Beisbroek

Oktober de maand bij uitstek om eens in een bos te wandelen. Na de drukte bij de Rally van de Zoute Grand Prix wilde ik eens genieten van de stilte en de rust in een bos . Daarom reed ik naar het kasteel Beisbroek in St Andries-Brugge ( gebouwd in 1830). Binnen in het kasteel vind je het Natuurcentrum en de Volkssterrenwacht. Je leert er alles over de natuur en over de sterren .

Het was een zonnige dag en het viel erg mee met de drukte. Er waren veel jeugdverenigingen die met de kinderen bosspelletjes en zoektochten deden. Maar dat stoorde niet. Het bos is groot genoeg( 98 ha groot groendomein)

Er is ook een tearoom en blijkbaar hadden veel mensen de weg gevonden om daar op het terras te zitten, zomaar of na een wandeling . Ik zag mensen met een rollator en ik denk niet dat die in het bos zijn geweest. Ach het is een mooie rustige plaats en met zo’n mooi weer ook heerlijk om op het terras tussen de bomen en de grote perken met kruiden te zitten genieten.

Maar vriendin en ik trokken eerst het bos in en daarna zouden we even op dit terras neerstrijken. Dat is niet gelukt wegens alles bezet en alsof ik een voorgevoel had , had ik een tasje meegenomen met wat drank en zachte chocolade cakejes om ergens op een bankje in het bos te eten /drinken.

Hat was windstil in het bos en op open plekken was er een heerlijk zonnetje. Hier en daar zag je op brede paden mensen wandelen met kinderwagens . Er waren ook paden waar je mocht fietsen en ook ruiterspaden. Maar wij zochten al vlug de kleine wandelpaadjes op. Veel rustiger en avontuurlijker. Want daar moest je toch wel opletten waar je stapte door dikke pakken afgevallen bladeren en wortels van bomen die bovengronds kwamen. Op een bepaald ogenblik kon je lekker de bladeren voor je uitschoppen zoals we als kind deden. Tja als je oud wordt, word je weer een kind 🙂

Maar wat we misten waren de paddenstoelen. Behalve hier en daar van die witte tegen de grond geplakte bollen die meer aan stenen deden denken en een paar frêle slanke paddenstoeltjes vonden we niets. Veel mossen, varens, bolsters van kastanjes en een grote en dikke geelgroene rups die zich snel uit de voeten maakte. Te vroeg voor paddenstoelen? Het was ook erg droog en nog warm.

Aan één rand van deze weide stonden tafels en banken en kon je uitrusten en daar hebben we wat gedronken en gesnoept, zodat het niet zo erg was dat er geen plaats was op het terras van de tearoom.

Het was een mooie namiddag en op de terugweg zagen we rijenlange auto’s die weg reden van de kust. Wij reden naar de kust toe en hadden géén file!

10 gedachtes over “Beisbroek

  1. Mijn vader noemde die bolle paddenstoelen altijd aardappelboleten, maar ik las een tijd geleden dat het eigenlijk -bovisten zijn. Die kastanjebolsters zijn juist van de támme kastanje he.. niet van wilde of paardenkastanjes, want die zijn láng zo prikkelig niet!
    Prachtige wandeling.. altijd goed, het bos!

    • Ik ken geen namen van paddenstoelen. Ik zou het telkens moeten opzoeken. Maar die ronde bollen noemen ze ook “keien” werd me gezegd.
      Ach van die bolsters wist ik niet dat die van tamme kastanjes waren. Ik pas het aan!

    • Neen het is overal nog groen en zoals het weer vandaag is ( grijs en regenachtig) dan zal het wel rapper gaan. Maar zonnige herfstdagen genieten toch wel mijn voorkeur . De winter zal nog lang genoeg duren. Tot nu toe moet ik nog elke week gras afrijden want het zachte weer en de dauw ’s morgens doet niet alleen de bloemen langer bloeien maar doet het gras ook groeien

Geef een reactie