Voor de 47 ste keer was er weer de Canadese bevrijdingsmarse, een mars van Hoofdplaat(nl) tot in Knokke-Heist. Een afstand van 33km.
Verleden jaar waren de meeste plechtigheden alsook de mars wegens corona afgelast. Dit jaar ging de mars wel door . Maar de plechtige herdenkingen werden in de verschillende gemeenten waar de Canadese soldaten indertijd door liepen over drie dagen gespreid.
Het gemeentebestuur, het For Freedom museum en Canada Comité (Cnocke is hier) vragen aan de bevolking massaal de Canadese vlag te laten wapperen in het straatbeeld als hulde aan en respect voor de velen die in 1944 hun leven gaven voor de vrijheid.
Aan deze vraag werd ruim voldaan en overal in de stad zag je de bekende maple leaf wapperen. Niet enkel aan de officiële gebouwen. Het streefdoel was 1000 vlaggen ( zoveel soldaten zouden er toen gesneuveld zijn)
De deelnemers aan deze mars werden per bus naar Hoofdplaat gereden waar zij in eigen tempo naar Knokke-Heist wandelden.
Zoals elk jaar wilde ik foto’s kunnen opsturen naar de Canadese familie. De vader van een inwonende lieve vriendin heeft indertijd deelgenomen aan de bevrijding. Hij is nog niet zolang geleden overleden. Hij is gehuldigd geweest voor deze deelname.
De plechtigheid in Retranchement is altijd mooi en ingetogen. Maar dit jaar was alles meer beperkt en ging de plechtigheid veel vroeger door. Toch nog wat sfeerbeelden van de wandelaars die uit de richting Retranchement kwamen en via de Hazegrasstraat( Oosthoek) Knokke binnenkwamen.
een stopplaats voor drank en wat eten 
moedig zwaaien naar de fotograaf 
zelf de hond was mee! 
op een boerderij was de Canadese vlag over de straat gespannen 
een zichtbaar vermoeide soldaat 🙂 
een Canadees militair contingent 
lange rijen… 
… wandelaars 
…jong en oud 
ze moeten nog een paar kilometers wandelen !
Ik ben dan doorgereden naar Retranchement waar de plechtigheid al afgelopen was. Door de spreiding van de herdenkingen was alles wat vroeger dan andere jaren zoals ik hoger al vermeldde.
Eind oktober 1944 bereikte The Royal Canadian Engineers Regiment onder leiding van Sgt. J. L. Hickman het afwateringskanaal bij Retranchement. Tijdens het monteren van de destijds befaamde Bailey -bruggen over het kanaal raakte Sgt. Hickman op 31 oktober 1944 dodelijk gewond. Ter herinnering aan hem en zijn mede-kameraden draagt de huidige brug sedert 30 oktober 1986 zijn naam.
Knokke en Heist werden respectievelijk op 1 en 2 november 1944 als laatste Belgische gemeenten bevrijd. In het For Freedom museum ( klik) in de deelgemeente Ramskapelle wordt deze passage uitgebeeld.
Deze bevrijding waarvan ik toen de draagwijdte niet besefte is één van de weinige herinneringen die ik zelf had aan de tweede wereldoorlog .
Ik zag samen met mijn ouders en tal van mensen hoe de tanks met de Canadese soldaten richting Maldegem reden en sigaretten, chocolade, appelsienen en bananen uitdeelden. Dit fruit was mijn eerste kennismaking ermee.
Nog een terugblik op de mars van 2019 ( klik) en op het For Freedom museum ( klik )
mooie manier van herdenking
en dat moet zeker blijven, herdenkingen voor die vreselijke tijden
De bevrijding hebben de mensen uit de streek echt te danken aan de Canadesen. Het had anders nog langer geduurd. En een vijand die in een hoek wordt gedreven kan nog meer slachtoffers maken.
Ah de mars was er alweer.. gelukkig dat het weer door kon gaan, zo’n mooie herdenking!
Ja dat leeft hier nog altijd en de herinnering wordt ook levendig gehouden .Dit wordt zo gewaardeerd in Canadese kringen. Elke keer komen er Canadesen om mee te wandelen. En zelfs helpt de Canadese legerleiding om het for Freedom museum verder uit te bouwen
Dat je je dat nog herinnert, die bevrijding.
Mooi verslag heb je hier gepost.
Ja echt dat herinner ik me echt. De rest komt door alle verhalen die ik gehoord heb als klein kind. Want na de oorlog kwamen de mensen samen en werd er vrijuit over de oorlogsjaren verteld en over alle ellende die ze gekend hebben tijdens de bezettingsjaren
We mogen nooit vergeten dat duizenden ons hielpen bij de bevrijding .Zo’n herdenking moeten we blijven koesteren.
De Canadese familie zal weer blij zijn met de foto’s Magda.
Dat mag zeker nooit vergeten worden. Het is een brok geschiedenis die zich onze streek heeft afgespeeld. Er zijn veel boeken over geschreven en veel mensen zijn ook omgekomen in de bombardementen in de streek. Mijn moeder verloor in die bombardementen haar beide ouders in Sluis en haar zus haar twee kinderen toen ze schuilden in een kelder in Middelburg ( B)