Kort nadat ik mijn diploma had behaald begon de zoektocht naar een job. Ik solliciteerde bij verschillende bedrijven , schreef me in voor een examen bij Sabena in Brussel en bij de Grand Bazar in Antwerpen voor een job bij de personeelsdienst. Overal geraakte ik in het reserve bestand. Bij Sabena mocht ik beginnen als stewardess gezien mijn talenkennis maar daarvoor moest je toen ongehuwd zijn en ik stond op het punt om binnenkort te huwen. Bij Grand Bazar kreeg ik na een jaar wel bericht dat ik me mocht aanmelden maar ik had toen al werk gevonden.
Ondertussen vond ik werk in een immokantoor in mijn eigen gemeente . Het was niet echt mijn ding en ook niet het ideale moment zo vlak na de zomer en ik had al vlug door dat dit geen job was voor mij. Maar kom ik kon werken en mijn ouders op die manier bedanken dat ik mocht verder studeren. Het was een éénmanszaak en de baas was veel onderweg. Ik kon bijgevolg niet veel bijleren en bleef het bij saai papierwerk . De baas was wel een joviaal persoon maar ergens vertrouwde ik hem niet. Vooral omdat zijn vrouw om de haverklap het bureel op de gelijkvloers kwam binnengestormd om te kijken of hij daar was. Ze woonden nl op een appartement boven de zaak. Zij was kwaad op mij omdat ik niet wist waar hij naar toe was en ze liet ook verstaan dat ik daar in feite te veel was. PPff leuk werken hoor. Het boterde wellicht niet zo goed tussen dat koppel.
Toen ik hem vroeg of hij in de kalme winterperiode de administratie wilde aanleren van verhuren ,verkopen ,syndic spelen… bleef hij meer op zijn bureau.
Hij kreeg regelmatig bezoek van een vriend die altijd een of ander pikant verhaal deed of aangebrande moppen vertelde. Ik concentreerde me op mijn werk en deed alsof ik het niet hoorde. Ik dacht toen waar ben ik nu beland , zo kort achter het gebeuren op school ! Ik kon echt wel tegen een duwtje want ik had twee jaar lessen gevolgd als enig meisje met zes jongens. Zij vertelden ook stevige moppen maar hebben me altijd gerespecteerd en in zekere zin op handen gedragen. Kortrijk was toen geen studentenstad en we gingen altijd samen ergens iets gaan drinken en o wee als er een vreemde man me benaderde. Ik hoorde bij hen en ze moesten me gerust laten. Na de schooljaren heb ik nog contact gehad met hen. Maar ja elk gaat zijn eigen gang en de contacten verwaterden…

Op een dag toen ik me klaarmaakte om naar huis te gaan eten, greep hij me plots stevig vast en zoende me. Ik verzette me , rukte me los en riep “zijt ge nu zot geworden “. Hij maakte er zich vanaf “alle kom , maak nu zo geen drama voor een zoen”. Hij slingerde me naar het hoofd dat ik een trut was enz….en hij me enkel had aangenomen omdat hij me leuk en sympathiek vond . Met slaande deur ben ik opgestapt.

Ik was amper bekomen van mijn schoolavontuur en dan kwam ik dit tegen. Ik fietste al schreiend naar huis en vertelde aan mijn ouders wat er gebeurd was. Mijn vader zei enkel ” als je er mee gediend bent ga dan maar terug werken , zo niet blijf je onmiddellijk thuis” Zo was mijn vader , geen woord meer of minder. En nadien werd er met geen woord meer over dit voorval gesproken.
Ik heb zelf opgebeld dat ik niet meer terug kwam werken en hij jammerde aan de telefoon ” wat moet ik nu aan mijn vrouw vertellen” “Dat moet je voor jezelf maar uitmaken. Ik denk dat ze jou wel genoeg kent om te begrijpen wat er is gebeurd ” De sleutel van het bureau heeft mijn broer in zijn brievenbus geworpen.
Mijn broer werkte toen in een bekend restaurant op de vismarkt in Brussel waar hij kok was. Hij heeft me meegenomen en ik heb tot aan mijn huwelijk( een paar maanden later)bij hem gewerkt in de bar van het restaurant. Daar heb ik veel geleerd over eten en drinken en moest er ook hard werken zodat ik geen tijd had om te piekeren. Ik had een heel goede band met mijn broer( helaas vroeg overleden)en dat heeft geholpen om die twee gebeurtenissen zo kort na elkaar een plaats te geven en er geen trauma van over te houden.

Van dan af moest er al veel gebeuren om me uit het lood te slaan. Ik had een soort antennes gekregen die me waarschuwden voor eventueel ongewenst gedrag en erger. Ik heb daarna 36 jaar als maatschappelijk assistente gewerkt bij de politie , in die tijd een overwegend mannelijk beroep .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nu ik toch bezig ben komt er nog (niet echt)een vervolg over gedragingen op het werk. Maar dan in het perspectief van de tweede helft van vorige eeuw.