stuk van het Natuurpark met in de verte “the Shelter” – en tevens ingang om in het Natuurpark te wandelen en oa de ooievaars te bekijken op hun nesten. Geen denderende foto ( met tegenlicht getrokken)

Met verweerde balken( wrakhout? ) is een soort hoekige omheining gemaakt met op elke hoek beelden van dieren die je aan zee kan aantreffen.

Voor de paardenliefhebbers is een apart parcours gemaakt zodat fietsers ,voetgangers en paarden elkaar niet hinderen.

Heen en terug duurt de wandeling bijna twee uur! Iedereen geniet bij het ’t Keun toch minstens een kwartiertje van het zicht op de zee, de Zwingeul en het Natuurreservaat !

Ik heb genoten van dit onverwacht vakantiebezoek . Lang ontbeten en bijgebabbeld , tegen de middag trokken ze er op uit en ’s avonds samen warm gegeten en nog herinneringen opgehaald.
Ze hebben een logeerkamer zeggen ze. Ik heb de hint begrepen 🙂