Ja ik heb de smaak weer te pakken en daarenboven is het niet meer zo druk op de fietspaden.
Ik heb wat pech met die fietspaden dicht bij huis. Pech is een geladen woord maar het is nu eenmaal zo dat er veel gefietst wordt om de stad uit te rijden en in de late namiddag keren de fietsers ook allemaal weer terug. Meestal rijden ze in groep en wordt er gebabbeld en gelachen en letten ze ook niet zo goed op de andere fietsers. Tijdens de vakantiemaanden is dit opvallend. Maar ja ik woon nu eenmaal in die omgeving en in welke richting ik ook fiets.Ik kan niet anders dan die fietspaden gebruiken.
Gisteren was ik zelfs wat later gestart nl. op het ogenblik dat de scholen uitgingen, ik reed al die fietsende jongeren tegemoet , geen enkel moment moest ik schrik hebben dat ik zou blijven haperen aan de tegenliggers of het naast liggende land zou induiken. Nog eens een bewijs dat er in de zomermaanden meer zondagfietsers rijden, mensen die niet gewoon zijn om regelmatig te fietsen. ( zoals we vroeger zeiden zondagchauffeurs= mensen die enkel op zondag een toertje deden met hun auto die dan verder de hele week “op stal ” stond. )
Ik reed de hele zeedijk af tot in Heist waar ik even op bezoek ging bij mijn schoonzus vooraleer via een breed fietspad door de polders terug te rijden maar eerst nog via een omweg( werken aan de Natiënlaan) door Westkapelle om thuis te geraken.
Voor ik aan Westkapelle kwam zag ik plots een enorme zwarte rookpluim in de verte en vlak daarop hoorde ik de sirene van de brandweerwagen. Ik ben even afgestapt en heb het spektafel gefilmd. Ik hoorde achteraf dat een aardappelmachine in brand was gevlogen.
De zon had de hele namiddag een beetje verstoppertje gespeeld en toch voelde het wat zwoel aan. De landerijen lagen kaal en de meeste zijn reeds geploegd. De omweg via Westkapelle is een heel lange weg omzoomd met bomen.
Aan de ene kant ligt het industrieterrein en aan de andere kant afgescheiden met een gracht liggen de landerijen. Eentonig is het niet als je zo’n weids uitzicht hebt.
Die mooi opgekuiste grachten doen me terugdenken aan de tijd dat de kleinzoons op vakantie kwamen en we tegen het einde van de vakantie in die grachten grote lisdodden gingen plukken. Zo’n boeket namen de jongens dan mee naar huis. En kijk nu naar die gekuiste grachten. Ik krijg heimwee naar die grachten vol lisdodden.
.
fietsen langs rustige wegen, lijkt me Magda
en je filmbeelden zijn heel knap
je had bijna een haas gevangen
prettige dag
ik schreef het al bij Mizzd :je ziet dat niet als je filmt. Maar achteraf moest ik toch lachen. Als je het zou willen ,dan zou het je niet lukken! Zalig om nu met rustig weer en op rustige wegen rond te fietsen. Ik herleef hiervan.
Grappig, die haas die je over de akker ziet rennen op je filmpje! 🙂
Ja die haas is echt grappig dat is ook een toeval want je merkt dat niet als je filmt.
Goed hoor, dat je terug kan fietsen. Het was inderdaad zwoel gisteren.
Ik voel me echt in mijn sas nu dat ook lukt met dat fietsen. Ik heb het eerst wel gevraagd aan de chirurg want veel risico’s moet ik ook niet nemen nu er nog een klein breukje is bijgekomen. Een stevig steuntje moet ik blijven dragen maar daar wen je aan en het geeft je ook een veilig gevoel.
Knappe fietstocht en nog gezond ook. Fietsen kan ik niet meer na een zwaar auto-ongeluk jaren geledenFijn dat je kan fietsen wat dat is gezond.Fijne dag verderMagda
Ik heb altijd liever gefietst dan gewandeld. Ik vind het minder vermoeiend . Maar ja mijn vriendin durft niet meer fietsen sedert ze op een ijsplek op haar staartbeen is gevallen. Tja dan paste ik me aan hé . Nu zal ze me toch af en toe moeten missen op uitstappen ,hihihi!