Geen twee zonder drie …zeggen ze wel eens. Blijkt wel eens waar te zijn. Ruim een week lang ben ik wat minder leuke feiten tegengekomen. Die slaan je toch wel even uit het lood.
1-Op een avond dacht ik “morgen moet ik beslist mijn nicht opbellen om te zien of ik mijn tante ( haar moeder) al eens kon bezoeken in het het rusthuis .
Maar ik moest niet bellen de andere dag . Mijn nicht belde die morgen op om mee te delen dat haar moeder in de loop van de nacht vredig was ingeslapen. Ik was wat van streek door dit nieuws omdat ik de avond ervoor zo sterk aan haar had gedacht. Het was wel enigszins te verwachten , ze was 99 jaar en voor haar leeftijd nog in redelijke gezondheid. Het feit dat niemand haar mocht bezoeken , bij momenten ook haar eigen dochter niet, viel haar zwaar en ze kon dit moeilijk verwerken.
Tante ik zal onze gesprekjes missen en ik zal je nooit meer horen zeggen ” niet te lang wachten om nog eens terug te komen ” als ik opstapte . Ze had dan blozende wangen door het genieten van de babbeltjes.
Tante is naar het rusthuis gegaan juist op het ogenblik dat de grote werken op de Natiënlaan gingen beginnen ongeveer twee jaar geleden en ze woonde in de straat die naar dit kruispunt leidde Zij heeft dus de ellende niet moeten meemaken die de bewoners nu nog altijd ondervinden ( bv auto in een andere straat parkeren, met de fiets rijden onmogelijk, laarzen aantrekken om hun huis te bereiken wat lange tijd echt nodig was…) .Ik heb haar welgeteld één keer kunnen bezoeken in het rusthuis want toen kwam corona. Zij woonde niet ver van mij vandaan en zo ongeveer om de maand ging ik bij haar op de koffie. Een héél gezellige tante.
Zij was ook de laatste persoon van een vorige generatie. Zowel aan de kant van mijn vader( 7 broers) als aan de kant van mijn moeder ( 7 zussen en 2 broers) is iedereen overleden. Samen met de kinderen van al die zussen en broers horen alle nichten en neven tot de generatie die stilletjes aan deze wereld zullen verlaten. Dat is nu eenmaal het leven en dat stemde mij toch wat droevig.
2- Een paar dagen later werd ik midden in de nacht ( het was 2.30 )plots wakker door een vreselijk gerommel op het dak. Ik dacht onmiddellijk “ja daar vliegen de pannen van het dak”. Het was stikdonker buiten maar toch heb ik boven door alle ramen rondom gekeken of ik pannen in de dakgoot zag liggen. Neen. In de tuin gaan kijken zag ik niet zitten want dan moest ik al een sterk licht meenemen en daarenboven stormde het die nacht erg. Er waren rukwinden tot 90 à 100 per uur voorspeld. Ik kon moeilijk terug te slaap vatten want ik luisterde voortdurend of er weer zo’n gerommel zou zijn. Niet dus. ‘s Morgens vroeg in de tuin gaan kijken maar ik zag nergens pannen die verschoven of gevallen waren. Uiteindelijk bleek aan één van de dakkapellen een groot stuk loketlood losgekomen . Niet te geloven dat dit zo’n lawaai kon maken door het op en neer klepperen. Zoonlief komt het herstellen al heeft hij wat hoogtevrees. Dank je wel.
3-Deze week trok ik op een morgen de rolluiken boven op en ik keek met verbazing naar de oprit. Ik wist niet wat ik zag! Het rechthoekig muurtje van de brievenbus lag verspreid op de oprit. Een auto ( en het moet wel een stevige auto geweest zijn ) heeft midden in de nacht de brievenbus geramd. De sporen van autobanden zijn te zien en tussen de brokstukken lag glas van een kop- of achterlicht met kader en al. Vast laten stellen door de politie en verzekering verwittigd. Er wordt gedacht aan een terreinwagen volgens de grootte van het lichtframe. Mijn auto staat zelden buiten en zeker niet ‘s nachts . Anders had die gedeeld in de brokken want de dekplaat was doorgeschoven naar de kant waar ik de auto parkeer Op de foto had de politie de dekplaat wat teruggeschoven zodat ik uit de garage kon.
Dader tot nu toe onbekend tenzij hij in de buurt een garage gaat opzoeken. Volgens de politie krijgen de garagisten een bericht van hen wanneer er vluchtmisdrijven zijn met schade . ‘s Avonds is de zoon langsgekomen met een camionette om het puin op te ruimen. En wat nu? Een nieuwe brievenbus zetten of met de grond gelijkmaken. Een ander muurtje kan gebruikt worden als brievenbus door een gat te maken aan de voorkant. Het was de tegenhanger van de kapot gereden muur met een houten poortje tussenin. Die is al lang geleden verdwenen , kapot door onze spelende bengels. Achteraan is er een open ruimte met een deurtje om eventuele pakjes in te leggen. Wat waren we indertijd voorzienig 🙂 😉
Maar tussen in heb ik wel enkele wandelingen gemaakt. Niets zo goed als eens langs het strand wandelen om je hoofd leeg te maken… Dat is voor een volgende keer.