In juli had ik nood aan een gesprek met de chirurg die me tweemaal heeft geopereerd . Hij had toen iedere keer gezegd dat ik altijd mocht aankloppen als ik ergens over piekerde of ongerust was ivm met die ingrepen. Ik heb in juli zijn dienst opgebeld en ik mocht al de volgende week op gesprek. Ik had opnieuw een soort luchtbel gevoeld bovenaan de buik en zeker als ik op mijn hand blies . Hij zei dat er een zwakke plek was ontstaan maar dat ik me niet ongerust hoefde te maken. “Bij de minste twijfel kom je maar weer langs , blijf niet piekeren” Ik mocht aanvankelijk niet zwemmen noch fietsen maar na een jaar zijn raad opgevolgd te hebben vroeg ik of dit nu wel kon. Alles mocht zoals vroeger , alleen blijvend geen zware lasten heffen.

Tijdens de zomermaanden was het zo druk op de fietspaden en het rijgedrag was ook niet altijd veilig ( zeker niet met die fietskarren op niet al te brede fietspaden). Eenmaal september was het al een heel pak rustiger. Ik ben al een paar keer anderhalf à twee uur onderweg geweest . Dat had ik gemist !

Toen ik op die “autoloze” dagen( WK wielrennen) in de Natiënlaan met de fiets naar een winkel reed ( die dicht was zoals alle winkels op die laan) kwam ik toezichters tegen die er moesten voor zorgen dat er geen auto’s zouden proberen de Natiënlaan op te rijden . Ik reed braafjes op het fietspad en een van die mensen zei ” madamtje profiteer er maar van om eens op de autoweg te rijden want zoiets gebeurt toch niet zo dikwijls!” En of hij gelijk had. Ik heb een stuk op die weg gereden en het voelde bevrijdend aan. Het was er één en al rust.
Daarna heb ik het fietspad genomen aangelegd onder de rotonde en eenmaal weer bovengronds ben ik blijven doorfietsen tot aan de molen van Hoeke. Een nieuwe weg aangelegd tijdens de werken voor de A11 . Een weg die doodloopt maar nodig voor de weinige bewoners en als toegang voor de boeren naar de landerijen en de weiden.

Maar het fietspad liep dood in de zin dat er een groot verbodsteken stond . Achteraf vernam ik dat het pad doodliep op een boerderij . De boer had toen ze de A11 en de rotonde aanlegden in Westkapelle geen toestemming gegeven om het pad te laten doortrekken tot aan de Damse vaart ( hooguit een 20 meter).

Op dat ogenblik kwamen twee meisjes aangefietst en die legden uit dat je wel tot aan de Damse vaart kon geraken door op de Natiënlaan over de brug te rijden langs een smal fietspad afgezet met betonnen blokken. Eenmaal over de brug toonden de twee meisje dat ik langs de brug via een aarden paadje tot aan de vaart kon geraken, ietsje terugkeren onder de grote brug dan over een klein brug rijden en daar kon ik op een mooi baantje naast de vaart richting Sluis rijden. Er is in Hoeke maar aan één kant van de Damse vaart een fietspad , de andere kant is afgesloten met een bareel .
Ik zwaaide hen gedag en reed het aarden paadje af en zij reden verder naar huis toe.
Ik kon nog kiezen richting Damme maar verkoos toch richting Sluis.

Onderweg zag ik een aantal fietsers met de Kobus de vaart oversteken. Altijd leuk, heb het ook al een paar keer gedaan. Genietend van de rit langs de vaart en het uitzicht op de landerijen , zag ik de ringbaan rond Sluis opdoemen , ik reed er niet onderdoor richting Sluis maar sloeg af tot ik de kerktoren van St Anna ter Muiden zag opdoemen. Om te verhinderen dat er auto’s komende van Sluis zouden doorrijden langs de vaart is er een bareel geplaatst . Daarom is het ook zo aangenaam om te fietsen .
Het laatste stuk is niet zo leuk op een afgetekend fietspad met voortdurend auto’s die voorbij rijden tot ik kon afslaan om in een rustige wijk naar huis toe te rijden.