In de Westhoek

kinderenenkleinkinderen familie, kinderen,

Een paar dagen me laten verwennen heeft deugd gedaan. Even weg uit het dagelijkse leven. Het was méér dan een jaar geleden dat ik eens niet thuisgeslapen heb. Ziekenhuisverblijf niet meegeteld natuurlijk 🙂 Het was echt genieten en voor herhaling vatbaar.

Geen eten moeten klaarmaken en eten in de gezellige tuinkamer achter in de tuin, lekker lui in de zetel op het terras waar de druiven maar voor het plukken zijn , de kippen en de poezen hielden me gezelschap, de speeltoestellen en de speelhuisjes liggen er stilletjes bij nu de kleinkinderen van zoon en schoondochter er niet zijn. veel bijpraten, wandelingen maken…

  • in het hele huis heeft de zoon op verschillende deuren en muren spreuken en gedachten geschilderd. Dit is een deur op het terras waar gerief ligt voor tuin en dieren

Het plan was om na het middagmaal een ijsje te eten op een boerderij niet zover bij hen vandaan. Helemaal te lande nl in Booitshoeke. Maar toen we naderden zag je op de boerderij en op de landweg buiten de boerderij een hele lange rij auto’s staan. We zijn dan maar doorgereden naar Nieuwpoort want ook was het de bedoeling om met de hond eens op het strand te wandelen
Toch eerst een ijsje bij een blijkbaar zéér gekende ijskar. Het was werkelijk aanschuiven. En nog niet zolang geleden heeft de stad dit hoekje ingericht met allemaal banken rond het standbeeld van Maurits van Oranje (Maurits van Nassau, ofwel Prins van Oranje (de zoon van Willem Van Oranje), versloeg de Spanjaarden tijdens “De Slag van 1600” in Nieuwpoort.)

Ze komen hier wel van pas die banken want de meeste mensen die een ijsje kochten gingen op de banken zitten. Vlak in de buurt is er ook een grote loopweide waar honden naar hartenlust kunnen ronddraven. Een mooi initiatief vind ik, zowel van die banken als van de loopweide.

  • links de loopweide
  • Maurits van Nassau,
  • aanschuiven !
  • eindelijk aan de beurt
  • gezellig met zijn allen ijsjes likken op een van de vele banken

Terwijl zij aan de ijskar aanschoven nam ik wat foto’s van de vaargeul waar de meeste zeiljachten binnenvoeren. Ja de zon verdween en er begon een mistsluier op te komen.

Op de havenpromenade wandelden veel mensen. Maar deze keer keerden we terug naar de geparkeerde auto om naar het strand te rijden. Te voet was het nogal een eind en helemaal niet zo leuk voor de hond op de planken promenade . Toen ik vertelde dat ik in mijn jonge jaren een maand stage heb gedaan in een kinderhome in Oostduinkerke reden we naar ginder. Wie weet herkende ik de villa waar toen een kinderhome was. Wat ik sterk betwijfelde, maar ja je weet maar nooit!

Meer daarover in een volgend logje!

14 gedachtes over “In de Westhoek”

    • Verwend word ik wel regelmatig van de kinderen ,maar er eens helemaal een paar dagen uit zijn ,pppfff, dat was al lang geleden. Ik moet eerlijk zijn ik durfde ook niet goed een paar dagen weg gaan ,altijd bang dat het teveel van me zou vergen.

      Beantwoorden

Geef een reactie